Prawda

Piątek, 4 lipca 2025 - 01:53

« Poprzedni Następny »

The magnificent thirteen led by a missionary

Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

The magnificent thirteen led by a missionary


Andrzej Koraszewski 2020-11-20

Sven Kühn von Burgsdorff (in the blue shirt) and mysterious European diplomats. Behind them a group of protesters with a banner stating: “European Union: your money killed Rina Shnerb R.I.P.”

Sven Kühn von Burgsdorff (in the blue shirt) and mysterious European diplomats. Behind them a group of protesters with a banner stating: “European Union: your money killed Rina Shnerb R.I.P.”



Nobody is responsible for the sins of their forefathers, but it’s worth saying to those who are cultivating these sins that we notice them. The issue of family ties is not always clear either, so I may be exposing myself to the accusation of imputing too close a kinship. The American-Israeli writer, Tuvia Tenenbom, noted that many Germans, in their desire to atone for the sins of their ancestors against the Jews, devote their lives to compassion for Palestinians, who are victims of Jews, who allegedly do to them exactly what Nazi did to Jews. He noticed this phenomenon first in Germany where he pretended to be German, and then when he toured Israel and the Palestinian territories as a German journalist and talked with, among others, German activists. He managed this feat because, in spite of living for many years now in the US, he was born in a family of German Jews in Israel; in German he speaks like a German, in Hebrew he speaks like an Israeli because he was born and raised in Israel (he also speaks Arabic, so sometimes he lied that his father was a Jordanian), and he looks like a Munich regular at the local beer halls.

An interesting example of this type of atonement for the sins of the ancestors may be the case of Sven Kühn von Burgsdorff. He is a German diplomat heading the European Mission in Palestine. Burgsdorff is not only the head of the Mission but he definitely has his own mission. This missionary is not known for his critique of the Palestinian Authority nor Hamas. It’s difficult to find in his activities any trace of criticizing Hamas for the constant shelling of Israeli towns and villages, for the constant torching of Israeli fields and forests, for planting stocks of weapons in civilian buildings, for sending children to attempt terrorist attacks, nor for child abuse by forcing military training on children. It’s difficult to find among the actions of this missionary any critique of the rulers of the Palestinian Authority for harassing their political opponents and for tortures in the Palestinian prisons, for corruption and embezzlement of financial aid from the European Union, for incitement to terror, or for curricula teaching hatred.   


Recently Sven Kühn von Burgsdorff became famous for his clear and decisive statement that the European Union will continue paying awards with the EU’s money to Palestinian terrorists for killing or attempting to kill Israeli civilians.   


When the EU authorities, after protests for years, initiated a modest attempt to stop financing Palestinian terror, Sven Kühn von Burgsdorff quickly explained:

"While the entities and groups included in the EU restrictive lists cannot benefit from EU-funded activities, it is understood that a natural person affiliated to, sympathizing with, or supporting any of the groups mentioned in the EU restrictive lists is not excluded from benefiting from EU-funded activities, unless his/her exact name and surname… corresponds to any of the natural persons on the EU restrictive lists".

This story described by, among others, Khaled Abu Toameh, a Palestinian journalist living in Israel, who often criticizes the attitude of the Palestinian rulers to Palestinian society, also shows the very peculiar character of the Palestinian fight for peace.

 

16 November Sven Kühn von Burgsdorff again got media attention by appearing, apparently as a head of 13 other diplomats in a southeastern neighborhood of Jerusalem, Givat HaMatos, to protest against the building of 1257 flats.

 

The UN also protested through the mouth of Nikolay Mladenov, the European Union in the person of Commissar Josep Borrell himself, and diverse Jewish organizations. On the spot, however, was Sven Kühn von Burgsdorff and “other diplomats”. These other diplomats are very mysterious. There is no way to identify their names, ranks, or the countries they represent. All reports give only the name of the German aristocrat with his long tradition of fighting on every occasion not only against the building of flats but also against Israel.      


The BBC reported about the case:

“The United Nations and European Union have criticised an Israeli plan to build 1,250 homes for Jewish settlers on the edge of occupied East Jerusalem.

Israel has invited bids for the construction in the Givat Hamatos area.

A UN envoy warned it would damage prospects for a future contiguous Palestinian state.”

“On the edge”, or inside the Green Line, i.e. on the territories the Arab Legion managed to conquer and to cleanse of Jews in 1948.



Standing there in Givat HaMatos, as a leader of mysterious, pandemically masked alleged diplomats, von Burgsdorff said that the planned settlement expansion “gives some observers the impression” that Israel is trying to create “facts on the ground” before President-elect Joe Biden assumes office in January.

“It’s very important to demonstrate unity in the international community that any such project, any such construction, which is illegal under international law, cannot go forward.”

Both he and other representatives of the European Union argue that this residential area may hinder communication between Bethlehem and East Jerusalem, which they insist must be the capital of the State of Palestine.


Personally, I do not suspect that this German aristocrat was ever interested in the history of the conquest and Arabization of East Jerusalem. If I were to give him advice about where to start, I would recommend the book by an American journalist of Armenian origin who (pretending to be an American Nazi) accompanied as a photographer Egyptian volunteers from the Muslim Brotherhood. John Roy Carlson (real name: Avedis Boghos Derounian) described the battle for Jerusalem in his book, Cairo to Damascus, which was first published in the United States in 1951. Carlson wrote: 

Victors and vultures hovered around the periphery of the Jewish Old City, now being battered mercilessly by the Arab Legion. Abdullah El Tal promised a merciful surrender, but he was savage in bringing it about. There was no way to “peace” except through war because the Jews refused to surrender. The Legion guns were firing point-blank at targets from fifty to two hundred yards away. I got as close as I dared. As each building was battered, and the defenders pushed back, sappers would advance and blow the works. House by house the Jews were being pushed into the heart of their ghetto. This has been going on day and night and was now in its tenth day.

 

There certainly were enough Arabs – hundreds of Arab Legion soldiers milling around in British khaki and khaffiyas. They were uniformly young and looked like a genuine fighting army. They were all heavily armed, and ammunition was being brought up constantly in boxes with English markings. There was shortage neither of men nor armaments.


I got permission from a junior officer to visit the defenses on Zion Gate. One of the massive portals hung crazily from one set of hinges, the other was blown off. The passageway about twenty feet wide and thirty feet high, was now packed tight with barbed wire, rails, and rocks. Above it the walls were manned heavily by Legion troops. Here, also, I found a concentration of several British deserters, fighting with Arabs. Immediately besides the Gate three heavy British armored cars lay in waiting for the Palmach. The Jews would certainly get a scorching reception if they tried another break through.  

[...]

Sitting in a classroom chair behind a desk was the commander of the Zion Gate Front, Captain Mahmoud Bey Mousa. [...] Through an interpreter I reported my name and profession, and asked his permission to stay for the surrender.  


“I think the negotiations will begin tomorrow morning”, Mahmoud Bey said.


He was sitting literally on the proverbial keg of gunpowder, for stacked behind and all around him, under his bed near by, and all the way to the further end of the basement, which was being used as an emergency hospital, were cases upon cases of ammunition with the usual markings of His Majesty’s Army. I squeezed my bag between cases of ammunition under his bed and then went to the top floor of the school to take photographs of the Jewish quarter. They were to prove of historic value, for less than forty-eight hours later the ghetto was reduced to ruin and ruble.  

Maybe I’m unfair to the German aristocrat for suspecting that he was never interested in the history of the conquest and de-Judaization of East Jerusalem nor other territories on which he is carrying out his mission. I do not rule out, however, that he knows the memoir, written in a prison on Montelupiuch Street in Kraków by Kurt Ludwig Ehrenreich von Burgsdorff. He was a German aristocrat, born in1886, with a PhD in law, a Knight of the Iron Cross (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes). From December 1, 1943, to January 17, 1945, he was a governor of the Kraków district in the General Government (Gouverneur des Distrikts Krakau im Generalgouvernement). At the same time he was the head of the party organization of the NSDAP in the Kraków district.

 

In his memoirs, clearly written with the thought that it would be read by Polish judges, Kurt Ludwig Ehrenreich von Burgsdorff wrote:

“I firmly deny specifically: taking part in maltreatment or premeditated killing of civil and military persons and of prisoners of war, as well as arrests detrimental for persons persecuted for the political, national, religious or racist reason. On the other hand I admit that from November 1943 to the middle of January 1945 I was serving as temporary governor for Kraków district and as NSDAP leader in Kraków. I carried out my duties according to my knowledge and conviction, in the spirit of agreement between the two nations, as I did previously on boards and individually. Therefore, I do not feel guilty and the appraisal of my actions I leave to the Polish high court. I deeply believe that I will find fair judges”.

He gives a fascinating motivation for his joining the Nazi movement as early as 1933: 

“I joined the Party on May 1, 1933, in spite of my serious reservations concerning principles and religious issues, in the first place because I was impressed by the social program of NSDAP, but mainly because I didn’t want to lose my post as a governor (Regierungsprasident) encouraged by [Kurt Walter] Dönicke – my district chairman in Leipzig. (…) I was emotionally attached to this post because it was held by both my father and my grandfather, and his mother was from Leipzig”.

It seems that Sven Kühn von Burgsdorff is also attached to his post and he probably has the same hope that he will get a fair appraisal. For now he is judged by other European diplomats and by the European media, and they all are full of admiration. So many ancestors of today’s European diplomats and journalist were shouting in the past:

Żydzi do Palestyny

Juden nach Palästina

Joden naar Palestina

Juifs à la Palestine

Judíos a Palestina

Židia do Palestíny

Ebrei in Palestina

Judar till Palestina

Zsidók Palesztinába

 

Today they prattle joyfully “Never again” and at the same time they support not so much the “Palestinian cause” (because the few Palestinians who can talk without fear are saying that they want peace with Israel), as the cause of those who openly seek to create a Palestine “from the River to the Sea”.       


Jews in Europe were being murdered for two thousand years. The Shoah, perpetrated by Nazis, cleansed the continent of its Jewish inhabitants. During the war, out of almost ten million, 63 percent of the Jewish population perished. After the war, everybody who could was seeking a rescue in Palestine or in the US. In subsequent decades the Jewish minority dwindled further, and today on the European continent there exist some 1.3 million people of Jewish origin.  Arab countries were even more efficient.


Update:


After persistent efforts we managed to find the information about these mysterious "diplomats” who accompanied the German aristocrat. As a credible source tells us, they were the representatives of missions to the Palestinian territories from: Austria, Belgium, Denmark, Finland, France, Germany, Ireland, Italy, Malta, the Netherlands, Poland, Spain, Sweden, Norway and Switzerland. Austria, Denmark and Finland and the Netherlands sent their Head of Mission, the rest of the countries sent their deputy mission heads.


Representation of the Republic of Poland to the Palestinian National Authority in Ramallah, (this is the official name of the Polish mission) is headed by Przemysław Czyż. Their official website does not encourage any contacts, but for consular matters it directs you to the Polish Embassy in Tel Aviv; any diplomatic activity is not visible.    


Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj











Żywopłot

Ja: Na co patrzysz?

Hili: Na żywopłot, znowu trzeba go przyciąć.    

Więcej

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov


Jak niezrozumiana nazwa stała się bronią — i dlaczego Żydzi powinni ją odzyskać


Nazwa „Palestyna” stała się w żydowskim dyskursie głęboko polaryzującym terminem. U części Żydów samo jej wypowiedzenie wywołuje dyskomfort, a nawet wrogość. Reakcja ta wynika często z jej skojarzenia z retoryką antysyjonistyczną lub antysemicką — zwłaszcza w kontekście współczesnych ruchów politycznych. Termin ten bywa postrzegany jako zakwestionowanie legalności istnienia Izraela — a nawet samej żydowskiej tożsamości narodowej.


Jednak ta reakcja nie ma wyłącznie charakteru politycznego. Jest również emocjonalna, historyczna i głęboko symboliczna.

Więcej

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon


BBC: "Czterech pracowników satyrycznego magazynu w Turcji zostało aresztowanych za opublikowanie rysunku, który rzekomo przedstawia proroka Mahometa – postać świętą w islamie, którego wizerunek jest kwestią głęboko kontrowersyjną. Turecki minister spraw wewnętrznych Ali Yerlikaya potępił rysunek opublikowany przez magazyn LeMan, nazywając go 'bezczelnym' i ogłosił, że zatrzymano redaktora naczelnego, grafika, dyrektora instytucjonalnego oraz rysownika."

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski


Wojna sześciodniowa na Bliskim Wschodzie spowodowała długotrwałe turbulencje w Europie Wschodniej. Zamieszkaliśmy w mieszkaniu cioci Mani na Pięknej. Pokój, kuchnia, łazienka i my we dwoje. Ciocia Mania to osobny rozdział. Małgorzata nie darzyła jej sympatią. Żydo-komuna w całej krasie. Powojenne życie spędziła w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Komunistką była przed wojną (światową), podczas wojny była w ZSRR, gdzie towarzysz Stalin uleczył ją z komunizmu. Małgorzata nie chciała się nawet interesować, dlaczego polazła do bezpieki, a Anna tylko się krzywiła. Tak czy inaczej, ciocia Mania wzięła przedwczesną emeryturę i pojechała turystycznie do Izraela. Małgorzata miała opiekować się mieszkaniem, więc przynajmniej chwilowo objęliśmy mienie pobezpieczniackie.

Więcej

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami


Od 7 października i początku wojny Izraela z Hamasem zachodni „postępowcy” zwrócili się przeciwko państwu żydowskiemu. Na ulicach i w mediach natężenie i gwałtowność nienawiści wobec Izraela – a nierzadko także wobec Żydów – bywały wręcz przytłaczające.


Czasem wręcz trudno pojąć naturę współczesnej nienawiści do Żydów. Jest tak powszechna i wszechogarniająca. Niemniej wciąż możliwe jest wyodrębnienie głównych elementów „postępowej” krytyki Izraela – a ściślej tego, co gdzie indziej nazywam „woke'owym antysemityzmem”.

U jego podstaw leży przekonanie, że Izrael jest ucieleśnieniem zła. Że jest państwem skrajnie nikczemnym. Widać to w sposobie, w jaki przeciwnicy Izraela już nie krytykują go według jakichkolwiek normalnych standardów. Nie ograniczają się do potępienia rządu Izraela, jego polityki czy działań w Gazie. Nie krytykują Izraela tak, jak krytykowane bywają inne państwa. Nie – krytycy Izraela przedstawiają go jako źródło całego zła tego świata. Widać to choćby na diagramie, który krążył w zeszłe lato w środowiskach antyizraelskich. „Palestyna to klucz” – głosił tytuł, sugerując, że to właśnie ten temat „łączy wszystko”.

Więcej
Blue line

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Jestem też matką. Sama myśl o cierpieniu moich dzieci jest nie do zniesienia. 

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Więcej

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej
Blue line

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel


Chociaż niedawna porażka sojuszniczych ugrupowań Iranu — Hamasu, Hezbollahu i Syrii Asada — przyniosła ulgę wielu osobom, zwłaszcza w Izraelu, to świętowanie jest nadal przedwczesne.
Cele Iranu nie zmieniły się tylko z powodu upadku jego pełnomocników. Prawdziwe zagrożenie, jakie Islamska Republika nadal stwarza dla całej ludzkości, leży na stole w jej podstawowym dokumencie — konstytucji. Przyjęta w 1979 r. i zmieniona w 1989 r. Konstytucja Islamskiej Republiki Iranu stanowi jasną artykulację przyszłego porządku świata, który Iran uważa za swój cel: najpierw narzucić go światu islamskiemu, a następnie całej ludzkości.

Więcej

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon



Po raz kolejny tureckie media wyprzedziły inne kraje i zostały światowym mistrzem w kwestii antysemityzmu.


Mają go więcej niż Iran. Więcej niż Jordania. Więcej niż Jemen.


Oto kilka ostatnich tureckich wyczynów.


A tu prawdziwa ilustracja 
artykułu w gazecie Aydinlik na temat tego, jak żydowscy miliarderzy rzekomo finansują Izrael:

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Dawno, dawno temu był sobie w Polsce komunizm. To nie był ruski komunizm, to nie był afrykański komunizm, ani jugosłowiański komunizm. To był nasz polski komunizm. Komunistów w Polsce nie widziałem. Byli oportuniści, mnóstwo łajdaków, byli marzyciele tacy jak Jacek Kuroń, urzeczeni utopią i chcący budować utopię, byli durnie tacy jak ja, którzy dali się nabrać na pomysł rewizjonizmu, czyli rozmiękczania tego od środka. (O tej mojej przygodzie z rewizjonizmem może będzie kiedyś osobno.)

Więcej

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch


Trzynastego czerwca 2025 r. Izrael rozpoczął operację Wstający Lew, prewencyjny atak militarny na irański program broni jądrowej, kilka godzin po tym, jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ONZ (MAEA) po raz pierwszy od 20 lat ogłosiła, że Iran naruszył porozumienie. Precyzyjne ataki zostały przeprowadzone przeciwko dowódcom wojskowym Iranu i naukowcom zajmującym się energią jądrową, a także przeciwko krytycznej infrastrukturze wojskowej, w tym irańskim systemom obrony powietrznej, obiektom do przechowywania i produkcji pocisków balistycznych oraz obiektom jądrowym. Premier Netanjahu uzasadniał te ataki jako konieczny akt samoobrony. „Gdyby tego nie powstrzymano, Iran mógłby wyprodukować broń jądrową w bardzo krótkim czasie — może to być rok lub kilka miesięcy” — powiedział.

Więcej

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman


Pozwolić najwyższemu przywódcy Iranu, Alemu Chameneiemu, wyjść z tej wojny bez szwanku to jak pozwolić Hitlerowi wycofać się do Berlina w 1944 roku — z poturbowaną armią, ale z nietkniętą ideologią.


Czy potrafisz wyobrazić sobie świat, w którym architekci ludobójstwa mogą działać dalej bezkarnie — nadal trzymają się władzy i wciąż wierzą, że mieli rację?


To nie jest alternatywna historia. To ostrzeżenie.

Bo po 12-dniowej wojnie między Izraelem a Iranem właśnie z takim scenariuszem flirtuje dziś świat. Najwyższy Przywódca Iranu, Ali Chamenei, przeżył. Jego reżim nadal jest chroniony. Jego machina propagandowa nadaje. Jego Gwardia Rewolucyjna nadal maszeruje. Jego rakiety mogą być osłabione, jego zastępcze siły zdezorientowane, jego program nuklearny cofnięty — ale on sam pozostaje nietknięty.

Więcej

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson


Niedawno znalazłem się na spotkaniu zorganizowanym przez godną podziwu, nieco donkiszotowską organizację Tafsik — grupę, której misją jest zszywanie postrzępionych nitek ludzkiej wspólnoty w epoce dudnienia plemiennych werbli. To było wspaniałe wydarzenie, kalejdoskop sprzeciwu wobec ponurych obrazów współczesnego świata.

Więcej

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield


Ameryka właśnie stała się nieprzewidywalna.
Jedną z największych słabości amerykańskiej polityki zagranicznej była nasza przewidywalność. Nasi przeciwnicy potrafili dokładnie określić, co zrobimy, a czego nie.


Jednym z największych atutów prezydenta Trumpa jest jego nieprzewidywalność. W sprawie ataków na Iran nie tylko trzymał wszystkich w niepewności do ostatniej chwili, ale też zastosował wyrafinowane środki, by zmylić obserwatorów. Dan Caldwell, znajomy Tuckera Carlsona, został usunięty z Pentagonu z powodu zarzutów o przecieki. Podobny los spotkał kilku innych. Kiedy ataki faktycznie zostały przeprowadzone, nie pojawiły się wcześniej żadne przecieki – mimo że niektóre media twierdziły, iż mają informacje od anonimowych „urzędników”. Wszyscy nauczyli się milczeć w sprawach naprawdę istotnych.

Więcej

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Karykatura zamieszczona przez egipskiego liberała.

Mamy przywilej żyć w tych czasach – czasach, których nigdy nie zapomnimy, w których ważą się losy narodów.


Izrael wykonał całą ciężką pracę, tę brudną robotę – w imię własnego przetrwania, w imię Zachodu, w imię całej ludzkości. Niezwykłe osiągnięcie militarne państwa żydowskiego, w połączeniu z sukcesem zadziwiającej operacji psychologicznej – zdawałoby się, że skoordynowanej ze Stanami Zjednoczonymi – doprowadziło do unicestwienia niemal już gotowej zdolności Iranu do zniszczenia Izraela – chas we’szalom (Boże uchowaj!).

Więcej

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 


Nieznośna lekkość dalszego bytu. Informuję szanownych czytelników o chwilowej (lub trwałej) impotencji twórczej. Podobnie jak z pszczołami (tymi od Kubusia Puchatka), z impotencją nigdy nic nie wiadomo. Mój mózg chodzi na zwolnionych obrotach, a nie chciałbym zabierać ludziom czasu ględzeniem.


Zbyt dużo palę. Siedzę na schodkach werandy, gdzie siedzieliśmy 40 minut przed śmiercią Małgorzaty, a ona silnym i ożywionym głosem referowała ostatnie wiadomości. Zawsze lubiliśmy siedzieć na tych schodkach, czasem dziwiliśmy się, że tak pięknie urządziliśmy sobie to nasze ostatnie gniazdko. Tak wyszło — dziewięćdziesiąt procent zasługi to wiele przypadków, dziesięć procent to wysiłki, żeby przypadkowym zdarzeniom nadać jakiś sens.

Więcej

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon


Aleksandr Dugin, rosyjski ultranacjonalista często nazywany „filozofem Putina”, to nie tylko niebezpieczny ideolog. To także antysemita opętany teoriami spiskowymi na punkcie Izraela, a jego majaki odzwierciedlają powracającą prawdę: że Żydzi i państwo żydowskie postrzegani są jako egzystencjalne zagrożenie dla totalitarnych ideologii – właśnie dlatego, że wartości żydowskie pozostają z nimi w moralnej opozycji.

The New York Times przedstawił Dugina swoim czytelnikom w 2022 roku, opisując go jako „filozofa Putina”, który był jednym z głównych orędowników inwazji na Ukrainę.
Jego myśl opiera się na idei „eurazjatyzmu” – przekonaniu, że Rosja to odrębna cywilizacja, która powinna stworzyć państwo obejmujące cały kontynent, wzorowane na dawnym imperium, ale bez komunistycznej ideologii Związku Radzieckiego. 

Więcej
Blue line

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield


„Ameryka nie może nam nic zrobić” – przechwalał się ajatollah Chomeini, przetrzymując naszych zakładników. Administracja Cartera osłabiła rządy szacha na korzyść islamistów, którzy przejęli władzę, a następnie uniemożliwili żołnierzom piechoty morskiej obronę amerykańskiej ambasady i ludzi w niej przebywających przed muzułmańskimi grupami „studenckimi”, które twierdziły, że przybywają z pokojową intencją. „Pokojowi” działacze studenccy przejęli amerykańską ambasadę i wzięli jej pracowników jako zakładników.
Najwyższy Przywódca Ali Chamenei drwił z prezydenta Trumpa w tym samym przekonaniu, że „Ameryka nie może nam nic zrobić” — w czerwcu, po tym jak zaproponowano mu porzucenie irańskiego programu produkcji broni jądrowej. Najwyższy Przywódca powiedział: „Nasza odpowiedź na amerykańskie bzdury jest jasna: nie mogą nic zrobić w tej sprawie”.

Więcej

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain


Wygląda na to, że Chamenei powtórzy błędy Saddama i Nasrallaha: bombastyczne przemówienia, nierealne obietnice zniszczenia Izraela i machina wojenna zdziesiątkowana przez państwo żydowskie. Niezależnie od wyniku wojny między Iranem a Izraelem, Teheran ogłosi zwycięstwo. Najwyższy Przywódca Iranu Ali Chamenei już zacytował werset Koranu „zwycięstwo od Boga i nieuchronny podbój”. Obserwatorzy Bliskiego Wschodu widzieli ten film wiele razy i zawsze kończy się tak samo: dzięki swojej potędze militarnej Izrael zwycięża — podczas gdy pobity Iran i jego sojusznicy pokazują znak zwycięstwa na gruzach, które kiedyś nazywali domem. Zwycięstwo militarne nigdy nie zdarza się przez czysty przypadek. Jest to jedynie wierzchołek góry lodowej — wynik zbudowany na sukcesie w innych dziedzinach, w tym wolności, dobrych rządach, rządach prawa, wzroście gospodarczym i postępie naukowym.

Więcej

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski


Dostaję pytania, co dalej z „Listami”. Nie umiem jeszcze odpowiedzieć. Chwilowo wyjmowałem ze spiżarni teksty przełożone przez Małgorzatę, ale to się skończyło. Wózek zaprojektowany na dwa konie trzeba będzie przerobić. Małgorzata poświęcała sześć godzin dziennie na przeglądy źródeł — jedne referowała ustnie, inne z adnotacją „przeczytaj koniecznie”, jeszcze inne „zobacz, czy to dla nas”.


Czy jest szansa, żeby ciągnąć te „Listy” bez obniżenia ich poziomu? Rozważam różne koncepcje: ograniczenie publikacji do pięciu dni w tygodniu albo do jednego tekstu dziennie. Nie wiem, być może będę trochę eksperymentował, sprawdzał, ile potrafię. Pewnie będzie nieco więcej moich tekstów, mniej tłumaczeń. (Czasu potrzebnego na śledzenie tego, co ważne, nie można nadmiernie redukować.)

Więcej

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson


Zacznijmy od szczerej obserwacji: naród żydowski, stanowiący zaledwie 0,2% populacji świata, nie tylko przetrwał, ale wręcz rozkwitł, uderzając tak mocno, że równie dobrze mogliby boksować w wadze ciężkiej.

Tymczasem ich przeciwnicy — szczególnie w świecie arabskim — tkwią w bagnie, które sami stworzyli, miotając się w lamentach, podczas gdy ich gospodarki i społeczeństwa są w rozpadzie. Teza jest prosta: Żydzi wygrywają, ich wrogowie  obsesyjnie myślą o Izraelu i jego mieszkańcach, być może nadszedł czas, aby nienawistnicy spojrzeli w lustro i zajęli się swoją katastrofalną impotencją.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 

Izrael musi powiedzieć
kim jest wróg
Yonatan Daon

Komiczny upadek
kultu kefiji
Brendan O’Neill

Świat pogrążył się
w moralnej otchłani
David Collier

Powinniśmy poważnie traktować
hasło „Śmierć Ameryce”
Daniel Greenfield

Antysemityzm bywa wyrokiem
śmierci
Joshua Hoffman

Izrael wykonuje
brudną robotę za innych
Elder of Ziyon

Chirurgiczny atak
na tyranię islamistyczną
Brendan O’Neill

Tak wygląda
„Nigdy więcej”
Joshua Hoffman

Skorumpowana sprawa
sądowa przecuiw Netanjahu
David Isaac

Wczoraj był piątek
trzynastego
Andrzej Koraszewski

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk