Prawda

Wtorek, 8 lipca 2025 - 08:57

« Poprzedni Następny »

The Spirituality of an Atheist

Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

The Spirituality of an Atheist


Andrzej Koraszewski 2015-03-08


Do atheists have any spirituality? A certain internaut wracked his brain about this problem in a comment to one of our articles, and he was not alone. I used to get this question at various meetings and was met with astonishment when I asked for a definition of spirituality.

Spirituality seems to imply a soul. It is not mentioned in a passport, but if there were a place for it, in mine I would have to write: N/A. But can there be a soulless spirituality? An atheist has consciousness, but you may search and search for a soul. Moreover, he/she is skeptical about the existence of a soul in a believer as well, and this skepticism shades into irony or even mockery. Indeed, various investigations and measurements have been carried out, with nary a result.


If this spirituality, as some desire, should be associated with activities of supernatural forces or with some “dimension” of the psyche which differentiates us from the animal kingdom and therefore (for some unknown reason) comes from a being that is more intelligent than we are, then this type of spirituality is nothing more than a clumsy profession of faith and, indeed, an atheist has no business having it.


Spirituality based on a foundation of souls and ghosts requires a belief in ghosts. So, can spirituality acquire a more solid foundation? Maybe, but more about this later.


Let us consider another version of spirituality – spirituality as spiritualism. Here ghosts and spirits are even perceptible. We sit down at the appropriate table and with the help of an appropriate medium we cry: O spirit, speak to me! From a suitably spiritual wall comes a spirit visible only to the medium and sometimes even to the equally spiritual participant of the spectacle. This type of spirituality is profitable (but then, so are others). This is a spirituality connected to parapsychology, telekinesis, occultism and the like.


There is also an existential spirituality, the spirituality of philosophers and poets. Among the former it seems to be linked to elation about a thought, sometimes eschatological, sometimes narcissistic. Sometimes philosophers’ spirits jump out of their skins, sits beside them and wait for applause. A poet’s spirituality tends to be different; more often it is a product of sensual delight, sometimes caused by a muse’s bosom, sometimes by a sunset enhanced by a hangover.


The market for spiritual practices seems to be older than a creative attempt to give us some explanation for our raptures. Our internaut ponders whether an atheist can be capable of raptures, if he/she can love mama, refrain from biting off children’s ears and distinguish between good and evil. With a spiritual rapture he concludes that, no, never ever, because spirituality in his opinion is “the exchange of thought with a being of higher thoughts”. He continues with a slightly more intelligible text: “Atheism is empty and naked, it is a bird which pulled out all its feathers and is running around claiming that it flies, but you have to kick his ass for him to fly”. Apparently the thought of “kicking ass” makes him feel more spiritual.


Evolutionary psychology is not going to help in this discussion, because first you have to agree that evolution of life exists. Meanwhile the arguments of science cannot be accepted (what’s more, it is forbidden) because of a toxic spirituality.


I encountered the notion of toxic spirituality on “The Catholic Guide” website, where those inspired by the spirit of a St. John Bosco are writing about the regions of activity of contemporary evil spirits, listing: “Antrovis, Hare Krishna, Himawanti, Jehovah’s Witnessess, Raelians, scientology, Moonies, Heaven Family and Amway as well as psychomanipulative movements and groups and New Age ideology”.


I totally agree with the thesis of the said text, though I have a feeling that this list of vehicles of toxic spirituality is overly modest. I would put Islam in the most prominent place on a list of toxic spirituality. After all, both quantity and quality count, and Islam is a great religion and it’s spirituality is as toxic as Hell.


There is a double problem with toxic spirituality, for we have here two words fuzzily defined. Toxicity, when related to living organisms that really exist, is well defined. Not so well when it comes to toxic spirituality, i.e. poisoning something which is difficult to grasp with something which is equally difficult to determine.


As with mind so with spirituality – we know what a brain is, we can put it into a jar and place it on the mantelpiece, we know more and more about the brain, we understand better and better how it works. Not so with mind, and the question of how the mind works is not the same as how the brain works.


It is mind which seems to be a footbridge to spirituality. I can’t take a mind into my hand, but still it exists. We are dangerously close to the soul here. Can we talk legitimately about the mind of a dog, a cat, a mouse or a crocodile? There is a huge difference between the mind of a crocodile and that of a cat. A cat’s mind is capable of processing a much greater amount of information (which also translates into higher emotions like attachment, jealousy, and analytical ability). A cat’s mind is a wonderful computing machine but also a center of emotions. While the crocodile’s mind is limited to simple emotional reactions, to the need to “kick somebody’s ass”, a cat is more spiritual and is capable of slightly more unbridled calculation.


But let us return to the toxic spirituality. If we say, for the sake of argument, that the concepts of spirituality and mind are close to each other in meaning, that spirituality is merely (and exclusively) a product of the complex brain, capable of social bonds not based on instinct alone, then toxic spirituality leads to a scrambled mind.


A mind scrambled by toxic spirituality is worthy of study. Following the ideas of “The Catholic Guide”, we usually have psychomanipulation here which normally starts in infancy, is continued through the formative years, and maintained in maturity. In the case of Islam (as well as any other religion) it can lead to such strong faith in the afterlife that it triggers the desire to autodestruct in order to gain access to 72 imaginary virgins, waiting for a martyr dripping with blood – both his own and his victims’. In this case scrambling a mind by toxic spirituality attains the level of an absolute.


The spiritual interpretation of good is interesting here. Religions speak, quite in concert, about the divine (or spiritual) origin of morality. The holy books of different religions recommend, quite in concert, murdering infidels, and they similarly formulate the first and most supreme moral commandment: “You shall have no other gods before me”. Gods are tribal, therefore morality is tribal as well. To begin with, the order not to kill was related to a clan—a kinship group—so it was wrong to kill a member of the same clan and right to kill a member of a neighboring clan. (It was the same with stealing goods—material and living—like wives). The development of morality went in tandem with the development of a social organization and with the transition from a kinship society (i.e. clans) to a broader society based on an abstract kinship in which the “brotherhood” was symbolic. A spirituality which strengthened social bonds entered the phase of symbolic spirituality, i.e. it was based on symbols, usually simple ones and stemming from a totem in one way or another.


None of it would be possible without a language. Language plays a very special role in the history of spirituality. A myth about ancestors, based on a dream about ancestors, would not be possible without a way to describe that dream about ancestors. Animals dream just as we do, and anybody who has observed a dreaming dog knows that those dreams are often very complex. However, a dog who dreams about a huge menacing barking rabbit has no way to share his dream with anybody. A chimpanzee watching a film featuring an enemy whom he murdered after a hard struggle, is terrified.[1] But he can’t describe this experience to others. The presence of dreamed spirits becomes a social fact only when the dream is the subject of a narrative, which in a blink of an eye can become the subject of psychomanipulation. It is safe to assume that religious spirituality was begotten by a spirit and this spirit was the creation of a dreaming mind.


But is religious spirituality always toxic? It can be said that already on the clan-religion level religious spirituality could contribute to the reduction of the number of killings inside a clan and to raising morale in order to increase the number of killings (also rapes, plunder, and kidnappings) of other clans. The commandment by a symbolic supreme being gave a moral sanction to slaughtering inhabitants of a neighboring village, town, and—in time—country, while calling for (at least verbally) a toning down of cruelty inside one’s own society. Because we can observe fights between neighboring groups of chimpanzees in nature, we can tell that together with language and religion came the spiritualization of behaviors that also exist in the animal world.


Our internaut and other theologians try to convince us that morality comes from God and is transmitted orally by religious instruction. Divine instructions in the matter of morality are doubly dubious. First, there are serious reservations concerning their origin: do they really come from God (or gods) or from usurpers claiming that they recently had a meeting with God and industriously wrote down all His words? Second, the quality of those instructions gives rise to huge reservations of a moral nature, and theologians themselves generally do not recommend a too serious adherence to the purported words of God. (Sometimes it is recommended to omit commandments about gouging out eyes, beheading, cutting off hands, selling into slavery, stoning and the like.) Nonetheless, an intelligent interpretation of those divine commandments can lead to the conclusion that many religions promote similar moral directives and that they are also compatible with normal decency. Those are directives that recommend sympathy for a fellow human being, and empathy, co-operation, and help instead of enmity. This openness, or rather kindness towards another human being, is also thrown into the same ragbag of religious spirituality. If any religion really produced kindly humans, we could start wondering about it. (The successes of Quakers are very interesting here, but unfortunately their attempts to base a state organization on their moral system collapsed.)


The ubiquity of a positive assessment of moral norms appealing to sympathy, protectiveness, and friendship prompts us to look for patterns of those behaviors in nature. One of the most interesting instincts shaped by evolution is the maternal instinct. There is a strong correlation between the degree of an organism’s complexity and the development of the brain and the lengths of necessary parental care. The maternal instinct can lead to sacrificing one’s own life for one’s offspring in exceptional circumstances, and always leads to a long-term and dedicated sacrifice of one’s own interests for the sake of one’s children. Is the maternal instinct the “mother” of all other moral impulses? The matter is more complicated than that, but there is a great deal of evidence pointing to the fact that God got attached to moral questions very late indeed.


Adoptions are extremely intriguing in animal behavior. Among more developed mammals adoptions take place very often among relatives. But some absolutely stupefying adoptions also take place. The film about a lioness that adopted a baby oryx is well worth watching. The domestication of many species of animals most probably was not the effect of a divine plan but a consequence of the protectiveness instinct towards everything which is small and helpless. The observation of sexual selection in social animals also shows a peculiar competition between the attraction of naked power and the attraction of tenderness, co-operation and loyalty. Research shows that in many species brawn and brutality do not guarantee to the tough guys the greatest number of offspring, and character is often competitive with purely physical features. Researchers have also noted numerous cases of inter-species friendship in nature. (One of the most beautiful I have ever seen is a story about a friendship between an orangutan and a hound.)


Since spirituality is also associated with such emotions as friendship, love, and admiration of beauty, we can without difficulty prove that this type of spirituality manages perfectly well without religion, and that the tendency toward such behaviors (as well as toward cruelty) can be derived from biology. Evolutionary psychology tells us much more about the bases of morality than all the religions of the world. But if we assume that both kindness and cruelty are in nature, what was the role of religion in strengthening the positive assessment of those behaviors we judge as moral? The answer is simple: a complex one. They encouraged moral reflection and served as a tool to enforce social order. They strengthened equally behaviors we describe today as morally positive, as well as behaviors which are today morally abhorrent. They supported gentleness and they supported cruelty.


When I write “equally” it could be interpreted as a researched and measured phenomenon. No, we cannot quantitatively describe religious spirituality: was it, historically speaking, more often toxic or was it more often conducive to moral progress, reducing killings, violence, and promoting cooperation instead of fighting? But a claim that it strengthened good behaviors only is a plain falsehood.


If we base spirituality on a grounding of biology, if we connect it with sensitivity, altruism, friendship and co-operation, curiosity, and admiration for beauty, there is a place for spirituality without religion and without a belief in souls, ghosts and spirits.


We are still left with a question: can the spirituality of an atheist be toxic? Many believers think that it is toxic just because it is bereft of faith in God. Those I can only ignore. But let’s remember that atheism as such means only that I treat a God hypothesis as one that is very poorly backed up and with so small a probability that it is not worth bothering with. Here, though, atheism ends and its combination with other ideas, such as rationalism, humanism, and democracy begins, and so it can also appear in conjunction with totalitarian ideas, which can push it towards secular toxic spirituality.


Atheism, contrary to religion, does not insist on its moral superiority. An atheist’s spirituality manages without a soul and without ghosts, it takes advantage of the beauty our mind allows us to discover, but discovering our biological heritage – our tendency both to altruistic and cruel behaviors – we live in fear of having our minds scrambled by spirituality either based on kitschy religious instructions or kitschy little red books with the thoughts of Chairman Mao. We are threatened not only by the temptation of spiritual villainy but also spiritual obtuseness. The toxicity of barbaric spirituality restricts the possibilities of our perception and communication with others.


Atheism does not eliminate those threats, it can merely lessen them.


Notes

[1] Franz de Waal describes this situation in one of his books.

Translated by Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson

First published in “Butterflies and Wheels” in 2010


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj









Łajdacy

Hili: Trzylistna koniczyna jest symbolem Irlandii – dlaczego ci Irlandczycy są takimi łajdakami.  

Ja: Nie wszyscy. Znam wspaniałych, pomyśl o Brendanie.   

Więcej

Historyczne ostrzeżenie
od Franklina
Bob Goldberg

<strong data-start=\

Benjamin Franklin, pisząc w 1788 roku w obronie Konstytucji Stanów Zjednoczonych, posłużył się mocną analogią zaczerpniętą z Tory i Talmudu. Ostrzegał, że cnota publiczna może zostać przejęta przez ludzi udających obrońców wolności, którzy w rzeczywistości dążą do władzy. Jako przykład przywołał bunt Koracha przeciwko Mojżeszowi:


„U Józefa Flawiusza i w Talmudzie znajdujemy szczegóły, których nie przedstawiono w pełni w Piśmie Świętym… Korach oskarżył Mojżesza o to, że rozmaitymi podstępami i oszustwami zdobył władzę i odebrał ludowi wolność.”
„Uchodził za gorliwego orędownika wolności i równych praw, wzywał do ustanowienia wolnej konstytucji… Ludzie byli skłonni go słuchać; niektórzy proponowali nawet, by został królem.”
„Skutki były straszliwe… a 250 ich przywódców… pochłonął ogień wychodzący z sanktuarium.”
„Czytając ten opis, można odnieść wrażenie, że to współczesny świat. Sceny są takie same, a natura ludzka najwyraźniej niewiele się zmieniła.”
„Konstytucja zatem nie będzie ani bezpieczna, ani trwała, jeśli ludzie nie będą dostatecznie oświeceni i cnotliwi, by odróżniać fałszywych przyjaciół wolności od prawdziwych.”


Słowa Franklina powinny być ostrzeżeniem również dla naszych czasów. Nie każdy krzyk „wyzwolenia” jest sprawiedliwy. Nie każdy ruch odwołujący się do praw człowieka jest moralny. I nie każda instytucja, która głosi inkluzywność, ma na myśli Żydów.

Więcej

Nieświęty sojusz marksizmu
i radykalnego islamizmu
Paul Finlayson 


Osobliwe zjawisko „nigdy bym ich razem nie połączył” — jak Liberace i Torquemada, albo Freud i burka — mamy teraz do czynienia z groteską tak ostrą, że Orwell wyplułby whisky do najbliższej popielniczki i przeładowałby pióro: mowa o nienaturalnym, bluźnierczym sojuszu marksizmu i radykalnego islamizmu.
To nie jest koalicja — to czołowe zderzenie dwóch ideologicznych pijaków, pędzących w przeciwnych kierunkach tą samą jednokierunkową ulicą, dzieląc się piersiówką z napisem „Śmierć Zachodowi”. Wyobraźcie sobie, jeśli zdołacie to znieść, ślub z przymusu między Che Guevarą a ajatollahem, udzielany przez zapłakanego biurokratę z ONZ, mruczącego uznania dla rdzennych ludów w dwunastu językach.

Więcej
Blue line

Niezwykła propozycja
Palestyńczyków
Andrzej Koraszewski 

Hebron: Źródło: Wikipedia

Jak donosi „Israel Hayom”,  grupa czołowych szejków z Hebronu wystąpiła z inicjatywą wystąpienia z Autonomii Palestyńskiej i utworzenia ”Emiratu Hebronu”. Emirat przystąpiłby do Porozumień Abrahamowych.     

 

Według artykułu Elliota Kaufmana w Wall Street Journal, propozycja, która została przekazana ministrowi gospodarki Nirowi Barkatowi, obejmuje całkowite wycofanie się z Autonomii Palestyńskiej i bliską współpracę gospodarczą z Izraelem, która obejmowałaby zatrudnienie dziesiątek tysięcy pracowników z Hebronu.

Więcej

Chiny zbroją Huti, a Huti
zawierają pakt z Al-Szabab
Christine Douglass-Williams

Bojownicy Huti oddają nazistowski salut.

Morze Czerwone to szlak o kluczowym znaczeniu dla firm transportujących towary z Azji do Europy. Odpowiada za około „15% całkowitego światowego handlu morskiego”. Huti zakłócają ten szlak od początku 2024 roku, co wpływa na wzrost kosztów transportu i wydłuża czas dostaw — statki są bowiem celem ataków. Przekłada się to na wyższe ceny dla konsumentów na Zachodzie, i tak już dotkniętych kryzysem gospodarczym. Na początku maja Huti, wspierani przez Iran, zawarli porozumienie z Trumpem, zobowiązując się do zaprzestania ataków na statki w regionie Morza Czerwonego.

Więcej
Blue line

Gwałt, wcale tak bardzo
nie posunęliśmy się do przodu!
Phyllis Chesler

Sean John Combs, znany jako Puff Daddy, P. Diddy, Puffy i Diddy – amerykański producent muzyczny, raper i aktor. Combs został aresztowany i oskarżony 16 września 2024 r. o wymuszenia, handel ludźmi siłą i transport w celach prostytucji. 2 lipca 2025 r., po trzech dniach narad, ława przysięgłych uznała Combsa za winnego dwóch zarzutów transportu w celach prostytucji z udziałem Ventury, innej byłej dziewczyny i pracowników seksualnych, ale nie uznała go za winnego spisku w celu wymuszenia okupu i zarzutów handlu ludźmi. Tego samego dnia Combsowi odmówiono zwolnienia za kaucją i nakazano mu pozostanie w areszcie do czasu ogłoszenia wyroku, który ma się odbyć 3 października. 

Odpowiadając na mój artykuł o katastrofie „Freak-off” z udziałem Diddy’ego, wielu czytelników pisało do mnie prywatnie. Zgadzali się z tym, co napisałam – ale jedna kobieta przesłała wyjątkowo niepokojący komentarz. Oczywiście ma pełne prawo do własnego zdania, ale przypomniała mi nieodżałowaną Margaret Mead, z którą kiedyś debatowałam – w 1977 roku. Mead wierzyła, że jeśli kobieta została zgwałcona, to zasłużyła na to; „musiała naruszyć jakieś tabu”.

Więcej

Jak zła terapia przejęła
kontrolę nad szkołami
Coleman Hughes

Coleman Hughes (Źródło: wikipedia)

Oto metoda: wyobraź sobie, że poziom każdego z tych czterech bożków w twoim życiu spada do średniej krajowej. Jak bolesne byłoby to dla ciebie w każdym z przypadków? Jak bardzo cierpiałbyś, mając jedynie przeciętną ilość władzy? Bogactwa? Przyjemności? Honoru? (Z drugiej strony, jeśli jesteś poniżej średniej w którejś z tych kategorii, którą najbardziej chciałbyś zwiększyć?)

Gdy Brooks zadał mi to pytanie, moją pierwszą myślą było to, że utrata władzy w ogóle by mnie nie ruszyła. Nigdy mnie to specjalnie nie pociągało. Przez lata miałem własny zespół, ale o wiele bardziej lubiłem być muzykiem wspierającym w cudzych projektach. Uwielbiam prowadzić podcast, ale nie przepadam za byciem jego szefem.

Więcej

Sprawozdanie
"Pana Nie wiem”
Andrzej Koraszewski


Pozwólcie, że wyjaśnię. Jak wyjaśnić siedmioletniemu chłopcu, kim jestem? Z jednej strony siwy obcy staruch, z drugiej – inteligentny siedmiolatek, syn cudownej przyjaciółki, która na upartego mogłaby być moją wnuczką. Jego matkę znam od czasu, kiedy miała czternaście lat, a nasze gęby rozjaśniały się zawsze przy każdym spotkaniu. Wczoraj wpadła, a raczej – kazałem jej przyjść do mnie, bo spotkanie na ulicy czy w sklepie groziło cyrkiem wspólnego, publicznego płaczu. Samotnie wychowuje syna i gadała o nim bez końca. Rozstaliśmy się jej stanowczym stwierdzeniem: „Następne spotkanie u mnie, będzie prawdziwa kawa, a nie to twoje rozpuszczalne świństwo”. Wróciłem do roboty, a gdzieś z tyłu głowy pytanie: jak też ja się przedstawię młodemu człowiekowi, który niedawno stracił dziadka i prawdopodobnie ma ograniczoną ochotę na rozmowę ze starym obcym dziadem? Trzeba się będzie jakoś przedstawić, ale jak?

Więcej

To jest
antyfaszysta
Brendan O'Neill


Jeśli chcesz zobaczyć prawdziwego antyfaszystę, zapomnij o pozerach i nienawistnikach z Glastonbury – spójrz raczej na krótkie, odważne życie Yisraela Natana Rosenfelda. Gdy „antyfaszyzm” dla ospałych narcyzów z zachodniej lewicy oznacza jedynie wycie „Fuck Farage” i jedzenie wegańskich lodów na festiwalu muzycznym, dla Natana oznaczał wstąpienie do wojska i walkę przeciw ludziom, którzy dokonali największej rzezi Żydów od czasu Holocaustu. W obliczu rasistowskich kłamstw naszych elit, które oczerniają IDF jako ludobójczych demonów, Natan – ten współczesny Machabeusz – walczył za swój naród i swój lud przeciw ich faszystowskim prześladowcom. Jego niezwykła odwaga okrywa hańbą nikczemników z Glastonbury, którzy życzyli mu śmierci.]


Nazwisko, które powinniśmy zapamiętać z tego weekendu, to nie Bob Vylan. Ani Pascal Robinson-Foster – tak naprawdę nazywa się ów punk nienawidzący Izraela, który wzbudził takie oburzenie na Glastonbury. 

Więcej

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov


Jak niezrozumiana nazwa stała się bronią — i dlaczego Żydzi powinni ją odzyskać


Nazwa „Palestyna” stała się w żydowskim dyskursie głęboko polaryzującym terminem. U części Żydów samo jej wypowiedzenie wywołuje dyskomfort, a nawet wrogość. Reakcja ta wynika często z jej skojarzenia z retoryką antysyjonistyczną lub antysemicką — zwłaszcza w kontekście współczesnych ruchów politycznych. Termin ten bywa postrzegany jako zakwestionowanie legalności istnienia Izraela — a nawet samej żydowskiej tożsamości narodowej.


Jednak ta reakcja nie ma wyłącznie charakteru politycznego. Jest również emocjonalna, historyczna i głęboko symboliczna.

Więcej

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon


BBC: "Czterech pracowników satyrycznego magazynu w Turcji zostało aresztowanych za opublikowanie rysunku, który rzekomo przedstawia proroka Mahometa – postać świętą w islamie, którego wizerunek jest kwestią głęboko kontrowersyjną. Turecki minister spraw wewnętrznych Ali Yerlikaya potępił rysunek opublikowany przez magazyn LeMan, nazywając go 'bezczelnym' i ogłosił, że zatrzymano redaktora naczelnego, grafika, dyrektora instytucjonalnego oraz rysownika."

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski


Wojna sześciodniowa na Bliskim Wschodzie spowodowała długotrwałe turbulencje w Europie Wschodniej. Zamieszkaliśmy w mieszkaniu cioci Mani na Pięknej. Pokój, kuchnia, łazienka i my we dwoje. Ciocia Mania to osobny rozdział. Małgorzata nie darzyła jej sympatią. Żydo-komuna w całej krasie. Powojenne życie spędziła w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Komunistką była przed wojną (światową), podczas wojny była w ZSRR, gdzie towarzysz Stalin uleczył ją z komunizmu. Małgorzata nie chciała się nawet interesować, dlaczego polazła do bezpieki, a Anna tylko się krzywiła. Tak czy inaczej, ciocia Mania wzięła przedwczesną emeryturę i pojechała turystycznie do Izraela. Małgorzata miała opiekować się mieszkaniem, więc przynajmniej chwilowo objęliśmy mienie pobezpieczniackie.

Więcej

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami


Od 7 października i początku wojny Izraela z Hamasem zachodni „postępowcy” zwrócili się przeciwko państwu żydowskiemu. Na ulicach i w mediach natężenie i gwałtowność nienawiści wobec Izraela – a nierzadko także wobec Żydów – bywały wręcz przytłaczające.


Czasem wręcz trudno pojąć naturę współczesnej nienawiści do Żydów. Jest tak powszechna i wszechogarniająca. Niemniej wciąż możliwe jest wyodrębnienie głównych elementów „postępowej” krytyki Izraela – a ściślej tego, co gdzie indziej nazywam „woke'owym antysemityzmem”.

U jego podstaw leży przekonanie, że Izrael jest ucieleśnieniem zła. Że jest państwem skrajnie nikczemnym. Widać to w sposobie, w jaki przeciwnicy Izraela już nie krytykują go według jakichkolwiek normalnych standardów. Nie ograniczają się do potępienia rządu Izraela, jego polityki czy działań w Gazie. Nie krytykują Izraela tak, jak krytykowane bywają inne państwa. Nie – krytycy Izraela przedstawiają go jako źródło całego zła tego świata. Widać to choćby na diagramie, który krążył w zeszłe lato w środowiskach antyizraelskich. „Palestyna to klucz” – głosił tytuł, sugerując, że to właśnie ten temat „łączy wszystko”.

Więcej
Blue line

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Jestem też matką. Sama myśl o cierpieniu moich dzieci jest nie do zniesienia. 

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Więcej

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel


Chociaż niedawna porażka sojuszniczych ugrupowań Iranu — Hamasu, Hezbollahu i Syrii Asada — przyniosła ulgę wielu osobom, zwłaszcza w Izraelu, to świętowanie jest nadal przedwczesne.
Cele Iranu nie zmieniły się tylko z powodu upadku jego pełnomocników. Prawdziwe zagrożenie, jakie Islamska Republika nadal stwarza dla całej ludzkości, leży na stole w jej podstawowym dokumencie — konstytucji. Przyjęta w 1979 r. i zmieniona w 1989 r. Konstytucja Islamskiej Republiki Iranu stanowi jasną artykulację przyszłego porządku świata, który Iran uważa za swój cel: najpierw narzucić go światu islamskiemu, a następnie całej ludzkości.

Więcej

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon



Po raz kolejny tureckie media wyprzedziły inne kraje i zostały światowym mistrzem w kwestii antysemityzmu.


Mają go więcej niż Iran. Więcej niż Jordania. Więcej niż Jemen.


Oto kilka ostatnich tureckich wyczynów.


A tu prawdziwa ilustracja 
artykułu w gazecie Aydinlik na temat tego, jak żydowscy miliarderzy rzekomo finansują Izrael:

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Dawno, dawno temu był sobie w Polsce komunizm. To nie był ruski komunizm, to nie był afrykański komunizm, ani jugosłowiański komunizm. To był nasz polski komunizm. Komunistów w Polsce nie widziałem. Byli oportuniści, mnóstwo łajdaków, byli marzyciele tacy jak Jacek Kuroń, urzeczeni utopią i chcący budować utopię, byli durnie tacy jak ja, którzy dali się nabrać na pomysł rewizjonizmu, czyli rozmiękczania tego od środka. (O tej mojej przygodzie z rewizjonizmem może będzie kiedyś osobno.)

Więcej

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch


Trzynastego czerwca 2025 r. Izrael rozpoczął operację Wstający Lew, prewencyjny atak militarny na irański program broni jądrowej, kilka godzin po tym, jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ONZ (MAEA) po raz pierwszy od 20 lat ogłosiła, że Iran naruszył porozumienie. Precyzyjne ataki zostały przeprowadzone przeciwko dowódcom wojskowym Iranu i naukowcom zajmującym się energią jądrową, a także przeciwko krytycznej infrastrukturze wojskowej, w tym irańskim systemom obrony powietrznej, obiektom do przechowywania i produkcji pocisków balistycznych oraz obiektom jądrowym. Premier Netanjahu uzasadniał te ataki jako konieczny akt samoobrony. „Gdyby tego nie powstrzymano, Iran mógłby wyprodukować broń jądrową w bardzo krótkim czasie — może to być rok lub kilka miesięcy” — powiedział.

Więcej

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman


Pozwolić najwyższemu przywódcy Iranu, Alemu Chameneiemu, wyjść z tej wojny bez szwanku to jak pozwolić Hitlerowi wycofać się do Berlina w 1944 roku — z poturbowaną armią, ale z nietkniętą ideologią.


Czy potrafisz wyobrazić sobie świat, w którym architekci ludobójstwa mogą działać dalej bezkarnie — nadal trzymają się władzy i wciąż wierzą, że mieli rację?


To nie jest alternatywna historia. To ostrzeżenie.

Bo po 12-dniowej wojnie między Izraelem a Iranem właśnie z takim scenariuszem flirtuje dziś świat. Najwyższy Przywódca Iranu, Ali Chamenei, przeżył. Jego reżim nadal jest chroniony. Jego machina propagandowa nadaje. Jego Gwardia Rewolucyjna nadal maszeruje. Jego rakiety mogą być osłabione, jego zastępcze siły zdezorientowane, jego program nuklearny cofnięty — ale on sam pozostaje nietknięty.

Więcej

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson


Niedawno znalazłem się na spotkaniu zorganizowanym przez godną podziwu, nieco donkiszotowską organizację Tafsik — grupę, której misją jest zszywanie postrzępionych nitek ludzkiej wspólnoty w epoce dudnienia plemiennych werbli. To było wspaniałe wydarzenie, kalejdoskop sprzeciwu wobec ponurych obrazów współczesnego świata.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 

Izrael musi powiedzieć
kim jest wróg
Yonatan Daon

Komiczny upadek
kultu kefiji
Brendan O’Neill

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk