|
Człowiek musi w coś wierzyć. Manicheizm.
|
Z Lucjan Ferus
| 2018-05-13
|
2. Odpowiedź p.Norbertowi i redakcji
| Z Lucjan Ferus |
2018-05-13 20:04 |
Co ja na to odpowiem? W końcu jakaś odmienność w ocenie moich tekstów, to dobrze wpływa na ego, które ma skłonności do samo zachwytu. Parokrotnie już tłumaczyłem dlaczego nie interesuję się wszystkimi religiami w jednakowym stopniu. Po prostu mogę pisać tylko o tym, co mnie obchodzi i w dostatecznym stopniu bulwersuje, a nawet szokuje. Wychowałem się w religii katolickiej, żyję w katolickim kraju, znam dobrze historię chrześcijaństwa (w tym katolicyzmu), dlatego w tej religii dostrzegam najwięcej sprzeczności i zakłamania. Mam więc do niego (i do religii z naszego kręgu kulturowego) stosunek emocjonalny, inne natomiast wyznania traktuję wyłącznie poznawczo. A co do oceny hinduizmu całkowicie zgadzam się z autorem książki „Poza dobrem i złem” Michaelem Schmidtem-Salomonem, który pisze w niej m.in.:
„W jakim stopniu fatalistyczne ideologie stanowią zagrożenie dla naszej wolności? W celu lepszego zobrazowania tego zagadnienia przyjrzyjmy się kulturze indyjskiej, która jak żadna inna przez całe tysiąclecia była zdominowana przez potężny fatalistyczny mempleks. Tradycyjne społeczeństwo indyjskie było podzielone na cztery warny (kasty przyp. LF) /../ Z perspektywy oświeceniowej indyjski system kastowy jest w jak najwyższym stopniu problematyczny nie tylko z tego powodu, że mamy tu do czynienia z jawnie dyskryminującym społeczeństwem klasowym, lecz także dlatego, że jednostka uwięziona z racji swego urodzenia w danej kaście, nie ma żadnej możliwości społecznego awansu do wyższej kasty. /../
To, że w Indiach systematyczne tworzenie nierówności społecznych nie wywołało w trakcie wielu stuleci takiego samego oburzenia jak w Europie, jest wynikiem działania fatalistycznych mempleksów. Szczególną rolę odgrywała przy tym zakorzeniona w religiach indyjskich idea sansary (odwiecznego koła narodzin i śmierci). Wg przekonań hinduistycznych każdy człowiek ma własną dharmę, czyli kosmicznie narzucone zobowiązania, odpowiadające wymogom kasty, w której się urodził. /../ Tym sposobem fikcja rozłożonej na wiele żywotów „kosmicznej sprawiedliwości” tworzy memetyczną bazę do skutecznego utrzymywania stanu realnej niesprawiedliwości w świecie doczesnym”.
Natomiast z tego, co sądził o Mahatmie Gandhim Christopher Hitchens w książce „bóg nie jest wielki” przytoczę tylko zakończenie (całość byłaby zbyt długa): „Co do Mahatmy, który został zamordowany przez członka fanatycznej hinduskiej sekty za to, iż nie był dostatecznie pobożny, można by sobie życzyć, żeby żył po to tylko, aby na własne oczy się przekonał, jakie wyrządził szkody (i można odetchnąć z ulgą, że jednak nie dożył wprowadzenia życie niedorzecznego programu z kołowrotkiem jako symbolem”. Reasumując: nie są mi obce inne religie, ale nie odbieram ich na tyle emocjonalnie, aby pisać o nich artykuły. Od czasu, kiedy upewniłem się, że wszystkie religie ze swymi bogami są dziełem ludzkiej wyobraźni traktuję je z jednakowego dystansu. To tyle co chciałem powiedzieć w tej kwestii.
1. Polemika
| Z Norbert Metzger |
2018-05-13 11:25 |
Hm...czuję niedosyt i pewnego rodzaju intelektualne rozczarowanie tekstem pana Lucjana Ferusa. Wpisuje się nim w generalną zasadę jaką przyjęli główni głosiciele ateizmu; Dawkins, Dannett, Harris i Hitchens a mianowicie zajmują się Chrześcijaństwem, Islamem i Judaizmem a pomijają Hinduizm. Może dlatego, że żadna z religii wywodząca się z tego kręgu kulturowego nie jest misyjną. Hinduizm to zbiór religii teistycznych, które tak naprawdę nie mają swojego początku, pisma są dużo starsze niż Tora i w żadnym z nich nie znajdziemy pogromów niewiernych. Wręcz przeciwnie mówią one o miłości i osiąganiu Boga tylko poprzez miłość. Jeszcze wcześniej prawdy o Bogu były przekazywane ustnie. Wyznawcy Kryszny, Wisznu czy Narajana nie są zainteresowani walką o nowych członków, nie dyskutują też z ateistami, tak naprawdę są obojętni wobec innych głosicieli Prawdy Natomiast współczesne sekty odhinduistyczne przeniesione na grunt Europejski i Amerykański to już inna historia.
Od redakcji "Listów z naszego sadu"
Nie wiem co na to odpowie Autor tekstu, ja sam nigdy nie zajmowałem się czytaniem hinduskich świętych pism, więc oceniam to okiem socjologa (a trochę również przez okulary hinduskich ateistów). Główny problem to kasty i bezbrzeżna pogarda dla urodzonych niżej. Jest to nie tylko moralnie obrzydliwe, ale i straszliwa kula u nogi w rozwoju Indii. Jak mi ktoś powie, że "prawdziwy hinduizm" wcale nie jest oparty na kastowej pogardzie to będę miał poważny kłopot z uwierzeniem. Innymi słowy, niezależnie co głoszą poszczególne fragmenty ich świętych pism, religia jest i tam źródłem ogromnego społecznego zła.
Znalezionych 905 artykuły.
| | |
