Nikt nie liczył się z niezłomnością Izraela

Arabowie wierzą we własną propagandę, przedstawiającą przerażonego, kolonialnego Żyda, który naprawdę chce mieszkać w Europie lub Ameryce i ucieknie, gdy tylko zaczną się kłopoty. Jednym z powodów, dla których kochają absurdalną teorię, że Żydzi są naprawdę Chazarami, jest to, że europejscy koloniści nie zagrażają im, ale bardzo boją się rdzennych Żydów, którzy walczyliby na śmierć i życie za swoją ziemię.

Izrael nie pomógł rozwiać tego poglądu. W każdej wojnie Izrael nigdy nie wykorzystywał swojej przewagi, aby zniszczyć swoich wrogów; każda wojna kończyła się jakimś wynegocjowanym porozumieniem. Arabowie postrzegali te porozumienia jako kapitulację przed ich potęgą i dowód na to, że Żydzi tak naprawdę nie są tam na stałe. Przecież gdyby sytuacja się odwróciła, Arabowie nie zaprzestaliby wojen, aż do zniknięcia ostatniego Żyda. Pragnienie Izraela pokoju ze swoimi sąsiadami, a nie podboju, jest postrzegane jako słabość. 

Co gorsza, po poprzednich wojnach w Gazie Izrael zawsze zatrzymywał się i pozostawiał Hamas na miejscu. Stworzono wrażenie, że Izrael nie ma odwagi naprawdę walczyć, że presja wewnętrzna i międzynarodowa jest dla Izraela ważniejsza niż zdecydowane zwycięstwo. 

To był główny czynnik, który skłonił Sinwara do zaplanowania 7 października. Wiedział, że nastąpi krwawa reakcja, ale z jego badania izraelskiej psychiki, zabarwionego jego własnym antysemityzmem, wynikało, że Izrael ustąpi pod presją świata, gdy Hamas zapewni, że będzie wiele cywilnych ofiar.

Tym, na co Sinwar i świat arabski nie liczyli, był własny „sumud” Izraela.

To słowo jest w rzeczywistości biblijne. „Camad” oznacza „przyłączać się” lub „wiązać”. (Co ciekawe, często używa się go do opisania przyłączania się Izraelitów do kultów oddających cześć bożkom.) 

Obie strony całkowicie źle rozumiały swojego przeciwnika. 7 października pokazał Izraelczykom, że konfliktem z Gazą nie da się „zarządzać”. A wydarzenia po 7 października pokazały terrorystom, że Żydzi nie uciekają. 

Dla Zachodu większość wojen nie ma charakteru egzystencjalnego. Wybuchają i ostatecznie kończą się bez większych zmian w status quo. Także wojny, w których bierze udział Zachód, toczą się tysiące kilometrów od miejsc zamieszkania jego ludności, więc są one odległe – prawie jak granie w gry wideo. I jak wszyscy inni, ludzie Zachodu rzutują na wszystkich własny światopogląd. 

Podobnie jak Arabowie, świat zachodni nie liczył się z determinacją Izraela, z jego „sumud”. Tak, 7 października był okropny, oczywiście, współczujemy, ale Żydzi przejdą nad tym do porządku – to tak, jak wielki zamach bombowy na autobus. 

Świat tak naprawdę tego nie rozumiał i dlatego społeczność międzynarodowa myślała, że Izrael zachowa się tak samo, jak podczas poprzednich wojen. Izrael próbował powiedzieć wszystkim, że jest inaczej, że Izrael tym razem mówi poważnie i nigdy więcej nie pozwoli Hamasowi na zagrożenie mu. 

To jest niezłomność Izraelczyków. 

Ponieważ media i rządy światowe tego nie rozumieją, uważają, że Izrael wpadł w przesadę. Chcą powstrzymać Izrael, ponieważ nie mogą rozumieć tego, co czują Izraelczycy po 7 października. I po prostu nie mogli sobie wyobrazić, że Izrael mógłby pokonać okopane podziemne armie terrorystyczne. Ta kreatywność i innowacyjność są także cechą niezłomności Żydów.

Życie żydowskie od tysięcy lat skupiało się wokół Izraela i Jerozolimy i długa diaspora tego nie osłabiła, chociaż wewnętrzna polityka Izraela zmusiła ludzi do chwilowego minimalizowania tej przeszłości swojej świadomości.

Hamas na nowo obudził sumud Żydów.

Link do oryginału: https://elderofziyon.blogspot.com/2024/12/no-one-counted-on-steadfastness-of.html

Elder of Ziyon, 18 grudnia 2024

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska