|
|
|
Chemicznie zakamuflowana żabaKolonie owadów społecznych wykorzystują w znacznej mierze sygnalizowanie chemiczne dla identyfikowania członków kolonii i odwrotnie, dla wykrycia intruza. Te systemy komunikacji są na ogół bardzo skuteczne, ale, jak to powiedział wielki naukowiec, profesor Ian Malcolm: „Życie znajdzie sposób”. Jeśli istnieje zamknięty system, jakiś nieznośny ale bystry pasożyt znajdzie sposób przełamania go. Gąsienice rodzaju Maculinea – znane także jako modraszki alkon – wykluwają się na ziemi w pobliżu mrowisk Myrmica, i zabierają je robotnice mrówek. Mrówki zabierają do domu to, co pachnie jak jedno z ich maluchów, tylko że jest to mięsożerna kukułka, która pożera ich larwy…
Chociaż te mrówki znane są z agresywności, nie wydaje się, by niepokoiła ich obecność żaby P. microps, jak widać na tym zdjęciu:
Można zobaczyć, że mrówki wydają się dość zdezorientowane przez żaby na tym wideo, zestawionym z pracy Rödla przez użytkownika YouTube – pierwsza część pokazuje mrówki z dorosłą żabą, ostatnia z żabiątkiem: Mrówki natychmiast atakują inne żaby i inne stawonogi, gdy tylko je spotykają. Kiedy jednak spryskuje się martwe larwy mącznika lub żywe termity wyciągiem ze skóry żaby, mrówki na ogół je ignorują, a co najmniej zabiera im dużo więcej czasu zanim ugryzą po raz pierwszy: Kiedy grupa Rödla zbadała skład chemiczny skóry żaby, odkryli, że zawiera dwa nowe peptydy – krótkie białka po 9 lub 11 aminokwasów – z proliną/fenylalaniną na końcu. Kiedy termity były pokryte jednym lub obydwoma tym peptydami, mrówkom zabierało dużo więcej czasu zanim je atakowały, co sugeruje, że istotnie są to aktywne czynniki na skórze żaby:
To odkrycie jest podwójnie zaskakujące – w większości wypadków kamuflaż chemiczny dotyczy węglowodorów naskórkowych, których wiele stawonogów używa do komunikacji (na przykład, są one używane przez gąsienice modraszki alkon opisane powyżej). W wypadku Phrynomantis microps, nie tylko udział brały nowe peptydy, ale na skórze żaby nie dawało się wykryć żadnych węglowodorów, mimo że zwierzęta żyją w bogatym w węglowodory środowisku w mrowiskach.
Peeters C, U. Braun U & Hölldobler B (2013) Large Colonies and Striking Sexual investment in the African Stink Ant, Paltothyreus tarsatus (Subfamily Ponerinae) African Entomology, 21(1):9-14. (Abstract) Why Evolution Is True, 1 grudnia 2015 Tłumaczenie: Małgorzata KoraszewskaMatthew Cobb Biolog i pisarz, mieszka i pracuje w Manchesterze, niedawno w Stanach Zjednoczonych ukazała się jego książka „Generation”, a w Wielkiej Brytanii „The Egg & Sperm Race”. Systematycznie publikuje w "LA Times", "Times Literary Supplement", oraz "Journal of Experimental Biology".
Znalezionych 1479 artykuły. |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
|
