Strach i odraza w Iranie

Artykuł o paranoicznym reżimie Iranu jest tutaj: „Reżim Iranu coraz bardziej niestabilny, ze strachu zwraca się ku czystkom”, „Israel Hayom”, 30 czerwca 2022 r.:

Reżim irański jest coraz bardziej niestabilny i zwraca się przeciwko sobie z powodu rosnącej presji ekonomicznej, powiedziało i24NEWS źródło w stolicy kraju, Teheranie.

Co najważniejsze, informator – przeciwnik reżimu – sugerował, że wiele niedawnych zabójstw oficerów z Sił Kuds było wynikiem raczej wewnętrznych czystek, a nie zabójstw dokonywanych przez zewnętrzne agencje wywiadowcze.

Narastające problemy gospodarcze spowodowane sankcjami nałożonymi na Iran stają się zagrożeniem dla reżimu ajatollaha Alego Chameneiego i Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Gdy irańskie społeczeństwo walczy o opłacenie podstawowych rzeczy, a nawet rząd ma trudności z płaceniem pensji, niezadowolenie rośnie, podało źródło.

Nieustannie rosnące zubożenie narodu irańskiego doprowadziło do załamania lojalności wobec reżimu. W tym samym czasie, gdy stają się biedniejsi, rozwścieczeni Irańczycy doskonale zdają sobie sprawę z korupcji na górze, czego przykładem jest majątek ajatollaha Chameneiego wynoszący 95 miliardów dolarów – co amerykański rząd uważa za zaniżoną wartość, szacując rzeczywiste zasoby netto Najwyższego Przywódcy na kolosalne 200 miliardów dolarów. Irańczycy wiedzą, jak żyją ich przywódcy, i to ich doprowadza do szału.

„Firmy kontrolowane przez Gwardię Rewolucyjną zbankrutowały; ich korupcja wzrosła, a kradzieże są coraz większe” – powiedział krytyk.

Im gorsza sytuacja gospodarcza, tym bardziej ludzie w irańskim rządzie są skłonni sprzedawać usługi temu, kto zaoferuje najwyższą cenę. Korupcja – ludzie u władzy otrzymujący zapłatę za wyświadczane przysługi, od przyznawania kontraktów państwowych po zapewnienie czyjejś rodzinie bezpiecznych synekur rządowych – wzrosła, podobnie jak zwykła kradzież majątku państwowego. Ci, którzy pozostają uczciwi, coraz bardziej zniechęcają się na widok nieuczciwości wokół nich.

Oprócz tego, że jest ideologiczną awangardą irańskiego reżimu, IRGC jest ogromnym graczem gospodarczym w kraju, posiadającym duży portfel nieruchomości i interesów biznesowych.

Nieruchomości, w które zainwestował IRGC, podobnie jak reszta irańskich aktywów, straciły na wartości. I IRGC nie może nic zrobić, aby temu zapobiec; wartość tych aktywów rośnie lub spada wraz z całą gospodarką. W tej chwili lecą w dół na łeb na szyję.

Siła Kuds to oddział IRGC odpowiedzialny za prowadzenie operacji poza Iranem i za współpracę z irańskimi marionetkami. One także odczuwają skutki.

„Te czystki… zaczęły się od Siły Kuds. Wielu [jej oficerów] zostało zabitych przez sam reżim”, powiedziało źródło, zauważając, że wynikający z tego strach powoduje, iż niektórzy dowódcy nie ufają swoim ochroniarzom i unikają spania we własnych domach.

Wyobraź sobie, że jesteś tak przerażony, że pomimo swojej rangi martwisz się, że zginiesz z rąk własnych ochroniarzy. Albo że spędzasz noce nie we własnym domu, ale w stale zmieniających się bezpiecznych domach, aby uniknąć zamachowców. 

Niektórzy oficerowie IRGC, tacy jak Hossein Taeb, który był szefem Organizacji Wywiadu IRGC, zostali zwolnieni za niekompetencję, ale inni, którzy prawidłowo wypełniali swoje obowiązki, w tajemniczy sposób zmarli. Czemu? Niektórzy byli podejrzani o powiązania z izraelskim Mosadem. Inni byli uważani za członków wiodącej krajowej grupy opozycyjnej, tajnej Organizacji Mudżahedinów Iranu (PMOI), znanej również jako Mudżahedin-e-Khalq (MEK). Jeszcze inni mogli po prostu być lojalni wobec niewłaściwej potężnej postaci i w konsekwencji zostać wyeliminowani przez rywali tej postaci.

Dodatkową paranoją, która opanowała establishment, jest to, że niektóre zabójstwa są prawdopodobnie dokonywane przez zagraniczne agencje wywiadowcze – z Izraelem często określanym jako najbardziej prawdopodobny sprawca. Tworzy to atmosferę niepewności w Iranie, gdzie osoby umierają w niewyjaśnionych okolicznościach, bez jasnej odpowiedzi, czy zabójstwo zostało zlecone z zagranicy, czy w kraju.

„To spowodowało trzęsienie ziemi w trzonie systemu, a to dopiero początek zamachów” – powiedział opozycjonista.

Iran pogrążył się teraz w paranoicznym świecie moskiewskich procesów z okresu Wielkiej Czystki, bolszewickiego hasła Lenina „Kto kogo” („Kto kogo pokona czy zabije?”), hitlerowskiej Nocy Długich Noży, peruwiańskiego Sendero Luminoso, Kambodży Pol Pota, przywódcy Czerwonych Khmerów, mordującego tych, których podejrzewał, że są potajemnie sprzymierzeni ze starym porządkiem, albo z Wietnamczykami, albo po prostu dlatego, że uważano ich za zbyt wysoko wykształconych. Kiedy nadchodzi ponura atmosfera wszechobecnych podejrzeń, każdy może być postrzegany jako potencjalny zabójca lub jako ktoś, kto zasługuje na śmierć.

Źródło podało, że za większością tych walk stoi trwający spór między generałem dywizji Mohsenem Rezaee – dwukrotnym kandydatem na prezydenta i byłym szefem IRGC – a prezydentem Iranu Ebrahimem Raisim. Prawdopodobnie nastąpią dalsze zabójstwa, ponieważ podział między dwiema konserwatywnymi postaciami będzie się utrzymywał, przewiduje źródło.

Spór Rezaee-Raisi nie dotyczy ideologii – obaj są konserwatystami – ale władzy, pieniędzy i dostępu do Najwyższego Przywódcy. Dlaczego nie spróbować wyeliminować bandy lojalistów rywala, doprowadzić do ich zwolnienia, aresztowania, a nawet zabicia, zanim rywal zrobi to pierwszy?

W ostatnich tygodniach wielu znanych dowódców IRGC zostało przeniesionych do nowych ról lub zostało zwolnionych ze swoich stanowisk. Dzieje się tak, ponieważ starsze osoby „nie ufają już swoim agentom. Dziury informacyjne stały się tak duże, że boją się własnego cienia” – powiedział krytyk reżimu.

Najnowszym przykładem takiego zwolnienia był Hossein Taeb, duchowny, który został odwołany ze stanowiska szefa Organizacji Wywiadowczej Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej w czerwcu 2022 roku. Zakłada się, że jest to wynik ostatniego przykładu niekompetencji Taeba — incydentu, w którym ujawniono domniemaną irańską operację zaatakowania izraelskich turystów w Turcji, co doprowadziło do aresztowania agentów i dyplomatycznej sprzeczki z Turcją, a także do innych incydentów w Iranie, które sugerowały udane izraelskie operacje szpiegowskie, a którym Taebowi nie udało się zapobiec. Zwolnienie Taeba zbiegło się również z aresztowaniem generała brygady Alego Nasiri’ego z powodu podejrzenia o szpiegostwa na rzecz Izraela. Kiedy izraelskie operacje – sabotaż, zabójstwa – odnoszą sukces w Iranie, kogoś trzeba winić. Taeb miał historię niekompetencji, i chociaż potężni przyjaciele przez jakiś czas mogli go chronić, fiasko w Stambule było ostatnią kroplą; musiał odejść.

Czy generał brygady Ali Nasiri był szpiegiem Izraela? A może został fałszywie oskarżony przez kogoś na wyższym szczeblu, kto go nie lubił, po to, by stał się kozłem ofiarnym za systemowe niepowodzenia reżimu, w tym jego niezdolność do udaremnienia działań agentów Mossadu? Z pewnością byłoby przerażające dla irańskiego rządu, gdyby Izraelowi udało się zwerbować kogoś tak wysoko w hierarchii reżimu, przekonując go do przekazywania im informacji. Najwyraźniej Mossad ma agentów na wysokich stanowiskach w całym Iranie. Skąd inaczej izraelscy cyberwojownicy mogli wiedzieć, gdzie i jak w 2010 roku wszczepić robaka komputerowego Stuxnet? Jak izraelscy zabójcy zdołali zabić kolejno czterech czołowych irańskich naukowców nuklearnych w latach 2010-2012? Jak agenci Mossadu zlokalizowali nieokreślony magazyn, w którym Iran przechowywał całe swoje archiwum nuklearne, i udało im się przemycić to archiwum z Iranu do Izraela? Jak Mosadowi udało się przemycić masywne urządzenie wybuchowe do fabryki centryfug w Natanz? Być może jedno lub dwa aresztowania osób tak wysoko postawionych jak generał brygady Ali Nasiri uspokoi członków rządu, którzy mieli wrażenie, że są pokonywani ze wszystkich stron przez izraelskich agentów; taki sposób uspokojenia ich, by nie wpadali w panikę, że „coś się w tej sprawie robi”. Oczywiście, kilka kolejnych sukcesów Mosadu w utrudnianiu irańskiego programu nuklearnego sprawi, że Irańczycy, których chwilowo uspokoiło zarówno zwolnienie niekompetentnego Taeba, jak i aresztowanie generała Nasiriego, rzekomego „izraelskiego szpiega”, będą jeszcze bardziej zaniepokojeni niż wcześniej . A potem rządowe czystki rozpoczną się ponownie. Irański reżim zaczyna bać się własnego cienia.

Fear and Loathing in Iran

Jihad Watch, 5 lipca 2022

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

*Hugh Fitzgerald jest publicystą Jihad Watch.