Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 11:14

« Poprzedni Następny »


Czy możemy wygrać w “szarej strefie”?


Richard Kemp 2021-04-15


W kwietniu prezydent USA, Joe Biden, wydał Interim National Security Strategic Guidance [Tymczasowe wskazówki strategiczne bezpieczeństwa narodowego]. Po drugiej stronie Atlantyku brytyjski premier, Boris Johnson, przedstawił Integrated Review of Security, Defense, Development and Foreign Policy [Zintegrowany przegląd bezpieczeństwa, obrony, rozwoju i polityki zagranicznej] Obaj przywódcy wyrazili troskę wobec narastających wyzwań w szare strefie i obiecali podjęcie kroków, by reagować skuteczniej.

Szara strefa jest przestrzenią między pokojem a wojną z środkami przymusu, które wychodzą poza normalną geopolityczną rywalizację między państwami, ale nie sięgają poziomu zbrojnego konfliktu. Państwa prowadzące działania w szarej strefie używają często zastępców, w tym terrorystów, a także na własną rękę prowadzą takie działania organizacje terrorystyczne. Działania w szarej strefie są agresywne i często zagadkowe, niejasnego autorstwa i mętne pod względem motywów. Ich celem jest zaszkodzenie, przymuszenie lub wpłynięcie na obrane za cel państwo, by je zdestabilizować lub podważyć jego międzynarodową pozycję. Na ogół starają się uniknąć militarnej reakcji, choć często są zaprojektowane do zastraszenia lub odstraszenia atakowanego państwa przez groźbę dalszej eskalacji.


Działania szarej strefy nie są nowością i od dawna są dominującą formą konfliktów na całym świecie. Jak jednak rozumieją zarówno Ameryka, jak Wielka Brytania, globalizacja i technologia podnoszą częstotliwość i skuteczność takich działań oraz szybkość, z jaką się rozgrywają. Angażują więcej stron przy pomocy potężnych środków “szarych działań wojennych”, w tym cyberprzestrzeni, przestrzeni kosmicznej, Internetu, mediów społecznościowych, cyfrowej propagandy i dronów.


Techniki działań w szarej strefie obejmują zamachy terrorystyczne, sabotaż, zabójstwa, szantaż, branie zakładników, szpiegostwo, działalność wywrotową (taką jak finansowanie i manipulacja politycznymi grupami w atakowanym kraju), ataki cybernetyczne, wojnę polityczną, w tym wojnę prawną, dezinformację, propagandę, wpływanie na wyborców i przymus ekonomiczny. Czasami jest to zastraszanie militarne i konwencjonalne oraz niekonwencjonalne operacje militarne.


Przykłady: Rosja - próba zabójstwa w Wielkiej Brytanii nowiczokiem w 2018 roku, anektowanie Krymu i starania wywarcia wpływu na wybory do parlamentu europejskiego;    Chiny -  taktyka naruszania granic wokół spornych miejsc na morzach Wschodniochińskim i Południowochińskim, jak również militarna agresja wobec Indii w regionie Ladakh oraz skrajny nacisk na Hong Kong; Iran – powtarzające się terrorystyczne ataki jego marionetek na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Południowej, w Stanach Zjednoczonychw Europie i innych miejscach, ataki na statki międzynarodowej żeglugi i ataki rakietowe na instalacje USA w Iraku wykonywane przez zastępców; Pakistan – aktywne sponsorowanie Talibanu przeciwko kierowanej przez USA koalicji w Afganistanie oraz terrorystyczne zamachy w Indiach.  


Brytyjski “Zintegrowany Przegląd” mówi o nowych możliwościach radzenia sobie z wyzwaniami szarej strefy. W szczególności, skupia się ponownie na Special Air Service i innych siłach specjalnych przeciwko wrogim państwom oraz tworzy Ranger Regiment, nową grupę sił specjalnych podobną do US Green Berets i określoną przez ministra obrony jako „wojownicy szarej strefy”.


Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii mówi, że te posunięcia wraz z bardziej stanowczą postawą rządu umożliwią siłom brytyjskim, by były "wiarygodne i zdolne do odstraszenia, a jeśli to konieczne, do pokonania naszych przeciwników w konflikcie, jak również by pozwoliły nam na rywalizację poniżej progu zbrojnego konfliktu”. Te wzmocnienia mogą dostarczyć militarnych możliwości działania wraz z sojusznikami w szarej strefie, ale czy liberalne demokracje XXI wieku mają polityczną wolę wykonywania brudnej roboty, która jest niezbędna do zwycięstwa na tym polu? Z tego pytania wyłączam Izrael, ponieważ od dawna pokazał, że jest wysoce skuteczny w obronie własnej przez używanie działań militarnych w szarej strefie.


Zachodnie kraje mają wiele prewencyjnych i reaktywnych opcji, by odpowiadać na działania w szarej strefie skierowane przeciwko nim lub ich sojusznikom, z których najbardziej skuteczne obejmują wielostronną koordynację. Celem powinno być przeszkodzenie lub odstraszenie, unikanie eskalacji, która może prowadzić do otwartej wojny. Szeroko mówiąc, te opcje dzielą się na cztery kategorie: dyplomatyczne, informacyjne, ekonomiczne i militarne.


Z wyjątkiem niektórych reakcji informacyjnych, pierwsze trzy kategorie pociągają niewielkie ryzyko polityczne dla demokracji i często były używane z różnym skutkiem. Na przykład, po zamachu nowiczokiem na swoim terytorium Wielka Brytania zastosowała ograniczone sankcje ekonomiczne i zmobilizowała międzynarodowe starania dyplomatyczne przeciwko Rosji, wydalając ponad 100 agentów wywiadu z Ameryki Północnej i Europy; a administracja Trumpa narzuciła sankcje za działalność terrorystyczną Iranu po licznych aktach regionalnej agresji.


Poza symbolicznymi pokazami siły, takimi jak wyprawienie sił NATO na Litwę przeciwko rosyjskiej agresji i – wkrótce – patroli brytyjskiej siły uderzeniowej lotniskowców dla zachowania swobody żeglugi na Morzu Południowochińskim, militarna kategoria reakcji obejmuje ograniczoną walkę konwencjonalną, tajne operacje, ataki cybernetyczne i wywiad. Każda z nich może być niezmiernie istotna w przeciwstawieniu się działaniom w szarej strefie, ale towarzyszy im znaczne ryzyko polityczne.   


Głośnym niedawnym przykładem było uderzenie amerykańskim pociskiem w 2020 roku samochodu szefa irańskiej Siły Kuds IRGC, Kasema Solejmaniego, który był mistrzem szarej strefy zajmującym się od wielu lat – między innymi nikczemnymi działaniami – organizowaniem ataków na USA i ich sojuszników. Zabicie Solejmaniego było wyjątkiem w operacjach USA w szarej strefie i potępił je wówczas obecny prezydent Biden, który  porównał je do „wrzucenia laski dynamitu do beczki z prochem” i przepowiadał „wielki konflikt na całym Bliskim Wschodzie”.


Strach demokracji przed eskalacją jest znaczącym ograniczeniem możliwości użycia opcji militarnej w szarej strefie i jest to ten właśnie strach, który chcą wywołać państwa autorytarne, takie jak Iran. Jak długo jednak reakcje są starannie wyskalowane, eskalacja do  pożogi, przed jaką ostrzegał prezydent Biden, jest mało prawdopodobna. W rzeczywistości celem operacji w szarej strefie jest uniknięcie, by eskalacja wrogich działań przerodziła się w otwartą wojnę z USA i jego sojusznikami.


Pod warunkiem, że ograniczone cele działań naszych przeciwników w szare strefie są poprawnie zrozumiane, obawa przed eskalacją nie jest największą przeszkodą dla użycia militarnej opcji – jest nią przejrzystość. W większości krajów praca służb wywiadowczych i sił specjalnych jest utajniona i normalnie nie musi zdawać szczegółowych sprawozdań legislaturze ani nie musi mieć jej autoryzacji. Rozważając jednak decyzję o najbardziej nawet ograniczonej interwencji militarnej, przywódcy polityczni będą słusznie troszczyć się o możliwość przecieków i wymuszoną odpowiedzialność, co jest szczególnie prawdopodobne w epoce mediów społecznościowych. Jest to spotęgowane przez fakt, że nasi przeciwnicy w szarej strefie często poruszą niebo i ziemię, by ujawnić i nagłośnić działania naszych sił. Wszechobecne zachodnie media niewątpliwie rzucą się na każdy przeciek lub ujawnienie i bardzo często wypaczą go, aby zwiększyć szkody polityczne – a jest to problem znacznie rzadszy w krajach autorytarnych.


Wszystkie militarne operacje zachodnich sił muszą być prowadzone zgodnie z krajowym i międzynarodowym prawem, także w szarej strefie, z wyraźnym ustaleniem przez rządy, czy paradygmaty prowadzenia wrogich działań lub egzekwowania prawa stosują się do konkretnej operacji. Niemniej, trzymanie się prawa nie jest gwarancją, że ujawnione działanie nie będzie politycznie szkodliwe, szczególnie, jeśli akcja nie uda się, co zawsze jest bardzo możliwe. Komplikuje to wszystko potrzeba, by w pewnych okolicznościach przyjąć pośrednie podejście – prowadzenie militarnej akcji w szarej strefie przeciwko wrogowi w innym kraju i wobec innych spraw niż te, które tę akcję wywołały.     


Churchill powiedział słynne zdanie: “W czasie wojny prawda jest tak cenna, że powinna być zawsze otoczona strażą kłamstw”. To stosuje się w równym stopniu do szarej strefy, gdzie nieprzejrzystość i możliwość zaprzeczenia działaniom militarnym przypuszczalnie są zasadnicze dla ich sukcesu zarówno przed, jak po samym wydarzeniu, a może także mieć krytyczne znaczenia w uniknięciu dalszej eskalacji. To stawia demokracje w  zdecydowanie niekorzystnej sytuacji w porównaniu do autorytarnych reżimów, które dławią informację o swoich działaniach, niezależnie od tego, czy są one legalne, czy nie.


Koncepcja “Ranger regiment” przewiduje, że brytyjskie siły będą towarzyszyć partnerom w akcjach wtedy, kiedy to konieczne. W niektórych wypadkach może to narazić brytyjskich żołnierzy na ryzyko i jest kolejnym czynnikiem, który może zniechęcać do politycznej autoryzacji operacji w szarej strefie. Niezależnie od tego, jak starannie wyszkolone w prawach wojny będą zagraniczne siły towarzyszące Brytyjczykom w bitwie, nie ma gwarancji, że będą się ich trzymać. Wiem o świetnie wyszkolonej irackiej jednostce, która towarzyszyła siłom koalicji, ale kiedy była atakowana na ulicach Bagdadu, zawsze odpowiadała "kwiatem śmierci" — opróżnieniem magazynków do wszystkiego, co się ruszało. Potencjalnie, towarzyszący im brytyjscy żołnierze mogą być uznani za współwinnych takich działań.


Poza tym, niejasne operacje militarne szarej strefy, które są uważane za legalne i uprawnione dzisiaj, mogą jutro zostać uznane za coś innego. Prowadzono dochodzenia w sprawach tysięcy brytyjskich żołnierzy z powodu nieuzasadnionych oskarżeń o zbrodnie wojenne w Iraku i Afganistanie, mimo że operacje były prowadzone bardzo otwarcie. Grożono również zaciągnięciem brytyjskich żołnierzy przed Międzynarodowy Trybunał Karny. Dzisiaj emerytowani żołnierze stoją przed możliwością śledztwa za wydarzenia, które miały miejsce pół wieku temu w Irlandii Północnej, mimo że prowadzono w owym czasie dochodzenia i oczyszczono ich z wszelkich zarzutów. Nowa ustawa, która obecnie znajduje się w parlamencie, może ograniczyć takie prawne problemy dla żołnierzy i dowódców, ale jest mało prawdopodobne, by uśmierzyła obawy polityków.


Skoro polityczne ryzyko jest tak wysokie, czy jest konieczne odpowiadanie militarną akcją na militarną akcję przeciwnika w szarej strefie? Brytyjski “Integrated Review” mówi: "Będziemy starali się odstraszyć państwa od agresywnych akcji: poprzez perspektywę kary – przez wykrycie, atrybucję i odpowiednią reakcję”. Odstraszanie nie opiera się tylko na działaniu militarnym. Kiedy to możliwe, działania dyplomatyczne, informacyjne i ekonomiczne są bardziej pożądane w karaniu. Czasami jednak trzeba zwalczać ogień ogniem i przeciwnicy w szarej strefie, którzy są gotowi użyć działań militarnych, muszą spotkać się z wiarygodnym militarnym zagrożeniem dla nich, a nie tylko z papierowym potencjałem, który szybko przejrzą. Groźba lub rzeczywiste użycie siły, a czasami eskalującej operacji w szarej strefie, mimo nieodłącznego ryzyka, może nie tylko złagodzić lub zapobiec poważnym szkodom spowodowanym przez naszego przeciwnika, ale także zredukować bez porównania gorszą opcję otwartej wojny.  


Jak pewni możemy być, że liberalne demokracje traktują poważnie sprawę szarej strefy? Kiedy ponad dziesięć lat temu wielu brytyjskich (jak również amerykańskich) żołnierzy zostało w Iraku zabitych lub okaleczonych przez irańskie marionetki używające irańskiej broni, rząd Wielkiej Brytanii nie chciał nawet rozważać jakiejkolwiek militarnej akcji przeciwko Iranowi w szarej strefie, nawet nie śmiercionośnej, mimo oczywistej zdolności ich przeprowadzenia. Wybrano kroki dyplomatyczne – i zabijanie naszych żołnierzy trwało nadal. Konsekwencje takiej słabości widać w ciągłej agresji Iranu w szarej strefie. Jeśli wówczas – mimo rzezi naszych żołnierzy -  strach politycznych przywódców przed eskalacją i politycznymi konsekwencjami powodował taki paraliż, jak jest prawdopodobne, że poważnie rozważą siłowe operacje w szarej strefie dzisiaj, szczególnie, że stawki nie są tak wysokie?


Can We Win in the ‘Gray Zone’?

Gatestone Institute, 10 kwietnia 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Richard Justin Kemp  Były dowódca sił brytyjskich w Afganistanie, pracował w Joint Intelligence Committee oraz COBR. Po przejściu na emeryturę napisał książkę o wojnie w Afganistanie Attack State Red, która stała się bestsellerem.

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Nie Marek Eyal 2021-04-15


Notatki

Znalezionych 2570 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Odwaga białej flagi i mój Poznań   Koraszewski   2024-03-17
Izraelska pisarka wycofuje się z zaplanowanego wystąpienia, zanim zostanie anulowana z powodu „złych poglądów”   Coyne   2024-03-16
Demokracja protestów i piwny parlamentaryzm   Kruk   2024-03-16
Dlaczego nowo niepodległe kraje muszą odrzucić radykalną dekolonizacjęKontrastujące historie Singapuru, Tanzanii i Sri Lanki ukazują niebezpieczeństwa związane z próbą całkowitego wymazania kolonialnej przeszłości.   Sophalkalyan   2024-03-15
Dlaczego lewica musi kłamać o Hamasie i gwałtach   Tobin   2024-03-13
Departament Edukacji USA ukrywa zagraniczne darowizny na rzecz uniwersytetów   Bard   2024-03-13
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
Wybory wartości w globalnej wiosce   Koraszewski   2024-03-11
Czy Gaza naprawdę jest przypadkiem największych cierpień Arabów?   Abdul-Hussain   2024-03-09
Przestępstwa seksualne Hamasu-UNRWA i Międzynarodowy Dzień Kobiet   Blum   2024-03-08
Homeopatyczny środek na wydłużanie rzęs   Koraszewski   2024-03-08
Czy odbędzie się strategiczny dialog USA-Katar?   Carmon   2024-03-07
Kiedy polityka wobec zagranicznych wojen staje się krajową polityką wyborczą   Fernandez   2024-03-05
Palestyński handlarz kłamstw   Bawer   2024-03-05
Wszyscy jesteśmy imigrantami   Koraszewski   2024-03-02
Współudział UE w finansowaniu irańskiego terrroru   Rafizadeh   2024-03-01
Dzień po i jego konteksty   Koraszewski   2024-02-26
Sabotowanie romansu USA-Izrael   Altabef   2024-02-24
Eurowizja i bębny wojny   Collins   2024-02-23
Milczenie feministycznych owiec: ani słowa o horrorach HamasuZwolennicy #MeToo milczeli.   Chesler   2024-02-22
A zwycięzcą jest – Hamas!   Dershowitz   2024-02-21
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
Żyjemy w momencie kulturowego chaosu   Meotti   2024-02-20
Chleba naszego powszedniego daj nam Google   Koraszewski   2024-02-19
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
@Guardian kłamie, żeby przedstawić żołnierzy IDF jako potwory – ale pokazuje, że @IDF pozostaje najbardziej moralną armią na świecie     2024-02-15
Blinken powinien wiedzieć, że Autonomia Palestyńska jest równie zła jak rządy Hamasu w Gazie   Marcus   2024-02-14
Czy może istnieć uczciwa propalestyńska lewica?   Levick   2024-02-14
Hipokryzja zdefiniowana: grupy praw człowieka martwią się wszelkimi ograniczeniami w przepływie uchodźców, ale milczą w sprawie Egiptu, który zakazuje wjazdu jakimkolwiek uchodźcom z Gazy     2024-02-13
Czy uchodźcy żydowscy i arabscy są równi?Mimo prawie miliona żydowskich uchodźców z krajów arabskich, Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal ma obsesję wyłącznie na punkcie potomków uchodźców arabskich.   Julius   2024-02-11
Kilka uwag wokół niepewności   Koraszewski   2024-02-09
Moi drodzy Palestyńczycy: Czas pozbyć się naszych przywódców i przyjąć izraelskie oferty pokojowe   Eid   2024-02-07
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Wojna Izraela z Hamasem jest najmniej śmiercionośną wojną w regionieDlaczego więc media opisują go jako „jedną z najbardziej śmiercionośnych… w historii”?   Greenfield   2024-02-06
Zdradziecka awangarda intelektualna   Koraszewski   2024-02-04
Departament Stanu a rzeczywistość   Bard   2024-02-03
Szef ONZ twierdzi, że Palestyńczycy mają „prawo do państwowości”. Dlaczego?   Fitzgerald   2024-02-03
UNRWA istnieje, aby pomóc w prowadzeniu wojny, której celem jest likwidacja Izraela   Tobin   2024-02-02
Islamscy terroryści tworzą klęski głodowe, żeby czerpać korzyści z pomocy zagranicznejWalka z terrorystami nie powoduje klęsk głodowych; pomoc humanitarna dla terrorystów powoduje klęski głodowe.   Greenfield   2024-02-01
Kto pierwszy mrugnie w wojnie w Gazie?   Fernandez   2024-02-01
Dokumentowanie działań umożliwiających zbrodnie wojenne Hamasu: agencje ONZ, programy pomocy rządowej i organizacje pozarządowe   Steinberg   2024-01-31
Prawdziwe ludobójstwa, które świat ignorujeZamiast przeciwstawić się prawdziwym zbrodniom przeciw ludzkości, społeczność międzynarodowa obrzuca Izrael krwawymi oszczerstwami.   Bryen   2024-01-29
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Błędna odpowiedź Bidena w sprawie TajwanuGłównym zagrożeniem dla pokoju w Azji nie jest niepodległość Tajwanu, ale chińska wojowniczość.   Jacoby   2024-01-26
Jak zakończyć cierpienia Palestyńczyków   Tawil   2024-01-24
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-23
Złóżmy pozew przeciwko UNRWA w Hadze   Bedein   2024-01-23
Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha   Steinberg   2024-01-22
Jedna wojna i dwie wizje   Taheri   2024-01-21
Pytasz, czy jesteś antysemitą?   Koraszewski   2024-01-21
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
Pracownicy pomocy humanitarnej wspierają Hamas   Bard   2024-01-13
Samobójcza głupota „rozwiązania w postaci dwóch państw”   Anderson   2024-01-12
Starzy orędownicy procesu pokojowego i wojna w Gazie   Flatow   2024-01-11
Dlaczego chrześcijańscy przywódcy ignorują ataki na swoją społeczność   Tawil   2024-01-10
Masha Gessen, lub, ври, да знай же меру   Fitzgerald   2024-01-09
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-06
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Krytycy Izraela po prostu nie chcą, aby Izrael zwyciężył   Tobin   2024-01-05
Kto popiera Hamas?   Dershowitz   2024-01-04
Nie ma „upokorzonej izraelskiej męskości”   Chesler   2024-01-02
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
Odzyskanie romantyzmu naszej sprawy   Greenfield   2023-12-28
Przyszła strategia ekonomiczna dla pokoju   Mahjar-Barducci   2023-12-25
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
Dziesięć podstawowych faktów na temat wojny z Hamasem, o których media nie mówią     2023-12-23
Zakazanie przez Bidena prawa wjazdu do USA dla „stosujących przemoc osadników” izraelskich zablokowałby tych, którzy po prostu nie zgadzają się z jego polityką   Kontorovich   2023-12-21
Wojna w Ukrainie i na Bliskim Wschodzie   Koraszewski   2023-12-20
Czy dysonans poznawczy Bidena może pozwolić Izraelowi wygrać wojnę?   Tobin   2023-12-19
Dlaczego islamiści roszczą sobie prawa do ziemi niemuzułmańskiej?   Bulut   2023-12-18
Polityka tożsamości i zaburzenia kognitywne   Koraszewski   2023-12-18
Symfoniczna wersja terroru   Taheri   2023-12-15
Wsparcie dla terroru: jak terroryści wykorzystują organizacje humanitarne   i Nathaniel Rabkin   2023-12-14
Zdumiewająca naiwność Izraelofobów. Zachodnie oburzenie wywołane wyłapywaniem przez IDF podejrzanych członków Hamasu jest absurdalnym kwiecistym moralizowaniem.   O'Neill   2023-12-13
Redaktor kuwejckiej gazety: Hamas powinien być ścigany sądownie za śmierć i zniszczenie, jakie ściągnął na Gazańczyków atakiem z 7 października     2023-12-11
Tak daleko, tak blisko   Koraszewski   2023-12-10
Za kulisami Human Rights Watch: nienawiść i korupcjaPamięci Roberta Bernsteina, założyciela Human Rights Watch   Steinberg   2023-12-09
Najnowszy hit Pallywoodu. Jak usłużne relacje mediów o „zbombardowaniu” szpitala Al-Ahli promowały propagandę Hamasu   Landes   2023-12-07
Nagroda Nobla za terror i inne absurdy   Fernandez   2023-12-06
Gaza – kto z kim walczy i w imię czego?   Koraszewski   2023-12-05
Unia Europejska jest wspólnikiem Iranu   Rafizadeh   2023-12-05
W  Betlejem Boże Narodzenie zostało odwołane , a winni są Żydzi.     2023-12-04
Porażka zachodniego feminizmu, kiedy jest najbardziej potrzebny   Chesler   2023-12-04
Huti: kim są i dlaczego atakują Izrael?   Flatow   2023-12-03
Krótka historia długiej odpowiedzialności zbiorowej   Koraszewski   2023-12-02
Dlaczego Arabowie “zdradzili” Palestyńczyków   Toameh   2023-12-01
Coleman Hughes atakuje porównania między Palestyńczykami a walką Czarnych o wolność w Afryce Południowej i w Ameryce   Coyne   2023-12-01
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Czerwony Krzyż po raz kolejny zawodzi Żydów   Bard   2023-11-28
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
Niebezpieczne fantazje Bidena o państwie palestyńskim   Tobin   2023-11-26
Nie, Joe. Powierzenie ONZ odpowiedzialności za Gazę byłoby kiepskim dowcipem   Kontorovich   2023-11-24
Nagroda administracji Bidena dla Iranu w wysokości 10 miliardów dolarów: tylko małe podziękowanie za zorganizowanie wojny, zranienie 56 żołnierzy amerykańskich i próbę wypędzenia USA z Bliskiego Wschodu.   Rafizadeh   2023-11-23
Gaza moja miłość   Koraszewski   2023-11-22
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21
Dlaczego Palestyńczycy nie chcą rządzić Gazą?   Abdul-Hussain   2023-11-18
Gaza, islam i Zachód   Smith   2023-11-17
Pora, żeby Biden publicznie przyznał, że jest to wojna irańskich mułłów przeciwko Izraelowi i Stanom Zjednoczonym   Rafizadeh   2023-11-15
Amerykański front   Rosenthal   2023-11-07

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk