Rządzący Iranem mułłowie wzmacniają więzi z chińską partią komunistyczną, jak również naruszają sankcje USA bez żadnych reperkusji ze strony administracji Bidena.
Irański minister spraw zagranicznych, Hossein Amir-Abdollahian, odwiedził Chiny 15 stycznia 2022 roku i spotkał się z chińskim ministrem spraw zagranicznych, Wang Yi. Podczas wizyty oba państwa ogłosiły nowe, 25-letnie partnerstwo. Gdy przywódcy Iranu i media świętowały, minister spraw zagranicznych, Amir-Abdollahian podkreślił:
"Na początku nowego roku 2022 jestem bardzo zadowolony z wizyty w Chinach podczas pierwszej oficjalnej wizyty jako minister spraw zagranicznych. Pan Wang Yi, członek Rady Państwa i minister spraw zagranicznych Chin i ja osiągnęliśmy ważne porozumienie w pięknym mieście Wuxi w prowincji Jiangu w sprawie szerokiego wachlarza tematów, od Programu Wszechstronnego Partnerstwa do konsultacji w rozmowach wiedeńskich… Równocześnie z rozmowami w Chinach przygotowaliśmy grunt do ogłoszenia dzisiaj rozpoczęcia wprowadzania w życie wszechstronnego porozumienia o strategicznej współpracy między tymi dwoma krajami”.
Plan, o którym mówili chińscy i irańscy przywódcy, jest związany z 25-letnią umową zawartą między Teheranem a Pekinem w marcu 2021 roku; obecnie wchodzi ona w etap realizacji.
Według porozumienia, Chiny będą nadal importować ropę naftową z Iranu wbrew sankcjom USA. Według “Tehran Times”: "Ze swej strony chiński minister spraw zagranicznych zaaprobował poglądy swojego irańskiego odpowiednika, wyłożone w artykule opublikowanym w chińskiej gazecie ‘Global Times’. Wang powiedział, że poglądy irańskiego ministra spraw zagranicznych ukazują obiecujący horyzont w stosunkach między Teheranem a Pekinem. Czołowy dyplomata Chin podkreślił gotowość jego kraju do rozszerzenia współpracy z Iranem w sektorach finansowym, energetycznym, bankowym i kulturalnym wbrew” sankcjom USA.
Porozumienie przyznaje Chinom znaczące prawa do zasobów Iranu i do pomocy Iranowi w podniesieniu produkcji ropy i gazu. Wyciekła informacja, która pokazuje, że jednym z warunków jest to, że Chiny będą inwestować niemal 400 miliardów dolarów w irański przemysł naftowy, gazowy i petrochemiczny. W zamian Chiny będą miały pierwszeństwo przy staraniu się o nowe projekty w Iranie, które są związane z tymi sektorami. Chiny będą mogły płacić w każdej walucie, jaką wybiorą.
Partnerstwo nie tylko pomoże irańskiemu reżimowi ominąć sankcje USA, umożliwia także Iranowi dostęp do funduszy, wzmocnienie jego milicji i grup terroru w regionie oraz kontynuowanie rozwoju broni jądrowej.
Chiny, poproszone niedawno o obcięcie importu irańskiej ropy zgodnie z sankcjami USA, zbyły administrację Bidena. Pekin jest prawdopodobnie świadomy tego, że administracja Bidena nie podejmie żadnych konkretnych działań ani przeciwko Chinom, ani przeciwko Iranowi. Chiny i tak, mimo sankcji, kupują rekordowe ilości ropy z Iranu i Wenezueli. Dla porównania, podczas administracji Trumpa, import irańskiej ropy przez Chiny osiągnął swój najniższy poziom.
Porozumienie między Chinami a Iranem, rzucające wyzwanie USA, ma także wymiar militarny. Siły zbrojne Iranu prowadzą obecnie wspólne manewry morskie z Chinami i Rosją. Iran, który stanowi zagrożenie dla regionu i dla Stanów Zjednoczonych, prawdopodobnie nasili starania o pozyskanie nowoczesnej broni i technologii jądrowej od Chin.
Chiny, ze swej strony, rozlokują pięć tysięcy członków swoich sił bezpieczeństwa na terenie Iranu. Jako największy importer irańskiej ropy Chiny będą także zarządzały kilkoma wyspami Iranu, otrzymają dostęp do ropy po znacznie obniżonych cenach i podniosą swoją obecność i wpływy w każdym niemal sektorze irańskiego przemysłu, włącznie z telekomunikacją, energią, portami, kolejami i bankowością.
Iran stał się także (po wielu latach starań) pełnym członkiem Szanghajskiej Organizacji Współpracy (SCO). We wrześniu 2021 roku SCO – mimo że Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Brudnych Pieniędzy umieściła Teheran na czarnej liście finansowania terroryzmu – zgodziła się na podniesienie statusu Iranu z obserwatora na pełnego członka.
Prawdziwą grozą, kiedy militarne i strategiczne partnerstwo Chin i Iranu nabiera intensywności, jest to, że niechęć administracji Bidena do przyjęcia stanowczej postawy wobec mułłów i Pekinu – tak w sprawie Afganistanu, jak teraz w sprawie Ukrainy – może wyłącznie mieć nieobliczalne konsekwencje dla interesów bezpieczeństwa narodowego USA i ich sojuszników, którzy mogą teraz odczuwać potrzebę zaasekurowania się i szukania domniemanie solidniejszych protektorów, a ci mogą nie troszczyć się o nasze najlepsze interesy.
Thanks to Biden Administration’s Weak Leadership, Iran-China Threat Growing
Gatestone Institute, 22 stycznia 2022
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Majid Rafizadeh
Amerykański politolog irańskiego pochodzenia. Wykładowca na Harvard University, Przewodniczący International American Council. Członek zarządu Harvard International Review.
