Prawda

Sobota, 9 grudnia 2023 - 15:40

« Poprzedni Następny »

Lucky Saint George

Lucky Saint George


Andrzej Koraszewski 2023-02-27


Zbigniew Herbert wrote that Saint George was lucky because from the knight's saddle he could well assess the forces and movements of the enemy. Those who know this poem also know that Mr. Cogito's monster emerges from the fog. The myth of Saint George is interesting. Some say that there has never been such a figure, but in Israel, in Lod, there is his grave. We also know his biography, and even several versions of it. April 23, 303 is given as the date of his martyrdom. Supposedly, he fought a dragon, but we can certainly consign that to fairy tales. Some say he was born in England, others say he was born in what is now Turkey.

What was he doing in Lod? Apparently his mother was Jewish and came to Lod with little George. Some say he was brought up in the Christian faith, others say he converted. Suppose there was such a figure, and that it is true that his mother emigrated from the Hellenized area of present-day Turkey to Palestine. Over the centuries, it was common for Jews to flee the Diaspora to Eretz Israel. Thus, we can assume that if there is a grain of truth in this legend, the mother of Saint George was one of the hundreds of thousands of Jews who have returned to their ancestral lands throughout history. Saint George, however, was a Christian, which at the turn of the third and fourth centuries was probably due to conviction rather than opportunism. Opportunism was indicated by his joining the Roman legions, i.e. the occupying army. Was his Christianity some absurd form of rebellion against the Roman invaders, or was his Jewish identity barely traceable, and the Christian identity was the one he brought from the Diaspora? How to settle among powerful persecutors and how to maintain dignity, even in the form of silent opposition?                        


There was no dragon, but Mr. Cogito's monster was quite real. These were times when a Jew was punished by death for entering Jerusalem, the Temple of Jupiter stood on the site of the destroyed Temple, and Jerusalem itself was now called Aelia Capitolina. There were still many Jews in Palestine, and there were occasional revolts, and every more lenient emperor was met with pleas for an alleviation of persecution. The easing of persecution led to waves of returns, and the return led to persecution and more massacres. In 362 Emperor Julian even allowed the Jews to rebuild the Temple, but he soon died and nothing came of it. Pagan Rome was dying; the persecution of the Jews, those in Palestine and those in the Diaspora, was now organized by the Christian hierarchy. Escapes from persecutors and returns to Eretz Israel have continued up to our times. Mr. Cogito's Jewish monster is tormenting those who live in the Diaspora, as well as many of those who have made aliyah. As a poet would say: "it is difficult to describe, it escapes definitions". The question is difficult, how to live next to persecutors and break even?

 

An American film director who once left Poland because Polish communists joined Soviet communists in their grief that Hitler failed to kill all European Jews writes about the Palestinian Nakba, which is a tragedy because in 1948 the Arabs failed to kill the Jews, both those who came to Palestine from antisemitic Europe and those who had lived there from time immemorial. The director does not seem to know that in 133 the Romans did not manage to expel all the Jews from Israel, which was rechristened Palestine, he seems not to know that for centuries Jews returned to Eretz Israel whenever the occupiers' bans were weakened, that they were there again and again murdered by the thousands and that in 1948 they were promised to be slaughtered to the last one, so he feels deep empathy for the Nakba, or tragic failure in the intended genocide of the Jews. From a psychological point of view, the thing is astonishing, although a certified psychotherapist could probably spend years explaining it for the right fee.             

 

The author writes that as a child he was occupied by the Germans in Warsaw, and therefore, out of sympathy for the Palestinians occupied by Israel, he decided to make a film about two nations. Why out of sympathy for the Palestinians and not out of sympathy for human beings? Is he ready for an honest conversation and would he be willing to try to explain which Palestinians are occupied? Gaza has magnificent hotels, imposing avenues, palaces of millionaires and neighborhoods of very wealthy people. (There are also neighborhoods of carefully cultivated squalor that are reservoirs for terrorists and a nightmare for their inhabitants.) Gaza's billionaires live in Qatar and Turkey. Are those Gazans who are skimming the cream out of international aid being occupied? It would have to be a long conversation about whether comparing Gaza to the Warsaw Ghetto is justified and how these two places, distant in time and space, differ. The Palestinian Authority is also reportedly occupied. Again, the question is whether the dictator of the PA Mahmoud Abbas and his sons are occupied? How exactly does this American-Polish author define the word "occupation"? Why does he carefully avoid definitions of the terms used? Maybe it's because he's an artist, and art is supposed to evoke emotions without bothering with burdensome details.   


The film director will make a film "about two nations which, according to any logic and their own interests, should have lived in peace and cooperate economically for years, while politicians of both countries have been unable to find a way to resolve this conflict for 65 years." I wonder what this author means by "any logic", the classical logic of building sentences that can be said to be true or false? What is the difference between "any logic" and classical logic? It is hard to resist the impression that "any logic" is definitely more frivolous. It doesn't care about any true/false stamps. It does not devote itself to the study of facts, it likes stories and feelings.    


Presenting to us his idea of the planned film, the film director writes about a "legal but derelict" piece of land, which (as we can guess) was occupied by Jews. We may wonder about the question, in what sense is it legal and in what sense is it derelict? Do we in Poland have the right to Wrocław, Opole, Szczecin or not? Were the decisions made by the victorious powers after the end of the First World War legal?

 

Narratives can be different. The concept of legality can be meticulously scrutinized. Statutory law is not divine law and we can sometimes question it, either on the basis of classical logic or on the basis of "any logic". So we learn from this article that "in self-defence, Israel must occupy Palestine." The author does not define the borders of Palestine, does not show ancient maps, does not remember that after the defeat of the Ottoman Empire, “Palestine” meant the area of ancient Israel corresponding approximately to the borders of the Mandate for Palestine, i.e. it included today's Jordan (78 percent of Palestine) and the remaining 22 percent, i.e. the area "from the river to sea”, i.e. Israel minus the Palestinian Authority and minus Gaza. So what is Israel occupying and how does it do it?


According to what we understand by international law, Israel was legally established, just as Poland, Jordan, and dozens of other countries were legally established after the end of the First World War. Various institutions have tried to define the boundaries of the "national home of the Jewish People" in the land of their ancestors. We have the League of Nations entrusting Britain with the Mandate for Palestine, we have the San Remo Conference, we have the 1947 UN General Assembly proposal. Just like in Poland and in dozens of other countries that were granted the right to independence, diplomatic border disputes turned into armed conflicts. "The misshapen bastard of the Treaty of Versailles". This is how the USSR foreign minister questioned the legality of Poland's existence in October 1939. Earlier, Adolf Hitler questioned the legality of the existence of Czechoslovakia in a similar way, and today, the legality of Ukraine is being questioned by President Putin. They all invoked "any logic" while rejecting the rules of classical logic.


Changes in borders, the emergence of new states are often the consequences of wars, in which the concept of legality of territorial losses can be discussed. In general, it is considered legal for states that started and lost offensive wars to lose territories. These changes are always dramatic, accompanied by population shifts, a sense of injustice, and often also civil wars in the newly created states.          


In the case of Israel, Arab countries have questioned the very idea of its revival from the beginning.        

The American film director does not mention population shifts during the creation of Poland after the partitions or after the end of World War II or the dramas of India and African countries. What is the difference between the removal of several million Germans from Poland and the Recovered Territories, and the departure of 500,000 to 700,000 Arabs for a week (i.e. until the expected purging of the former Syrian province of Jews) in response to the call of their own leaders and commanders of the attacking armies? (I use the term "former Syrian province" here because the Arabs accepted the term "Palestine" only after 1965). The author does not remind us that we brutally expelled the Germans, and that Israeli Jews, when the armies of five Arab states invaded one-day-old Israel, asked the local Arabs to be neutral and stay put, limiting the displacement to places where local Arabs actively participated in the fighting. Perhaps the film director does not know that a significant part of the Arabs fleeing the war zones went to the countries from which they had recently arrived in the Palestinian Mandate (hence, the specially created UN agency, UNRWA, defined as a "Palestinian refugee" every Arab who had lived in the Mandate area for two years or longer.)

 

The column is basically a story about the author's trip to Israel, which is combined with the planning of the film. We learn that there are taxis and minibuses called sheruts at the airport and that taxis are a Jewish business and sheruts are a Palestinian businessAnd here's the problem, because Israeli Arabs rarely define themselves as Palestinians, so even if a specific Arab driver would describe himself as such, certainly talking about this "Palestinian business" indicates either poor discernment or a conscious blurring of the problem that the director wants to make a movie about. The co-passenger of the minibus is Turkish and, as we learn, she gets off at the checkpoint at the entrance to the Palestinian Authority. The border checkpoint in this Polish text is a check-point (written in English), the Palestinian Authority is West Bank, and a British friend is waiting for the Turkish woman, "who flew in to help rebuild a Palestinian house demolished for lack of a permit  (again, the author is using an English word instead of a Polish one) by the occupation authorities."

 

Mr. Cogito's monster emerges from the semantic fog. The Palestinian Authority is a temporary entity that was created as a result of the so-called Oslo Accords. The contracting parties divided it into three areas A, B, and C. Area A is under the exclusive control of the Palestinian Authority, Area B is an area of joint security control, Area C is recognized in these agreements as a disputed area to which both parties have claims and which remains under Israeli sole control until negotiations are concluded. What is the difference between occupation and mutually accepted control by the contracting parties? In short, it's huge. In areas A and B construction permits are issued by the Palestinian administration, in area C by the Israeli administration. It comes from contracts, and just like in America or in Poland building a house or a road without a permit entails legal consequences. The film director does not write about the demolition of illegally built houses by the Palestinian authorities in Gaza or in Areas A and B under the PA, nor does he write about the demolition by Israeli authorities of illegally built houses by Jews in Israel or in area C. Why does he use the English term “permit”, and why is he not surprised that the demolition of a house built without permission attracts a British and a Turkish woman to the Palestinian Authority, and probably a few or a dozen other people? Maybe he decided that when we write about the required permission using English word permit, the Polish speaking reader will think that no one except these "occupiers" requires such a thing.                        

 

Words are important, even in a column. The West Bank was the name of Judea and Samaria after it was annexed in 1948. Jordan did not intend to create any Palestinian state there, it annexed the area to itself and called it the West Bank. Only Britain and Pakistan recognized the annexation. The idea to use Palestinians as dogs of war first appeared (probably in Moscow) as early as the mid-1960s, but it became a doctrine only after three failed attempts by the combined armies of the Arab states to liquidate Israel and exterminate the Jews living there. Previously, they were also the vanguard of a perpetual war, but now the idea of an Arab-Jewish conflict, in which 22 states were to destroy little Israel, has been abandoned and a narrative about the war of a small and poor Palestinian nation against the Jewish power was introduced. Now the Palestinians were no longer just spearheads, but a sympathetic David fighting a Jewish Goliath. The fight against the Jews was to be their only goal and the only sense of their existence. For this struggle, they received the support of the Muslim and Western world.      

         

It does not even occur to the American film director to ponder the question of how and why the Arabs hurt the Palestinians.     


Would a film about how the Arabs hurt and continue to hurt the Palestinians have any chance of being financed by anyone in America? I don't know, I'm not an American film director. No permit is necessary for this, but it is difficult to make a film in a distant country without money and without the hope that the interest in such a film will pay back the outlay. This may be the reason that the film director seems to be completely oblivious to the fact that more than half of Israel's Jewish inhabitants are refugees or descendants of refugees from Arab countries. It gets worse. He also fails to notice that there are camps for "Palestinian refugees" in the Palestinian Authority and Gaza. These are not camps organized by some Israeli occupier. These are the camps where the Palestinian rulers keep their second-class subjects for generations. The story of the plight of the Palestinians would not be well received in America. But this is not the only reason for such a vision of the "Israeli-Palestinian conflict."


The American film director writes about his sympathy for the Palestinians, but does this sympathy reach so far as to learn their language, or at least to look for ways to talk without guardians, gain the trust of interlocutors, escape from sponsored tours of the "West Bank"? He himself spent over 30 years of his life in a totalitarian country, he may know something about the fear of security forces, distrust of strangers, about how a society works in which a person can pay dearly for careless words. And yet the terror in Poland after 1956 was child’s play compared to the one experienced by the Palestinians. Being invited for an interview at the Mostowski Palace was not the same as being taken to a prison in Jericho, not to mention "conversations" with Hamas officials.         


We read a description of how at the bus station in Beersheva, "where the dynamite of Palestinian suicides once exploded", the author was one of the few unarmed persons. Even if one in ten people in the crowd is in uniform and armed, it can be a shock for a newcomer from a peaceful country and may legitimately lead to the question of why there are so many armed people around. There are attempted or successful attacks in Israel almost every day. Jews die, Israeli Arabs die, tourists die. These armed men also protect American film directors and Palestinian sympathizers. The unexpected attacker may be a Palestinian teenager with a knife or a gun, a passenger-car driver, a construction worker who got a work permit in Israel. These are the people whom peace-seeking Palestinian politicians told that this is the way to “Palestine free from the River to the Sea”, a way to Paradise, and the only peace (a peace without Jews) they are ready to accept.

 

The author writes that he wants to be a self-proclaimed peace negotiator. This is a serious ambition. I cannot count all the previous self-appointed negotiators of this conflict. Some had astronomical financial resources and the power of governments and large institutions behind them, others had the support of non-governmental or religious organizations. It seems that they all made the same mistake. They were not interested in the fate of the Palestinians at all, nor were they interested in other conflicts that had been going on for decades where there were a hundred times more victims. Billions of dollars have already been spent on resolving the Israeli-Palestinian conflict. Many suspect that this continuous solving of the conflict perfectly perpetuates and strengthens this conflict. The American film director may have heard an Israeli politician say that the day the Arabs lay down their weapons there will be peace, but the day Israelis lay down their weapons Israel will cease to exist.

 

Perhaps it is worth considering that perhaps this is not an Israeli-Palestinian conflict, or even a Palestinian-Israeli conflict, but perhaps we are dealing with the monster of Mr. Cogito, an effect of looking for an answer to the question “Why can’t Jews have peace with Arabs?” without a shadow of pity for those whom we supposedly sympathize with.


Mr. Cogito's monster "like fumes fills houses, temples, bazaars, poisons wells, destroys mental structures, covers bread with mold..." The poet recommends avoiding sudden movements and violent speech. We have to breathe shallowly, pretend we're not there. 


I'm sure that the announced movie will be made, but for some reason I'm not interested in it. I've seen it so many times.


My favorite poet also wrote another poem, about "The Game of Mr. Cogito", it's a beautiful poem about imagination. The poet takes on various roles when describing Kropotkin's escape from prison. He describes a conversation with a guard at the prison gate. This conversation is both close to, and far from, the truth. The poet writes:    

 

Vanya, ever seen a microbe
never
and this beast is crawling on your skin
can’t believe your lordship
and it crawls and has a tail
a big one?
two or three versts

then the fur hat
falls on the sheepish eyes


In fact, the real escape had been planned for the day this particular guard was supposed to be on guard at the gate. The organizers knew that he was an avid science lover and that the story that a new model of microscope had been brought to Moscow might keep him so busy that he would forget about the whole world. The poet may not have known it, ignorance is not a sin, we are all ignorant. He could have been careful, if only to protect his honesty. He was drawn to the poetic temptation of shallow stereotypes and contempt in order to display his own nobility. Mr. Cogito's monster has so many faces and none. Saint George was in a better position.

 

Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Wyślij artykuł do znajomego: Wydrukuj











Podróże
Hili: Podróże kształcą. 
Ja: Gdzie się wybierasz?
Hili: Do kuchni.

Więcej

Za kulisami HRW
jest nienawiść i korupcja
Gerald M. Steinberg

<span>Dwie niedawne ważne rewelacje ściągnęły zasłonę z moralnej fasady Human Rights Watch i ujawniły całkowicie skorumpowaną organizację. W 2009 r. ówczesny dyrektor wykonawczy Ken Roth i HRW zaczęli ukrywać pełną listę darczyńców, co stanowiło sygnał ostrzegawczy dla organizacji pozarządowej twierdzącej, że działa na podstawie moralnej. Na zdjęciu: Ken Roth na konferencji w Monachium w 2018 roku (Źródło zdjęcia: Wikipedia)</span>

Po 7 paźdzernika Human Rights Watch (HRW), rzekomo jedna z „najbardziej szanowanych” organizacji broniących praw człowieka na świecie, czekała ponad dwa dni z wydaniem oświadczenia. Kiedy to wreszcie zrobili, tekst nie zawierał jasnego i bezpośredniego potępienia tej potwornej zbrodni wojennej. 

Więcej

Nie w moim
imienu
Hussain Abdul-Hussain

Rada miasta Oakland debatowała nad rezolucją wzywającą do zawieszenia broni w Gazie, nie potępiając Hamasu. (Zrzut z ekranu)

Często ignoruję teorie spiskowe i ich dealerów, kierując się radą George'a Bernarda Shawa: „Nigdy nie mocuj się ze świnią. Oboje się ubrudzicie, ale świnia to lubi”.


Dlatego też, gdy oglądałem krótki klip przedstawiający Radę Miasta Oakland debatującą nad uchwałą wzywającą do zawieszenia broni w Gazie, bez potępienia Hamasu, nie przejmowałem się żadnym z ich całkowicie fałszywych stwierdzeń. 


Niektórzy zaprzeczali, jakoby Hamas, którego terroryści sami nagrywali swoje okrucieństwa na wideo i rozpowszechniali je, faktycznie popełnił te zbrodnie.
Inny mówca powiedział nawet, że to izraelska armia zabiła swoich własnych obywateli.

Więcej
Blue line

Uniwersytety są zblazowane
w kwestii ludobójstwa
Brendan O’Neill

Stojąca na czele Harvard University Claudine Gay.

Od pogromu dokonanego przez Hamas 7 października widzieliśmy na Zachodzie wiele ohydnych rzeczy. Wąsy Hitlera domalowane na plakacie w Londynie przedstawiającym dwójkę żydowskich dzieci porwanych przez Hamas. Brytyjską klasę średnią maszerującą z maniakami z Hamasu w zielonych bandanach, którzy głośno domagali się dżihadu przeciwko państwu żydowskiemu. Żydowskich studentów w USA, którzy musieli chronić się w bibliotekach i świetlicach przed tłumem krzyczącym: "Nie chcemy żydowskliego państwa!".

 

Widzieliśmy synagogi obrzucane bombami zapalającymi, palone izraelskie flagi, feministki, które przez lata nazywały wszystko pod słońcem „seksizmem”, nie mówiące nic, ani słowa, nada, o brutalizacji izraelskich kobiet przez Hamas.

Teraz do tej listy wstydu, tej wyliczanki moralnej zgnilizny, możemy dodać kolejny odrażający incydent: odmowę uniwersytetów Ligi Bluszczowej w USA pełnego potępienia tych, którzy marzą o popełnieniu ludobójstwa na Żydach.

Więcej

Dwaj marokańscy intelektualiści
potępiają Hamas
Elder od Ziyon

Tahar Ben Jelloun – marokański pisarz, piszący w języku francuskim, uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli literatury Magrebu. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Trudno mi znaleźć Arabów w krajach arabskich, którzy potępiali pogrom z 7 października w języku arabskim. Jednak francuski magazyn "Le Point" w kilka dni po atakach opublikował poniższe jednoznaczne potępienie ataków marokańskiego muzułmańskiego intelektualisty Tahara Ben Jellouna:

Więcej
Blue line

Najnowszy hit Pallywoodu.
Media i propaganda Hamasu
Richard Landes 

Parking szpitala arabskiego Al-Ahli po trafieniu w niego palestyńską rakietą, która nigdy nie dotarła do celu w Izraelu, 18 października 2023 r. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Po zobaczeniu, jak pierwsze postmodernistyczne oszczerstwo o rytuale krwi szerzy się jak zaraza, ukułem w 2003 roku termin Pallywood, aby opisać powszechne wykorzystywanie inscenizowanych scen, które przedstawiały cierpienia Palestyńczyków rzekomo spowodowane przemocą Izraela. Chodzi o udające dokument filmy sfabrykowane na potrzeby globalnej konsumpcji. Określenie to potępiono jako „teorię spiskową” i wbrew wszelkim dowodom Izrael został oskarżony o zamordowanie 12-letniego Muhammada al-Durah. Dwadzieścia lat później wracamy do punktu wyjścia.

Więcej

Hamas morduje
także muzułmanów
Khaled Aby Toameh

<span>Terroryści Hamasu, którzy zaatakowali Izrael 7 października, nie dokonali rzezi wyłącznie Żydów. Terroryści zamordowali także i porwali dziesiątki muzułmańskich obywateli Izraela. W szale morderstw terrorystów nie było żadnej różnicy między młodymi i starymi, muzułmanami i Żydami. Na zdjęciu: Awad Darawsze, zamordowany przez hamasowskich terrorystów izraelski Arab, ratownik medyczny, który nie chciał porzucić rannych. (Zrzut z ekranu)  </span>

Terroryści Hamasu, którzy zaatakowali Izrael 7 października, nie dokonali rzezi wyłącznie Żydów. Terroryści zamordowali także i porwali dziesiątki muzułmańskich obywateli Izraela, w tym członków społeczności Beduinów. W szale morderstw terrorystów nie było żadnej różnicy między młodymi i starymi, muzułmanami i Żydami.

W masakrze dziesiątki arabskich Izraelczyków zostało zamordowanych, rannych lub wzięto ich jako zakładników.

Więcej

Rosną dowody przestępstw
seksualnych Hamasu
Elder of Ziyon

Dr. Cochav Elkayam-Levy

„Haaretz” donosi:

"[Dr. Cochav] Elkayam-Levy z wydziału stosunków międzynarodowych Uniwersytetu Hebrajskiego naprawdę chce zmniejszyć zainteresowanie nią osobiście, ale prawda jest taka, że w ciągu ostatnich tygodni odegrała kluczową rolę w zwróceniu uwagi na jeden ze szczególnie koszmarnych rozdziałów dramatu z 7 października. Komisja Obywatelska 7 października ds. Zbrodni Hamasu przeciwko Kobietom i Dzieciom, którą założyła, rzuca światło na akty gwałtów i inne przestępstwa na tle seksualnym popełniane przez terrorystów [podczas ataku] pod „egidą” Hamasu na południe kraju.
W ciągu ostatnich tygodni kobiety z komisji pozarządowej ciężko pracowały, gromadząc zeznania i dokumentację związaną z dniem masakry, by stworzyć bazę danych dotyczącą przestępstw wobec kobiet i dzieci."

Więcej

Nagroda Nobla za
terror i inne absurdy
Alberto M. Fernandez


Nie można zgadnąć dokładnie, jak i kiedy zakończy się wojna Hamasu z Izraelem w Gazie. Na Izrael wywierana jest wielka presja zewnętrzna, by zaprzestał reakcji na inwazję Hamasu z 7 października. Istnieje również wielka wewnętrzna presja wywierana przez naród izraelski na rząd izraelski, by kontynuował walkę. Zwycięzcy i przegrani to kategorie subiektywne, zwłaszcza w dynamicznych, pełnych konfliktów sytuacjach, ale pomijając dwie bezpośrednie strony wojujące, z pewnością możemy ocenić, kto lub co – w tym konkretnym momencie – „zyskał” jak dotąd na konflikcie. Spodziewam się, że pod koniec wojny i po niej niektórzy z tych, którzy wydawali się zyskać najwięcej, w końcu okażą się przegranymi, ale jest to wątek historyczny, który jeszcze się nie rozegrał.

Więcej

Gaza – kto z kim walczy
i w imię czego?
Andrzej Koraszewski

Bardzo młode kadry Hamasu (Źródło zdjęcia: https://cufi.org/issue/hamas-continues-recruiting-child-soldiers-where-is-the-condemnation/

Hamas  nie reprezentuje Palestyńczyków – powiedział prezydent Biden. Podobno to samo powiedział prezydent Mahmoud Abbas, tu jednak nie wszystko jest jasne, ponieważ pojawiły się głosy, że zamieszczono to w sieci w jego imieniu, oświadczenie szybko zniknęło, a w jego miejsce pojawiło się stwierdzenie, że „Palestyńczycy mają prawo do oporu”. Stwierdzenie prezydenta Bidena zostało przyjęte z kpiną przez arabskich publicystów, ponieważ od lat wszystkie badania pokazują, że zdecydowana większość Palestyńczyków popiera terror, a wśród popierających terror większość popiera jego odmianę oferowaną przez Hamas.

Więcej

Unia Europejska
jest wspólnikiem Iranu
Majid Rafizadeh

<span>Europejczycy powtarzają ten sam błąd, jaki popełnili z nazistowskimi Niemcami: karmią machinę wojenną, która prędzej czy później zwróci się przeciwko nim. Na zdjęciu irański minister Hossein Amir-Abdollahian ściska dłoń komisarzowi d/s polityki zagranicznej UE Josepowi Borrellowi podczas spotkania w Tehranie, 25 czerwca 2022r.  [Photo/Xinhua]</span>

Pomimo rosnącego zaangażowania Iranu w wojnę z Ukrainą oraz z Izraelem i Żydami, Unia Europejska, a także Stany Zjednoczone wydają się jeszcze bardziej zaangażowane w dalsze ugłaskiwanie rządzących Iranem mułłów. Czy to nie czyni ich wspólnikami?


Iran i Rosja szybko czynią postępy w budowie fabryki w Rosji, która będzie produkować masowo irańskie drony kamikadze, prawdopodobnie po to, aby pomóc Moskwie w atakach na ukraińskie miasta. Jednak ani Stany Zjednoczone, ani Unia Europejska nie nałożyły żadnych nowych sankcji na Iran.

Więcej
Blue line

W  Betlejem Boże Narodzenie
zostało odwołane
Elder of Ziyon

Choinka w Betlejem przed Bazyliką Narodzenia Pańskiego. (2019r.)  

Oto wiadomość Ishaana Tharooraz „Washington Post”: 

"W Betlejem odwołano Boże Narodzenie. Palestyńscy przywódcy chrześcijańscy różnych wyznań w mieście na Zachodnim Brzegu [tj., Judei i Samarii] zdecydowali w zeszłym tygodniu, że zrezygnują w tym roku ze wszystkich uroczystości na znak solidarności ze swoimi braćmi w Gazie. Nie będzie żadnych publicznych uroczystości, migoczących lampek bożonarodzeniowych ani udekorowanej choinki na placu Żłóbka nie będzie jak długo w ogarniętej walkami Strefie Gazy panuje stan wojenny, a większość jej mieszkańców zmaga się z izraelskimi bombardowaniami."

Więcej

Porażka zachodniego
feminizmu
Phyllis Chesler


Organizacja Narodów Zjednoczonych zainicjowała 25 listopada  coroczne Szesnaście Dni Globalnego Aktywizmu Przeciwko Przemocy ze względu na płeć wobec kobiet i dziewcząt. Potrwa to do 10 grudnia, czyli Dnia Praw Człowieka.


Feministki w ONZ to teoretycznie moi ludzie. Feministki kierują także organizacjami pozarządowymi, zajmują stanowiska w fundacjach, organizacjach praw człowieka, krajowych organizacjach kobiecych i wydziałach Badań Kobiet/Gender Studies, a także są znanymi komentatorkami w mediach. Przez całe osiem tygodni milczały na temat ludobójczych gwałtów na izraelskich kobietach, które miały miejsce 7 października.

Więcej
Blue line

Niewiarygodna idea
bogów/Boga (II)
Lucjan Ferus


Przypomnę na wstępie, iż w niniejszym tekście będę starał się odpowiedzieć na postawione wcześniej pytanie: Dlaczego ów biblijny mit o stworzeniu pierwszych ludzi przez Boga, na Jego podobieństwo i obraz, został „dopełniony” drugim (nb. starszym) mitem o stworzeniu (a właściwie „zrobieniu”) pierwszej pary ludzi, tak bardzo różniącym się od tego pierwszego? Uwzględniając fakt, iż ta odpowiedź będzie udzielana z pozycji religioznawczej, nie można się wykręcić infantylnym tłumaczeniem, iż Bóg miał akurat taką koncepcję stworzenia ludzi. A jeśli tak się sprawy mają, to należy się czytelnikom pewne wytłumaczenie, bez którego mogliby odnosić uzasadnione wrażenie, iż nie zostali wcześniej poinformowani o ważnym aspekcie historii religijnych wierzeń.

Więcej

Huti: kim są i dlaczego
atakują Izrael?
Stephen M. Flatow

Niszczyciel „USS Carney” likwiduje rakiety Huti i ich drony lecące nad Morzem Czerwonym, 19 października 2023 r. Źródło: Zdjęcie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych wykonane przez specjalistę Aarona Lau.

Otworzyłem film na X, znanym wcześniej jako Twitter, i widzę faceta w mundurze w czerwonym berecie i mundurze kamuflażowym wrzeszczącego do mikrofonu. Ponieważ zupełnie nie znam arabskiego, ucieszyłem się z możliwości mechanicznego tłumaczenia. Krzykacza zidentyfikowano jako niejakiego gen. Jahję Saree, rzecznika jemeńskich rebeliantów Huti, który ogłaszał atak na Izrael „salwą rakiet balistycznych na różne wrażliwe cele izraelskiego tworu". Jednym z tych celów jest Ejlat. Rakieta została zniszczona w powietrzu.

Hiperbola na Bliskim Wschodzie nie jest niczym nowym. Przypomnijcie sobie Komicznego Ali („Bagdad Bob”), „rzecznika” Saddama Husajna, znanego z takich wypowiedzi, jak „W Bagdadzie nie ma amerykańskich niewiernych. Nigdy!" Pojedynczy pocisk to jeszcze nie  salwa, podobnie jak zajęcie statku pływającego pod banderą Bahamów, zarejestrowanego w brytyjskiej firmie, który w momencie zajęcia jest częściowo własnością Izraelczyka i jest wydzierżawiony japońskiej firmie, nie jest porwaniem izraelskiego statku. Jednak Saree nie mógł się powstrzymać od ogłoszenia, że Huti „przeprowadzili operację wojskową na Morzu Czerwonym, której rezultatem było zajęcie izraelskiego statku i zabranie go na wybrzeże Jemenu”.

Więcej

Krótka historia długiej
odpowiedzialności zbiorowej
Andrzej Koraszewski 


Siedmiodniowa przerwa w walkach armii izraelskiej z Hamasem w Gazie zakończyła się w piątek (pierwszego grudnia) o świcie, kiedy z Gazy wystrzelono salwę rakiet na Izrael. Poprzedniego dnia amerykański Sekretarz Stanu poinformował władze w Jerozolimie, że muszą rozprawić się z tym Hamasem szybko, ponieważ przedłużająca się wojna Izraela z tą ludobójczą organizacją szkodzi kampanii prezydenckiej w Ameryce. (Nie całkiem tak to sformułował, ale wymowa była jednoznaczna.) Antony Blinken, uzupełnił swoje żądnie dodatkowymi warunkami. Szybka rozprawa z Hamasem nie może pociągać za sobą zwiększonej ilości ofiar cywilnych, nie może ograniczać pomocy humanitarnej dla Gazy, ani prowadzić do „wysiedleń”, ponadto Izrael musi już teraz powiedzieć, co planuje po zakończeniu wojny.

