|
Rozmyślając nad sensem życia IV.
|
Z Lucjan Ferus
| 2019-04-28
|
2. Byłem w podobnej sytuacji
| Z Lucjan Ferus |
2019-04-28 16:15 |
Nie miałem jeszcze 30-tki, kiedy zostałem ojcem chrzestnym syna siostry żony. Ponieważ mieszkali oni w innej parafii, musiałem dostać od "swojego" proboszcza karteczkę z podpisem. Byłem zbyt uczciwy, by podrobić podpis, więc poszedłem do księdza, który wykorzystując fakt, że już od dłuższego czasu omijałem ów "dom boży" wygłosił podniesionym głosem tyradę, nim podpisał kartkę. Było to dla mnie bardzo cenne doświadczenie, pojąłem bowiem co mi chciał właściwie powiedzieć: skoro potrzebuję od niego "łaski" muszę stosować się do reguł, które on dyktuje, a ja muszę się im podporządkować. Na tym to właśnie polega. Przyczynił się tym samym do naprowadzenia mnie na właściwą drogę życia i od tamtego czasu przestałem domagać się czegokolwiek od tej "nadprzyrodzonej" instytucji. W sumie wyszło mi to na korzyść. Pozdrawiam również.
1. i moje rozmyślania
| Z Leszek |
2019-04-28 10:52 |
Już dawno temu doszedłem do podobnego przekonania, że wszelkie religie do niczego nie są potrzebne jeśli chodzi o kwestię naszej ewent. egzystencji po śmierci ciała biologicznego. Po prostu będzie to co od dawna jest ustalone. Trochę tak jak ze stałymi kosmologicznymi. One takie są i nie wiemy czemu akurat takie a nie inne. Nic z tym nie możemy zrobić, tylko zaakceptować. Podobnie ma się sprawa z naszym być albo nie być po śmierci. Szkoda czasu na obrzędy i czczeniu różnych bogów. Lepiej go spożytkować na poznawanie Świata i kochanie swoich bliskich. Zresztą jak kiedyś pisałem, moja przyjaźń z religią zawsze była dość wątła. Nigdy specjalnie nie brakowało mi Kościoła by dobrze żyć i faktycznie nic złego mi się nie działo. Sprawy układały się po mojej myśli. Miałem się dobrze. Poza jednym felerem. Kiedy poproszono mnie na chrzestnego, okazało się, że mogę nie dostać papierka, bo nigdy nie wpuściłem księdza po kolędzie. Nie odnotowano żadnej aktywności religijnej z mojej strony. Papier dostałem po wielkim opieprzu ze strony księdza i to na próbę. Wtedy jeszcze myślałem, że bóg mnie obserwuje i widzi moje drobne przewinienia (mimo że go już od dawna nie czciłem w świątyniach). Wierzyłem, że to co mówi ksiądz w kościele (choć od dawna nie uczęszczałem regularnie) to prawda i bóg ciągle widzi moje przewiny. Od dawna wiem, że to bzdura i czuje się o niebo lepiej nie torturując się myślą, że ktoś mnie ciągle inwigiluje i muszę Mu się tłumaczyć. Że nie muszą się obwiniać z powodu jakiś drobnych głupot w życiu codziennym. Z perspektywy czasu widzę, że człowiek jest zniewolony. A jak się już z tego uwolni żyje się naprawdę o wiele lepiej. Wracając do tematu życia po lub nie. Religia niewątpliwie działa jak lek uspokajający. Daje złudzenie, że nie umrzesz całkiem. Ale nie ma nic za darmo. A może gdyby było, ludzie by nie uwierzyli? Może jeśli biorą udział w rytuałach i płacą na swoich kapłanów to wówczas bardziej wierzą? Wszak to co ciężko przychodzi w życiu bardziej się ceni. Tak pewnie działa ludzka psychika. Ja nie mam takich wątpliwości. Trzeba dobrze pożytkować swój czas i nie zajmować się rzeczami, na które i tak nie mamy wpływu. Niestety, do takich wniosków dochodzi się po dłuższym szukaniu odpowiedzi metodą rozumową. Ale czy w życiu poza miłością do bliskich jest coś cenniejszego niż próbowanie zrozumienia tego Świata? Pytanie z tych retorycznych. Wszak cała reszta życia powinna być temu podporządkowania moim skromnym zdaniem. Jaki sens ma życie jeśli sprowadzimy je tylko do wchłaniania i trawienia...
Dziękuję za kolejny świetny tekst autora i pozdrawiam redakcję i pana Lucjana.
Znalezionych 905 artykuły.
| | |
