„Ludobójstwo” to słowo, którego nigdy nie należy lekkomyślnie używać.
Według prawników Amichai Cohena i Yuvala Shany’ego definicja ludobójstwa jest „dobrze ustalona” i „powszechnie uzgodniona”. Panuje zgoda co do tego, że „ludobójstwo polega na zabijaniu członków grupy narodowej lub etnicznej, powodowaniu poważnych uszkodzeń ciała lub zdrowia psychicznego członków grupy oraz stwarzaniu warunków życia obliczonych na spowodowanie całkowitego lub częściowego fizycznego zniszczenia grupy”.
Mimo bezpodstawnych oskarżeń pod adresem Izraela przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, nic takiego nie dzieje się w Gazie. Niemniej oszczerstwo przedstawione MTS jest lekcją poglądową na temat sposobu działania międzynarodowego antyizraelskiego tłumu. Oczernianie Izraela i Żydów jest uświęconą przez tradycję metodą odwracania uwagi od zbrodni innych. Wymazuje także ofiary tych zbrodni bez choćby jednej krokodylej łzy.
Oto kilka przykładów takich zbrodni:
Darfur, Sudan: W 2007 roku ówczesny sekretarz stanu USA Colin Powell określił sytuację w Darfurze jako ludobójstwo. ONZ szacuje, że do 2016 r. zginęło 300 tysięcy osób i istnieją wiarygodne dowody na to, że rząd Sudanu użył broni chemicznej przeciwko miejscowej ludności. Szacuje się, że od lutego 2023 r. sponsorowane przez rząd bojówki spowodowały śmierć z głodu i chorób około 400 tysięcy ludzi. Doszło także do masowych gwałtów. Ponad 2,5 miliona osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, a ponad 200 tysięcy uciekło do Czadu.
Rwanda: Od kwietnia do lipca 1994 r. zginęło około 800 tysięcy ludzi, czyli jedna dziesiąta całej populacji, a większość pozostałej ludności Tutsi została wysiedlona.
Bośnia: W 1992 r. Serbowie systematycznie zamordowali ponad 200 tysięcy muzułmańskich cywilów, a dwa miliony stały się uchodźcami. Gwałty były systematyczną częścią tych okrucieństw.
Kambodża: W latach 1975-1979 25% populacji zmarło z głodu, przepracowania i w wyniku masowych egzekucji pod rządami Czerwonych Khmerów.
Timor Wschodni: Podczas 24-letniej okupacji przez Indonezję, która zakończyła się w 1999 r., zamordowano ponad 20% ludności, a 80% budynków w kraju spalono.
Gwatemala: W latach 1978–1983 siły rządowe przeprowadziły masakry i egzekucje około 200 tysięcy ludzi. Doszło do co najmniej 40 tysięcy „zaginięć”. Populacja Majów stanowiła 83% zidentyfikowanych ofiar. Wydarzenie to znane jest jako ludobójstwo Majów.
Armenia: W latach 1915–1916 Turcja zabiła od 664 tysiące do 1,2 miliona Ormian w masowych egzekucjach i indywidualnych zabójstwach lub w wyniku brutalności i koszmarnych warunków przymusowych deportacji.
Dodajmy do tego przerażającą liczbę zgonów, które mogą, ale nie muszą, odpowiadać dokładnej definicji ludobójstwa. Około 500 tysięcy Syryjczyków, głównie sunnitów, zostało zabitych przez reżim dyktatora Baszara Assada, w tym przy użyciu broni chemicznej. Ponad 11 milionów Syryjczyków stało się uchodźcami wewnętrznymi lub zewnętrznymi.
W Jemenie zginęło prawie 400 tysięcy osób. Międzynarodowy Komitet Ratunkowy szacuje, że w trwającej do dziś wojnie zginęło 5,4 miliona Kongijczyków, przy czym za cel obierano szczególnie chrześcijan. Szacuje się, że według stanu na 2023 r. w Iraku zginęło 187–210 tysięcy osób, a w Afganistanie 236 tysięcy.
Chiny zasługują na szczególną uwagę.
„Wielki Skok Naprzód” z 1958 r. zniszczył system rolniczy, powodując głód, w wyniku którego zginęło 27 milionów ludzi. Nie było to skierowane przeciwko konkretnej grupie etnicznej, zatem może nie kwalifikować się jako ludobójstwo; ale w 2021 r. sekretarz stanu USA Antony Blinken nazwał traktowanie przez Chiny tureckiej muzułmańskiej populacji ujgurskiej ludobójstwem.
Ustalenia Genocide Watch potwierdzają jego tezę:
Od 2017 r. w więzieniach koncentracyjnych w Sinciangu, powszechnie nazywanych „obozami reedukacyjnymi”, przetrzymywanych jest od 800 tysięcy do dwóch milionów Ujgurów. Ujgurzy są zmuszani do udziału w programach indoktrynacyjnych [Komunistycznej Partii Chin], w ramach których zatrzymani są zmuszani do porzucenia swojej muzułmańskiej wiary i kultury. KPCh zabrania używania języka ujgurskiego i narzuca w tych obozach język chiński mandaryński. W obozach funkcjonariusze KPCh poddają Ujgurów biciu, napaściom na tle seksualnym i zbiorowym gwałtom na kobietach.
Mimo tego wszystkiego społeczność międzynarodowa woli skupić się na zniesławianiu Izraela za odwagę prowadzenia uzasadnionej wojny w samoobronie, która rozpoczęła się dopiero po tym, jak Hamas zgwałcił, torturował, okaleczył i spalił żywcem 1200 Izraelczyków, a kolejnych 240 uprowadził jako zakładników.
Jedno z najpotężniejszych potępień tej kampanii oszczerstw pochodziło z kraju, który faktycznie dopuścił się ludobójstwa: Niemiec.
Rzecznik niemieckiego rządu Steffen Hebestreit stwierdził w zeszłym tygodniu w oświadczeniu: „W świetle historii Niemiec i zbrodni przeciwko ludzkości w ramach Szoah, rząd niemiecki jest szczególnie zaangażowany w Konwencję [ONZ] o ludobójstwie”. Z tego powodu jak powiedział: „Stoimy zdecydowanie przeciwko politycznej instrumentalizacji” Konwencji.
Uznając rozbieżne poglądy społeczności międzynarodowej na temat izraelskich działań wojskowych, stwierdził jednak: „Rząd niemiecki zdecydowanie i wyraźnie odrzuca oskarżenie o ludobójstwo wniesione przeciwko Izraelowi przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości. Oskarżenie nie ma żadnych podstaw faktycznych”.
Link do oryginału: https://www.jns.org/the-real-genocides-the-world-ignores/
JNS Org., 18 stycznia 2024
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Shoshana Bryen – amerykańska dziennikarka, jest w zarządzie Jewish Policy Center oraz jest redaktor naczelną inFOCUS Quarterly.