Więcej

Nie akceptuj terroryzmu
jako nowej normalności
Daniel Greenfield


Islamski terroryzm nie jest niezniszczalnym potworem. Istnieje tylko z jednego powodu. A powodem jest to, że to tolerujemy. Mając do wyboru dwie możliwości: zrobienie wszystkiego, co konieczne, aby położyć kres zagrożeniu terrorystycznemu lub tolerowanie pewnego akceptowalnego poziomu terroryzmu, rządy zawsze wybierają tę drugą. A kiedy zaakceptujemy terroryzm jako nową normalność, dokonujemy wyboru za nich.


Każdy atak terrorystyczny tworzy nową, przerażającą normalność. Odrzuć to.

Szok. Przerażenie. A potem akceptacja.


„Dzisiaj miliony Amerykanów opłakiwały i modliły się, a jutro wracamy do pracy” – tak prezydent George W. Bush rozpoczął swoje przemówienie kilka dni po 11 września. „Jutro dobrzy ludzie Ameryki wracają do swoich sklepów, na swoje pola, do amerykańskich fabryk i wracają do pracy”.

Więcej

Palestyńczycy a walka
Czarnych o wolność
Jerry A. Coyne

Amerykański pisarz Coleman Cruz Hughes (urodzony 25 lutego 1996). Był pracownikiem Manhattan Institute for Policy Research oraz współredaktorem City Journal, jest także gospodarzem podcastu Conversations with Coleman. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Coleman Hughes opublikował ten artykuł w dwóch miejscach: na własnej stronie Substack oraz w Free Press. Hughes, mający zaledwie 27 lat, stał się już intelektualistą, z którym należy się liczyć. (W świetle jego porównania z walkami czarnych, które jest tematem jego artykułu, czuję się zobowiązany dodać, że Coleman jest czarny.)
Hughes omawia sposoby, w jakie ludzie porównują konflikt między Izraelem a Palestyną z „walką o wolność Czarnych”.

Więcej

Dlaczego Arabowie
“zdradzili” Palestyńczyków
Khaled Abu Toameh

Teraz, Palestyńczycy ponownie zmuszeni do otwarcia oczu, powinni zdystansować się od Hamasu i innych grup terrorystycznych i połączyć siły z tymi Arabami i muzułmanami, którzy uważają, że dla stworzenia lepszej przyszłości dla swojego narodu, niezmiernie korzystne byłoby uznanie prawomocności istnienia Państwa Izrael. Na zdjęciu: terrorysta Hamasu trzyma dwoje z wielu izraelskich dzieci, które Hamas uprowadził i przywiózł jako zakładników do Strefy Gazy 7 października 2023 r. (Źródło zdjęcia: Hamas/X )

Wspierana przez Iran grupa terrorystyczna Hamas i jej zwolennicy są po raz kolejny rozczarowani, że kraje arabskie nie przybyły na ratunek Palestyńczykom w Strefie Gazy podczas obecnej wojny, która wybuchła po masakrze Izraelczyków 7 października dokonanej przez Hamas. W masakrze zamordowano co najmniej 1200 Izraelczyków, a ponad 4500 zostało rannych. Kolejnych 240 Izraelczyków, w tym małe dzieci, kobiety i osoby starsze, porwano do rządzonej przez Hamas Strefy Gazy.

Więcej

Od rzeki
do morza
Jeffrey Herf 
 


Kiedy Hamas zrewidował swoją kartę w 2017 r., sięgnął do narracji globalnej lewicy – z oszałamiającą skutecznością.
Masowe morderstwa dokonane przez Hamas 7 października były zgodne z jego podstawową ideologią, jasno wyrażoną w Karcie założycielskiej z 1988 r. Ta „ideologia masowego mordu"  ma swoje korzenie w fuzji nazizmu i islamizmu, która po raz pierwszy miała miejsce w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku, a następnie trwała w islamistycznej polityce Bractwa Muzułmańskiego w Egipcie, którego Hamas jest odgałęzieniem. Zdolność Hamasu do pozyskiwania zwolenników, najpierw na uniwersytetach, a teraz na ulicach, opiera się również na zmienionej karcie z 2017 r., która czerpie z antysyjonizmu świeckiej lewicy.

Więcej

Eksperci prawa
o zbrodniach Hamasu
Oświadczenie 

Izraelscy żołnierze zbierający ciała zabitych przez terrorystów Hamasu w kibucu Kraf Aza w dniu 10 października 2023r. (Źródło zdjęcia: Times of Israel, Chaim Goldberg/Flash90)

Piętnastego października ponad stu ekspertów prawa międzynarodowego wydało oświadczenie stwierdzające, że Hamas podczas ataku na ludność izraelską w dniu 7 października popełnił szereg zbrodni wojennych. Oświadczenie to do chwili obecnej podpisało ponad 300 specjalistów prawa z tego siedmiu z Polski (dr. Aleksandra Gliszczyńska-Grabias (PAN), prof. Tomasz Tadeusz Koncewicz (Uniwersytet Gdański), prof. Wojciech Sadurski, (UW), dr. Katarzyna Sekowska-Kozłowska, (PAN), dr. Stephen Terrett, (UW), prof. Mirosław Wyrzykowski (UW), dr. Michał Ziółkowski (Akademia Koźmińskiego). Jak się wydaje polskie media nie odnotowały jak dotąd oświadczenia, którego tekst publikujemy poniżej za publikacją na stronie Elder of Ziyon.

Więcej
Blue line

Jedyna droga
naprzód
Andrzej Koraszewski 

Uwolniona 27 listopada grupa porwanych 7 października żydowskich dzieci i kobiet. Hamas używa porwanych Izraelczyków jako walutę dla uzyskania rozejmu, odzyskania swoich terrorystów, którzy znajdują się w izraelskich więzieniach i setek ciężarówek z żywnością i paliwem, która trafi w pierwszej kolejności do terrorystów Hamasu.  (Źródło zdjęcia: Times of Israel.)

Tytuł artykułu redakcyjnego jednej z najważniejszych i najbardziej wpływowych, gazet świata „New York Times” z 25 listopada 2023r. wskazuje jedyną drogę. Artykuł opatrzony jest obrazkiem dwóch gołąbków podających sobie zieloną gałązkę i prezentuje nam wizję pokoju między Żydami i nazistami. Po prostu musimy zrozumieć, że Żydzi i naziści mogą żyć obok siebie w pokoju i przyjaźni, a to przecież nie powinno być trudne.

Więcej

Co uchodzi za
normalne?
Liat Collins

Naama, narzeczona kpt. Kfira Icchaka Franco, w otoczeniu rodziny i przyjaciół, na jego pogrzebie na cmentarzu wojskowym na Góra Herzla w Jerozolimie, 16 listopada (zdjęcie: Chaim Goldberg/Flash90)

„Wszystko, co czujesz, jest normalne” – uspokajam ostatnio ludzi. A może próbuję tylko uspokoić samą siebie. Co jednak można uznać za normalne? To nie jest normalny porządek rzeczy, w którym rodzice chowają do grobu swoje dzieci, jednak w zeszłym tygodniu, kiedy kapitan Kfir Icchak Franco, dowódca plutonu Korpusu Pancernego, zginął w Gazie, pobiegłam do jego domu. 
Następnego dnia byłam obecnana cmentarzu.  

Więcej

Palestyńczycy są współwinni
zbrodni Hamasu
Alan Dershowitz

Zrzut z ekranu wideo MEMRI

Po zakończeniu drugiej wojny światowej wielu Niemców, którzy wcześniej aktywnie wspierali Adolfa Hitlera i nazistów, zachowywało się tak, jakby w rzeczywistości nie mieli nic wspólnego z ludobójstwem dokonanym na Żydach.

Udawali, że Hitler i kilku nazistów przybyło nagle z Marsa i przejęło ciała i dusze zwykłych, niewinnych i przyzwoitych Niemców.

W swojej mistrzowskiej książce Hitler's Willing Executioners Daniel Goldhagen obalił ten mit i udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że Hitler i naziści cieszyli się szerokim poparciem zwykłych Niemców i że wielu, jeśli nie większość, z nich było w pełni świadomych tego, co oznaczało ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej.

Więcej

Czerwony Krzyż po raz kolejny
zawodzi Żydów
Mitchell Bard

<span>Marcel Junod, delegat i członek Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, odwiedza jeńców wojennych w Niemczech podczas II wojny światowej. Źródło: Wikimedia Commons.</span>

Jego niezdolność do zapewnienia Żydom jakiejkolwiek pomocy lub pocieszenia przypomina jego porażkę podczas II wojny światowej.

Kiedy to piszę, toczą się dyskusje na temat porozumienia, które może obejmować zapewnienie Międzynarodowemu Komitetowi Czerwonego Krzyża (MKCK) dostępu do około 240 zakładników w Strefie Gazy. Chociaż mogą zobaczyć zakładników po zwolnieniu, wydaje się mało prawdopodobne, by Hamas umożliwił agencji dostęp do osób pozostałych w niewoli. Do tej pory MKCK nie mógł ich odwiedzać, by upewnić się, że żyją i są traktowani w sposób humanitarny.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Skrajne poparcie Palestyńczyków 
dla zagłady Izraela
Bassam Tawil

“Rozwiązanie w postaci dwóch
państw” oznacza terroryzm
Daniel Greenfield

Niewiarygodna idea
bogów/Boga
Lucjan Ferus

Niebezpieczne fantazje Bidena
o państwie palestyńskim
Jonathan S. Tobin

Ludobójstwo i miliony
jego obrońców
Andrzej Koraszewski

Al-Kaida na subkontynencie
indyjskim
Z materiałów MEMRI

Milczenie jest w rzeczywistości
współudziałem
Andrew Pessin

Powierzenie Gazy ONZ
byłoby kiepskim dowcipem
Eugene Kontorovich

Dlaczego świat nie może
uznać żydowskiego bólu
Hussain Abdul-Hussain

Nagroda administracji Bidena
dla Iranu
Majid Rafizadeh 

Blinken ma klapki
na oczach
Mitchell Bard

Gaza moja
miłość
Andrzej Koraszewski 

Oszczerstwa o popełnianiu
ludobójstwa przez Izrael
Elder of Ziyon

Pakistan deportuje 1,7 miliona
afgańskich uchodźców
Tufail Ahmad

Marsz dla Palestyny był
marszem skrajnie prawicowym
Brendan O’Neill

Blue line
Polecane
artykuły

Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa



 Palestyńskie weto



Wzmacnianie układu odpornościowego



Wykluczenie Tajwanu z WHO


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk