Prawda

Piątek, 4 lipca 2025 - 01:57

« Poprzedni Następny »

Astonishment in search for understanding

Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

Astonishment in search for understanding


Andrzej Koraszewski 2016-05-23


More and more often I meet with the opinion that democracy has exhausted its capacity to select wise leaders. It’s funny, because the same charges have accompanied democracy from its birth. Aristophanes took advantage of the freedom ensured for him by the Athenian democracy in order to ridicule it. In The Knights a character of a sausage seller, Agoracritus, appears and Demosthenes tells him that he has all the qualifications for a politician – his education is meager, he is impudent, he lacks refinement, but the only obstacle may be the fact that he can read a bit. Aristophanes was convinced that the rule of the people was not only ridiculous but dangerous because it leads to unreasonable decisions.

After the fall of ancient Greece the idea of a democratic state sank into oblivion and attempts to revive it were met with resolute resistance. The renaissance of democracy came first with the Enlightenment. People had revolted many times, sometimes they even managed to overthrow the ruler, but this still didn’t mean the rule of the people. Later the cruelty of the French Revolution didn’t encourage such ideas. The American experience, however, was quite new, partly because there was no entrenched social structure in the New World, no aristocracy, no gentry, no bourgeoisie, no peasants, and no mechanisms ensuring that everybody knew his place. Democracy in Europe came in by the backdoor, by the servants’ entrance, and to this day it cannot shake off the culture of contempt. However, in the end it attained its civil rights, and now to deny them is so much not the done thing that every tyrant pretends to be a democrat; he organizes elections and assures everyone that he is following the constitution.


Democracy itself has failed many times. We could mock the appearances of communist democracy in the USRR or China because we were sure that it was a premeditated fraud. Russian intellectuals promised the peasants that the workers would have it better and, calling for the overthrow of Czarism, decided to overthrow capitalism too while they were at it. They promised democracy, people power, and electrification. Czarism, while trying to discourage the people of this idea, called for pogroms, persuading everyone that all these ideas were Jewish ideas. It appealed to the eternal tradition of directing accumulated frustrations onto a scapegoat that people would be allowed to murder with impunity. It was an effective strategy, but not effective enough because the revolution won and the aristocracy was replaced by the avant-garde of the proletariat, while landowners were replaced by the directors of collective farms.


Those who are against democracy like to quote the example of Hitler gaining power – an election victory of one of the greatest demagogues in history, who managed to rouse the electorate by appealing to national pride and paranoid fears. His anti-Semitic insanity turned out to be more effective than the one used by Czarism to defend itself from Communism.


Adolf Hitler put on his Messiah shoes and went to a beer cellar in Munich. Actually, he didn’t say anything new, he just used stronger language:

I SAY: MY FEELING AS A CHRISTIAN POINTS ME TO MY LORD AND SAVIOUR AS A
FIGHTER. IT POINTS ME TO THE MAN WHO ONCE IN LONELINESS, SURROUNDED ONLY BY
A FEW FOLLOWERS, RECOGNIZED THESE JEWS FOR WHAT THEY WERE AND SUMMONED MEN
TO THE FIGHT AGAINST THEM AND WHO, GOD'S TRUTH! WAS GREATEST NOT AS
SUFFERER BUT AS FIGHTER. In boundless love as a Christian and as a man I read through the passage which tells us how the Lord at last rose in His might and seized the scourge to drive out of the Temple the brood of vipers and of adders. How terrific was His fight for the world against the Jewish poison. Today, after two thousand years, with deepest emotion I recognize more profoundly than ever before - the fact that it was for this that He had to shed His blood upon the Cross. As a Christian I have no duty to allow myself to be cheated, but I have the duty to be a fighter for truth and justice. …


And if there is anything which could demonstrate that we are acting rightly, it is the distress which daily grows. For as a Christian I have also a duty to my own people. And when I look on my people I see it work and work and toil and labor, and at the end of the week it has only for its wage wretchedness and misery. When I go out in the morning and see these men standing in their queues and look into their pinched faces, then I believe I would be no Christian, but a very devil, if I felt no pity for them, if I did not, as did our Lord two thousand years ago, turn against those by whom today this poor people is plundered and exploited.


(12 April 1922, Munich. Source: The Speeches of Adolf Hitler. April 1922-August 1939, red. Norman H. Baynes, Oxford University Press, London 1980.)

This was also socialism, but a national variety, one which was aimed at the guilty party, who was close by - in a shop on the next street - who was easy to catch and who had no ability to defend himself. The aversion to this guilty party was deeply embedded; it was present in the consciousness and subconsciousness because his guilt was known to mothers and grandmothers and all ancestors since time immemorial.


They betrayed Jesus, they betrayed Muhammad (which was less important in a Munich beer cellar), they kidnapped Christian children and killed them for matzos, they wounded the Host, they poisoned wells, they turned peasants into drunkards, they went in for usury, they invented Communism - and the long queues were all their fault. They were useful for every occasion and for everybody, but most of all, for those who wanted to organize a terror machine.


Many have puzzled over the question of why so few protested, why the striking absurdity of this anti-Semitic madness attracted millions, both the mob and the middle class, both intellectuals and office workers. This scarecrow managed to be beggarly and mighty, repulsive and horrifying, weak and evoking disdain as well as giving rise to fear. Just this mixture made anti-Semitism an ideal instrument for a demagogue and allowed for a genuinely democratic way to power.


Democracy relies on rationalism. It is a system that assumes that people are capable of independent thinking and that they value their freedom highly, and finally, that they are not suicidal. We’ve heard a lot about the flight from freedom, and we’ve always listened to it with some disbelief and with a deep conviction that such an illness could only afflict somebody else. The phenomenon of the flight from freedom is always accompanied by calls for collective thinking. That is an oxymoron, but the phenomenon itself gives a warm sense of togetherness and a surety that I can’t be wrong. Collective thinking loves collective madness; it feeds on a need for hatred and murder. Here anti-Semitism is irreplaceable.


The temptation of collective thinking lies in wait for everybody. There is a constant demand for ideas that transform our small communities into multimillion masses living by one thought. A demand appears for a commander and not for a leader who directs a discussion. Those who increasingly want to believe in something often believe in anything at all. The suppliers of information stop checking the quality of goods they supply to the market because there is a demand for everything.


Astonished and horrified by what’s happening with our democracy, I have a feeling that we lose sight of what’s happening in places which used to be unattainable models for us. When we can no longer control reality, a need for magical thinking emerges, a need for an all-purpose enemy who is guilty of everything. For Hitler Jews as a race were just such an enemy. This idea was picked up by the leaders of Muslim communities, who were deeply convinced that Israel’s existence was a barrier that blocked their chances for development and that Jews scattered throughout the world were an overwhelming force that were mobilizing the rest of the world against the one true faith. (They were well prepared for such an idea by their whole religious tradition.)  A few people openly reject the authority of such leaders, millions live in fear of those who try to unite everybody around one leader, still others are prepared to die for their caliph.


Democracies no longer want to be policemen and are doggedly searching for moderate fanatics, looking askance - and more and more with hostility - at moderate believers. Faraway fronts are no longer far away and the madmen now have much more than just ancient rifles. We want to believe that they are not suicidal, that there is a possibility to come to an agreement, that they are rational after all, and that’s why we are looking for moderate fanatics rather than for moderate believers; we are ready to justify and even share their sick obsession. We have no problem with sharing this obsession - after all, this is also our tradition (a bit compromised by Hitler), so we need new words.


Every day we get astounding examples of the pervasiveness of this madness. In one month the British Labour Party suspended more than 20 members for anti-Semitism (more than 30 had already been suspended earlier). Among them are such bigwigs as Ken Livingstone, the former mayor of London who arrived at the novel conclusion that Hitler was a Zionist (i.e. he contributed to the establishment of this horrible Israel). A few days ago a Labour activist from London was suspended for presenting “the history of Jewish genocide against the British”. He revealed that Jews had financed Cromwell, caused the decapitation of Charles I because he wanted to deprive them of control of the state’s finances, and Neville Chamberlain, Winston Churchill and Tony Blair were all Jewish puppets. Musabbir Ali added that Israel was behind ISIS and the recent bombings in Ankara. 


We could just shrug our shoulders at the sight of such mental aberration if we were not witnessing the recurrence of the disease that we saw not so long ago. Mass insanity marches on a broad front. Absurd media messages which people believe without the least blink of an eye. Israelis are committing genocide, Israelis cut out Palestinians’ organs and sell them on the international market, Israelis kill children and shoot defenseless and absolutely innocent people.Israelis are not Jews but rather Khazars who impersonate Jews, they are colonialists who have replaced earlier colonial powers, and they constantly foment war.


Both the man in the street and politicians believe these astonishing stories. Political Islam has taken over the role of a demented Nazi system - it spurs its own societies to fight, convincing them that the West hates Islam and Muslims. Many people in the West have trouble distinguishing between the idea of Islamofascism and the Muslims, just as previous generations had trouble distinguishing between Nazism and the Germans. The threat of another cataclysm - a feeling of being lost, a feeling that we were dreaming about a better world and that we cannot manage our problems - forces us to look for a Messiah to tell us what to do. There are many candidates, but we are choosing the ones who are saying comprehensible things, things we’ve heard before, things which sound familiar and do not give rise to skepticism.


We are marking the seventieth anniversary of the Nuremberg Trials. Can we understand yet why Europe allowed the swallowing of Czechoslovakia without one word in protest, why even now we think that World War II started with the attack on Poland, why America waited for the Japanese, looking unconcernedly on the massacres in Europe, why the anti-Semitic madness of Nazism was not only treated with seriousness but even evoked favorable interest in Europe and across the ocean? These were the questions of my youth; today I’m astonished by the repetition - by the inability to discern the disease or to know what the sick are capable of.


In the face of a threat to democracy we stop believing in democracy; in the face of threats of another Shoah we mobilize sympathy for gangsters and layers of hatred towards those in danger. Can we imagine a leftist columnist, an atheist, writing an article entitled “God bless the IDF”? As margin note to the commemoration of the Nuremberg Trials, Fred Maroun, a Canadian born and raised in Lebanon, writes about the threat of annihilation of the Jewish state and the extermination of its inhabitants. He writes about monsters who are once again promoting the dehumanization of the Jews in the name of world conquest. The difference between the thirties of the last century and today is the existence of the State of Israel and the Israeli Army, writes Maroun. The continuation of Nazi plans started in 1948, the second attempt was tried in 1967 and another one in 1973. This time an Israeli soldier was standing on the railway track to Auschwitz, repelling repeated attacks. Don’t be surprised, writes Maroun, that the IDF is the main object of hatred of anti-Semites - Arabic, European and American - from the left and from the right.

But the IDF of today is just as moral as the IDF of 50 years ago. The difference is that while in the past the IDF’s main attackers were regular armies, today the IDF is attacked by cowards who use children as their main weapon and who use the media’s naivety and cynicism as their main tool.


The IDF of today is just as important to the Jewish people as the IDF of 50 years ago. The anti-Semitic hate has not abetted. In fact, it keeps increasing. The haters know that while Western governments appease them and international bodies are their pawns, the IDF is still there, as tough as ever, standing up for the Jewish nation.


It is perhaps an odd phrase for an atheist to say, and it may be an even odder phrase for an Arab to say, but every moral person of every ethnicity and every religious persuasion should say it with me: God bless the IDF.

 Why? Fred Maroun has explained it many times: it’s impossible to separate the fight for democracy from the fight against fascism. He adds here his leftist convictions about equality and respect for the right of minorities. He adds also rationalism, constantly threatened by madness.


A rebellious Egyptian journalist tries to explain to the Egyptian public that it has let itself be hijacked by Islamist Fascist propaganda, that it has started to believe the absurd claim that the West hates Islam. The West, which builds mosques, takes in refugees from the war-torn Islamic world, and elects a Muslim as a mayor of London. I’ve posted his video on YouTube and it has had several dozen viewers. Another video, entitled “What Israeli soldiers are doing to Palestinian children” has had (in its Polish version) over one million two hundred thousand viewers, and every day a few hundred more new enthusiasts for ammunition to revive the old hatred.


At my age I shouldn’t be surprised by anything anymore. The flight from freedom has as a companion the need for collective thinking. I’m posting here this short video with the statements by Ibrahim Issa. A few more people will watch it, people who are also surprised and are searching for explanations, who are asking what’s happening with America, which is now facing a choice between Trump and Clinton, what’s happening with Poland, what’s happening with Britain. I do not try to predict the future. I’m just an observer, and day after day I can see the persistent search for moderate fanatics and the persistent rejection of moderate believers.


Translated by Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj











Żywopłot

Ja: Na co patrzysz?

Hili: Na żywopłot, znowu trzeba go przyciąć.    

Więcej

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov


Jak niezrozumiana nazwa stała się bronią — i dlaczego Żydzi powinni ją odzyskać


Nazwa „Palestyna” stała się w żydowskim dyskursie głęboko polaryzującym terminem. U części Żydów samo jej wypowiedzenie wywołuje dyskomfort, a nawet wrogość. Reakcja ta wynika często z jej skojarzenia z retoryką antysyjonistyczną lub antysemicką — zwłaszcza w kontekście współczesnych ruchów politycznych. Termin ten bywa postrzegany jako zakwestionowanie legalności istnienia Izraela — a nawet samej żydowskiej tożsamości narodowej.


Jednak ta reakcja nie ma wyłącznie charakteru politycznego. Jest również emocjonalna, historyczna i głęboko symboliczna.

Więcej

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon


BBC: "Czterech pracowników satyrycznego magazynu w Turcji zostało aresztowanych za opublikowanie rysunku, który rzekomo przedstawia proroka Mahometa – postać świętą w islamie, którego wizerunek jest kwestią głęboko kontrowersyjną. Turecki minister spraw wewnętrznych Ali Yerlikaya potępił rysunek opublikowany przez magazyn LeMan, nazywając go 'bezczelnym' i ogłosił, że zatrzymano redaktora naczelnego, grafika, dyrektora instytucjonalnego oraz rysownika."

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski


Wojna sześciodniowa na Bliskim Wschodzie spowodowała długotrwałe turbulencje w Europie Wschodniej. Zamieszkaliśmy w mieszkaniu cioci Mani na Pięknej. Pokój, kuchnia, łazienka i my we dwoje. Ciocia Mania to osobny rozdział. Małgorzata nie darzyła jej sympatią. Żydo-komuna w całej krasie. Powojenne życie spędziła w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Komunistką była przed wojną (światową), podczas wojny była w ZSRR, gdzie towarzysz Stalin uleczył ją z komunizmu. Małgorzata nie chciała się nawet interesować, dlaczego polazła do bezpieki, a Anna tylko się krzywiła. Tak czy inaczej, ciocia Mania wzięła przedwczesną emeryturę i pojechała turystycznie do Izraela. Małgorzata miała opiekować się mieszkaniem, więc przynajmniej chwilowo objęliśmy mienie pobezpieczniackie.

Więcej

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami


Od 7 października i początku wojny Izraela z Hamasem zachodni „postępowcy” zwrócili się przeciwko państwu żydowskiemu. Na ulicach i w mediach natężenie i gwałtowność nienawiści wobec Izraela – a nierzadko także wobec Żydów – bywały wręcz przytłaczające.


Czasem wręcz trudno pojąć naturę współczesnej nienawiści do Żydów. Jest tak powszechna i wszechogarniająca. Niemniej wciąż możliwe jest wyodrębnienie głównych elementów „postępowej” krytyki Izraela – a ściślej tego, co gdzie indziej nazywam „woke'owym antysemityzmem”.

U jego podstaw leży przekonanie, że Izrael jest ucieleśnieniem zła. Że jest państwem skrajnie nikczemnym. Widać to w sposobie, w jaki przeciwnicy Izraela już nie krytykują go według jakichkolwiek normalnych standardów. Nie ograniczają się do potępienia rządu Izraela, jego polityki czy działań w Gazie. Nie krytykują Izraela tak, jak krytykowane bywają inne państwa. Nie – krytycy Izraela przedstawiają go jako źródło całego zła tego świata. Widać to choćby na diagramie, który krążył w zeszłe lato w środowiskach antyizraelskich. „Palestyna to klucz” – głosił tytuł, sugerując, że to właśnie ten temat „łączy wszystko”.

Więcej
Blue line

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Jestem też matką. Sama myśl o cierpieniu moich dzieci jest nie do zniesienia. 

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Więcej

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej
Blue line

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel


Chociaż niedawna porażka sojuszniczych ugrupowań Iranu — Hamasu, Hezbollahu i Syrii Asada — przyniosła ulgę wielu osobom, zwłaszcza w Izraelu, to świętowanie jest nadal przedwczesne.
Cele Iranu nie zmieniły się tylko z powodu upadku jego pełnomocników. Prawdziwe zagrożenie, jakie Islamska Republika nadal stwarza dla całej ludzkości, leży na stole w jej podstawowym dokumencie — konstytucji. Przyjęta w 1979 r. i zmieniona w 1989 r. Konstytucja Islamskiej Republiki Iranu stanowi jasną artykulację przyszłego porządku świata, który Iran uważa za swój cel: najpierw narzucić go światu islamskiemu, a następnie całej ludzkości.

Więcej

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon



Po raz kolejny tureckie media wyprzedziły inne kraje i zostały światowym mistrzem w kwestii antysemityzmu.


Mają go więcej niż Iran. Więcej niż Jordania. Więcej niż Jemen.


Oto kilka ostatnich tureckich wyczynów.


A tu prawdziwa ilustracja 
artykułu w gazecie Aydinlik na temat tego, jak żydowscy miliarderzy rzekomo finansują Izrael:

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Dawno, dawno temu był sobie w Polsce komunizm. To nie był ruski komunizm, to nie był afrykański komunizm, ani jugosłowiański komunizm. To był nasz polski komunizm. Komunistów w Polsce nie widziałem. Byli oportuniści, mnóstwo łajdaków, byli marzyciele tacy jak Jacek Kuroń, urzeczeni utopią i chcący budować utopię, byli durnie tacy jak ja, którzy dali się nabrać na pomysł rewizjonizmu, czyli rozmiękczania tego od środka. (O tej mojej przygodzie z rewizjonizmem może będzie kiedyś osobno.)

Więcej

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch


Trzynastego czerwca 2025 r. Izrael rozpoczął operację Wstający Lew, prewencyjny atak militarny na irański program broni jądrowej, kilka godzin po tym, jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ONZ (MAEA) po raz pierwszy od 20 lat ogłosiła, że Iran naruszył porozumienie. Precyzyjne ataki zostały przeprowadzone przeciwko dowódcom wojskowym Iranu i naukowcom zajmującym się energią jądrową, a także przeciwko krytycznej infrastrukturze wojskowej, w tym irańskim systemom obrony powietrznej, obiektom do przechowywania i produkcji pocisków balistycznych oraz obiektom jądrowym. Premier Netanjahu uzasadniał te ataki jako konieczny akt samoobrony. „Gdyby tego nie powstrzymano, Iran mógłby wyprodukować broń jądrową w bardzo krótkim czasie — może to być rok lub kilka miesięcy” — powiedział.

Więcej

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman


Pozwolić najwyższemu przywódcy Iranu, Alemu Chameneiemu, wyjść z tej wojny bez szwanku to jak pozwolić Hitlerowi wycofać się do Berlina w 1944 roku — z poturbowaną armią, ale z nietkniętą ideologią.


Czy potrafisz wyobrazić sobie świat, w którym architekci ludobójstwa mogą działać dalej bezkarnie — nadal trzymają się władzy i wciąż wierzą, że mieli rację?


To nie jest alternatywna historia. To ostrzeżenie.

Bo po 12-dniowej wojnie między Izraelem a Iranem właśnie z takim scenariuszem flirtuje dziś świat. Najwyższy Przywódca Iranu, Ali Chamenei, przeżył. Jego reżim nadal jest chroniony. Jego machina propagandowa nadaje. Jego Gwardia Rewolucyjna nadal maszeruje. Jego rakiety mogą być osłabione, jego zastępcze siły zdezorientowane, jego program nuklearny cofnięty — ale on sam pozostaje nietknięty.

Więcej

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson


Niedawno znalazłem się na spotkaniu zorganizowanym przez godną podziwu, nieco donkiszotowską organizację Tafsik — grupę, której misją jest zszywanie postrzępionych nitek ludzkiej wspólnoty w epoce dudnienia plemiennych werbli. To było wspaniałe wydarzenie, kalejdoskop sprzeciwu wobec ponurych obrazów współczesnego świata.

Więcej

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield


Ameryka właśnie stała się nieprzewidywalna.
Jedną z największych słabości amerykańskiej polityki zagranicznej była nasza przewidywalność. Nasi przeciwnicy potrafili dokładnie określić, co zrobimy, a czego nie.


Jednym z największych atutów prezydenta Trumpa jest jego nieprzewidywalność. W sprawie ataków na Iran nie tylko trzymał wszystkich w niepewności do ostatniej chwili, ale też zastosował wyrafinowane środki, by zmylić obserwatorów. Dan Caldwell, znajomy Tuckera Carlsona, został usunięty z Pentagonu z powodu zarzutów o przecieki. Podobny los spotkał kilku innych. Kiedy ataki faktycznie zostały przeprowadzone, nie pojawiły się wcześniej żadne przecieki – mimo że niektóre media twierdziły, iż mają informacje od anonimowych „urzędników”. Wszyscy nauczyli się milczeć w sprawach naprawdę istotnych.

Więcej

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Karykatura zamieszczona przez egipskiego liberała.

Mamy przywilej żyć w tych czasach – czasach, których nigdy nie zapomnimy, w których ważą się losy narodów.


Izrael wykonał całą ciężką pracę, tę brudną robotę – w imię własnego przetrwania, w imię Zachodu, w imię całej ludzkości. Niezwykłe osiągnięcie militarne państwa żydowskiego, w połączeniu z sukcesem zadziwiającej operacji psychologicznej – zdawałoby się, że skoordynowanej ze Stanami Zjednoczonymi – doprowadziło do unicestwienia niemal już gotowej zdolności Iranu do zniszczenia Izraela – chas we’szalom (Boże uchowaj!).

Więcej

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 


Nieznośna lekkość dalszego bytu. Informuję szanownych czytelników o chwilowej (lub trwałej) impotencji twórczej. Podobnie jak z pszczołami (tymi od Kubusia Puchatka), z impotencją nigdy nic nie wiadomo. Mój mózg chodzi na zwolnionych obrotach, a nie chciałbym zabierać ludziom czasu ględzeniem.


Zbyt dużo palę. Siedzę na schodkach werandy, gdzie siedzieliśmy 40 minut przed śmiercią Małgorzaty, a ona silnym i ożywionym głosem referowała ostatnie wiadomości. Zawsze lubiliśmy siedzieć na tych schodkach, czasem dziwiliśmy się, że tak pięknie urządziliśmy sobie to nasze ostatnie gniazdko. Tak wyszło — dziewięćdziesiąt procent zasługi to wiele przypadków, dziesięć procent to wysiłki, żeby przypadkowym zdarzeniom nadać jakiś sens.

Więcej

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon


Aleksandr Dugin, rosyjski ultranacjonalista często nazywany „filozofem Putina”, to nie tylko niebezpieczny ideolog. To także antysemita opętany teoriami spiskowymi na punkcie Izraela, a jego majaki odzwierciedlają powracającą prawdę: że Żydzi i państwo żydowskie postrzegani są jako egzystencjalne zagrożenie dla totalitarnych ideologii – właśnie dlatego, że wartości żydowskie pozostają z nimi w moralnej opozycji.

The New York Times przedstawił Dugina swoim czytelnikom w 2022 roku, opisując go jako „filozofa Putina”, który był jednym z głównych orędowników inwazji na Ukrainę.
Jego myśl opiera się na idei „eurazjatyzmu” – przekonaniu, że Rosja to odrębna cywilizacja, która powinna stworzyć państwo obejmujące cały kontynent, wzorowane na dawnym imperium, ale bez komunistycznej ideologii Związku Radzieckiego. 

Więcej
Blue line

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield


„Ameryka nie może nam nic zrobić” – przechwalał się ajatollah Chomeini, przetrzymując naszych zakładników. Administracja Cartera osłabiła rządy szacha na korzyść islamistów, którzy przejęli władzę, a następnie uniemożliwili żołnierzom piechoty morskiej obronę amerykańskiej ambasady i ludzi w niej przebywających przed muzułmańskimi grupami „studenckimi”, które twierdziły, że przybywają z pokojową intencją. „Pokojowi” działacze studenccy przejęli amerykańską ambasadę i wzięli jej pracowników jako zakładników.
Najwyższy Przywódca Ali Chamenei drwił z prezydenta Trumpa w tym samym przekonaniu, że „Ameryka nie może nam nic zrobić” — w czerwcu, po tym jak zaproponowano mu porzucenie irańskiego programu produkcji broni jądrowej. Najwyższy Przywódca powiedział: „Nasza odpowiedź na amerykańskie bzdury jest jasna: nie mogą nic zrobić w tej sprawie”.

Więcej

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain


Wygląda na to, że Chamenei powtórzy błędy Saddama i Nasrallaha: bombastyczne przemówienia, nierealne obietnice zniszczenia Izraela i machina wojenna zdziesiątkowana przez państwo żydowskie. Niezależnie od wyniku wojny między Iranem a Izraelem, Teheran ogłosi zwycięstwo. Najwyższy Przywódca Iranu Ali Chamenei już zacytował werset Koranu „zwycięstwo od Boga i nieuchronny podbój”. Obserwatorzy Bliskiego Wschodu widzieli ten film wiele razy i zawsze kończy się tak samo: dzięki swojej potędze militarnej Izrael zwycięża — podczas gdy pobity Iran i jego sojusznicy pokazują znak zwycięstwa na gruzach, które kiedyś nazywali domem. Zwycięstwo militarne nigdy nie zdarza się przez czysty przypadek. Jest to jedynie wierzchołek góry lodowej — wynik zbudowany na sukcesie w innych dziedzinach, w tym wolności, dobrych rządach, rządach prawa, wzroście gospodarczym i postępie naukowym.

Więcej

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski


Dostaję pytania, co dalej z „Listami”. Nie umiem jeszcze odpowiedzieć. Chwilowo wyjmowałem ze spiżarni teksty przełożone przez Małgorzatę, ale to się skończyło. Wózek zaprojektowany na dwa konie trzeba będzie przerobić. Małgorzata poświęcała sześć godzin dziennie na przeglądy źródeł — jedne referowała ustnie, inne z adnotacją „przeczytaj koniecznie”, jeszcze inne „zobacz, czy to dla nas”.


Czy jest szansa, żeby ciągnąć te „Listy” bez obniżenia ich poziomu? Rozważam różne koncepcje: ograniczenie publikacji do pięciu dni w tygodniu albo do jednego tekstu dziennie. Nie wiem, być może będę trochę eksperymentował, sprawdzał, ile potrafię. Pewnie będzie nieco więcej moich tekstów, mniej tłumaczeń. (Czasu potrzebnego na śledzenie tego, co ważne, nie można nadmiernie redukować.)

Więcej

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson


Zacznijmy od szczerej obserwacji: naród żydowski, stanowiący zaledwie 0,2% populacji świata, nie tylko przetrwał, ale wręcz rozkwitł, uderzając tak mocno, że równie dobrze mogliby boksować w wadze ciężkiej.

Tymczasem ich przeciwnicy — szczególnie w świecie arabskim — tkwią w bagnie, które sami stworzyli, miotając się w lamentach, podczas gdy ich gospodarki i społeczeństwa są w rozpadzie. Teza jest prosta: Żydzi wygrywają, ich wrogowie  obsesyjnie myślą o Izraelu i jego mieszkańcach, być może nadszedł czas, aby nienawistnicy spojrzeli w lustro i zajęli się swoją katastrofalną impotencją.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 

Izrael musi powiedzieć
kim jest wróg
Yonatan Daon

Komiczny upadek
kultu kefiji
Brendan O’Neill

Świat pogrążył się
w moralnej otchłani
David Collier

Powinniśmy poważnie traktować
hasło „Śmierć Ameryce”
Daniel Greenfield

Antysemityzm bywa wyrokiem
śmierci
Joshua Hoffman

Izrael wykonuje
brudną robotę za innych
Elder of Ziyon

Chirurgiczny atak
na tyranię islamistyczną
Brendan O’Neill

Tak wygląda
„Nigdy więcej”
Joshua Hoffman

Skorumpowana sprawa
sądowa przecuiw Netanjahu
David Isaac

Wczoraj był piątek
trzynastego
Andrzej Koraszewski

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk