„Zdarza się niekiedy, że nazwa rzeczy lub pojęcia decyduje o tym co o tej rzeczy albo pojęciu myślimy, a czasem także o tym jak o nich myślimy.” Przeczytałem to zdanie w dziale „wolna myśl” Centrum im. Adama Smitha, pod datą 18 lipca 2018, co było ostatnim śladem ich tętniącej życiem strony internetowej. Zajrzałem tam sprawdzając, czy może zareagowali na odkrycie Wojciecha Orlińskiego, który donosi na łamach "Gazety Wyborczej", że ponieważ Adam Smith nie precyzuje, czyja niewidzialna rękę steruje rynkiem, prawdopodobnie miał na myśli „niewidzialną rękę opatrzności”. Jak on do tego doszedł?

Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) 5 stycznia pospiesznie zwołała nadzwyczajną sesję, ponieważ Żyd odważył się przejść po najświętszym miejscu judaizmu, Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie. Dwa dni wcześniej ten Żyd, Itamar Ben-Gvir, minister bezpieczeństwa narodowego Izraela, odbył cichą, 13-minutową wycieczkę po tym miejscu. Chociaż Żydzi odwiedzający Wzgórze Świątynne są często nękani, zastraszani, a czasami fizycznie atakowani przez muzułmanów, krótka podróż Ben-Gvira zakończyła się pokojowo i ani muzułmanie, ani Żydzi nie zgłosili żadnych aktów przemocy. Mimo to Palestyńczycy i niektóre kraje, nazywając tę wizytę „niebezpieczną i bezprecedensową prowokacją”, nadal potępiali za nią Izrael.

Już dawno powinienem był domyślić się, że rozwój genetyki spowoduje problem dla teologów. A właściwie dwa poważne problemy. Po pierwsze, o czym pisałem wcześniej, według chrześcijaństwa wszyscy ponoć pochodzimy od mężczyzny i kobiety, którzy byli parą żyjącą w tym samym czasie i miejscu (oczywiście Adam i Ewa). Ponieważ nie jest to możliwe, naukowo nastawieni teolodzy przez ponad dziesięć lat próbowali ocalić Parę, która popełniła Grzech Pierworodny. 

Nowy rząd Izraela jest nękany przez bezprecedensową polityczną i medialną kampanię, skierowaną przeciwko planom rządu, by przywrócić kontrolę i równowagę między sądownictwem a Knesetem. „Jeśli ten rząd nie upadnie - mówi lider opozycji Yair Lapid - Izrael przestanie być liberalną demokracją”, a jego artystyczne, kulturalne i biznesowe elity uciekną do Berlina i Miami. David Horowitz, redaktor anglojęzycznego „Times of Israel”, napisał, że propozycje reform „są dzwonem trwogi dla naszej dobrze działającej, ale niewystarczająco ugruntowanej demokracji”. Były minister obrony Benny Gantz określił plan reform jako „zamach stanu”, powiedział, że doprowadzi on do wojny domowej i wezwał przeciwników do „wyjścia na ulice”.

Podczas gdy irański reżim stał się bardziej wojowniczy, Unia Europejska i administracja Bidena nadal próbują przywrócić porozumienie nuklearne, które zniesie sankcje gospodarcze wobec Iranu, wzmocni i ośmieli reżim, wzmocni jego globalną legitymację i utoruje drogę, reżim, który Departament Stanu USA nazwał „najgorszym na świecie sponsorem terroryzmu państwowego”, legalnie stanie się państwem uzbrojonym w broń nuklearną.

Kiedy za namową przyjaciela zapisałem się do Towarzystwa Dziennikarskiego byłem przekonany, że będzie to takie towarzystwo, w którym do znudzenia dyskutuje się o etyce zawodu dziennikarza. To ciekawy zawód, specyficzne rzemiosło, w którym zadaniem jest przekazywanie rzetelnej informacji, a nieustającą pokusą misjonarstwo i nawracanie ludzi na swoją taką czy inną wiarę. Na domiar złego, żyjemy w czasach rewolucji informatycznej i tradycyjne dylematy etyki dziennikarskiej urosły do absurdalnych rozmiarów.

Jednym z najbardziej wymownych dowodów na ewolucję, jakie przedstawiam, jest istnienie martwych (niefunkcjonalnych lub „szczątkowych”) genów znalezionych w DNA żywych gatunków. Pisałem o tym w mojej książce Ewolucja jest faktem. Na przykład ssaki takie jak my posiadają trzy martwe geny odpowiedzialne za wytwarzanie żółtka jaja. Ewolucja uczyniła je niefunkcjonalnymi, ponieważ embriony ssaków są odżywiane przez łożysko, ale nadal są obecne w genomie, bezużyteczne z powodu mutacji.

Genomy prawie wszystkich znanych nam zwierząt są cmentarzyskiem martwych genów. Stanowią one, podobnie jak nasze geny żółtka, niezbity dowód na ewolucję. 

Kiedy w latach trzydziestych XX wieku Żydów wypędzano z niemieckich uniwersytetów, jaką zająłbyś postawę? Wielu z nas chciałoby myśleć, że znaleźlibyśmy w sobie moralną i, jeśli to konieczne, fizyczną odwagę, aby stanąć w obronie naszych kolegów, zamiast patrzeć, jak są prześladowani, zastraszani, maltretowani i odrzucani. Cóż, teraz możemy faktycznie wystawić naszą odwagę na próbę, ponieważ na naszych oczach widzimy powtórkę niemal identycznego schematu antysemityzmu — tym razem na amerykańskich uczelniach, z podobnym obrazem na uniwersytetach w Wielkiej Brytanii i innych krajach Zachodu.

Przez kilka dni Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda zachowywała się tak, jakby była instytucją z kompasem moralnym. Ale dziekan Douglas Elmendorf szybko zdał sobie sprawę, że przeciwstawianie się antysemityzmowi wbrew „przebudzonej” intelektualnej modzie, nie jest dobrym wyborem zawodowym.

W obliczu burzy krytyki ze strony wykładowców, studentów i liberalnych mediów korporacyjnych, takich jak "Boston Globe", oraz wpływowych skrajnie lewicowych szmat, takich jak "The Nation", Elmendorf odwołał swoją decyzję o odmowie przyjęcia na stanowisko nauczyciela akademickiego Kennetha Rotha, byłego szefa Human Rights Watch.

Podobnie jak „wróg klasowy” postawiony przed „sądem ludowym” komunistycznej Czerwonej Gwardii podczas chińskiej rewolucji kulturalnej, list Elmendorfa z przeprosinami był, jak można było przewidzieć, tchórzliwy. Elmendorf napisał, że od czasu podjęcia decyzji „konsultował się” z wykładowcami, a teraz przyznał się do „błędu”, dodając, że prosi Rotha, aby mimo wszystko przyjechał na Harvard. Roth entuzjastycznie odpowiedział na Twitterze, przyjmując ofertę i wyrażając wdzięczność znacznym siłom, które zmusiły Elmendorfa do poddania się. 

Zanim zacznę przytaczać następne argumenty uzasadniające moje areligijne poglądy, jeszcze chciałbym się odnieść do zakończenia poprzedniej części. Wyraziłem tam wątpliwości, że przedstawione przeze mnie fragmenty krwawej, pełnej przemocy i zakłamania historii naszej religii, odzwierciedlają boży zamysł w tym względzie. Bowiem (jak tłumaczą teolodzy), to Duch Święty prowadzi Kościół kat. przez dzieje, a on przecież nie może się mylić w żadnym wypadku. Tyle, że jego istnienia nie da się w żaden sposób udowodnić, jak i tego, że „wyraźnie” sprzyja on Kościołowi kat. w podbojach i „rozmija” się często z Dekalogiem.

Poważnie nasiliło się kwestionowanie legitymacji i suwerenności postkolonialnych państw narodowych przez islamskich dżihadystów na całym obszarze regionu Sahelu na kontynencie afrykańskim.

Przede wszystkim, mordercza wojna między grupami dżihadystów w zachodnioafrykańskich państwach Sahelu, na południe od Sahary, stała się egzystencjalnym zagrożeniem dla legitymacji rządów narodowych regionu.

Biorąc pod uwagę, że nowy rząd Izraela był biczowany ze wszystkich stron, zanim jeszcze został zaprzysiężony, nie było zaskoczeniem, że wyciągnięto noże po tym, jak nowy syjonistyczny postrach, Itamar Ben-Gvir, miał czelność odwiedzić najświętsze miejsce w judaizmie.

„New York Times”, który uwielbia określanie Izraelczyków pejoratywnymi słowami, zatytułował swój artykuł: „Twardogłowy izraelski minister odwiedza drażliwe święte miejsce w Jerozolimie”. Ben-Gvir jest nie tylko „twardogłowy”, ale według „New York Timesa” jest także „ultranacjonalistą”. Jego wizyta była „prowokacyjna”, ponieważ sprzeciwiał się groźbom ze strony „bojowej” grupy Hamas. 

Wojna w Paragwaju (1864-1870), prowadzona przez Paragwaj przeciwko Argentynie, Brazylii i Urugwajowi, zajmuje szczególne miejsce w historii okrucieństwa, rzezi i dewastacji. Wśród wielu okropności, których świadkami byli kombatanci i obserwatorzy, epizod opisany przez porucznika Alfredo d'Escragnolle Taunay jest szczególnie dziwny i makabryczny:
"„Inna plaga prześladowała je [konie, muły i osły] bezlitośnie, a ta jedna plaga miała katastrofalne skutki. Pochodziła od niezwykle pięknych motyli, tak zwanych 88, ponieważ wydaje się, że mają ten numer wypisany na zewnątrz swoich cętkowanych skrzydeł z kapryśnymi czarno-białymi rysunkami. Jednak nie sposób sobie wyobrazić działań tych łagodnych Lepidoptera, z pozoru całkiem niewinnych, ale w rzeczywistości niezwykle zgubnych, w całej tej części Paragwaju. Tłoczyły się razem w kącikach oczu i nozdrzach zwierząt, szukając wilgoci..."

Kongresman George Santos żył w kłamstwach. Kłamał na temat swojego wczesnego życia, osiągnięć akademickich, doświadczenia biznesowego, majątku, pochodzenia, życia osobistego i karalności. Ma szczęście, że zdecydowana większość tych kłamstw nie była wypowiedziana pod przysięgą. Nie zniesławiał też konkretnych osób. O ile nie skłamał na formularzach rządowych, jest mało prawdopodobne, aby można go było skutecznie ścigać lub pozwać. Jego ofiarami są przede wszystkim wyborcy, którzy oddali głosy na osobę, która bardzo różniła się od tego, za kogo go uważali.

Rok 2023, kolejny rok, zdumiewający dziewiętnasty rok niekończącej się 4-letniej kadencji prezydenckiej Mahmuda Abbasa, która rozpoczęła się 9 stycznia 2005 r. Pod jego kleptokratycznymi rządami zarządzanie moim rodzimym Zachodnim Brzegiem przekształciło się w to, co monitor demokracji, Freedom House, opisuje jako: „brak działającej władzy ustawodawczej… [Autonomia Palestyńska (AP)] rządzi w sposób autorytarny, [i] stosuje represje wobec dziennikarzy i aktywistów, którzy przedstawiają krytyczne poglądy na temat jej rządów”. Aby zapoznać się z ideą wolności intelektualnej i prasowej pod panowaniem Abbasa, rozważ ustawę o przestępstwach elektronicznych (ECL) wydaną przez Abbasa w 2013 r., „ustalającą wysokie grzywny i długie wyroki więzienia za szereg niejasno zdefiniowanych przestępstw, w tym publikację lub rozpowszechnianie materiałów, które są krytyczne wobec państwa.

Zapomnijmy na chwilę o wiadomościach ze świata i obejrzyjmy ciekawy, krótki film, na którym zwierzęta pomagają sobie nawzajem, zamiast się zabijać. W tym przypadku mamy do czynienia z mutualizmem, zachowaniem polegającym na interakcji między dwoma gatunkami, w którym każda jednostka czerpie korzyści. W tym przypadku zachodzi to między nosorożcem czarnym (Diceros bicornis) a bąkojadem czerwonodziobym (Buphagus erythrorynchus).

Czy sprawy naprawdę przedstawiają się tak źle, jak myślę, jeśli chodzi o propagandę przeciwko Izraelowi i Żydom, a ten temat zaczęłam uważnie śledzić od 2001 roku?

Ostatnio zapytałem pięciu wykształconych pro-izraelskich ludzi: „Jak myślisz, ile artykułów na temat Izraela i judaizmu ukazało się na pierwszych stronach w ‘New York Timesie’ w ciągu ostatnich sześciu miesięcy 2022 roku?”

Odpowiedzieli: „Prawdopodobnie około 30 lub 40, może mniej”. 
Odpowiedź brzmi: 127! Tak, dokładnie je policzyłem. Daje to średnio pięć negatywnych artykułów tygodniowo w jednym dziale. Biorąc pod uwagę, że Izrael jest wielkości stanu New Jersey, „New York Times” wydaje się mieć na jego punkcie patologiczną obsesję.

„Państwo jest aparatem ucisku i wyzysku” przekazano mi w szkole średniej mem Karola Marksa do trwałego zapamiętania. Zgadzałem się z tą mądrością całkowicie, ale na studiach otrzymałem instrukcję, a zarazem ostrzeżenie, że ten mem powinien być przywoływany wyłącznie w odniesieniu do Stanów Zjednoczonych i innych krajów kapitalistycznych, albowiem u nas państwo obumierało, zaś Partia troszczyła się o masy pracujące. Trudno to młodym wyjaśnić, bo jesteśmy na innym etapie rozwoju. Właśnie charyzmatycznie niedorozwinięty przywódca wyszedł z lecznicy i dworzanie odetchnęli z ulgą, bo ster państwa jest znów we właściwych rękach.

Mózg ssaków jest zdumiewającym procesorem informacji. Miliony lat ewolucyjnego majsterkowania stworzyły struktury sieciowe, które są szybkie, wydajne i zdolne do ekstremalnej złożoności. Neuronaukowcy starają się jak najlepiej zrozumieć tę strukturę, która jest, co zrozumiałe, skomplikowana, a więc trudna. Ale postęp jest stały.

Niedawne badania pokazuje, jak złożone mogą być te badania. Naukowcy przyglądali się geometrii aktywacji neuronów w części mózgu, która zapamiętuje informacje przestrzenne – regionie CA1 hipokampu. Jest to część mózgu, w której znajdują się neurony miejsca – te, które są aktywowane przez przebywanie w określonej przestrzeni. Chcieli wiedzieć, w jaki sposób rosną sieci nakładających się neuronów miejsca, gdy szczury badają swoje środowisko. To, co odkryli, nie było zaskakujące, biorąc pod uwagę wcześniejsze badania, ale jest niezwykle interesujące.

Uczestnicy konferencji stwierdzili, że Izrael jest zjawiskiem przejściowym i walka z nim ostatecznie doprowadzi do jego upadku. Główny wykład, wygłoszony przez syryjskiego badacza Szadiego Diaba, przedstawił dane rzekomo wskazujące na to, że Izrael jest skazany na zniknięcie, i podkreślił znaczenie palestyńskiego ruchu oporu w osiągnięciu tego celu. Diab wezwał Palestyńczyków do skorzystania ze wsparcia Syrii i Iranu w celu kontynuowania oporu.