Prawda

Wtorek, 1 lipca 2025 - 03:56

« Poprzedni Następny »


Kolejne przypomnienie, nie ma epidemii autyzmu


Orac 2017-03-13


Jednym z niewzruszonych przekonań ruchu antyszczepionkowego jest, że istnieje jakaś “epidemia autyzmu”. Obserwacja, że częstość występowania autyzmu rosła przez ostatnie dwadzieścia do trzydziestu lat, doprowadziła niektórych rodziców dzieci z autyzmem do szukania przyczyny autyzmu, szczególnie przyczyny środowiskowej. Ponieważ podaje się kilka szczepionek w wieku, kiedy na ogół stawiane są diagnozy autyzmu, niektórzy rodzice padli ofiarą aż nazbyt ludzkiej tendencji do mylenia korelacji z przyczynowością i uznania szczepionek za przyczynę autyzmu ich dzieci. Potem, kiedy ci rodzice skontaktowali się ze sobą, naturalnie uznali szczepionki za Jedyny Prawdziwy Powód Epidemii Autyzmu, bo nastąpiło rozszerzenie listy rekomendowanych szczepień dzieci w latach 1990., a oni uznali, że zbiega się to z częstszym występowaniem autyzmu. Oczywiście, nie przyszło im do głowy obwinianie innych rzeczy, które wzrosły w tym samym czasie, jak używanie Internetu, oglądanie telewizji kablowej i – moje ulubione spostrzeżenie – wzrost sprzedaży żywności organicznej. Tak jest, nikt nie obwinia żywności organicznej o „epidemię autyzmu”.

Z naukowego punktu widzenia pytanie brzmi, czy ten wzrost częstości występowania autyzmu jest prawdziwym wzrostem zakorzenionym w biologii, czy też jest to artefakt czegoś innego – albo oba po trochu. Na przykład, z czasem zmienia się sposób, w jaki stawiamy diagnozy chorób i zaburzeń. W latach 1990. rozszerzono kryteria diagnostyczne dla spektrum autystycznego. Już to mogło podnieść postrzegany wzrost częstości występowania autyzmu. Badania przesiewowe są kolejnym powodem wzrostu postrzeganej częstotliwości choroby lub zaburzenia. Jak często powtarzam, gdy tylko przyglądasz się staranniej jakiemuś zaburzeniu medycznemu, częstość jego występowania wzrasta. Przykładem, który lubię, jest rak nieinwazyjny przewodowy sutka (DCIS), stan przedrakowy w piersi, którego częstość występowania wzrosła16-krotnie od lat 1970. Nie ma żadnego powodu, by uważać, że jest to kwestia biologii lub że DCIS istotnie wzrósł tak bardzo w tak krótkim czasie. Zaczęliśmy jednak robić badania przesiewowe na raka piersi pod koniec lat 1970. i na początku lat 1980. i odkryliśmy całą masę DCIS.


Innym przykładem jest nadciśnienie. Przed latami dwudziestymi ubiegłego wieku lekarze nie mierzyli rutynowo ciśnienia; było więc bardzo mało, jeśli jakiekolwiek, przypadki nadciśnienia, ponieważ lekarze go nie szukali i nie wiedzieli jak łatwo jest je zmierzyć. Także przez ostatnie dziesięć lat częstość zapadania na nadciśnienie wzrosła (na przykład, w Kanadzie). Być może lepszym znacznikiem dla diagnoz nadciśnienia jest procent dorosłych, którzy mają przepisane leki na nadciśnienie, a to rosło w zawrotnym tempie od 1950 r. Oczywiście, z czasem, definicja tego, co jest “nadciśnieniem”, znacząco zmieniła się ku coraz niższemu ciśnieniu skurczowemu i rozkurczowemu, bowiem dowody wskazywały, że leczenie także niższego nadciśnienia może zapobiec przedwczesnym zgonom, chociaż ten trend wydaje się wyrównywać. Co jest zabawne, rozmaici negacjoniści ostro krytykują rozszerzenie takich kryteriów diagnostycznych, by twierdzić, że nadciśnienie jest „ukartowaną” epidemią.


Oczywiście, istnieją inne potencjalne przyczyny postrzeganego wzrostu częstości występowania autyzmu. Jedna, jaką zauważyłem, jest zastępstwo diagnostyczne. Przy zastępstwie diagnostycznym dzieci, które w przeszłości dostałyby inną diagnozę, obecnie otrzymują inną. W wypadku autyzmu, diagnozy opóźnienia rozwoju umysłowego zmalały w tym samym czasie, w którym wzrosły diagnozy autyzmu.


Innymi słowy, definicje zaburzeń medycznych mają znaczenie. Mogą mieć olbrzymi wypływ na obserwowaną częstość występowania. Co więcej, jeśli czegoś nie szukasz, to tego nie znajdziesz, a jeśli czegoś szukasz, to znajdziesz znacznie więcej niż się spodziewałeś. Jest całkiem możliwe, że to właśnie dzieje się z autyzmem, ale taka narracja nie pasuje do idei związku między szczepieniami i autyzmem. Ruch antyszczepionkowy potrzebuje powszechności autyzmu. Jeśli nie ma „epidemii autyzmu”, to szczepienia w żaden sposób nie mogą powodować autyzmu. Przez lata zgromadziło się całkiem sporo dowodów, że częstość występowania „prawdziwego” autyzmu jest dość stabilna od pewnego czasu. Na przykład, w jednym badaniu sprawdzono częstość występowania autyzmu przy użyciu stabilnych kryteriów diagnostycznych między 1990 a 2010 rokiem i nie znaleziono “żadnych wyraźnych dowodów na zmianę częstości występowania autyzmu lub zespołu zaburzeń autystycznych (ASD) między rokiem 1990 a 2010. Na całym świecie wahania regionalne w częstości występowania ASD były nieznaczne”. Steve Novella podsumował kilka z tych badań.


Teraz zaś mamy nowe badanie z Australii, badające te same kryteria. Zasadniczo polega ono na moim ulubionym powiedzeniu, że im usilniej szukasz jakiegoś schorzenia, tym więcej go znajdziesz. Właściwie badanie analizuje następstwa tej maksymy, a mianowicie, że kiedy szukasz schorzenia i częściej je diagnozujesz (tj. powodujesz wzrost częstości jego postrzeganego występowania), wiele z tych przypadków będzie łagodniejszych. Tak samo więc jak powszechne badania mamograficzne doprowadziły do wzrostu liczby diagnoz mniejszych guzów i przedrakowych DCIS, badania przesiewowe na raka prostaty doprowadziły do diagnoz łagodniejszych przypadków raka prostaty, a badania przesiewowe na nadciśnienie doprowadziły do diagnoz łagodniejszych przypadków nadciśnienia, jeśli wzrost częstości występowania autyzmu jest spowodowany rozszerzeniem kryteriów diagnostycznych plus szerszymi badaniami przesiewowymi, oczekiwalibyśmy, że przeciętna ciężkość  zdiagnozowanych przypadków będzie z czasem maleć.


Atutem autorów badania było dobre narzędzie do zbadania tej sprawy, rejestr nowo zdiagnozowanych przypadków spektrum autyzmu (ASD) w Australii Zachodniej. Zebrane dane zawierały informację o „kryteriach diagnostycznych stosowanych do każdego nowego przypadku, jak również opis ciężkości objawów behawioralnych istotnych dla każdego kryterium”. Następnie zbadali wszystkie nowe przypadki, które otrzymały diagnozę autyzmu (używając kryteriów zamieszczonych w DSM-IV-TR) od 2000 do 2006 r., okresu, kiedy kryteria diagnostyczne dla autyzmu były stabilne

Wybraliśmy te lata do analizy, ponieważ w tym okresie: (1) diagnostyka była głównie prowadzona przez cztery ośrodki rządowe i był centralny portal administracyjny do archiwowania historii chorób, co dawało zaufanie w osiągnięcie niemal pełnego ustalenia nowych przypadków autyzmu; (2) diagnozujący byli silnie zachęcani do podawania danych o ciężkości problemu dla każdego kryterium i dostępny jest niemal pełen zestaw danych; i (3) liczne badania [Boyle et al., 2011; Maenner & Durkin, 2010], włącznie z badaniami w Australii Zachodniej [Parner et al., 2011], stwierdziły, że ten okres odpowiada szczególnemu wzrostowi częstości występowania autyzmu.

Autorzy przebadali historie 1303 dzieci, które spełniały kryteria włączenia do badania. 51 przypadków wyłączyli, ponieważ brakowało pełnych danych o spełnieniu kryteriów lub oceny ciężkości objawów, co pozostawiło 1252 przypadki, które analizowali w następujący sposób:

Analiza obejmowała: (a) rozkład według wieku i płci w próbie przez cały badany okres; (b) zmiana odsetka przypadków uznanych za spełniające kryteria diagnozy (indywidualnie); (c) zmiana odsetka dzieci, ocenionych jako wykazujące skrajne zachowania według kryteriów diagnostycznych (indywidualnie i łącznie), (d) liczba kryteriów zdiagnozowanych jako skrajne (na przypadek). Procentowa zmiana w roku kalendarzowym w badanym okresie została określona ilościowo przy użyciu regresji liniowej.

Wynik jest uderzający. Była statystycznie istotna redukcja odsetka diagnoz spełniających dwa z 12 kryteriów, jak również redukcja proporcji nowych przypadków ze skrajną oceną ciężkości w sześciu kryteriach. Równocześnie procent przypadków bez żadnej “skrajnej” oceny w ani jednym z kryteriów wzrósł z 58,5% do 86,6%.


Tutaj jest wykres pokazujący procent (a) i liczebność (b) diagnoz autyzmu w każdym roku kalendarzowym, o oceną zachowania jako “skrajna” według kryteriów DSM-IV-TR criteria:



Jest to dość spektakularny dowód. Zasadniczo w okresie siedmiu lat, wśród dzieci z diagnozą autyzmu, ciężkośc objawów przy diagnozie znacznie zmniejszyła się, a to zdarzyło się w okresie, kiedy nie było żadnych zmian w kryteriach diagnostycznych, które mogłyby zakłócić analizę. Autorzy konkludują:

Te wyniki mogą pomóc w zrozumieniu, dlaczego częstość diagnoz ASD wzrosła znacząco w ciągu ostatnich 50 lat od 0,05% w latach 1960. [Lotter, 1966] do co najmniej 1% w latach 2010. [Elsabbagh et al., 2012]. W badaniu odkryliśmy, że liczba dzieci bez żadnych kryteriów diagnostycznych określonych jako “skrajne” wzrastała przeciętnie o 21 przypadków rocznie od 2000 r. do 2006 r., podczas gdy nie było żadnego statystycznie istotnego wzrostu liczby dzieci z przynajmniej jednym kryterium diagnostycznym ocenionym jako “skrajne”. Wskazuje to, że większość wzrostu liczby diagnoz autyzmu w Australii Zachodniej w tym okresie [Parner et al., 2011] jest prawdopodobnie spowodowana wzrostem liczby tej diagnozy u dzieci z mniej poważnymi fenotypami behawioralnymi. Do zmiany w profilach behawioralnych dzieci prezentowanych do diagnostycznej oceny mogło przyczynić się wiele czynników socjologicznych, włącznie z większą świadomością o ASD wśród lekarzy i w społeczeństwie [Charman 2002; Leonard et al., 2010] oraz wprowadzenie finansowanych przez rząd usług nakierowanych na dzieci z diagnozą autyzmu [Gurney et al., 2003; Leonard et al., 2010; Mandell & Palmer, 2005; Nassar et al., 2009].

Powtarzam raz jeszcze: jeśli usilnie czegoś szukasz, znajdziesz tego więcej, szczególnie jeśli rozszerzasz kryteria definiujące to, czego szukasz. W wypadku stanów medycznych znajdziesz znacznie więcej łagodnych przypadków tego, czego szukasz.  


Czy jest to dowód rozstrzygający? Jako jedyny dowód, oczywiście nie jest. W kontekście istniejących dowodów jednak jest to jeszcze jedno badanie, które dodaje do narastającego materiału dowodowego, że częstość występowania autyzmu była dość stabilna przez ostatnich kilkadziesiąt lat. Nie ma „epidemii autyzmu” (lub, jak antyszczepionkowcy lubią to nazywać, „tsunami autyzmu”) i szczepienia nadal nie powodują autyzmu.


Another reminder that there is no autism epidemic

Respectful Insolence, 25 stycznia 2017

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Orac

Lekarz onkolog i naukowiec, autor blogu Respectful Insolence, (w życiu codziennym David Gorski). Autor stanowczo podkreśla, że cokolwiek czytamy na jego blogu, to opinie Orca i tylko Oraca dodając, że nie reprezentuje niczyich interesów i krytykuje różne poglądy całkowicie niezależnie od sympatii politycznych ich autorów.    

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj










Natura

Hili: Nigdy nie mówimy wszystkiego.

Ja: I to dobrze, bo piekło byłoby jeszcze większe niż jest.

Więcej

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Rząd Irlandii, który w ostatnich latach otwarcie demonstrował swoją wrogość wobec Izraela, poszedł o krok dalej w atakach na państwo żydowskie, stając się pierwszym krajem w Europie, który wprowadził przepisy zakazujące importu z biblijnych terenów Judei i Samarii.

Więcej
Blue line

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej
Blue line

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel


Chociaż niedawna porażka sojuszniczych ugrupowań Iranu — Hamasu, Hezbollahu i Syrii Asada — przyniosła ulgę wielu osobom, zwłaszcza w Izraelu, to świętowanie jest nadal przedwczesne.
Cele Iranu nie zmieniły się tylko z powodu upadku jego pełnomocników. Prawdziwe zagrożenie, jakie Islamska Republika nadal stwarza dla całej ludzkości, leży na stole w jej podstawowym dokumencie — konstytucji. Przyjęta w 1979 r. i zmieniona w 1989 r. Konstytucja Islamskiej Republiki Iranu stanowi jasną artykulację przyszłego porządku świata, który Iran uważa za swój cel: najpierw narzucić go światu islamskiemu, a następnie całej ludzkości.

Więcej

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon



Po raz kolejny tureckie media wyprzedziły inne kraje i zostały światowym mistrzem w kwestii antysemityzmu.


Mają go więcej niż Iran. Więcej niż Jordania. Więcej niż Jemen.


Oto kilka ostatnich tureckich wyczynów.


A tu prawdziwa ilustracja 
artykułu w gazecie Aydinlik na temat tego, jak żydowscy miliarderzy rzekomo finansują Izrael:

Więcej

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Dawno, dawno temu był sobie w Polsce komunizm. To nie był ruski komunizm, to nie był afrykański komunizm, ani jugosłowiański komunizm. To był nasz polski komunizm. Komunistów w Polsce nie widziałem. Byli oportuniści, mnóstwo łajdaków, byli marzyciele tacy jak Jacek Kuroń, urzeczeni utopią i chcący budować utopię, byli durnie tacy jak ja, którzy dali się nabrać na pomysł rewizjonizmu, czyli rozmiękczania tego od środka. (O tej mojej przygodzie z rewizjonizmem może będzie kiedyś osobno.)

Więcej

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch


Trzynastego czerwca 2025 r. Izrael rozpoczął operację Wstający Lew, prewencyjny atak militarny na irański program broni jądrowej, kilka godzin po tym, jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ONZ (MAEA) po raz pierwszy od 20 lat ogłosiła, że Iran naruszył porozumienie. Precyzyjne ataki zostały przeprowadzone przeciwko dowódcom wojskowym Iranu i naukowcom zajmującym się energią jądrową, a także przeciwko krytycznej infrastrukturze wojskowej, w tym irańskim systemom obrony powietrznej, obiektom do przechowywania i produkcji pocisków balistycznych oraz obiektom jądrowym. Premier Netanjahu uzasadniał te ataki jako konieczny akt samoobrony. „Gdyby tego nie powstrzymano, Iran mógłby wyprodukować broń jądrową w bardzo krótkim czasie — może to być rok lub kilka miesięcy” — powiedział.

Więcej
Blue line

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman


Pozwolić najwyższemu przywódcy Iranu, Alemu Chameneiemu, wyjść z tej wojny bez szwanku to jak pozwolić Hitlerowi wycofać się do Berlina w 1944 roku — z poturbowaną armią, ale z nietkniętą ideologią.


Czy potrafisz wyobrazić sobie świat, w którym architekci ludobójstwa mogą działać dalej bezkarnie — nadal trzymają się władzy i wciąż wierzą, że mieli rację?


To nie jest alternatywna historia. To ostrzeżenie.

Bo po 12-dniowej wojnie między Izraelem a Iranem właśnie z takim scenariuszem flirtuje dziś świat. Najwyższy Przywódca Iranu, Ali Chamenei, przeżył. Jego reżim nadal jest chroniony. Jego machina propagandowa nadaje. Jego Gwardia Rewolucyjna nadal maszeruje. Jego rakiety mogą być osłabione, jego zastępcze siły zdezorientowane, jego program nuklearny cofnięty — ale on sam pozostaje nietknięty.

Więcej

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson


Niedawno znalazłem się na spotkaniu zorganizowanym przez godną podziwu, nieco donkiszotowską organizację Tafsik — grupę, której misją jest zszywanie postrzępionych nitek ludzkiej wspólnoty w epoce dudnienia plemiennych werbli. To było wspaniałe wydarzenie, kalejdoskop sprzeciwu wobec ponurych obrazów współczesnego świata.

Więcej
Blue line

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield


Ameryka właśnie stała się nieprzewidywalna.
Jedną z największych słabości amerykańskiej polityki zagranicznej była nasza przewidywalność. Nasi przeciwnicy potrafili dokładnie określić, co zrobimy, a czego nie.


Jednym z największych atutów prezydenta Trumpa jest jego nieprzewidywalność. W sprawie ataków na Iran nie tylko trzymał wszystkich w niepewności do ostatniej chwili, ale też zastosował wyrafinowane środki, by zmylić obserwatorów. Dan Caldwell, znajomy Tuckera Carlsona, został usunięty z Pentagonu z powodu zarzutów o przecieki. Podobny los spotkał kilku innych. Kiedy ataki faktycznie zostały przeprowadzone, nie pojawiły się wcześniej żadne przecieki – mimo że niektóre media twierdziły, iż mają informacje od anonimowych „urzędników”. Wszyscy nauczyli się milczeć w sprawach naprawdę istotnych.

Więcej

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Karykatura zamieszczona przez egipskiego liberała.

Mamy przywilej żyć w tych czasach – czasach, których nigdy nie zapomnimy, w których ważą się losy narodów.


Izrael wykonał całą ciężką pracę, tę brudną robotę – w imię własnego przetrwania, w imię Zachodu, w imię całej ludzkości. Niezwykłe osiągnięcie militarne państwa żydowskiego, w połączeniu z sukcesem zadziwiającej operacji psychologicznej – zdawałoby się, że skoordynowanej ze Stanami Zjednoczonymi – doprowadziło do unicestwienia niemal już gotowej zdolności Iranu do zniszczenia Izraela – chas we’szalom (Boże uchowaj!).

Więcej

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 


Nieznośna lekkość dalszego bytu. Informuję szanownych czytelników o chwilowej (lub trwałej) impotencji twórczej. Podobnie jak z pszczołami (tymi od Kubusia Puchatka), z impotencją nigdy nic nie wiadomo. Mój mózg chodzi na zwolnionych obrotach, a nie chciałbym zabierać ludziom czasu ględzeniem.


Zbyt dużo palę. Siedzę na schodkach werandy, gdzie siedzieliśmy 40 minut przed śmiercią Małgorzaty, a ona silnym i ożywionym głosem referowała ostatnie wiadomości. Zawsze lubiliśmy siedzieć na tych schodkach, czasem dziwiliśmy się, że tak pięknie urządziliśmy sobie to nasze ostatnie gniazdko. Tak wyszło — dziewięćdziesiąt procent zasługi to wiele przypadków, dziesięć procent to wysiłki, żeby przypadkowym zdarzeniom nadać jakiś sens.

Więcej

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon


Aleksandr Dugin, rosyjski ultranacjonalista często nazywany „filozofem Putina”, to nie tylko niebezpieczny ideolog. To także antysemita opętany teoriami spiskowymi na punkcie Izraela, a jego majaki odzwierciedlają powracającą prawdę: że Żydzi i państwo żydowskie postrzegani są jako egzystencjalne zagrożenie dla totalitarnych ideologii – właśnie dlatego, że wartości żydowskie pozostają z nimi w moralnej opozycji.

The New York Times przedstawił Dugina swoim czytelnikom w 2022 roku, opisując go jako „filozofa Putina”, który był jednym z głównych orędowników inwazji na Ukrainę.
Jego myśl opiera się na idei „eurazjatyzmu” – przekonaniu, że Rosja to odrębna cywilizacja, która powinna stworzyć państwo obejmujące cały kontynent, wzorowane na dawnym imperium, ale bez komunistycznej ideologii Związku Radzieckiego. 

Więcej

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield


„Ameryka nie może nam nic zrobić” – przechwalał się ajatollah Chomeini, przetrzymując naszych zakładników. Administracja Cartera osłabiła rządy szacha na korzyść islamistów, którzy przejęli władzę, a następnie uniemożliwili żołnierzom piechoty morskiej obronę amerykańskiej ambasady i ludzi w niej przebywających przed muzułmańskimi grupami „studenckimi”, które twierdziły, że przybywają z pokojową intencją. „Pokojowi” działacze studenccy przejęli amerykańską ambasadę i wzięli jej pracowników jako zakładników.
Najwyższy Przywódca Ali Chamenei drwił z prezydenta Trumpa w tym samym przekonaniu, że „Ameryka nie może nam nic zrobić” — w czerwcu, po tym jak zaproponowano mu porzucenie irańskiego programu produkcji broni jądrowej. Najwyższy Przywódca powiedział: „Nasza odpowiedź na amerykańskie bzdury jest jasna: nie mogą nic zrobić w tej sprawie”.

Więcej

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain


Wygląda na to, że Chamenei powtórzy błędy Saddama i Nasrallaha: bombastyczne przemówienia, nierealne obietnice zniszczenia Izraela i machina wojenna zdziesiątkowana przez państwo żydowskie. Niezależnie od wyniku wojny między Iranem a Izraelem, Teheran ogłosi zwycięstwo. Najwyższy Przywódca Iranu Ali Chamenei już zacytował werset Koranu „zwycięstwo od Boga i nieuchronny podbój”. Obserwatorzy Bliskiego Wschodu widzieli ten film wiele razy i zawsze kończy się tak samo: dzięki swojej potędze militarnej Izrael zwycięża — podczas gdy pobity Iran i jego sojusznicy pokazują znak zwycięstwa na gruzach, które kiedyś nazywali domem. Zwycięstwo militarne nigdy nie zdarza się przez czysty przypadek. Jest to jedynie wierzchołek góry lodowej — wynik zbudowany na sukcesie w innych dziedzinach, w tym wolności, dobrych rządach, rządach prawa, wzroście gospodarczym i postępie naukowym.

Więcej

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski


Dostaję pytania, co dalej z „Listami”. Nie umiem jeszcze odpowiedzieć. Chwilowo wyjmowałem ze spiżarni teksty przełożone przez Małgorzatę, ale to się skończyło. Wózek zaprojektowany na dwa konie trzeba będzie przerobić. Małgorzata poświęcała sześć godzin dziennie na przeglądy źródeł — jedne referowała ustnie, inne z adnotacją „przeczytaj koniecznie”, jeszcze inne „zobacz, czy to dla nas”.


Czy jest szansa, żeby ciągnąć te „Listy” bez obniżenia ich poziomu? Rozważam różne koncepcje: ograniczenie publikacji do pięciu dni w tygodniu albo do jednego tekstu dziennie. Nie wiem, być może będę trochę eksperymentował, sprawdzał, ile potrafię. Pewnie będzie nieco więcej moich tekstów, mniej tłumaczeń. (Czasu potrzebnego na śledzenie tego, co ważne, nie można nadmiernie redukować.)

Więcej

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson


Zacznijmy od szczerej obserwacji: naród żydowski, stanowiący zaledwie 0,2% populacji świata, nie tylko przetrwał, ale wręcz rozkwitł, uderzając tak mocno, że równie dobrze mogliby boksować w wadze ciężkiej.

Tymczasem ich przeciwnicy — szczególnie w świecie arabskim — tkwią w bagnie, które sami stworzyli, miotając się w lamentach, podczas gdy ich gospodarki i społeczeństwa są w rozpadzie. Teza jest prosta: Żydzi wygrywają, ich wrogowie  obsesyjnie myślą o Izraelu i jego mieszkańcach, być może nadszedł czas, aby nienawistnicy spojrzeli w lustro i zajęli się swoją katastrofalną impotencją.

Więcej
Blue line

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez


Co zrobiłbyś, aby powstrzymać to, co uważasz za ostateczne zło? Jeśli jesteś naprawdę szczery, prawdopodobną odpowiedzią jest, że zrobiłbyś wszystko, co konieczne. „Ludobójstwo”, żarzące się, podżegające słowo, często używane w dzisiejszych czasach, wydaje się być częścią tego, co wielu uważa za zło.  Ale w dzisiejszych czasach podżeganie, jeśli chodzi o retorykę publiczną, jest używane niemal wyłącznie w odniesieniu do państwa Izrael, Żydów i głównego zwolennika Izraela, Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Więcej

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter


Współczesny dyskurs na temat antysyjonizmu, antysemityzmu oraz odpowiedzialności cywilnej ujawnia głębokie napięcia między prawem do protestu a moralnymi i prawnymi granicami demokratycznego sporu. Coraz częściej akty sprzeciwu przybierają radykalne formy, a język solidarności wykorzystywany jest do usprawiedliwiania przemocy zarówno symbolicznej, jak i fizycznej.

Więcej

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski


Co to takiego dziennikarz niezależny, zastanawia się mój przyjaciel i mogłem mu to wyjaśnić na przykładzie „Listów z naszego sadu.” Mam doświadczenie pracy w BBC, bardzo poważnie traktuję to, co BBC pisze w swoich poradnikach dla swoich pracowników. Nasza strona jest utrzymywana przez BBC, bo pewnie bez mojej emerytury z tej firmy mielibyśmy trudności. 

Więcej

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek


Oprogramowanie moralne, którego używamy do wykrywania antysemityzmu, nie było aktualizowane od lat. Nie rozpoznaje już nowych odmian nienawiści do Żydów. Dlatego właśnie jest tak niebezpieczne.


Kilka tygodni temu mój paryski przyjaciel zapytał mnie, czy sądzę, że po ośmiu latach spędzonych za granicą wrócę kiedyś do Francji.


Powiedziałem mu, że jestem zadowolony z życia, jakie zbudowałem za granicą, i nie jest to kwestia, która zaprząta mi myśli. Myślałem, że ta odpowiedź go zadowoliła. Ale po chwili przerwy dodałem: „Poza tym nie jestem pewien, czy jest w Europie przyszłość dla Żydów”.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 

Izrael musi powiedzieć
kim jest wróg
Yonatan Daon

Komiczny upadek
kultu kefiji
Brendan O’Neill

Świat pogrążył się
w moralnej otchłani
David Collier

Powinniśmy poważnie traktować
hasło „Śmierć Ameryce”
Daniel Greenfield

Antysemityzm bywa wyrokiem
śmierci
Joshua Hoffman

Izrael wykonuje
brudną robotę za innych
Elder of Ziyon

Chirurgiczny atak
na tyranię islamistyczną
Brendan O’Neill

Tak wygląda
„Nigdy więcej”
Joshua Hoffman

Skorumpowana sprawa
sądowa przecuiw Netanjahu
David Isaac

Wczoraj był piątek
trzynastego
Andrzej Koraszewski

Dwadzieścia lat
amerykańskiej głupoty
Jonathan S. Tobin 

Logika i uprzedzenia:
od starożytności do BBC
Noru Tsalic

Dlaczego administracja Trumpa
sprzedaje broń Katarowi?
Robert Williams

Gaza – Palestyna
- kalifat
Andrzej Koraszewski

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk