|
|
|
I ty Franciszku przeciwko mnie?
Twój komentarz do artykułu
"Piszemy, żeby obudzić uśpione rozumy. Niestety jak widać nie jest to łatwe, a czasem nawet niemożliwe" ("obudzone demony"). Oj tak! Święta prawda, czego najlepszym przykładem są Wasze komentarze do tego tekstu. Do rzeczy zatem: wydaje mi się, że aby skutecznie budzić rozumy innych ludzi, należy tę niełatwą operację zacząć od własnego. A "jak widać nie jest to łatwe", aczkolwiek nie niemożliwe. Wystarczy dobra wola i chęć głębszego ZROZUMIENIA wielu problemów, które są przyczyną waśni międzyludzkich (w tym także religijnych). To prawda, że religie swoją krwawą i pełną przemocy historią (i to wszystkie bez wyjątku), zasłużyły sobie na surową ocenę ze strony ludzkości, która za ich dotychczasowe istnienie zapłaciła niewyobrażalną CENĘ, o czym nie raz przypominałem w swoich tekstach. Jednakże oceniając kapłanów wszelkiej maści tak surowo jak Wy, powinno się pamiętać przede wszystkim o tym, że oni tylko wykorzystują ZAPOTRZEBOWANIE ludzi na OSZUKIWANIE ich w kwestii życia pośmiertnego. Jak mawiał Horacy: "Nie jesteśmy oszukiwani, my sami siebie oszukujemy". Fakt, że kapłani w perfidny i cyniczny sposób od zawsze wykorzystywali tę ludzką infantylność i łatwowierność, aby żerować na ułomności ludzkiej natury. To wszystko prawda. Jednakże od zawsze tak było, że jeśli na coś jest POPYT, zawsze znajdą się tacy, którzy dla własnej KORZYŚCI zajmą się PODAŻĄ, niezależnie co by to miało być. Weźmy za przykład narkotyki lub inne używki: ten biznes upadłby momentalnie, gdyby nie było chętnych na korzystanie z nich, prawda? Albo prostytucja: dopóki jest zapotrzebowanie na tego rodzaju "rozrywkę", będzie ona istniała i nie pomoże walka z nią żadnymi metodami. Identycznie jest z religią: gdyby ludzie byli mądrzejsi, mniej łatwowierni i nie chcieliby za wszelka cenę być "pocieszani" (czyli oszukiwani w istocie) w kwestii życia pośmiertnego - religie w postaci w jakiej wykształtowały się przez tysiąclecia, nie miałyby szans istnienia. Są one niczym innym, jak kulturową konsekwencją ułomnej natury ludzkiej (i naszego ego), która w ten prosty sposób zadbała o "zamknięcie ujemnej pętli sprzężenia zwrotnego" w naszej psychice (pisałem już o tym kiedyś). Biorąc powyższe pod uwagę należy odpowiedzieć sobie na pytanie: czy chcemy pomóc ludziom WYZWALAĆ się od idei, która w zamian za dawaną iluzję życia wiecznego, wykorzystuje ludzi, żerując na ich naiwności - czy chcemy tyko wzbudzić w nich nienawiść do głosicieli tejże idei, co zazwyczaj kończy się przemocą i rozlewem krwi, o czym świadczy cała historia religii? Ja w swojej działalności od samego początku przyjąłem założenie, iż powinna ona służyć tym, którzy aby być dobrymi ludźmi nie potrzebują religii z ich bogatym arsenałem kar i nagród. Traktując je jako dziedzictwo kulturowe ludzkości, bez nienawiści do którejkolwiek z nich i bez wyróżniania jakiejkolwiek, stają się WOLNI, przynajmniej w tym aspekcie człowieczeństwa. Inaczej mówiąc stosuję się do maksymy Napoleona: "Są tylko dwie siły na świecie; miecz i rozum, lecz na dłuższą metę zawsze zwycięża rozum". Dlatego proszę mi wybaczyć, ale jakoś nie trafiły mi do przekonania Wasze argumenty z poniższych wpisów. Mimo to, dziękuję za zainteresowanie.
„Gdy rozum śpi - budzą się demony” / Francisco de Goya y Lucientes/ Piszemy, żeby obudzić uśpione rozumy. Niestety jak widać nie jest to łatwe, a czasem nawet niemożliwe. „obudzone demony”
Teraz rozumiem dlaczego posługujecie się tym pseudonimem; rzeczywiście jest bardzo adekwatny, co niedwuznacznie wynika z poniższego wpisu. No cóż, zapewne obca jest Wam maksyma św.Augustyna: "Odisse errorem, diligere errantes", czyli: "Nienawidzieć błędu, ale kochać błądzących"? Znam dobrze historię religii i również nie mam powodów je doceniać i pochwalać metod ich działania. Dlatego w swoich tekstach dość surowo oceniam ten aspekt ludzkich kultur, ale to dlatego, że oceniam je za "całokształt", czyli za dotychczasową ich historię. Sami ludzie, którzy ją tworzą, nie mają dla mnie aż takiego znaczenia, jak IDEE RELIGIJNE, bez których wierni nie mogą się obejść, za które jednak ludzkość płaci olbrzymią CENĘ. Zatem całą swoją umysłową energię przeznaczam nie na walkę z ludźmi, którzy stoją za tymi ideami, lecz na "walkę" z samymi ideami, pokazując ich fałsz i mechanizmy podstępnych działań. Ucząc ich tym samym jak mogą się od nich WYZWOLIĆ, a nie jak ich nienawidzić. Być może dzięki temu nie żywię do nikogo negatywnych uczuć i zachowuję spokój sumienia (oczywiście ateistycznego, ale zawsze!). Być może jest to kwestia charakteru, a może wziąłem sobie do serca słowa Mushasiego (bohater z doskonałego serialu za czasów PRL-u, władający dwoma mieczami), który tłumaczył swemu pokonanemu wieloletniemu wrogowi: "Gdybyś te wszystkie lata poświęcił na doskonalenie stylu walki, zamiast nasyłać na mnie różnych zabójców i pobudzać w sobie nienawiść do mnie - moglibyśmy stoczyć teraz równorzędną walkę, a tak leżysz przegrany i umierający". Otóż to! Jeśli człowiek nie potrafi zapanować nad nad swym EGO, będzie popychało go ono w kierunku rozładowywania narastających frustracji, nie pozwalając dostrzec PRZYCZYN tego stanu rzeczy, a tym samym nie mogąc nad nimi zapanować. A co do Waszego wpisu: ta surowa ocena zakłada, iż wymienieni przez Was ludzie są całkowicie ŚWIADOMI popełnianego oszustwa i uczestniczą w nim tylko dla KORZYŚCI materialnych. A co z tymi, którzy autentycznie WIERZĄ w głoszone przez siebie prawdy i starają się czynić wiele dobrego dla innych ludzi? A jest ich zapewne wielu (jak śpiewał Niemen). I już na koniec: pisząc o tych 2 procentach dobrych papieży, miałem na myśli Celestyna V, Benedykta XIV, Jana XXIII i oczywiście Jana Pawła I (więcej jest o nich w "Ojcach (nie)świętych" cz.1). Pozdrawiam.
Uważamy pański protest za niesłuszny. Nasza opinia to nie są uprzedzenia, ale umotywowane rzeczowo argumenty. Zadne niezrozumienie mechanizmów psychologicznych ani inne „grzechy” (?) nie mają tutaj miejsca. Uważamy, że zwierzętom (ludzie to także zwierzęta tyle, że na innym poziomie) żadne religie do szczęścia nie są potrzebne. Religie potrzebne są jedynie tym, którzy je wymyślili i dla swojego pasożytniczego dobrobytu szerzą czyli klerowi. Czyżby Pan uważał, że ogłupianie, pranie mózgów, straszenie dzieci i dorosłych religijnymi bajkami jest dobrem a nie przestępstwem...? Proszę podać przykład choć jednego duchownego, który przeprosił za wpajanie religijnych bajek jako prawdy. Redakcja Istotnie uważam, że religie nie są potrzebne, istotnie są ogłupianiem, co nie zmienia faktu, że wśród wierzących, (również wśród kleru) są wspaniali ludzie,z którymi się nie zgadzam w kwestii religii, ale mam mnóstwo wspólnych wartości. Humanizm bardzo mało zawdzięcza ateistom, bo ich w historii było niewielu, bardzo wiele wierzącym, bo długo innej drogi do wykształcenia nie było. Przywiązanie do wiary jest zrozumiałe i warto osobno oceniać religię i osobno poszczególnych ludzi. Przy Pana podejściu oceniania pod jeden sznurek łatwo obsunąć się w łajdactwo, którego (będąc częścią ruchu powiązanego z humanizmem) staramy się przecież unikać. Ostatecznie historia ateizmu to nie żywoty świętych, (a żywoty świętych to nie żywoty porządnych). Ludzie jak ludzie, wielu paskudnych.
Panie Lucjanie. Nie wiemy według jakich kryteriów ocenia pan pozytywnie te 2% kleru, ale naszym zdaniem nie było i nie ma uczciwych i dobrych księży. Niezależnie czy mowa o Franciszku, B16, JP2, Sowie, Rydzyku, Bonieckim, Dziwiszu, Oko, Lemańskim, Tischnerze, Hoserze etc. - każdy klecha już przez samo to, że zostaje klechą, a więc zaprzysiężonym pracownikiem pedofilskiej, seksistowskiej, antysemickiej, homofobicznej, rasistowskiej, pasożytniczej, próżniaczej, oszukańczej i szkodliwej społecznie organizacji (kościoły różnych religii) sam się dyskwalifikuje w kategoriach wartości takich, jak uczciwość, wrażliwość, dobroć, prawdomówność i jeszcze wiele innych, a więc nie może i nie powinien być określany żadnym pozytywnym mianem. Nie ma uczciwych zakonnic, zakonników i księży, a także działających w ich imieniu katechetów i katechetek, gdyż sam fakt, że wszyscy oni z premedytacją oszustów wpajają dzieciom, młodzieży i tępym dorosłym swoje religijne bajki, bogacąc się kosztem biednych i naiwnych jest dowodem na ich nieuczciwość. Kler obłudnie, jedynie dla zysku, pasożytniczego nieróbstwa, wygodnictwa, egoizmu i manii wielkości pałęta się w sutannach i habitach po kraju i świecie z premedytacją uprawiając swój oszukańczy proceder. Czynem nagannym jest bowiem tworzenie przez tych oszustów atmosfery ciągłego strachu, poczucia winy i kary, co szczególnie szkodzi dziecięcej, wrażliwej i chłonnej psychice, pozostawiając w niej dozgonne ułomności. Taki proceder winien być kwalifikowany w świeckich społecznościach jako czyn oszukańczy i przestępczy, a więc identycznie jak pedofilia czyli psychiczny i fizyczny gwałt - zabroniony i karany. Naszym zdaniem każdy klecha będzie zasługiwał na miano dobrego człowieka gdy zrzuci z siebie wraz sutanną całą swoja obłudę, przyzna, że świadomie i z premedytacją uprawiał religijne oszustwo szerząc biblijne bajki i wiarę w nieistniejącego boga oraz weźmie się za porządną, uczciwą pracę. Wtedy dopiero osobiście i własnoręcznie wypracuje pozytywną o sobie opinię. Od redakcji Obawiam się, że muszę stanowczo zaprotestować. Ten typ opinii zalatuje uprzedzeniami do całej grupy ludzi, zaślepieniem, niezrozumieniem mechanizmów psychologicznych i paroma innymi grzechami. Jest mnóstwo powodów do krytyki kleru, do pokazywania zbrodni Kościoła katolickiego i innych religii, ale ludzie są różni i paskudną przywarą jest używanie jednej miary. Na tej stronie staramy się z tym walczyć, więc nie mogę pozostawić takiego komentarza bez redakcyjnej reakcji.
Dużo ma Pan/Pani racji w tym co pisze, lecz z ostatnimi słowami tego postu ja z kolei się nie zgadzam. Chodzi mi o słowa: "jak wszyscy inni urzędnicy "pana boga". To prawda, że znakomita większość jego poprzedników była taka, jak to wynika z ogólnej charakterystyki przedstawionej w komentarzu. Jednakże było PARĘ chlubnych wyjątków, na te 17 wieków istnienia katolicyzmu. Zatem nie wszyscy tacy byli źli, a jedynie 98 procent. Pisałem o tym dziwnym fenomenie "świętości" papieży w niedawnych "Ojcach (nie)świętych". Pozdrawiam.
Swietny artykuł, z którego kilkoma ostatnimi zdaniami nie zgadzam się wcale. Franciszek nie ma zamiaru niczego zmieniać ani sprzątać po swoich poprzednikach od których różni się jedynie większym sprytem i umiejętnością stwarzania pozorów odnowiciela i reformatora. Nie można przecież zapominać o tym że właśnie dlatego został wybrany przez identycznych jak on kolegów po fachu (konklawe) i że swoją kleszą karierę budował na takiej samej obłudzie, hipokryzji i sprycie pasożyta jak wszyscy inni urzędnicy „pana boga”.
Znalezionych 907 artykuły. |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
