Prawda

Środa, 9 lipca 2025 - 09:04

« Poprzedni Następny »

The magnificent thirteen led by a missionary

The magnificent thirteen led by a missionary


Andrzej Koraszewski 2020-11-20

Sven Kühn von Burgsdorff (in the blue shirt) and mysterious European diplomats. Behind them a group of protesters with a banner stating: “European Union: your money killed Rina Shnerb R.I.P.”

Sven Kühn von Burgsdorff (in the blue shirt) and mysterious European diplomats. Behind them a group of protesters with a banner stating: “European Union: your money killed Rina Shnerb R.I.P.”



Nobody is responsible for the sins of their forefathers, but it’s worth saying to those who are cultivating these sins that we notice them. The issue of family ties is not always clear either, so I may be exposing myself to the accusation of imputing too close a kinship. The American-Israeli writer, Tuvia Tenenbom, noted that many Germans, in their desire to atone for the sins of their ancestors against the Jews, devote their lives to compassion for Palestinians, who are victims of Jews, who allegedly do to them exactly what Nazi did to Jews. He noticed this phenomenon first in Germany where he pretended to be German, and then when he toured Israel and the Palestinian territories as a German journalist and talked with, among others, German activists. He managed this feat because, in spite of living for many years now in the US, he was born in a family of German Jews in Israel; in German he speaks like a German, in Hebrew he speaks like an Israeli because he was born and raised in Israel (he also speaks Arabic, so sometimes he lied that his father was a Jordanian), and he looks like a Munich regular at the local beer halls.

An interesting example of this type of atonement for the sins of the ancestors may be the case of Sven Kühn von Burgsdorff. He is a German diplomat heading the European Mission in Palestine. Burgsdorff is not only the head of the Mission but he definitely has his own mission. This missionary is not known for his critique of the Palestinian Authority nor Hamas. It’s difficult to find in his activities any trace of criticizing Hamas for the constant shelling of Israeli towns and villages, for the constant torching of Israeli fields and forests, for planting stocks of weapons in civilian buildings, for sending children to attempt terrorist attacks, nor for child abuse by forcing military training on children. It’s difficult to find among the actions of this missionary any critique of the rulers of the Palestinian Authority for harassing their political opponents and for tortures in the Palestinian prisons, for corruption and embezzlement of financial aid from the European Union, for incitement to terror, or for curricula teaching hatred.   


Recently Sven Kühn von Burgsdorff became famous for his clear and decisive statement that the European Union will continue paying awards with the EU’s money to Palestinian terrorists for killing or attempting to kill Israeli civilians.   


When the EU authorities, after protests for years, initiated a modest attempt to stop financing Palestinian terror, Sven Kühn von Burgsdorff quickly explained:

"While the entities and groups included in the EU restrictive lists cannot benefit from EU-funded activities, it is understood that a natural person affiliated to, sympathizing with, or supporting any of the groups mentioned in the EU restrictive lists is not excluded from benefiting from EU-funded activities, unless his/her exact name and surname… corresponds to any of the natural persons on the EU restrictive lists".

This story described by, among others, Khaled Abu Toameh, a Palestinian journalist living in Israel, who often criticizes the attitude of the Palestinian rulers to Palestinian society, also shows the very peculiar character of the Palestinian fight for peace.

 

16 November Sven Kühn von Burgsdorff again got media attention by appearing, apparently as a head of 13 other diplomats in a southeastern neighborhood of Jerusalem, Givat HaMatos, to protest against the building of 1257 flats.

 

The UN also protested through the mouth of Nikolay Mladenov, the European Union in the person of Commissar Josep Borrell himself, and diverse Jewish organizations. On the spot, however, was Sven Kühn von Burgsdorff and “other diplomats”. These other diplomats are very mysterious. There is no way to identify their names, ranks, or the countries they represent. All reports give only the name of the German aristocrat with his long tradition of fighting on every occasion not only against the building of flats but also against Israel.      


The BBC reported about the case:

“The United Nations and European Union have criticised an Israeli plan to build 1,250 homes for Jewish settlers on the edge of occupied East Jerusalem.

Israel has invited bids for the construction in the Givat Hamatos area.

A UN envoy warned it would damage prospects for a future contiguous Palestinian state.”

“On the edge”, or inside the Green Line, i.e. on the territories the Arab Legion managed to conquer and to cleanse of Jews in 1948.



Standing there in Givat HaMatos, as a leader of mysterious, pandemically masked alleged diplomats, von Burgsdorff said that the planned settlement expansion “gives some observers the impression” that Israel is trying to create “facts on the ground” before President-elect Joe Biden assumes office in January.

“It’s very important to demonstrate unity in the international community that any such project, any such construction, which is illegal under international law, cannot go forward.”

Both he and other representatives of the European Union argue that this residential area may hinder communication between Bethlehem and East Jerusalem, which they insist must be the capital of the State of Palestine.


Personally, I do not suspect that this German aristocrat was ever interested in the history of the conquest and Arabization of East Jerusalem. If I were to give him advice about where to start, I would recommend the book by an American journalist of Armenian origin who (pretending to be an American Nazi) accompanied as a photographer Egyptian volunteers from the Muslim Brotherhood. John Roy Carlson (real name: Avedis Boghos Derounian) described the battle for Jerusalem in his book, Cairo to Damascus, which was first published in the United States in 1951. Carlson wrote: 

Victors and vultures hovered around the periphery of the Jewish Old City, now being battered mercilessly by the Arab Legion. Abdullah El Tal promised a merciful surrender, but he was savage in bringing it about. There was no way to “peace” except through war because the Jews refused to surrender. The Legion guns were firing point-blank at targets from fifty to two hundred yards away. I got as close as I dared. As each building was battered, and the defenders pushed back, sappers would advance and blow the works. House by house the Jews were being pushed into the heart of their ghetto. This has been going on day and night and was now in its tenth day.

 

There certainly were enough Arabs – hundreds of Arab Legion soldiers milling around in British khaki and khaffiyas. They were uniformly young and looked like a genuine fighting army. They were all heavily armed, and ammunition was being brought up constantly in boxes with English markings. There was shortage neither of men nor armaments.


I got permission from a junior officer to visit the defenses on Zion Gate. One of the massive portals hung crazily from one set of hinges, the other was blown off. The passageway about twenty feet wide and thirty feet high, was now packed tight with barbed wire, rails, and rocks. Above it the walls were manned heavily by Legion troops. Here, also, I found a concentration of several British deserters, fighting with Arabs. Immediately besides the Gate three heavy British armored cars lay in waiting for the Palmach. The Jews would certainly get a scorching reception if they tried another break through.  

[...]

Sitting in a classroom chair behind a desk was the commander of the Zion Gate Front, Captain Mahmoud Bey Mousa. [...] Through an interpreter I reported my name and profession, and asked his permission to stay for the surrender.  


“I think the negotiations will begin tomorrow morning”, Mahmoud Bey said.


He was sitting literally on the proverbial keg of gunpowder, for stacked behind and all around him, under his bed near by, and all the way to the further end of the basement, which was being used as an emergency hospital, were cases upon cases of ammunition with the usual markings of His Majesty’s Army. I squeezed my bag between cases of ammunition under his bed and then went to the top floor of the school to take photographs of the Jewish quarter. They were to prove of historic value, for less than forty-eight hours later the ghetto was reduced to ruin and ruble.  

Maybe I’m unfair to the German aristocrat for suspecting that he was never interested in the history of the conquest and de-Judaization of East Jerusalem nor other territories on which he is carrying out his mission. I do not rule out, however, that he knows the memoir, written in a prison on Montelupiuch Street in Kraków by Kurt Ludwig Ehrenreich von Burgsdorff. He was a German aristocrat, born in1886, with a PhD in law, a Knight of the Iron Cross (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes). From December 1, 1943, to January 17, 1945, he was a governor of the Kraków district in the General Government (Gouverneur des Distrikts Krakau im Generalgouvernement). At the same time he was the head of the party organization of the NSDAP in the Kraków district.

 

In his memoirs, clearly written with the thought that it would be read by Polish judges, Kurt Ludwig Ehrenreich von Burgsdorff wrote:

“I firmly deny specifically: taking part in maltreatment or premeditated killing of civil and military persons and of prisoners of war, as well as arrests detrimental for persons persecuted for the political, national, religious or racist reason. On the other hand I admit that from November 1943 to the middle of January 1945 I was serving as temporary governor for Kraków district and as NSDAP leader in Kraków. I carried out my duties according to my knowledge and conviction, in the spirit of agreement between the two nations, as I did previously on boards and individually. Therefore, I do not feel guilty and the appraisal of my actions I leave to the Polish high court. I deeply believe that I will find fair judges”.

He gives a fascinating motivation for his joining the Nazi movement as early as 1933: 

“I joined the Party on May 1, 1933, in spite of my serious reservations concerning principles and religious issues, in the first place because I was impressed by the social program of NSDAP, but mainly because I didn’t want to lose my post as a governor (Regierungsprasident) encouraged by [Kurt Walter] Dönicke – my district chairman in Leipzig. (…) I was emotionally attached to this post because it was held by both my father and my grandfather, and his mother was from Leipzig”.

It seems that Sven Kühn von Burgsdorff is also attached to his post and he probably has the same hope that he will get a fair appraisal. For now he is judged by other European diplomats and by the European media, and they all are full of admiration. So many ancestors of today’s European diplomats and journalist were shouting in the past:

Żydzi do Palestyny

Juden nach Palästina

Joden naar Palestina

Juifs à la Palestine

Judíos a Palestina

Židia do Palestíny

Ebrei in Palestina

Judar till Palestina

Zsidók Palesztinába

 

Today they prattle joyfully “Never again” and at the same time they support not so much the “Palestinian cause” (because the few Palestinians who can talk without fear are saying that they want peace with Israel), as the cause of those who openly seek to create a Palestine “from the River to the Sea”.       


Jews in Europe were being murdered for two thousand years. The Shoah, perpetrated by Nazis, cleansed the continent of its Jewish inhabitants. During the war, out of almost ten million, 63 percent of the Jewish population perished. After the war, everybody who could was seeking a rescue in Palestine or in the US. In subsequent decades the Jewish minority dwindled further, and today on the European continent there exist some 1.3 million people of Jewish origin.  Arab countries were even more efficient.


Update:


After persistent efforts we managed to find the information about these mysterious "diplomats” who accompanied the German aristocrat. As a credible source tells us, they were the representatives of missions to the Palestinian territories from: Austria, Belgium, Denmark, Finland, France, Germany, Ireland, Italy, Malta, the Netherlands, Poland, Spain, Sweden, Norway and Switzerland. Austria, Denmark and Finland and the Netherlands sent their Head of Mission, the rest of the countries sent their deputy mission heads.


Representation of the Republic of Poland to the Palestinian National Authority in Ramallah, (this is the official name of the Polish mission) is headed by Przemysław Czyż. Their official website does not encourage any contacts, but for consular matters it directs you to the Polish Embassy in Tel Aviv; any diplomatic activity is not visible.    


Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj









Irytacja

Hili: Powiedz Mariuszowi, że samochód Julii ma być porządnie zaparkowany.

Ja: Zgadzam się, zaparkował ten samochód w irytujący sposób.    

Więcej

O życiu i twórczości
Ludwika Lewina
Richard (Ryszard) Kerner


Mój nieodżałowany, najbliższy przyjaciel Ludwik zmarł w klinice paryskiej ponad rok temu, 8 maja 2022 roku, po długiej i wyczerpującej chorobie. Ostatnie miesiące, spędzone na przemian w domu lub w szpitalu, były szczególnie ciężkie. Mimo to, w coraz krótszych okresach trochę lepszego samopoczucia, Ludwik nadal pisał teksty do „Słowa Żydowskiego”, z którym współpracował od wielu lat. Pisanie było dlań tak samo naturalne i konieczne jak oddychanie – od kiedy go pamiętam, a poznaliśmy się w Paryżu ponad 50 lat temu – teksty rodziły się podczas rozmów, opowiadania nabierały kształtu sprawozdań, reportaży lub esejów.

Więcej

Ostatni bastion
starożytnego chrześcijaństwa
Alberto M. Fernandez


Górska przystań


Azja jest najludniejszym kontynentem, ale jednocześnie tym, na którym chrześcijanie stanowią najmniejszy odsetek ludności. Oczywiście, żyje tu ponad dwieście milionów chrześcijan, rozciągających się od Bliskiego Wschodu po Daleki Wschód. Dwa azjatyckie państwa mają większość chrześcijańską – Timor Wschodni i Filipiny. Wyspa Flores w Indonezji jest w większości katolicka, a trzy z 28 stanów Indii – Nagaland, Mizoram i Meghalaya – mają większość chrześcijańską. Wszystkie te wspólnoty są efektem działalności misjonarskiej krajów zachodnich – od XVI do XX wieku – zarówno katolickiej Portugalii i Hiszpanii, jak i anglo-amerykańskich protestantów.

Więcej
Blue line

Historyczne ostrzeżenie
od Franklina
Bob Goldberg

<strong data-start=\

Benjamin Franklin, pisząc w 1788 roku w obronie Konstytucji Stanów Zjednoczonych, posłużył się mocną analogią zaczerpniętą z Tory i Talmudu. Ostrzegał, że cnota publiczna może zostać przejęta przez ludzi udających obrońców wolności, którzy w rzeczywistości dążą do władzy. Jako przykład przywołał bunt Koracha przeciwko Mojżeszowi:


„U Józefa Flawiusza i w Talmudzie znajdujemy szczegóły, których nie przedstawiono w pełni w Piśmie Świętym… Korach oskarżył Mojżesza o to, że rozmaitymi podstępami i oszustwami zdobył władzę i odebrał ludowi wolność.”
„Uchodził za gorliwego orędownika wolności i równych praw, wzywał do ustanowienia wolnej konstytucji… Ludzie byli skłonni go słuchać; niektórzy proponowali nawet, by został królem.”
„Skutki były straszliwe… a 250 ich przywódców… pochłonął ogień wychodzący z sanktuarium.”
„Czytając ten opis, można odnieść wrażenie, że to współczesny świat. Sceny są takie same, a natura ludzka najwyraźniej niewiele się zmieniła.”
„Konstytucja zatem nie będzie ani bezpieczna, ani trwała, jeśli ludzie nie będą dostatecznie oświeceni i cnotliwi, by odróżniać fałszywych przyjaciół wolności od prawdziwych.”


Słowa Franklina powinny być ostrzeżeniem również dla naszych czasów. Nie każdy krzyk „wyzwolenia” jest sprawiedliwy. Nie każdy ruch odwołujący się do praw człowieka jest moralny. I nie każda instytucja, która głosi inkluzywność, ma na myśli Żydów.

Więcej

Nieświęty sojusz marksizmu
i radykalnego islamizmu
Paul Finlayson 


Osobliwe zjawisko „nigdy bym ich razem nie połączył” — jak Liberace i Torquemada, albo Freud i burka — mamy teraz do czynienia z groteską tak ostrą, że Orwell wyplułby whisky do najbliższej popielniczki i przeładowałby pióro: mowa o nienaturalnym, bluźnierczym sojuszu marksizmu i radykalnego islamizmu.
To nie jest koalicja — to czołowe zderzenie dwóch ideologicznych pijaków, pędzących w przeciwnych kierunkach tą samą jednokierunkową ulicą, dzieląc się piersiówką z napisem „Śmierć Zachodowi”. Wyobraźcie sobie, jeśli zdołacie to znieść, ślub z przymusu między Che Guevarą a ajatollahem, udzielany przez zapłakanego biurokratę z ONZ, mruczącego uznania dla rdzennych ludów w dwunastu językach.

Więcej
Blue line

Niezwykła propozycja
Palestyńczyków
Andrzej Koraszewski 

Hebron: Źródło: Wikipedia

Jak donosi „Israel Hayom”,  grupa czołowych szejków z Hebronu wystąpiła z inicjatywą wystąpienia z Autonomii Palestyńskiej i utworzenia ”Emiratu Hebronu”. Emirat przystąpiłby do Porozumień Abrahamowych.     

 

Według artykułu Elliota Kaufmana w Wall Street Journal, propozycja, która została przekazana ministrowi gospodarki Nirowi Barkatowi, obejmuje całkowite wycofanie się z Autonomii Palestyńskiej i bliską współpracę gospodarczą z Izraelem, która obejmowałaby zatrudnienie dziesiątek tysięcy pracowników z Hebronu.

Więcej

Chiny zbroją Huti, a Huti
zawierają pakt z Al-Szabab
Christine Douglass-Williams

Bojownicy Huti oddają nazistowski salut.

Morze Czerwone to szlak o kluczowym znaczeniu dla firm transportujących towary z Azji do Europy. Odpowiada za około „15% całkowitego światowego handlu morskiego”. Huti zakłócają ten szlak od początku 2024 roku, co wpływa na wzrost kosztów transportu i wydłuża czas dostaw — statki są bowiem celem ataków. Przekłada się to na wyższe ceny dla konsumentów na Zachodzie, i tak już dotkniętych kryzysem gospodarczym. Na początku maja Huti, wspierani przez Iran, zawarli porozumienie z Trumpem, zobowiązując się do zaprzestania ataków na statki w regionie Morza Czerwonego.

Więcej

Gwałt, wcale tak bardzo
nie posunęliśmy się do przodu!
Phyllis Chesler

Sean John Combs, znany jako Puff Daddy, P. Diddy, Puffy i Diddy – amerykański producent muzyczny, raper i aktor. Combs został aresztowany i oskarżony 16 września 2024 r. o wymuszenia, handel ludźmi siłą i transport w celach prostytucji. 2 lipca 2025 r., po trzech dniach narad, ława przysięgłych uznała Combsa za winnego dwóch zarzutów transportu w celach prostytucji z udziałem Ventury, innej byłej dziewczyny i pracowników seksualnych, ale nie uznała go za winnego spisku w celu wymuszenia okupu i zarzutów handlu ludźmi. Tego samego dnia Combsowi odmówiono zwolnienia za kaucją i nakazano mu pozostanie w areszcie do czasu ogłoszenia wyroku, który ma się odbyć 3 października. 

Odpowiadając na mój artykuł o katastrofie „Freak-off” z udziałem Diddy’ego, wielu czytelników pisało do mnie prywatnie. Zgadzali się z tym, co napisałam – ale jedna kobieta przesłała wyjątkowo niepokojący komentarz. Oczywiście ma pełne prawo do własnego zdania, ale przypomniała mi nieodżałowaną Margaret Mead, z którą kiedyś debatowałam – w 1977 roku. Mead wierzyła, że jeśli kobieta została zgwałcona, to zasłużyła na to; „musiała naruszyć jakieś tabu”.

Więcej

Jak zła terapia przejęła
kontrolę nad szkołami
Coleman Hughes

Coleman Hughes (Źródło: wikipedia)

Oto metoda: wyobraź sobie, że poziom każdego z tych czterech bożków w twoim życiu spada do średniej krajowej. Jak bolesne byłoby to dla ciebie w każdym z przypadków? Jak bardzo cierpiałbyś, mając jedynie przeciętną ilość władzy? Bogactwa? Przyjemności? Honoru? (Z drugiej strony, jeśli jesteś poniżej średniej w którejś z tych kategorii, którą najbardziej chciałbyś zwiększyć?)

Gdy Brooks zadał mi to pytanie, moją pierwszą myślą było to, że utrata władzy w ogóle by mnie nie ruszyła. Nigdy mnie to specjalnie nie pociągało. Przez lata miałem własny zespół, ale o wiele bardziej lubiłem być muzykiem wspierającym w cudzych projektach. Uwielbiam prowadzić podcast, ale nie przepadam za byciem jego szefem.

Więcej

Sprawozdanie
"Pana Nie wiem”
Andrzej Koraszewski


Pozwólcie, że wyjaśnię. Jak wyjaśnić siedmioletniemu chłopcu, kim jestem? Z jednej strony siwy obcy staruch, z drugiej – inteligentny siedmiolatek, syn cudownej przyjaciółki, która na upartego mogłaby być moją wnuczką. Jego matkę znam od czasu, kiedy miała czternaście lat, a nasze gęby rozjaśniały się zawsze przy każdym spotkaniu. Wczoraj wpadła, a raczej – kazałem jej przyjść do mnie, bo spotkanie na ulicy czy w sklepie groziło cyrkiem wspólnego, publicznego płaczu. Samotnie wychowuje syna i gadała o nim bez końca. Rozstaliśmy się jej stanowczym stwierdzeniem: „Następne spotkanie u mnie, będzie prawdziwa kawa, a nie to twoje rozpuszczalne świństwo”. Wróciłem do roboty, a gdzieś z tyłu głowy pytanie: jak też ja się przedstawię młodemu człowiekowi, który niedawno stracił dziadka i prawdopodobnie ma ograniczoną ochotę na rozmowę ze starym obcym dziadem? Trzeba się będzie jakoś przedstawić, ale jak?

Więcej

To jest
antyfaszysta
Brendan O'Neill


Jeśli chcesz zobaczyć prawdziwego antyfaszystę, zapomnij o pozerach i nienawistnikach z Glastonbury – spójrz raczej na krótkie, odważne życie Yisraela Natana Rosenfelda. Gdy „antyfaszyzm” dla ospałych narcyzów z zachodniej lewicy oznacza jedynie wycie „Fuck Farage” i jedzenie wegańskich lodów na festiwalu muzycznym, dla Natana oznaczał wstąpienie do wojska i walkę przeciw ludziom, którzy dokonali największej rzezi Żydów od czasu Holocaustu. W obliczu rasistowskich kłamstw naszych elit, które oczerniają IDF jako ludobójczych demonów, Natan – ten współczesny Machabeusz – walczył za swój naród i swój lud przeciw ich faszystowskim prześladowcom. Jego niezwykła odwaga okrywa hańbą nikczemników z Glastonbury, którzy życzyli mu śmierci.]


Nazwisko, które powinniśmy zapamiętać z tego weekendu, to nie Bob Vylan. Ani Pascal Robinson-Foster – tak naprawdę nazywa się ów punk nienawidzący Izraela, który wzbudził takie oburzenie na Glastonbury. 

Więcej
Blue line

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov


Jak niezrozumiana nazwa stała się bronią — i dlaczego Żydzi powinni ją odzyskać


Nazwa „Palestyna” stała się w żydowskim dyskursie głęboko polaryzującym terminem. U części Żydów samo jej wypowiedzenie wywołuje dyskomfort, a nawet wrogość. Reakcja ta wynika często z jej skojarzenia z retoryką antysyjonistyczną lub antysemicką — zwłaszcza w kontekście współczesnych ruchów politycznych. Termin ten bywa postrzegany jako zakwestionowanie legalności istnienia Izraela — a nawet samej żydowskiej tożsamości narodowej.


Jednak ta reakcja nie ma wyłącznie charakteru politycznego. Jest również emocjonalna, historyczna i głęboko symboliczna.

Więcej

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon


BBC: "Czterech pracowników satyrycznego magazynu w Turcji zostało aresztowanych za opublikowanie rysunku, który rzekomo przedstawia proroka Mahometa – postać świętą w islamie, którego wizerunek jest kwestią głęboko kontrowersyjną. Turecki minister spraw wewnętrznych Ali Yerlikaya potępił rysunek opublikowany przez magazyn LeMan, nazywając go 'bezczelnym' i ogłosił, że zatrzymano redaktora naczelnego, grafika, dyrektora instytucjonalnego oraz rysownika."

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski


Wojna sześciodniowa na Bliskim Wschodzie spowodowała długotrwałe turbulencje w Europie Wschodniej. Zamieszkaliśmy w mieszkaniu cioci Mani na Pięknej. Pokój, kuchnia, łazienka i my we dwoje. Ciocia Mania to osobny rozdział. Małgorzata nie darzyła jej sympatią. Żydo-komuna w całej krasie. Powojenne życie spędziła w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Komunistką była przed wojną (światową), podczas wojny była w ZSRR, gdzie towarzysz Stalin uleczył ją z komunizmu. Małgorzata nie chciała się nawet interesować, dlaczego polazła do bezpieki, a Anna tylko się krzywiła. Tak czy inaczej, ciocia Mania wzięła przedwczesną emeryturę i pojechała turystycznie do Izraela. Małgorzata miała opiekować się mieszkaniem, więc przynajmniej chwilowo objęliśmy mienie pobezpieczniackie.

Więcej

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami


Od 7 października i początku wojny Izraela z Hamasem zachodni „postępowcy” zwrócili się przeciwko państwu żydowskiemu. Na ulicach i w mediach natężenie i gwałtowność nienawiści wobec Izraela – a nierzadko także wobec Żydów – bywały wręcz przytłaczające.


Czasem wręcz trudno pojąć naturę współczesnej nienawiści do Żydów. Jest tak powszechna i wszechogarniająca. Niemniej wciąż możliwe jest wyodrębnienie głównych elementów „postępowej” krytyki Izraela – a ściślej tego, co gdzie indziej nazywam „woke'owym antysemityzmem”.

U jego podstaw leży przekonanie, że Izrael jest ucieleśnieniem zła. Że jest państwem skrajnie nikczemnym. Widać to w sposobie, w jaki przeciwnicy Izraela już nie krytykują go według jakichkolwiek normalnych standardów. Nie ograniczają się do potępienia rządu Izraela, jego polityki czy działań w Gazie. Nie krytykują Izraela tak, jak krytykowane bywają inne państwa. Nie – krytycy Izraela przedstawiają go jako źródło całego zła tego świata. Widać to choćby na diagramie, który krążył w zeszłe lato w środowiskach antyizraelskich. „Palestyna to klucz” – głosił tytuł, sugerując, że to właśnie ten temat „łączy wszystko”.

Więcej

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Jestem też matką. Sama myśl o cierpieniu moich dzieci jest nie do zniesienia. 

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Więcej

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej
Blue line

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel


Chociaż niedawna porażka sojuszniczych ugrupowań Iranu — Hamasu, Hezbollahu i Syrii Asada — przyniosła ulgę wielu osobom, zwłaszcza w Izraelu, to świętowanie jest nadal przedwczesne.
Cele Iranu nie zmieniły się tylko z powodu upadku jego pełnomocników. Prawdziwe zagrożenie, jakie Islamska Republika nadal stwarza dla całej ludzkości, leży na stole w jej podstawowym dokumencie — konstytucji. Przyjęta w 1979 r. i zmieniona w 1989 r. Konstytucja Islamskiej Republiki Iranu stanowi jasną artykulację przyszłego porządku świata, który Iran uważa za swój cel: najpierw narzucić go światu islamskiemu, a następnie całej ludzkości.

Więcej

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon



Po raz kolejny tureckie media wyprzedziły inne kraje i zostały światowym mistrzem w kwestii antysemityzmu.


Mają go więcej niż Iran. Więcej niż Jordania. Więcej niż Jemen.


Oto kilka ostatnich tureckich wyczynów.


A tu prawdziwa ilustracja 
artykułu w gazecie Aydinlik na temat tego, jak żydowscy miliarderzy rzekomo finansują Izrael:

Więcej

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Dawno, dawno temu był sobie w Polsce komunizm. To nie był ruski komunizm, to nie był afrykański komunizm, ani jugosłowiański komunizm. To był nasz polski komunizm. Komunistów w Polsce nie widziałem. Byli oportuniści, mnóstwo łajdaków, byli marzyciele tacy jak Jacek Kuroń, urzeczeni utopią i chcący budować utopię, byli durnie tacy jak ja, którzy dali się nabrać na pomysł rewizjonizmu, czyli rozmiękczania tego od środka. (O tej mojej przygodzie z rewizjonizmem może będzie kiedyś osobno.)

Więcej

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch


Trzynastego czerwca 2025 r. Izrael rozpoczął operację Wstający Lew, prewencyjny atak militarny na irański program broni jądrowej, kilka godzin po tym, jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ONZ (MAEA) po raz pierwszy od 20 lat ogłosiła, że Iran naruszył porozumienie. Precyzyjne ataki zostały przeprowadzone przeciwko dowódcom wojskowym Iranu i naukowcom zajmującym się energią jądrową, a także przeciwko krytycznej infrastrukturze wojskowej, w tym irańskim systemom obrony powietrznej, obiektom do przechowywania i produkcji pocisków balistycznych oraz obiektom jądrowym. Premier Netanjahu uzasadniał te ataki jako konieczny akt samoobrony. „Gdyby tego nie powstrzymano, Iran mógłby wyprodukować broń jądrową w bardzo krótkim czasie — może to być rok lub kilka miesięcy” — powiedział.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk