Podręczniki Autonomii Palestyńskiej przedstawiają żydowską historię tego kraju jako kłamstwo, demonizują Żydów i zachęcają do ich mordowania.
Obecna wojna na Bliskim Wschodzie często skłania decydentów na Zachodzie do myślenia o rozwiązaniu w postaci dwóch państw jako panaceum na pokój.
Jednak teksty Autonomii Palestyńskiej zawierają trzy podstawowe założenia, które przeczą jakiejkolwiek możliwości pokoju:
1. Delegitymizacja istnienia Izraela i samej obecności Żydów w tym kraju, obejmująca zaprzeczanie ich historii i istnieniu tam jakichkolwiek żydowskich miejsc świętych.
2. Demonizacja Izraela i Żydów, również na płaszczyźnie religijnej – z implikacjami dotyczącymi wizerunku Żydów w oczach dzieci, które wywodzą się z teokratycznej wizji społeczeństwa.
3. Brak wezwania do pokoju z Izraelem. Zamiast tego jest wezwanie do brutalnej walki o wyzwolenie całego kraju, w tym Izraela sprzed 1967 r. Walka ta ma zabarwienie religijne, a terror staje się jej integralną częścią, zachęcając do mordowania Żydów.
Delegitymizacja
1. Żydowscy obywatele Izraela są uważani za kolonizatorów zagranicznych:
„Będziemy myśleć i dyskutować: Porównam tragedię Indian, pierwotnych mieszkańców Ameryki, do tragedii narodu palestyńskiego”. (Nauki społeczne, klasa 8, część 2 (2020), s. 34)
2. Zaprzecza się żydowskiej historii kraju, w tym istnieniu znalezisk archeologicznych dowodząc, że „… Zdobywca zbudował dla siebie sztuczny twór, który czerpie swoją tożsamość i prawowitość swojego istnienia z opowieści, legend i fantazji, i próbował na różne sposoby i środki stworzyć żywe dowody materialne dla tych legend lub archeologiczne dowody architektoniczne, które miałyby określić ich prawdziwość i autentyczność, ale na próżno.” (Język arabski – ścieżka akademicka, klasa 10, część 2 (2020) s. 68)
3. Istnienie żydowskich miejsc świętych w kraju jest negowane, w tym Ściany Zachodniej w Jerozolimie. Należy zauważyć, że fotografia została przycięta w sposób, który „ukrywa” modlących się tam Żydów:
„Mur Al-Burak”
„Mur Al-Burak został nazwany na cześć Al-Buraka [boskiego zwierzęcia], które niosło Posłańca [Boga, tj. Mahometa] podczas Nocnej Podróży [z Mekki do meczetu Al-Aksa w Jerozolimie, zgodnie z wierzeniami islamskimi] i Wniebowstąpienia. Mur Al-Burak jest częścią zachodniej ściany meczetu Al-Aksa. Meczet Al-Aksa, łącznie z murem, jest ziemią palestyńską i wyłącznym prawem muzułmanów”. (Edukacja islamska, klasa 5, część 1 (2020), s. 63)
4. Żydzi w tym kraju, uważani za zagranicznych osadników, nie są uznawani za prawowitych mieszkańców, a miasta, które tam zbudowali, w tym Tel Awiw, nie są uwzględniane na mapach w tekstach używanych w szkołach AP. Mapa szkolna AP, zatytułowana „Mapa Palestyny”, nie pokazuje żadnego miasta żydowskiego, z wyjątkiem południowego miasta Ejlat, które pojawia się pod arabską nazwą opuszczonego miejsca, na którym później zbudowano Ejlat — „Umm al-Raszrasz”.
5. Historyczne i religijne związki Żydów z Jerozolimą są ignorowane. Według podręczników AP Jerozolima została zbudowana przez arabskich przodków Palestyńczyków (tj. „zarabizowanych” Kananejczyków i Jebusytów) i jest święta tylko dla muzułmanów i chrześcijan. Żydzi nie są wymienieni w tym kontekście: „Jerozolima jest arabskim miastem zbudowanym przez naszych arabskich przodków tysiące lat temu. Jerozolima jest święta tylko dla muzułmanów i chrześcijan”. (Narodowe i społeczne wychowanie , klasa 3, część 1 (2020), s. 29)
6. Krótki opis historyczny nazw miasta pokazuje ogromną lukę tysiąca lat między Jebusytami a Rzymianami, czyli żydowski okres historyczny. Nazwa „Jerozolima” z jej różnymi formami, używana w setkach języków na całym świecie, jest całkowicie nieobecna:
„Miasto Jerozolima było znane jako ‘Jebus’ na cześć arabskich Jebusytów, którzy zbudowali je 5000 lat temu. Kiedy Rzymianie je zajęli, nazwali je ‘Aelia’. Później zaczęto je nazywać ‘Al-Kuds’ lub ‘Bajt al-Makdis’, po tym, jak muzułmanie zdobyli je rękami kalifa Umara ibn al-Chattaba w 637 r. n.e.…” (Geografia i historia Palestyny , klasa 10, część 1 (2020), s. 43)
Demonizacja
1. Żydzi, czasami określani jako „syjoniści” bez rzeczywistego rozróżnienia między tymi dwoma terminami, są demonizowani i oskarżani o żywienie ludobójczych zamiarów wobec Palestyńczyków: „Syjoniści ustanowili swój twór na terrorze, eksterminacji i kolonializmie. Wyjaśnimy to. (Język arabski—ścieżka akademicka, klasa 10, część 2 (2020), s. 28)
2. Żydzi są demonizowani jako niewierni i pomocnicy diabła. Werset z wiersza: „Gdzie są jeźdźcy [którzy przyjadą] do [meczetu] Al-Aksa, aby wyzwolić go z uścisku niewiary, od pomocników diabła?”
(Język arabski, klasa 7, część 1 (2020), s. 67)
3. Żydzi są również demonizowani poza kontekstem wojny, jako wrogowie proroka Mahometa i islamu w jego wczesnych latach. Przypisuje się im negatywne cechy, takie jak zdrada i wrogość, co czyni ich wiecznymi wrogami dzisiejszych muzułmanów:
„Ale Żydzi [w mieście Medyna] nie uszanowali traktatu [zawartego z Mahometem] i uciekli się do wszelkiego rodzaju zdrady, podstępu i agresji, co zmusiło muzułmanów do walki z nimi”. (Edukacja islamska, klasa 7, część 1 (2020), s. 52)
4. Ponadto Żydzi przedstawiani są jako wrogowie proroków Boga i, co za tym idzie, wrogowie samego Boga, co ma ogromny wpływ na uczniów wywodzących się z tradycyjnego społeczeństwa: z wrogami Boga należy walczyć aż do ich całkowitej zagłady.
Poniższy przykład przedstawia pierwszą z kilku lekcji, jakie można wyciągnąć z rozdziału o Jezusie Chrystusie, który jest uważany za proroka w islamie: „ujawnienie natury dzieci Izraela i ich wrogości wobec proroków”. (Edukacja islamska, klasa 9, część 2 (2020), s. 21)
Zachęcanie do mordowania Żydów
Mordowanie Żydów stanowi integralną część walki o wyzwolenie i zostało opisane na pierwszej stronie czterostronicowej lekcji wychwalającej dowódczynię ataku terrorystycznego na izraelski autobus cywilny na izraelskiej drodze nadbrzeżnej w 1978 r., podczas którego zamordowano ponad 30 Żydów — mężczyzn, kobiety i dzieci:
„Dalal al-Mughrabi”: gloryfikowanie morderczego terroru
„Przed tekstem: Nasza palestyńska historia jest pełna wielu nazwisk męczenników, którzy poświęcili swoje dusze dla ojczyzny, wśród nich jest męczennica Dalal al-Mughrabi, która swoją walką namalowała obraz wyzwania i odwagi, który uczynił jej pamięć wieczną w naszych sercach i umysłach. Tekst przed nami pokazuje jej walkę i podróż”. (Język arabski, klasa 5, część 2 (2020), s. 51)
Podsumowując, podręczniki Autonomii Palestyńskiej podważają istnienie Państwa Izrael i samą obecność 7 milionów żydowskich obywateli w tym kraju, którego historię i miejsca święte są tam negowane.
Podręczniki AP nigdy nie opowiadają się za pokojowym rozwiązaniem. Zamiast tego wzywają (z silnym nawiązaniem do religii) do gwałtownej walki o wyzwolenie całej Palestyny, która nie jest ograniczona przez granice sprzed 1967 r., i w której terror odgrywa centralną rolę.
Innymi słowy, edukacja w Autonomii Palestyńskiej nie pozostawia żadnego miejsca na „rozwiązanie w postaci dwóch państw”.
Badania na potrzeby niniejszego raportu przeprowadził dr Arnon Groiss .
Pierwotnie opublikowane przez Nahum Bedein Center for Near East Policy Research.
Link do oryginału:https://www.jns.org/palestinian-authority-education-no-room-for-a-two-state-solution/
JNS Org., 10 października 2024
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
David Bedein
Dziennikarz kierujący Israel Resource News Agency oraz Center for Near East Policy Research. Autor książki Where has all the flour gone: The whims and waste of UNRWA refugee policy. Bedein nakręcił również wiele filmów.
Przeprowadził się do Izraela z USA w roku 1970.
