Uprowadzenie terminologii Holocaustu do utrwalania fałszu i demonizowania Izraela

“Okupacja w znacznej mierze odniosła sukces w judaizowaniu dużej części Hebronu i zamianie Hebronu w getto. Dlatego musimy rozmontować to getto, którym są osiedla i które jest podobne do gett okresu nazistów… Dwukrotnie odwiedzałem Południową Afrykę, do której świat porównuje apartheid. Byłem także w Irlandii Północnej, która jest okupowana przez Wielką Brytanię. Nie ma tam apartheidu takiego jak w Hebronie… Nie ma niczego podobnego na całym świecie”.

 [Oficjalna telewizja AP, Miłośnicy ziemi, 1 marca 2021]

Aby w pełni zrozumieć rozmiary tego absurdalnego oszczerstwa, ważne jest dostarczenie historycznego, faktograficznego i porównawczego kontekstu.

Żydowskie związki z Hebronem

Żydzi żyli w Hebronie niemal ciągle przez ponad 3000 lat, opuszczając to miasto tylko wtedy, kiedy wyganiali ich obcy najeźdźcy. Choć król Dawid jest często kojarzony tylko z Jerozolimą, w rzeczywistości był koronowany na króla całego Izraela właśnie w Hebronie.  

Żydowska obecność w Hebronie przez ostatnich 500 lat, z wyjątkiem lat od 1948 do 1967, kiedy miasto okupowała Jordania, jest dobrze udokumentowana.

Główna synagoga w żydowskiej części Hebronu, synagoga “Abrahama Naszego Ojca”, została zbudowana w 1540 roku, wkrótce po tym, jak miasto dostało się pod rządy Imperium Osmańskiego. Wielu Żydów z Hebronu opuściło miasto w 1929 roku, po tym jak Arabowie zamordowali 67 Żydów, włącznie z dziećmi i niemowlętami i okaleczyli ich zwłoki. AP regularnie gloryfikuje najbardziej okrutnych uczestników masakry z 1929 roku, którzy zostali skazani na śmierć przez władze brytyjskie z powodu wyjątkowej brutalności ich zbrodni.

Dzisiaj żydowska obecność w Hebronie jest niezmiernie ograniczona, głównie do budynków i ziemi, których właścicielami byli Żydzi przed wygnaniem ich przez Jordanię w 1948 roku oraz budynków kupionych po 1967 roku przez Izraelczyków. Choć Żydzi posiadają więcej budynków i ziemi w Hebronie, właściciele oczekują na ostateczne pozwolenie rządu, by odbudować i zamieszkać w tych domach.

Według izraelskiego rządu w 1996 roku w Hebronie żyło 500 Żydów i 120 tysięcy Arabów. Podczas gdy żydowska populacja Hebronu nie wzrosła znacząco, według Centralnego Biura Statystycznego AP arabska populacja w Hebronie wzrosła do 215 tysięcy ludzi.

Z powodu rozległych związków narodu żydowskiego z miastem Hebron, które obejmują ponad trzy tysiąclecia, jest oczywistym fałszem twierdzenie, że ktokolwiek “judaizuje” Hebron tylko dlatego, że 500 Żydów mieszka w domach, które były żydowską własnością od ponad stu lat.
 


Czy arabski Hebron jest “gettem podobnym do gett okresu nazizmu”, jak twierdzi palestyński działacz w oficjalnej telewizji AP?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, wystarczy przedstawić kilka prostych, ale fundamentalnych porównań między Hebronem a Gettem w Warszawie.

Podczas gdy getta, do których naziści zapędzili europejskich Żydów, były miejscami śmierci i zniszczenia, Izba Handlowa i Przemysłowa Hebronu entuzjastycznie opisuje przemysł miasta w następujący sposób:

 

SEKTOR PRZEMYSŁOWY

Miasto Hebron zawsze było centrum rzemieślniczym. Niektóre rodziny i targi nazywano od rodzaju rzemiosła, jak dzielnica Kazzazin (szklarze), Targ Iskafija (szewcy) i Targ Alhaddadin (kowale). Najbardziej znaczącymi, tradycyjnymi przemysłami są garncarstwo, produkcja porcelany, wyprawianie skór, produkcja mydła, antyki, futra i hafciarstwo, jak również przemysł spożywczy (rodzynki, melasa i malban).Te przemysły z powodzeniem dotrzymywały kroku technologii i obecnie producenci w Hebronie szczycą się, że są sercem ekonomicznego rozwoju w Palestynie, z 3200 zakładami pracy zatrudniającymi 28 tysięcy pracowników.

Przemysł w Hebronie obejmuje wiele kluczowych sektorów

Metalurgiczny, budowlany, plastikowy, drzewny, chemiczny, skórny, tradycyjny, tekstylny, papierniczy, kamienny i marmurowy, metali szlachetnych, szklarski i ozdobny.

Wyroby przemysłowe z Hebronu są wysokiej jakości, z pewnymi najnowocześniejszymi produktami, które konkurują z importowanymi produktami. Według palestyńskiego Centralnego Biura Statystycznego, produkcja Hebronu w 2010 roku stanowiła największą część palestyńskiego eksportu (27% totalnego eksportu czyli 155 364 milionów dolarów). Kluczowymi produktami wytwarzanymi w Hebronie są nylonowe torby, wyroby z kutego żelaza, buty, kamień budowlany, marmur, surowy kamień, drewniane palety, drewniane i metalowe meble oraz chipsy ziemniaczane.

Miejscem przeznaczenia produktów są Izrael, Jordania, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Stany Zjednoczone, Algieria, Arabia Saudyjska, Egipt, Holandia, Kuwejt, Niemcy i inni.  

Protokół Hebronu z 1997 roku

W 1997 roku jako część Porozumień z Oslo, kontrola nad miastem Hebron została podzielone między Izrael (H2) i Autonomię Palestyńską (H1).

Podczas gdy na obszarach Hebronu kontrolowanych przez AP nie mogą mieszkać Izraelczycy, tysiące Palestyńczyków mieszka w części miasta pod izraelską kontrolą.    

Poniżej pokazujemy podział kontroli:

Podczas gdy Izraelczycy mają zakaz wstępu na teren Hebronu znajdujący się pod kontrolą AP, Palestyńczycy mogą przemieszczać się swobodnie (z jednym małym wyjątkiem) na terenie pod izraelską kontrolą.

Ograniczenie, które istnieje na kontrolowanym przez Izrael obszarze, nie jest oparte na rasie, kolorze ani wyznaniu, ale odzwierciedla zasady bezpieczeństwa wprowadzone, by ograniczyć groźbę terroryzmu.

Istotnie, Hebron był miejscem ohydnych aktów terroru, włącznie z masakrą Żydów przez Arabów w 1929 roku, zamordowaniem 6 Żydów przez Palestyńczyków w 1980 roku,  zamordowaniem 29 Palestyńczyków przez Żyda w 1994 roku i zamordowaniem żydowskiego niemowlęcia, Szalhewet Pass, przez Palestyńczyka w 2001 roku.   

Ważne jest zauważenie, jak postrzega się te czyny i ich sprawców.

Jak napisałem wyżej, zamiast potępić masakrę z 1929 roku, Autonomia Palestyńska gloryfikuje nieustannie  pamięć najgorszych morderców, mówi o nich jako o “bohaterach”, którzy “pozostaną symbolem dumy, honoru i wielkości, i będą przykładem dla narodu palestyńskiego”.

Podobnie, zamiast zdystansować się od morderstw 1980 roku, przewodniczący Fatahu, partii AP, Mahmoud Abbas, promował kandydaturę jednego z morderców, Tajseera Abu Sneineha, na burmistrza Hebronu.

Ogłaszając kandydaturę Abu Sneineha, Fatah określił atak terrorystyczny na cywilów jako “jedną z najważniejszych bitew i aktów odwagi Ruchu Fatahu” i ‘Jedną z najbardziej odważnych operacji samopoświęcenia”, a o mordercach mówił “bohaterowie” i ludzie „wrażliwych uczuć”:

“Czterech młodych ludzi spotkało się pewnego chłodnego dnia w marcu 1980 r. w jaskini na wzgórzach Hebronu… tego dnia ci czterej byli nieznani…  

Po kilku miesiącach ta czwórka dokonała jednej z najodważniejszych operacji samopoświęcenia na okupowanych obszarach, jeśli nie najodważniejszej, a jest nią atak na żydowskich osadników w Hebronie…  


Tych czterech bohaterów nie było mordercami, którzy odczuwają radość i satysfakcję na widok krwi, ale raczej [ludźmi] wrażliwych uczuć, którym ekstremistyczni, syjonistyczni okupanci odmówili praw ich palestyńskiemu ludowi i nie znaleźli innego sposobu przywrócenia im [tych praw] poza walką z bronią...”

[Oficjalna strona Facebooka Fatahu, 27 sierpnia 2016]

W podobny sposób AP i Fatah przyjęli terrorystów odpowiedzialnych za zamordowanie niemowlęcia, Szalhewet Pass, którą zamordowano, kiedy leżała w swoim wózku.  

Marwan Zalum, terrorysta, który wydał rozkaz zamordowania dziecka, jest obiektem nieustannego uwielbienia. W ramach polityki nagradzającej terror, programu AP “płaca za morderstwo”, Mahmoud Amru, snajper, który zamordował Szalhewet, otrzymuje miesięczną płacę od AP od chwili aresztowania go w grudniu 2002 roku. Do dnia dzisiejszego AP wypłaciła mu nie mniej niż 838 800 sekli (254 480 dolarów) wyłącznie jako nagrodę za zamordowanie żydowskiego niemowlęcia.

W odróżnieniu od tego, z wyjątkiem nielicznych zwolenników z marginesów społeczeństwa, izraelskie społeczeństwo jednoznacznie potępiło izraelskiego mordercę Palestyńczyków w 1994 roku, Barucha Goldsteina i jego czyn (patrz poniżej).  

Jak pokazano wyżej, twierdzenie, że Izrael “judaizuje dużą część Hebronu i zamienia Hebron w getto … podobne do gett okresu nazistów” można wyłącznie określić jako całkowicie oszczerczą mowę nienawiści.

Porównanie z apartheidem w podobny sposób nie ma żadnych podstaw w faktach, jak zauważył Jacques De Maio w kwietniu 2017 roku, kiedy był przewodniczącym delegacji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża do Izraela i Autonomii Palestyńskiej:

“Nie, nie ma tu żadnego apartheidu, żadnego reżimu supremacji rasy lub odmowy podstawowych praw człowieka grupie ludzi z powodu ich rzekomej niższości rasowej”.

[Ynetnews.com, 26/4/2017]

Palestinian Media Watch szeroko udokumentowała pogląd AP na Holocaust, od twierdzenia, że Hitler zesłał Allah, by ukarać Żydów; że Holocaust był jedynie zapłatą Europy Żydom za ich “nikczemność”; że “społeczna rola [Żydów]… lichwiarstwo” powodowała “masakry co 10 lub 15 lat” oraz Holocaust; i że Żydów nienawidzono z powodu ich zachowania; aż do wykorzystywania zdjęć zwłok z nazistowskich obozów koncentracyjnych i przypisywania ich rzekomym izraelskim „masakrom” Palestyńczyków.   

25 lutego 1994 roku Baruch Goldstein, członek izraelskiego, skrajnie prawicowego ruchu, otworzył ogień wewnątrz Makpeli (Jaskini Patriarchów) w Hebronie, znanej muzułmanom jako „Meczet Ibrahima” i zabił 29 oraz zranił 125. Baruch Goldstein sam jeden popełnił ten czyn i został potępiony przez cały Izrael: Ówczesny premier izraelski, Icchak Rabin: “Popełniono dzisiaj nienawistny, zbrodniczy czyn morderstwa w miejscu świętym zarówno dla Żydów, jak dla Arabów w Hebronie. Premier, minister obrony, ministrowie rządu i obywatele państwa Izrael zdecydowanie potępiają to straszliwe morderstwo niewinnych ludzi”. W dniu zamachu izraelski gabinet spotkał się, by przedyskutować “propozycję zdelegalizowania szeregu żydowskich radykalnych grup prawicowych, które sprzeciwiają się procesowi pokojowemu” i raz jeszcze potępił ten terrorystyczny czyn. W dodatku do słownego potępienia w cztery dni po zamachu rząd postanowił: “A. ‘Ustanowić… komisję dochodzeniową…w sprawie masakry w Grobowcu Patriarchów. B. ... podjąć serię następujących środków na indywidualnej podstawie przeciwko radykalnym elementom wśród izraelskich mieszkańców Judei i Samarii, jak następuje: 1 .Narzucenie administracyjnego internowania. 2. Rozciągnięcie nakazów ograniczania i nadzoru wobec wjazdu pewnych osób na teren Judei, Samarii i Hebronu. 3. Anulowanie pozwolenia dla pewnych osób na posiadanie broni i rozbrojenie tych osób. C. Obarczenie prokuratora generalnego zadaniem zbadania i zaproponowania opcji w sprawie zdelegalizowania [prawicowych, politycznych] organizacji Kach i Kahane Hai. D. Przedstawienie oświadczeń Premiera i Ministra Obrony o zwolnieniu około 800 palestyńskich internowanych i więźniów. Zamiarem jest zwolnienie do tysiąca internowanych i więźniów  w ciągu nadchodzącego tygodnia. E. Grobowiec Patriarchów będzie otwarty dopiero po ustaleniu nowych przepisów o bezpieczeństwie i modlitwach’”. Dwa tygodnie później izraelski rząd zdelegalizował dwie izraelskie organizacje: Kach i Kahane Chai, oznajmiając, że są to organizacje terrorystyczne.

Hijacking Holocaust termionology to perpetuate falsities and demonize Israel

Palestinian Media Watch, 7 kwietnia 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Maurice Hirsch

Publicysta Palestinian Media Watch.