Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 19:03

« Poprzedni Następny »


Czy możemy wygrać w “szarej strefie”?


Richard Kemp 2021-04-15


W kwietniu prezydent USA, Joe Biden, wydał Interim National Security Strategic Guidance [Tymczasowe wskazówki strategiczne bezpieczeństwa narodowego]. Po drugiej stronie Atlantyku brytyjski premier, Boris Johnson, przedstawił Integrated Review of Security, Defense, Development and Foreign Policy [Zintegrowany przegląd bezpieczeństwa, obrony, rozwoju i polityki zagranicznej] Obaj przywódcy wyrazili troskę wobec narastających wyzwań w szare strefie i obiecali podjęcie kroków, by reagować skuteczniej.

Szara strefa jest przestrzenią między pokojem a wojną z środkami przymusu, które wychodzą poza normalną geopolityczną rywalizację między państwami, ale nie sięgają poziomu zbrojnego konfliktu. Państwa prowadzące działania w szarej strefie używają często zastępców, w tym terrorystów, a także na własną rękę prowadzą takie działania organizacje terrorystyczne. Działania w szarej strefie są agresywne i często zagadkowe, niejasnego autorstwa i mętne pod względem motywów. Ich celem jest zaszkodzenie, przymuszenie lub wpłynięcie na obrane za cel państwo, by je zdestabilizować lub podważyć jego międzynarodową pozycję. Na ogół starają się uniknąć militarnej reakcji, choć często są zaprojektowane do zastraszenia lub odstraszenia atakowanego państwa przez groźbę dalszej eskalacji.


Działania szarej strefy nie są nowością i od dawna są dominującą formą konfliktów na całym świecie. Jak jednak rozumieją zarówno Ameryka, jak Wielka Brytania, globalizacja i technologia podnoszą częstotliwość i skuteczność takich działań oraz szybkość, z jaką się rozgrywają. Angażują więcej stron przy pomocy potężnych środków “szarych działań wojennych”, w tym cyberprzestrzeni, przestrzeni kosmicznej, Internetu, mediów społecznościowych, cyfrowej propagandy i dronów.


Techniki działań w szarej strefie obejmują zamachy terrorystyczne, sabotaż, zabójstwa, szantaż, branie zakładników, szpiegostwo, działalność wywrotową (taką jak finansowanie i manipulacja politycznymi grupami w atakowanym kraju), ataki cybernetyczne, wojnę polityczną, w tym wojnę prawną, dezinformację, propagandę, wpływanie na wyborców i przymus ekonomiczny. Czasami jest to zastraszanie militarne i konwencjonalne oraz niekonwencjonalne operacje militarne.


Przykłady: Rosja - próba zabójstwa w Wielkiej Brytanii nowiczokiem w 2018 roku, anektowanie Krymu i starania wywarcia wpływu na wybory do parlamentu europejskiego;    Chiny -  taktyka naruszania granic wokół spornych miejsc na morzach Wschodniochińskim i Południowochińskim, jak również militarna agresja wobec Indii w regionie Ladakh oraz skrajny nacisk na Hong Kong; Iran – powtarzające się terrorystyczne ataki jego marionetek na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Południowej, w Stanach Zjednoczonychw Europie i innych miejscach, ataki na statki międzynarodowej żeglugi i ataki rakietowe na instalacje USA w Iraku wykonywane przez zastępców; Pakistan – aktywne sponsorowanie Talibanu przeciwko kierowanej przez USA koalicji w Afganistanie oraz terrorystyczne zamachy w Indiach.  


Brytyjski “Zintegrowany Przegląd” mówi o nowych możliwościach radzenia sobie z wyzwaniami szarej strefy. W szczególności, skupia się ponownie na Special Air Service i innych siłach specjalnych przeciwko wrogim państwom oraz tworzy Ranger Regiment, nową grupę sił specjalnych podobną do US Green Berets i określoną przez ministra obrony jako „wojownicy szarej strefy”.


Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii mówi, że te posunięcia wraz z bardziej stanowczą postawą rządu umożliwią siłom brytyjskim, by były "wiarygodne i zdolne do odstraszenia, a jeśli to konieczne, do pokonania naszych przeciwników w konflikcie, jak również by pozwoliły nam na rywalizację poniżej progu zbrojnego konfliktu”. Te wzmocnienia mogą dostarczyć militarnych możliwości działania wraz z sojusznikami w szarej strefie, ale czy liberalne demokracje XXI wieku mają polityczną wolę wykonywania brudnej roboty, która jest niezbędna do zwycięstwa na tym polu? Z tego pytania wyłączam Izrael, ponieważ od dawna pokazał, że jest wysoce skuteczny w obronie własnej przez używanie działań militarnych w szarej strefie.


Zachodnie kraje mają wiele prewencyjnych i reaktywnych opcji, by odpowiadać na działania w szarej strefie skierowane przeciwko nim lub ich sojusznikom, z których najbardziej skuteczne obejmują wielostronną koordynację. Celem powinno być przeszkodzenie lub odstraszenie, unikanie eskalacji, która może prowadzić do otwartej wojny. Szeroko mówiąc, te opcje dzielą się na cztery kategorie: dyplomatyczne, informacyjne, ekonomiczne i militarne.


Z wyjątkiem niektórych reakcji informacyjnych, pierwsze trzy kategorie pociągają niewielkie ryzyko polityczne dla demokracji i często były używane z różnym skutkiem. Na przykład, po zamachu nowiczokiem na swoim terytorium Wielka Brytania zastosowała ograniczone sankcje ekonomiczne i zmobilizowała międzynarodowe starania dyplomatyczne przeciwko Rosji, wydalając ponad 100 agentów wywiadu z Ameryki Północnej i Europy; a administracja Trumpa narzuciła sankcje za działalność terrorystyczną Iranu po licznych aktach regionalnej agresji.


Poza symbolicznymi pokazami siły, takimi jak wyprawienie sił NATO na Litwę przeciwko rosyjskiej agresji i – wkrótce – patroli brytyjskiej siły uderzeniowej lotniskowców dla zachowania swobody żeglugi na Morzu Południowochińskim, militarna kategoria reakcji obejmuje ograniczoną walkę konwencjonalną, tajne operacje, ataki cybernetyczne i wywiad. Każda z nich może być niezmiernie istotna w przeciwstawieniu się działaniom w szarej strefie, ale towarzyszy im znaczne ryzyko polityczne.   


Głośnym niedawnym przykładem było uderzenie amerykańskim pociskiem w 2020 roku samochodu szefa irańskiej Siły Kuds IRGC, Kasema Solejmaniego, który był mistrzem szarej strefy zajmującym się od wielu lat – między innymi nikczemnymi działaniami – organizowaniem ataków na USA i ich sojuszników. Zabicie Solejmaniego było wyjątkiem w operacjach USA w szarej strefie i potępił je wówczas obecny prezydent Biden, który  porównał je do „wrzucenia laski dynamitu do beczki z prochem” i przepowiadał „wielki konflikt na całym Bliskim Wschodzie”.


Strach demokracji przed eskalacją jest znaczącym ograniczeniem możliwości użycia opcji militarnej w szarej strefie i jest to ten właśnie strach, który chcą wywołać państwa autorytarne, takie jak Iran. Jak długo jednak reakcje są starannie wyskalowane, eskalacja do  pożogi, przed jaką ostrzegał prezydent Biden, jest mało prawdopodobna. W rzeczywistości celem operacji w szarej strefie jest uniknięcie, by eskalacja wrogich działań przerodziła się w otwartą wojnę z USA i jego sojusznikami.


Pod warunkiem, że ograniczone cele działań naszych przeciwników w szare strefie są poprawnie zrozumiane, obawa przed eskalacją nie jest największą przeszkodą dla użycia militarnej opcji – jest nią przejrzystość. W większości krajów praca służb wywiadowczych i sił specjalnych jest utajniona i normalnie nie musi zdawać szczegółowych sprawozdań legislaturze ani nie musi mieć jej autoryzacji. Rozważając jednak decyzję o najbardziej nawet ograniczonej interwencji militarnej, przywódcy polityczni będą słusznie troszczyć się o możliwość przecieków i wymuszoną odpowiedzialność, co jest szczególnie prawdopodobne w epoce mediów społecznościowych. Jest to spotęgowane przez fakt, że nasi przeciwnicy w szarej strefie często poruszą niebo i ziemię, by ujawnić i nagłośnić działania naszych sił. Wszechobecne zachodnie media niewątpliwie rzucą się na każdy przeciek lub ujawnienie i bardzo często wypaczą go, aby zwiększyć szkody polityczne – a jest to problem znacznie rzadszy w krajach autorytarnych.


Wszystkie militarne operacje zachodnich sił muszą być prowadzone zgodnie z krajowym i międzynarodowym prawem, także w szarej strefie, z wyraźnym ustaleniem przez rządy, czy paradygmaty prowadzenia wrogich działań lub egzekwowania prawa stosują się do konkretnej operacji. Niemniej, trzymanie się prawa nie jest gwarancją, że ujawnione działanie nie będzie politycznie szkodliwe, szczególnie, jeśli akcja nie uda się, co zawsze jest bardzo możliwe. Komplikuje to wszystko potrzeba, by w pewnych okolicznościach przyjąć pośrednie podejście – prowadzenie militarnej akcji w szarej strefie przeciwko wrogowi w innym kraju i wobec innych spraw niż te, które tę akcję wywołały.     


Churchill powiedział słynne zdanie: “W czasie wojny prawda jest tak cenna, że powinna być zawsze otoczona strażą kłamstw”. To stosuje się w równym stopniu do szarej strefy, gdzie nieprzejrzystość i możliwość zaprzeczenia działaniom militarnym przypuszczalnie są zasadnicze dla ich sukcesu zarówno przed, jak po samym wydarzeniu, a może także mieć krytyczne znaczenia w uniknięciu dalszej eskalacji. To stawia demokracje w  zdecydowanie niekorzystnej sytuacji w porównaniu do autorytarnych reżimów, które dławią informację o swoich działaniach, niezależnie od tego, czy są one legalne, czy nie.


Koncepcja “Ranger regiment” przewiduje, że brytyjskie siły będą towarzyszyć partnerom w akcjach wtedy, kiedy to konieczne. W niektórych wypadkach może to narazić brytyjskich żołnierzy na ryzyko i jest kolejnym czynnikiem, który może zniechęcać do politycznej autoryzacji operacji w szarej strefie. Niezależnie od tego, jak starannie wyszkolone w prawach wojny będą zagraniczne siły towarzyszące Brytyjczykom w bitwie, nie ma gwarancji, że będą się ich trzymać. Wiem o świetnie wyszkolonej irackiej jednostce, która towarzyszyła siłom koalicji, ale kiedy była atakowana na ulicach Bagdadu, zawsze odpowiadała "kwiatem śmierci" — opróżnieniem magazynków do wszystkiego, co się ruszało. Potencjalnie, towarzyszący im brytyjscy żołnierze mogą być uznani za współwinnych takich działań.


Poza tym, niejasne operacje militarne szarej strefy, które są uważane za legalne i uprawnione dzisiaj, mogą jutro zostać uznane za coś innego. Prowadzono dochodzenia w sprawach tysięcy brytyjskich żołnierzy z powodu nieuzasadnionych oskarżeń o zbrodnie wojenne w Iraku i Afganistanie, mimo że operacje były prowadzone bardzo otwarcie. Grożono również zaciągnięciem brytyjskich żołnierzy przed Międzynarodowy Trybunał Karny. Dzisiaj emerytowani żołnierze stoją przed możliwością śledztwa za wydarzenia, które miały miejsce pół wieku temu w Irlandii Północnej, mimo że prowadzono w owym czasie dochodzenia i oczyszczono ich z wszelkich zarzutów. Nowa ustawa, która obecnie znajduje się w parlamencie, może ograniczyć takie prawne problemy dla żołnierzy i dowódców, ale jest mało prawdopodobne, by uśmierzyła obawy polityków.


Skoro polityczne ryzyko jest tak wysokie, czy jest konieczne odpowiadanie militarną akcją na militarną akcję przeciwnika w szarej strefie? Brytyjski “Integrated Review” mówi: "Będziemy starali się odstraszyć państwa od agresywnych akcji: poprzez perspektywę kary – przez wykrycie, atrybucję i odpowiednią reakcję”. Odstraszanie nie opiera się tylko na działaniu militarnym. Kiedy to możliwe, działania dyplomatyczne, informacyjne i ekonomiczne są bardziej pożądane w karaniu. Czasami jednak trzeba zwalczać ogień ogniem i przeciwnicy w szarej strefie, którzy są gotowi użyć działań militarnych, muszą spotkać się z wiarygodnym militarnym zagrożeniem dla nich, a nie tylko z papierowym potencjałem, który szybko przejrzą. Groźba lub rzeczywiste użycie siły, a czasami eskalującej operacji w szarej strefie, mimo nieodłącznego ryzyka, może nie tylko złagodzić lub zapobiec poważnym szkodom spowodowanym przez naszego przeciwnika, ale także zredukować bez porównania gorszą opcję otwartej wojny.  


Jak pewni możemy być, że liberalne demokracje traktują poważnie sprawę szarej strefy? Kiedy ponad dziesięć lat temu wielu brytyjskich (jak również amerykańskich) żołnierzy zostało w Iraku zabitych lub okaleczonych przez irańskie marionetki używające irańskiej broni, rząd Wielkiej Brytanii nie chciał nawet rozważać jakiejkolwiek militarnej akcji przeciwko Iranowi w szarej strefie, nawet nie śmiercionośnej, mimo oczywistej zdolności ich przeprowadzenia. Wybrano kroki dyplomatyczne – i zabijanie naszych żołnierzy trwało nadal. Konsekwencje takiej słabości widać w ciągłej agresji Iranu w szarej strefie. Jeśli wówczas – mimo rzezi naszych żołnierzy -  strach politycznych przywódców przed eskalacją i politycznymi konsekwencjami powodował taki paraliż, jak jest prawdopodobne, że poważnie rozważą siłowe operacje w szarej strefie dzisiaj, szczególnie, że stawki nie są tak wysokie?


Can We Win in the ‘Gray Zone’?

Gatestone Institute, 10 kwietnia 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Richard Justin Kemp  Były dowódca sił brytyjskich w Afganistanie, pracował w Joint Intelligence Committee oraz COBR. Po przejściu na emeryturę napisał książkę o wojnie w Afganistanie Attack State Red, która stała się bestsellerem.

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Nie Marek Eyal 2021-04-15


Notatki

Znalezionych 2574 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Lekcje Holocaustu są międzynarodowe     2014-01-30
Akademicy milczą w sprawie imperializmu rosyjskiego: “To nie jest Izrael”     2014-03-14
Rada Bezpieczeństwa żąda, by Izrael przestał być tak cholernie moralny     2014-02-04
O mordowaniu zwalczających polio     2014-02-13
Tajemnice palestyńskiej ambasady     2014-01-05
Dlaczego wolność słowa jest fundamentalna     2015-02-06
Potępienie zamordowania Mohammeda Abu Khdeira     2014-07-07
Jak wytworzyć paskudny obraz Izraela za przestrzeganie porozumień     2014-02-23
Świat arabski traci cierpliwość     2014-07-19
Precedens w świecie arabskimOficjalna impreza upamiętniająca Holocaust     2014-01-30
Walka z ogniem pod ogniem     2018-08-06
“Między Kijowem a Gazą” – ukrainizacja palestyńskiej narracji     2022-03-09
Pasożyty na ziemiach niewiernych     2016-07-04
Wojna (modlitw) na kampusach     2015-04-18
Jak z nimi rozmawiać? Jak rozmawiać?     2016-01-11
Amnesty wie, że to konflikt wewnętrzny między Palestyńczykami spowodował kryzys w Gazie, ale i tak obwinia Izrael     2018-02-26
NGO rzeczywiście troszczące się o ludzi i o pokój     2017-08-07
Co zdaniem świata ma zrobić Izrael?     2016-03-22
Konflikt w Gazie oceniany przez wojskowych     2015-06-14
Ale ISIS zabija więcej muzułmanów niż nie-muzułmanów!     2015-12-24
Jesteśmy kumplami Palestyńczyków także     2016-02-15
Czy rok 2016 będzie rokiem Kurdystanu?     2016-01-06
Z krainy pobożnych ludobójców     2016-07-09
Dlaczego nie możemy po prostu dogadać się     2016-07-05
List otwarty do Breaking the Silence     2015-12-31
Patrząc z Jemenu na Singapur     2017-10-21
Abbas popełnia te same błędy, co Arafat     2018-09-14
Czy będzie rewolucja w nauczaniu islamu?     2016-08-31
BDS: zagrożenie dla całego Bliskiego Wschodu     2016-09-10
Młodzież pyta, prezydent Egiptu odpowiada     2018-12-19
Przedstawiać argumenty przeciwko BDS – i zwyciężyć     2015-11-11
Stany Zjednoczone i Islam - co się tu dzieje?     2015-12-30
ONZ walczy o prawa człowieka     2015-04-03
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
„Imam Pokoju” wzywa Arabów, muzułmanów do zaakceptowania Izraela     2023-02-07
Czy Departament Stanu przestrzega prawa USA na terytoriach spornych?     2023-07-11
Książka o niemieckich nazistach nad Nilem     2022-08-23
Reporter przewidział pogrom Farhud w 1939 roku     2023-08-22
Prawda o izraelskiej okupacji     2017-06-08
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
Poinformujmy Abbasa: Wieczną stolicą “Palestyny” nie jest Jerozolima, jest nią Damaszek     2018-03-03
Zapomnij o rozwiązaniu w postaci dwóch państw: nieszablonowe myślenie o konflikcie izraelsko-palstyńskim     2018-12-21
Żydowskie oburzenie (lub jego brak)     2016-10-15
Nagroda za najbardziej idiotyczny pomysł roku     2016-01-01
Świat idzie do przodu, a my się cofamy     2016-03-09
Czy Waszyngton zakochał się w Hezbollahu?     2014-03-24
Ludzie, którzy twierdza, że „Palestyna jest kwestią rasowej sprawiedliwości”, są prawdziwymi rasistami     2019-02-20
Lista rzeczy, których NIE zobaczymy i NIE usłyszymy od rządu i mediów USA po zamordowaniu obywatela amerykańskiego w Judei     2023-03-07
Kiedy krytyka George’a Sorosa jest antysemicka?     2022-08-25
Nowe próby wybielania haniebnej postawy papieża Piusa XII podczas Holocaustu     2021-09-09
Błąd „jeśli-to” powraca z pełną mocą z okazji umowy o granicy morskiej z Libanem     2022-10-14
Saudyjczycy wyłaniają się jako nowe mocarstwo Bliskiego Wschodu     2023-06-06
Inna definicja antysemityzmu     2022-10-30
Saudyjski publicysta niechętnie chwali Izrael i omawia „zjawisko Edy Cohena”     2023-07-04
Od dziesięcioleci istnieje „Plan Marshalla” dla Palestyńczyków. Nie zadziałał     2022-07-16
W BDS nie chodzi o bojkot. Chodzi o zamianę Izraela w państwo pariasa.     2019-07-23
Sukces Trumpa na Bliskim Wschodzie wynika z jego konkretnego (nie tylko retorycznego) poparcia dla trwałości Izraela     2020-11-09
Nawet antysemickie media w Iraku mówią z zainteresowaniem o normalizacji     2020-09-10
Kraje arabskie ponownie odtrąciły UNRWA na konferencji o pomocy finansowej     2022-06-30
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Dlaczego Międzynarodowy Czerwony Krzyż gloryfikuje matkę rodu terrorystycznej rodziny?     2020-05-13
Zastraszony "New York Times" opublikował kłamstwa o ”większość Arabów usuniętych siłą z ich domów w Jaffie”     2019-03-26
Europa jest NAPRAWDĘ islamofobiczna w porównaniu do Izraela     2017-04-04
Najważniejsza zmiana w świecie arabskim od końca kolonializmu     2023-10-06
Najnowszy antyizraelski dokument prawny ONZ opiera się na kłamstwach     2023-09-07
Nowy raport ujawnia NGO akredytowane przy ONZ, które promują przemoc, nienawiść, antysemityzm     2016-09-12
Syria ma duże więcej palestyńskich kobiet w więzieniach niż Izrael. I tortutują je na śmierć     2020-03-20
"Progresywni" idealizują rakiety terroru Hamasu na festiwalu filmowym     2017-01-20
Świat jest dziwaczny, skoro jedynym człowiekiem, który naprawdę próbuje pomóc Palestyńczykom, jest Jared Kushner – a wszyscy inni są przeciwko     2019-06-07
Różnica między wymówkami a powodami nienawiści do Żydów     2021-04-28
Martin Luther King i Edward Said: Palestyńskich intelektualistów nie interesują prawa człowieka     2020-02-07
Kto chce apartheidu? Palestyńczycy!     2023-06-25
Nawet najbardziej elokwentni Palestyńczycy (tacy jak Noura Erakat) mają idiotyczną mentalność “sumy zerowej”, że pomaganie Izraelowi równa się szkodzeniu Palestyńczykom     2021-02-17
Jeśli chcesz prawdziwego pokoju, nie nalegaj na podział Jerozolimy, @USAmnIsrael     2022-03-19
Joseph Massad i “Brzydki Palestyńczyk”     2021-01-03
Congressional Research Service zmieniła historię palestyńskiego nacjonalizmu. Dwukrotnie.     2021-04-07
200 dziennikarzy popiera kłamstwa o Izraelu     2021-06-12
Na marginesie tegorocznej Nagrody Pokojowej Nobla     2018-10-06
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Jordania zaprzecza, że anektowała Zachodni Brzeg     2020-06-20
Antyizraelska opowieść Amnesty International o Wujku Meena, skierowana do dzieci, jest jeszcze gorsza niż informowano     2021-11-04
Recenzja książki People Love Dead Jews     2022-04-26
Ludzie nienawidzący Izraela, którzy udają, że obchodzi ich Gaza, wyrządzają krzywdę dziesiątkom milionów Arabów     2020-04-20
Dlaczego Palestyńczycy zawsze ogłaszają zwycięstwo, kiedy przegrywają?     2023-07-24
Zapomnij o „pokoju”. Zacznij optymalizować status quo. To przecież już wybrali Izrael i Autonomia Palestyńska     2020-02-26
Najważniejsze niepisane prawo na Zachodzie: nie drażnij irracjonalnych, ekstremistycznych muzułmanów     2023-01-13
Specjalista z West Point twierdzi, że uderzenie IDF w wieżowiec Al Jalaa Tower było legalne     2021-07-12
Palestyńczycy robią pranie mózgu światu: mały przykład, który demaskuje cały przemysł palestyńskich kłamstw     2022-07-23
„Ustawa o zwalczaniu międzynarodowej islamofobii” może z łatwością być nadużyta do potępiania Izraela, kiedy broni się przed terrorem     2021-12-30
Klapki na oczach antyizraelskich historyków: “Porozumienia Abrahamowe nie są historyczne”     2021-02-14
Rocznica rzekomo “pokojowego państwa palestyńskiego”     2016-11-19
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
UE mówi, że odrzuca jednostronne kroki na Obszarze C – finansując jednostronne kroki na Obszarze C     2020-07-18
Bahrajn dowodzi raz jeszcze: jeśli ”pokój” nie jest etapem do zniszczenia Izraela, to palestyńscy przywódcy nie są zainteresowani     2019-06-27
Nowy raport o antysemityzmie online, który trzeba koniecznie przeczytać     2020-12-23
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21
Rashida Tlaib, Jaskinia Lwa i wszechobecność nienawiści do Żydów ponad politycznymi podziałami (plus komiks)     2022-10-05
Podczas gdy Stany Zjednoczone wzywają Izrael do „powściągliwości”, codziennie bombardują cele terrorystyczne na całym świecie     2023-07-05

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk