Dlaczego o tym piszę? Bo przypomina mi to reakcję amerykańskich liberałów i progresistów – włącznie z większością prezydenckich kandydatów z ramienia Partii Demokratycznej – na “Umowę Stulecia” oferowaną Izraelowi i Palestyńczykom.
Trump jest dla nich lodem-9. Boją się, że zamarzną na bryłę, jeśli dotkną czegokolwiek, do czego przyłożył rękę. Tak więc, chociaż ta umowa obiecuje przecięcie węzła gordyjskiego izraelsko-palestyńskiego konfliktu, węzła, którego nie potrafili rozwiązać Clinton, Bush i Obama (Obama zacisnął go mocniej), za żadne skarby nie chcą tego dotknąć.
J Street nazwała to “lipą” i zaciekle tę propozycję atakuje. Bernie Sanders, Elizabeth Warren i Amy Klobuchar razem z innymi senatorami demokratów podpisali list sprzeciwiający się tej umowie. Joe Biden nazwał ją “przynoszącą efekt odwrotny od zamierzonego”, a Pete Buttigieg mówił o niej jako o “zielonym świetle dla przywódców jednej [strony] dla jednostronnej aneksji”.
A to są stosunkowo umiarkowani. Nie będę się trudził cytowaniem bardziej stronniczej części lewicy.
Główną rzeczą, której oni wszyscy w tej umowie nienawidzą, jest to, że otwarcie przedstawia warunki – przede wszystkim, że palestyńskie „państwo”, jakie zostanie stworzone, nie pod wszystkimi względami będzie suwerenne – wymagane jest od niego zapewnienie bezpieczeństwa Izraela. Ponadto, trzyma się rezolucji 242 Rady Bezpieczeństwa ONZ i ustanawia „bezpieczne granice”, w odróżnieniu od prób odwracania wyniku wojny 1967 roku, czego żądała OWP i (w zasadzie) prezydent Obama. Krytyka, że nie było palestyńskiego uczestnictwa w tworzeniu tego planu, jest nieco osłabiona faktem, że palestyńskie kierownictwo od początku odmówiło uczestniczenia w rozmowach i nadal to robi.
Właśnie dlatego jednak ten plan może przynieść pokój. Idea, że OWP ze swoimi nierealnymi żądaniami miałaby być równym partnerem, jest absurdalna. Ten proces jest w rzeczywistości ostatecznym zakończeniem sporu wyznaczonego wojnami 1948, 1967 i 1973 roku, jak również utrzymującego się konfliktu, który trwa po dziś dzień. Trzeba podkreślić, że Izrael zwyciężył w tych dużych wojnach i w tłumieniu międzywojennego terroryzmu i mini-wojen. Na plan Trumpa trzeba patrzeć w kategoriach kapitulacji, gdzie Palestyńczycy i państwa arabskie nie mają innego wyboru poza akceptacją. W rzeczywistości plan jest całkiem hojny, w ogóle pozwalając im na jakikolwiek wkład (pod warunkiem, że zgodzą się go dostarczyć). Ci, którzy bełkoczą o niesprawiedliwości tego wszystkiego, powinni pomyśleć o „rozwiązaniu” w nazistowskim stylu, jakie z pewnością zostałoby narzucone Żydom, gdyby Arabowie wygrali którąkolwiek z tych wojen.
Poprzednie plany „pokojowe”, takie jak Parametry Clintona, Mapa Drogowa, Arabski Plan Pokojowy i próby osiągnięcia porozumienia przez Olmerta i Obamę, wszystkie jawnie lub skrycie akceptowały arabską/palestyńską narrację, w której wynik wojny 1967 roku musi zostać odwrócony. OWP w żądaniu prawa powrotu dla „palestyńskich uchodźców” w praktyce wzywała także od odwrócenia wyniku wojny 1948 roku i likwidacji państwa Izrael.
Działania prezydenta Trumpa od początku opierały się na idei, że USA muszą patrzeć na rzeczywistość w regionie: stolicą Izraela jest Jerozolima, Izrael ma suwerenność na Wzgórzach Golan, Palestyńczycy nie mają ”prawa do oporu” przez terroryzm, status bezpaństwych uchodźców dla potomków uchodźców z 1948 roku nie może trwać wiecznie i żydowskie społeczności na terytoriach nie są nielegalne. Wraz z tym planem USA kończą proces uznawania rzeczywistości w regionie, która istnieje od 1948, a szczególnie od 1967 roku.
Naturalnie, OWP jest oburzona, ponieważ przekonali samych siebie – z pomocą ich przyjaciół w antysemickiej Europie i na świecie – że ich tendencyjna narracja (już chciałem napisać ”bajeczka”) rzekomego wywłaszczenia przez kolonialnych osadników jest akceptowana przez społeczność międzynarodową i że ta społeczność jest na skraju zmuszenia Żydów do poddania się i położenia głowy pod topór. Na szczęście, ta tak zwana społeczność, która jest tylko blokiem państw Organizacji Kooperacji Islamskiej plus kilku europejskich funkcjonariuszy z obsesją winy, nie ma możliwości zrobienia niczego poza uchwalaniem rezolucji w ONZ, co robi regularnie.
USA, z drugiej strony, mają wielką siłę ekonomiczną i militarną, jeśli decydują się jej użyć, a przez uznanie wreszcie rzeczywistości mogą zakończyć konflikt i dać Izraelczykom i Palestyńskim Arabom szansę na normalne życie.
Chciałbym zakończyć przesłaniem do amerykańskich liberałów i progresistów: wiem, że nienawidzicie Trumpa i jesteście gotowi zrobić wszystko, by się go pozbyć. Wiem, że uważacie go za niekompetentnego i nieuczciwego i że nic, co mógłby zrobić, nie może być słuszne. Tutaj jednak robi on całkowicie słuszną rzecz, by rozwiązać problem, który powoduje cierpienia milionów ludzi już od około stu lat (cofam się do pogromów al-Husseiniego z lat 1920.) Proszę, atakujcie go za coś innego i pozwólcie mu dokończyć tę robotę.
Cały Izrael będzie wdzięczny. I chociaż palestyńscy Arabowie nie wiedzą tego, także powinni być wdzięczni.
________________________
*Właściwie, naprawdę istnieje taka substancja, ale istnieje tylko w warunkach bardzo wysokiego ciśnienia. Istnieje w sumie 17 znanych, różnych krystalicznych form lodu i może ich być więcej.
Donald Trump and Ice Nine
16 lutego 2020
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Vic Rosenthal
Studiował informatykę i filozofię na University of Pittsburgh. Zajmował się rozwijaniem programów komputerowych. Obecnie jest na emeryturze, mieszka w Izraelu. Publikuje w izraelskiej prasie. Jego artykuły często zamieszcza Elder of Ziyon.
