Ojcowie (nie)Święci
Część II

Jej zaletą jest kronikarska zwięzłość przedstawionych tam informacji i chronologiczny opis wydarzeń. Poza tym, każda z publikacji, z których cytuję fragmenty dotyczące historii papiestwa (mimo tego, iż imiona niektórych papieży mogą się powtarzać), ujawnia inne jej aspekty i szczegóły, co sprawia, iż obraz tej „świętej” organizacji staje się pełniejszy, a jego wymowa bardziej przekonująca:

 

384-399 r.„Biskupstwo Rzymu obejmuje Syrycjusz. Jako pierwszy zastrzega wyłącznie dla siebie używanie tytułu „papież” przysługującego dotąd wszystkim patriarchom. Wsławia się pychą i dążeniem do władzy absolutnej. Papiestwo staje się wyraźną repliką cesarstwa”.

 

492-496 r.„Pontyfikat papieża Gelazego, który wykorzystując upadek władzy cesarza na Zachodzie (i sukcesy barbarzyńców) po raz pierwszy ośmiela się otwarcie sformułować tezę o wyższości władzy papieskiej nad cesarską (i wszelką „ziemską”)”.

 

590-604 r.„Pontyfikat Grzegorza I. Ogłasza on prymat papieży nad całym światem chrześcijańskim i buduje ziemską potęgę Kościoła”.

 

604-606 r.„Pontyfikat papieża Sabiniana. Znany ze zdolności finansowych, zgromadził zboże w swoich spichrzach, by podczas głodu w 605 r. sprzedawać je z ogromnym zyskiem”.

 

741-752 r.„Pontyfikat Zachariasza, który jako pierwszy, wykorzystując słabość Bizancjum, nie prosi cesarza o zatwierdzenia go na stanowisko biskupa Rzymu. /../ Uznany za świętego”.

 

754 r.„Papież Stefan II /../ przedstawia frankijskiemu władcy Pepinowi sfałszowany dokument, rzekomo pochodzący z 315 r., w którym Konstantyn Wielki nadaje biskupom Rzymu ziemie w centralnej Italii. „Dar Konstantyna” stanie się podstawą dla politycznej aktywności papiestwa na ponad tysiąc lat. Dopiero w 1440 r. Lorenzo Valla udowadnia, że dokument został sfałszowany /../ jedenastu następnych papieży będzie zakazywać ujawnienia tych odkryć”.

 

817-824 r.„Pontyfikat papieża Paschalisa I, uznanego później świętym. Choć w swej rezydencji każe oślepić i ściąć zwolenników cesarza, sam ogłasza się niewinnym, przy czym twierdzi, że nikt na ziemi nie ma prawa sądzić papieża”.

 

844-847 r.„Pontyfikat Sergiusza II. Jest to pierwszy papież handlujący urzędami kościelnymi; swojego bratanka oskarżonego o liczne przestępstwa wyświęca na biskupa”.

 

896-897 r.„Papież Stefan VI zapisuje się w historii zwołaniem tzw. „trupiego synodu”. Nakazuje wydobyć z grobu rozkładające się już zwłoki Formuzusa, swego wroga politycznego i przeciwnika, posadzić je na tronie i osądzić. Potem wydobywa je z grobu raz jeszcze po to, by wrzucić je do Tybru. W kilka miesięcy później sam zostaje uwięziony i uduszony”.

 

914-928 r.„Papieżem został Jan X, kolejny kochanek i protegowany Teodory (żony senatora Rzymu), na rozkaz jej córki, Marozji, uduszony poduszką. 931-935 r.Marozja w końcu wprowadza na papieski tron swego syna jako Jana XI. Staje się niepodzielną panią Wiecznego Miasta. Jej samowola, okrucieństwa, zbrodnie i orgie doprowadzają jednak do buntu mieszkańców”.

 

955-964 r. „Pierwszym, którego Alberyk II wyznaczył na papieża jest jego osiemnastoletni syn Jan XII. Znany z wulgarności, braku wykształcenia, sodomii i ceremonii wyświecania duchownych przeprowadzanych w… stajni. Papieski pałac słynie z orgii seksualnych, wystawnych uczt i czarownictwa”.

 

984-985 r.„Kolejny papież, Bonifacy VII, każe zamordować swoich poprzedników; Benedykta VI i Jana XIV. Tyran Rzymu. Ginie w wyniku buntu ludności, a jego okaleczone zwłoki są włóczone po ulicach”.

 

999 -1003 r.„Papieżem Sylwester II, przez współczesnych oskarżony o to, że tron papieski uzyskał dzięki paktowi z Szatanem.W 1000 r. ustala dogmat o czyśćcu, w którym mają przebywać dusze oczekujące na wejście do nieba. Dzięki temu kler może odprawiać msze za dusze zmarłych, aby skrócić to oczekiwanie w zaświatach, a na ziemi pobierać odpowiednie opłaty za usługę”.

 

1032-1044 r. „Trzykrotne – z przerwami (1032-1044, 1045, 1047-1048) – panowanie papieża Benedykta IX. Wsławił się niebywałą rozrzutnością, a kiedy już roztrwonił wszystko, odsprzedał nawet na pewien czas (1045-1046) swój urząd papieski Grzegorzowi VI”.

 

1088-1099 r. „Papież Urban II nakłania do „świętej wojny” nawet zbrodniarzy, obiecując im bogactwa zrabowane muzułmanom na ziemi i zapomnienie przestępstw w niebie. /../ Już pierwsza wyprawa zaczyna się od wymordowania tysięcy Żydów nad Renem i Dunajem. Potem wojownicy Chrystusa plądrują Węgry nie cofając się przed gwałtami na chrześcijańskiej ludności. Lądują w Palestynie i po krwawym marszu na Jerozolimę zdobywają ją w 1099 r. Tu, w planowo realizowanej rzezi, mordują 70 tysięcy muzułmanów, o czym opowiada z zachwytem katolicki ksiądz Rajmund z Agiles opisując m.in. jak to w świątyniach brodzono we krwi po kolana”.

 

1144 r.„Zbuntowani mieszkańcy Rzymu, żądając złagodzenia papieskiego absolutyzmu i wyzysku, wypędzają Celestyna II. Następny papież Lucjusz II, ginie w walce ze swoimi poddanymi. Eugeniusz III dwukrotnie ucieka z Rzymu i przez cały okres walczy z ludem Rzymu pragnącym stworzyć republikę”.

 

1198-1216 r. „Papież Innocenty III doprowadza papiestwo do szczytu potęgi politycznej. Wykorzystując niepokoje w Niemczech wypiera cesarza z Italii, którą podporządkowuje sobie. Nawołuje do czwartej krucjaty, która faktycznie dochodzi do skutku, ale nie zdobywa muzułmańskiej Palestyny, lecz burzy i łupi Konstantynopol, ten znienawidzony konkurencyjny ośrodek chrześcijaństwa, uparcie odrzucający prymat Rzymu. Innocenty topiąc prawosławie we krwi chce je zmusić do uległości. Na gruzach Bizancjum powstaje Cesarstwo Łacińskie. Ale rozboje, rabunki i gwałty łacinników sprawiły, że wschodni chrześcijanie do reszty znienawidzili drapieżny katolicyzm”.

 

1207 r. Papież Innocenty III wydaje rozkaz zbrojnego opanowania ziem katarów w Langwedocji. W ciągu 30 lat armie papieskie wymordują około miliona ludzi tylko za to, że nie uznawali dyktatury biskupa Rzymu i byli tolerancyjni wobec różnych wyznań. Langwedocja, za czasów katarów kwitnąca i bogata, pozostaje potem przez całe dziesięciolecia wyludnioną półpustynią. Papież Innocenty III zwołuje Sobór Laterański, który ma ostatecznie ugruntować jego potęgę. Uważa siebie za najświętszego spośród wszystkich ludzi. Żydzi – odpowiedzialni za śmierć Jezusa – mają być zamykani w gettach, oraz nosić specjalne oznakowania ubiorów, które będą ich odróżniać od chrześcijan”.

 

1227-1241 r.Pontyfikat Grzegorza IX. Papież na podstawie sfałszowanego „Daru Konstantyna” ogłasza się władcą całego świata: wszystkich monarchów łącznie z cesarzem, oraz wszystkich chrześcijan i pogan. Znany z nawoływania do wojny przeciw muzułmanom i krwawego zwalczania herezji. Na jego rozkaz w 1239 r. w Szampanii spłonie na stosie oskarżony o nieprawomyślność miejscowy biskup, a wraz z nim 180 mężczyzn, kobiet i dzieci. /../ Okłada klątwą cesarza Fryderyka II, kiedy ten układami i bez rozlewu krwi odzyskuje Jerozolimę”.

 

1294-1303 r. „Pontyfikat Bonifacego VIII. Papież słynie z niebywałego przepychu i rozrzutności /../. Zbrojnie niszczy swoich wrogów z rodu Colonów w Italii, najeżdża i grabi ich posiadłości. W 1302 r. Bonifacy VIII ogłasza słynną bullę, według której podlegają mu wszyscy władcy, a posłuszeństwo papieżowi jest niezbędne do ostatecznego zbawienia. Papieska chciwość i pycha wywołują w końcu skuteczną zemstę Colonów. Papież zostaje schwytany, obrabowany i obdarty, a potem puszczony wolno. Po takim poniżeniu popada w depresję i wkrótce umiera”.

 

1305-1314 r.„Sprawuje władzę papież Klemens V /../. Dwór papieski słynie z bogactwa i rozpusty. Avignon staje się wielkim ośrodkiem prostytucji, a do papieża najłatwiej dotrzeć przez jego kochankę – hrabinę de Foix”.

 

1316-1334 r.„Pontyfikat Jana XXII, kolejnego papieża w Avignon /../. Do tego stopnia fascynują go pieniądze, że odrzuca dogmat o ubóstwie Jezusa, a nawet ogłasza heretykiem każdego, kto twierdziłby, że Jezus i apostołowie niczego nie posiadali. Pod koniec życia ogłasza heretycką naukę, jakoby Maria i zmarli święci nie przebywali w niebie przed dniem Sądu Ostatecznego, czym budzi powszechne wzburzenie i zgorszenie”.

 

1328-1330 r.„Na życzenie cesarza Ludwika IV wybrano papieżem Mikołaja V. W 1310 r. porzucił on żonę i dzieci, aby nielegalnie zostać franciszkaninem. Jednak już po jego wyborze na papieża porzucona żona Mikołaja zjawiła się w Lateranie. W rezultacie świeżo obwołany papież odjeżdża z Rzymu wygwizdany przez lud”.

 

1348 r.„Pontyfikat papieża Klemensa I. Dżuma dziesiątkuje ludność Europy /../ A w Avignon na nowo rozkwita prostytucja i hazard, toczy się bujne życie nocne i tysiące pielgrzymów przynoszą ofiary zasilające papieską kasę. Sam Klemens jest znany z orgii uprawianych zarówno z dziewczętami jak i chłopcami. Ale trzeba przyznać, że uznał „za ślubne” wszystkie w ten sposób poczęte przez siebie dzieci. /../ Jednak tenże kochający życie papież nie ukrócił inkwizytorskich praktyk dominikanów i franciszkanów działających w podziemiach jego ogromnego pałacu. Rozwiązłość spowodowała jednak narastającą niechęć i kiedy w 1352 r. umiera, lud Rzymu świętuje to jako radosne wydarzenie”.

 

1370-1378 r. „Pontyfikat papieża Grzegorza XI. Kilka miesięcy po jego dojściu do władzy, lud Cesny buntuje się przeciw rządom tyranii i przemocy. Tłumiąc bunt kardynał Robert z Genewy morduje 4000 mieszkańców. /../ Po śmierci papieża walka frakcji doprowadza do wyboru kilku papieży (trzech oficjalna historia Kościoła uznaje za antypapieży)”.

 

1378 r.„Rozpoczyna się pontyfikat Urbana VI, uznawanego za jednego z najbardziej kontrowersyjnych papieży w historii. Jego bezkompromisowość, złośliwość, pycha i bezwzględność w sprawowaniu władzy doprowadzają do rozłamu w Kościele. /../ Urban swoich przeciwników traktuje bezwzględnie, torturując i skazując na śmierć nawet współpracujących z nim kardynałów. Podobno każe wozić ze sobą ich zasuszone zwłoki. W 1389 r. umiera w okolicznościach wskazujących na otrucie. Winnych nie szukano”.

 

1455-1458 r.„Pontyfikat papieża Kaliksta III znany przede wszystkim z nepotyzmu /../ i nawoływania do wojny z Turkami. Wprowadza on prawny zakaz wszelkich kontaktów z Żydami jako „zabójcami Chrystusa”.

 

1471-1484 r.„Pontyfikat Sykstusa IV. Papież wsławia się licznymi kochankami oraz dziećmi, przy czym utrzymuje kazirodcze stosunki z własną siostrą i swoim potomstwem. Zakłada i wydzierżawia domy publiczne kardynałom, przy czym od prostytutek pobiera opłaty. Jednocześnie nakłada specjalny podatek na księży mających żony i dzieci. Rządzi terrorem i podstępem”.

 

1484-1492 r.„Podczas swojego pontyfikatu papież Innocenty VIII specjalną bullą każe ścigać i torturować czarownice, inicjując tym samym okrutne, ciągnące się przez następnych 300 lat procesy o czary. Patronuje też wyczynom inkwizycji w Hiszpanii. /../ Ostatnie dni Innocentego VIII są szczególnie odrażające. Usiłuje ratować swoje życie pijąc mleko karmiących matek i każąc wykrwawić kilku chłopców, aby lekarze przetoczyli mu ich młodą krew. Nie budzi to jednak u niego najmniejszego poczucia winy, ponieważ w momencie śmierci wyzna: „Przychodzę do Ciebie Panie, w mojej niewinności”.

 

1492-1503 r. „Pontyfikat Aleksandra VI. Papież znany z gwałtów i rozpusty, licznych kochanek i dzieci oraz ogromnej chciwości. Oskarżony o uprawianie czarów. /../ roszcząc sobie prawo do rządzenia nad całym światem (na podstawie fałszywki tzw. „Daru Konstantyna”), papież samowolnie dzieli powierzchnie globu na dwie strefy wpływów; hiszpańską i portugalską. Aleksander umiera przez pomyłkę: wypija zatrute wino przeznaczone dla jego wrogów”.

 

1513-1521 r.„Pontyfikat Leona X. Papież zdobywa rozgłos triumfalnym wjazdem do Rzymu w 1513 r. Borykając się z kłopotami finansowymi próbuje im przeciwdziałać przez sprzedaż kościelnych urzędów, a także rozsyłając po Europie księży sprzedających odpusty. Każdy może wykupić grzechy swoje i swoich bliskich. Rychło spotyka się to z powszechnym sprzeciwem”.

 

1523 r.„Następuje otrucie papieża Hadriana VI za próbę oczyszczenia Rzymu z korupcji oraz przyznanie, że papiestwo jest odpowiedzialne za upadek chrześcijańskiej moralności i powstanie Reformacji. /../ Nie dziw, że truciciela nie ujęto, a Kościół kat. świętował śmierć „barbarzyńcy”.

 

1550-1555 r.„Pontyfikat Juliusza III. Papież bulwersuje katolików swoim homoseksualnym stosunkiem z młodzieńcem spotkanym kiedyś w Parmie (potem mianuje go kardynałem), skłonnością do hazardu i walk byków. Za jego pontyfikatu dochodzi w Wurzburgu do paradoksalnej sytuacji, kiedy za czytanie Pisma Świętego grozi ścięcie, ponieważ lekturę uznano za zwyczaj typowy dla protestantów”.

 

1555-1559 r.„Pontyfikat Pawła IV. Papież formułuje katolickie podstawy antysemityzmu, ponawiając uznanie Żydów odpowiedzialnymi za śmierć Jezusa i za protestantyzm. Żydów uznaje za niewolników /../ Nakazuje spalić wszystkie hebrajskie księgi /../ Papież chełpi się krwawym terrorem wobec heretyków i innowierców, wszczyna setki inkwizytorskich procesów”.

 

1644-1655 r.„Pontyfikat Innocentego X. W istocie Rzymem zawiaduje wdowa po bracie papieża, Olimpia Maidalchini. Wewnątrz – na szczycie Kościoła – kwitnie intryga i nepotyzm na zewnątrz papiestwo staje się coraz słabsze. 1648 r.Koniec Wojny Trzydziestoletniej. Papież Innocenty X jest oburzony traktatem wersalskim zapewniającym wolność wyznania i równość innowierców”.

 

1700-1721 r.„Pontyfikat Klemensa XI. Papież przez swoje zaślepienie szkodzi katolicyzmowi, bardziej niż niejeden heretyk. W 1713 r. ogłasza bullę Unigenitus bezwzględnie zakazującą czytania Pisma Świętego przez kogokolwiek oprócz duchownych. Nakazuje ślepe posłuszeństwo papiestwu rugując wszelkie przejawy samodzielnego myślenia”.

 

1724-1730 r.„Pontyfikat Benedykta XIII. Papież, powszechnie uznawany za człowieka świętego, wsławił się skromnością i dobroczynnością. Był przy tym wystarczająco naiwny, aby swym doradcą uczynić Niccolo Coscię, który zagarnął kościelny majątek wartości 129 tysięcy talarów”.

 

1775-1799 r.„Pontyfikat Piusa VI. Jeden z najnieszczęśliwszych, bo następuje upadek katolickiego absolutyzmu i klęska państwa wyznaniowego, wybucha Rewolucja Francuska i Amerykańska, i powstają pierwsze coraz bardziej demokratyczne (konstruowane pod dyktando masonów) konstytucje. Dochodzi do zniesienia poddaństwa chłopów, następuje koniec inkwizycji w Europie i posłuszeństwa wobec papiestwa, nadanie Żydom praw obywatelskich, wolność wyznania, upowszechnienie szkolnictwa i odebranie go duchowieństwu”.

 

1808 r. „Napoleon likwiduje Państwo Kościelne, a na klątwę papieża odpowiada, że oto uwolnił nareszcie Kościół katolicki od ziemskich problemów, stwarzając mu możliwość zajęcia się swoją właściwą misją duchową”. 1820, 1821 r.„Likwidacja inkwizycji w Hiszpanii i Portugalii przez Napoleona. W Państwie Kościelnym inkwizycja przetrwa do 1870 r.”.

 

1823-1829 r.„Pontyfikat Leona XII. Papież zamienia państwo Kościelne w wyspę średniowiecznego zacofania: z policyjną kontrolą, inkwizycją i władzą absolutną duchownego-monarchy. Zakazane są wszelkie przejawy nowoczesności, Żydzi znowu zostają zepchnięci do gett i pozbawieni medycznej pomocy. Opinia o szczepionce przeciw ospie, którą papież uznał za „przeciwną naturze”, najlepiej charakteryzuje jego umysłowość”.

 

1829-1830 r.„Papież Pius VIII kontynuuje linię Leona XII. Wsławił się bullą Litteris alto, w której zakazuje uznanych za ciężką zbrodnię małżeństw katolików z protestantami, pouczając, że takie „nienaturalne” związki muszą prowadzić nie tylko do trudności duchowych, ale też i do fizycznych deformacji. Nie różni się też mentalnością od poprzedników”.

 

1831-1846 r.„Papież Grzegorz XVI /../ odnawia ambicję uznawania prymatu papiestwa nad innymi władcami świata. Zakazuje w Państwie Kościelnym kolei i lamp gazowych jako diabelskich wynalazków. I z pomocą wojsk austriackich zdecydowanie tłumi bunt ludności, żądającej demokratyzacji i poprawy warunków życia w papieskim królestwie”.

 

1870 r.„Włochy zbrojnie likwidują nielubiane Państwo Papieskie. Na ulicach Rzymu szał radości, ale król Wiktor Emanuel nie dopuszcza do jakiegokolwiek aktu agresji wobec papieża. Oddaje Piusowi IX całe Wzgórze Watykańskie i uznaje jego władzę religijną. Jednak papież żyjący w całkowitym oderwaniu od współczesnego świata, nie zrozumie i nie doceni tych posunięć i powtarza przestarzałe gesty. Jednym z nich jest rzucenie na Wiktora Emanuela klątwy. A na użytek „maluczkich” kreuje się na prześladowanego, nieszczęśliwego „więźnia Watykanu”, co zresztą da mu okazję, by znowu zbierać datki na całym świecie”.

 

1908 r.„Papież Pius X zamienia skompromitowaną inkwizycje na Kongregację św. Oficjum. Odcina jednak katolicyzm od współczesności, gdy w 1910 r. wprowadza obowiązkową przysięgę kleru, że będą zwalczać „modernizm”, czyli nowoczesne idee naukowe i przemiany społeczne zagrażające papieskiemu jedynowładztwu”.

 

1922-1939 r.„Pontyfikat Piusa XI. Przy poparciu papieża Mussolini dochodzi do władzy we Włoszech. /../ Odnawia Państwo Kościelne jako miniaturowy Watykan (o,44 km2). Na mocy konkordatu z papieżem faszystowskie Włochy stają się katolickim państwem wyznaniowym, gdzie zakazano rozwodów, aborcji i krytyki Kościoła, a naukę religii wprowadzono do szkół jako przedmiot obowiązkowy. Księża otrzymują państwową pensję, a Watykan pokaźne kwoty od rządu włoskiego. Według papieża Mussolini jest „darem Opatrzności”.

 

1939-1958 r.„Pontyfikat Piusa XII. E.Pacelli wsławia się początkowo współpracą z faszystami, a potem milczącym ich poparciem. Ujawnia się to zwłaszcza gdy potępia Anglików, a Francuzów namawia do współpracy z Niemcami, gdyż liczy na starcie Hitlera z bezbożnym Związkiem Radzieckim. Ma nadzieję, że dojdzie do zniszczenia nie tylko znienawidzonego prawosławia, ale i władzy komunistów, z którymi Kościół w żaden sposób nie może się porozumieć. Dlatego w 1941 r. błogosławi niemieckie wojska idące na ZSRR”.

 

1958-1963 r.„Pontyfikat Jana XXIII. „Dobry papież” podejmuje próby reform katolicyzmu, aby go dostosować do współczesności. W tym celu zwołuje Sobór Watykański II, ale niestety, umiera w jego trakcie”.

 

1978 r.„Papież Jan Paweł I po miesiącu rządzenia umiera w niewyjaśnionych okolicznościach (otruty?), kiedy chce ujawnić korupcję na szczytachKościoła katolickiego i przestępcze operacje banku Watykańskiego”.

 

1978 r. „Następnym zwierzchnikiem Kościoła zostaje pierwszy papież-Słowianin Karol Wojtyła z Polski, który przyjmuje imię Jana Pawła II. Uparcie krążą plotki, jakoby na tronie papieskim znalazł się nie bez udziału organizacji Opus Dei, w stosunku do której jego poprzednicy utrzymywali dystans. Faktem jest, iż wielu członków Opus Dei wprowadzonych  zostało potem do rzymskiej kurii. Jan Paweł II zatuszował sprawę gigantycznej korupcji w Banku Watykańskim i podejrzenie o jej związek ze śmiercią Jana Pawła I oraz serią zabójstw po 1978 r.”.

 

To tyle z tej drugiej pozycji. Obie charakteryzują się chronologią przedstawianych wydarzeń historycznych. W następnej części, autorzy publikacji z których będę cytował fragmenty tekstu zastosowali inną metodę narracji, w której chronologia wydarzeń nie będzie odgrywała głównej roli, a raczej sama ich wymowa i kontekst historyczny.

 

Sierpień 2015 r.                                  ----- cdn. -----