Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 10:19

« Poprzedni Następny »


Globalne zazielenienie kontra globalne ocieplenie


Matt Ridley 2016-11-03

Czy brytyjskie Towarzystwo Królewskie powinno gościć tych, którzy przeczą nauce o klimacie? Na to pytanie warto sobie odpowiedzieć po zapoznaniu się z wykładem Matta Ridley’a
Czy brytyjskie Towarzystwo Królewskie powinno gościć tych, którzy przeczą nauce o klimacie? Na to pytanie warto sobie odpowiedzieć po zapoznaniu się z wykładem Matta Ridley’a

Wykład 2016 r. dla Global Warming Policy Foundation (GWPF) wygłoszony w Towarzystwie Królewskim 17 października 2016 r.:


Jestem żarliwym orędownikiem nauki. Poświęciłem większość życia na celebrowanie i opisywanie odkryć naukowych. Uważam, że metoda naukowa jest największym osiągnięciem ludzkości i że nie ma dla człowieka wyższego powołania.


Tak więc to, co powiem dziś o stanie nauki o klimacie, nie jest w żadnym sensie przeciwko nauce. Jest przeciwko wypaczeniom i zdradzie nauki.


Nadal kocham naukę jako filozofię; niezmiernie podziwiam i lubię olbrzymią większość naukowców, których spotykam; ale jestem coraz bardziej zrażony do nauki jako instytucji.


Po części powodem tego jest sposób, w jaki naukowcy zajmują się zmianą klimatyczną.


Relacjonując debatę o globalnym ociepleniu przez niemal 30 lat (początkowo z łatwowiernością, a potem z narastającym sceptycyzmem), doszedłem do wniosku, że ryzyko niebezpiecznego ocieplenia globalnego, obecnie i w przyszłości, zostało bardzo przesadzone, podczas gdy stosowane środki, by złagodzić to ryzyko, dokonały więcej szkód niż pożytku, zarówno z ekonomicznego punktu widzenia, jak dla środowiska i szkodzą dalej.


I za ten wniosek jestem uważany za swego rodzaju pariasa.


Dlaczego sądzę, że ryzyko globalnego ocieplenia zostało przesadnie wyolbrzymione? Z czterech głównych powodów.

1. Wszystkie przepowiednie katastrofy środowiskowej zawsze są wyolbrzymione;
2. modele konsekwentnie mylą się od ponad 30 lat;
3. najlepsze dowody pokazują, że czułość klimatyczna jest stosunkowo niska;
4. establishment nauki o klimacie ma własny interes w podnoszeniu alarmu.


Globalne zazielenienie


Za chwilę przejdę do omówienia tych czterech punktów. Najpierw jednak chcę powiedzieć o globalnym zazielenieniu, stopniowym, ale dużym wzroście zielonej roślinności na planecie.


Uważam, że jest to jedno z najbardziej doniosłych odkryć w ostatnich latach i że zmienia ono naukowe tło polityki klimatycznej, chociaż nigdy byście tego nie wiedzieli ze sposobu, w jaki było relacjonowane. A jest to historia, z powodu której byłem zarówno szkalowany, jak zrehabilitowany.  


W grudniu 2012 r. naukowiec zajmujący się środowiskiem, Jesse Ausubel z Rockefeller University, zwrócił mi uwagę na film wideo z wykładem wygłoszonym przez badacza o nazwisku Ranga Myneni z Boston University.



W tym wykładzie Myneni przedstawił pomysłową analizę danych satelitarnych, dowodząc, że znaczna część porośniętych roślinnością obszarów na planecie stawała się zieleńsza, tylko niewiele stawało się bardziej brązowe, a ogólnie przez 30 lat miał miejsce wzrost zielonej roślinności na planecie Ziemi o mniej więcej o 14 procent.



Według tego slajdu dzieje się to z wszystkimi typami roślinności – tropikalnymi lasami deszczowymi, podarktyczną tajgą, terenami trawiastymi, półpustynnymi, uprawnymi – wszędzie.


Co więcej, Myneni argumentował, że dzięki różnym sposobom mógł wyliczyć, że około połowa zazielenienia była bezpośrednim wynikiem rosnących poziomów dwutlenku węgla w atmosferze, nie zaś stosowaniu nawozów rolnych, irygacji, cieplejszym temperaturom lub większym opadom deszczu.


Dwutlenek węgla wraz z wodą jest surowcem używanym przez rośliny do tworzenia węglowodanów – z pomocą słońca. Jest więc rozsądnym założenie, że wzrastająca koncentracja dwutlenku węgla powinna pomóc roślinom we wzroście.


Zaskoczyły mnie dane Myneniego. Wiedziałem, że istnieją tysiące tak zwanych eksperymentów wzbogacania powietrza (FACE), w których poziom CO2 podnosi się nad roślinami uprawnymi lub w naturalnym ekosystemie, żeby stwierdzić czy pobudzi ich wzrost (robił to), i właściciele komercyjnych szklarni rutynowo podwajają teraz poziom CO2 – bo dzięki temu ich pomidory rosną szybciej.


Ale na ile mi było wiadomo, globalne efekty wyższego poziomu CO2 nie były do tego czasu mierzone.  


Inne linie dowodów także wskazują na to globalne zazielenienie:

  • szybsze tempo wzrostu drzew w lasach,
  • zwiększona amplituda sezonowych zmian dwutlenku węgla mierzona na Hawajach i w innych miejscach,
  • fotograficzne badania roślinności,
  • szybsze tempo wzrostu fitoplanktonu, roślin morskich i niektórych koralowców i tak dalej.

W styczniu 2013 r. opublikowałem artykuł w “Wall Street Journal” o tych różnych liniach dowodowych, włącznie z satelitarną analizą Myneniego, wskazując na wzrost zielonej roślinności.  



Był to przypuszczalnie pierwszy artykuł w mediach głównego nurtu o dowodach satelitarnych na globalne zazielenienie.


Za ten artykuł stali spece od propagandy klimatycznej poddali mnie miażdżącemu wyszydzaniu w Internecie, ale nawet oni musieli przyznać, że byłem “faktograficznie poprawny”.


Sześć miesięcy później Randall Donohue z kolegami w Australii opublikował artykuł na podstawie danych satelitarnych z wnioskiem, że suche części planety, takie jak Australia zachodnia i region Sahelu zazieleniły się netto o 11% w ciągu 30 lat – wynik podobny do Myneniego.


Wyniki Myneniego pozostały jednak nieopublikowane. Dziwiło mnie to, ale przypomniałem sobie, że przygotowywano jeden z okresowych raportów Międzyrządowego Panelu ds. Zmiany Klimatu (IPCC) i że prawdopodobnie dr  Myneni i jego koledzy mogą opóźniać publikację swoich wyników do czasu publikacji tego raportu, bo inaczej “sceptycy będą mieli używanie”.


Nawiasem mówiąc, ten ostatni zwrot pochodzi z jednego z e-maili z Climategate, tego z 22 września 1999 r., w którym dr Michael Mann aprobuje wymazanie niewygodnych danych.


Wyniki Myneniego zostały w końcu opublikowane trzy lata później, w kwietniu 2016 r. w artykule w “Nature Climate Change”, z 32 autorami z 24 instytucji w ośmiu krajach – kiedy raport IPCC był już bezpiecznie dostarczony domenie publicznej, a wielki zlot klimatyczny w Paryżu zakończył się.



Jego wyniki były teraz nawet mocniejsze niż te, które podał w wykładzie z 2012 r. Teraz powiedział, że przyczyną zazielenienia był w 70% dwutlenek węgla – czyli podniósł to z uprzednio podawanych 50%.



Jak ujmuje to współautor Myneniego, Zaichun Zhu, z Uniwersytetu Pekińskiego, jest to odpowiednik dodania zielonego kontynentu dwukrotnej wielkość obszaru lądowego USA.


Uważam to za bardzo ważną wiadomość. Zielona roślinność wartości całego kontynentu w czasie jednego pokolenia ludzkiego!  


Pod koniec 2015 r., kiedy jego artykuł znajdował się już od ośmiu miesięcy u specjalistów do oceny, a więc wiedział, że te wyniku zostaną opublikowane, dr Myneni skrytykował mnie osobiście, pisząc na “zielonym” blogu, że “[Ridley] fałszywie twierdzi, że CO2 jest odpowiedzialny za zazielenienie się ziemi”. Niemniej kilka miesięcy później sam opublikował dowody, że “CO2 wyjaśnia 70% trendu zazieleniania”.


W komunikacie prasowym, który towarzyszył artykułowi w kwietniu 2016 r., raz jeszcze odniósł się do mnie, wymieniając moje nazwisko:


[“Korzystny aspekt] CO2 w promowaniu wzrostu roślin jest używany przez sceptyków, szczególnie lorda Ridley’a… jako argument przeciwko cięciom emisji węgla dla złagodzenia zmiany klimatycznej…"]


Jak skomentował Richard Tol: “Ten nowy artykuł oddaje sprawiedliwość temu, co Matt Ridley i inni mówili cały czas – niemniej najwyraźniej i tak zasługuje on na kopniaka”.


Napisałem do dra Myneni uprzejmie prosząc, by uzasadnił krytykę wobec mnie konkretnymi przykładami. Nie był w stanie tego zrobić.  Wszystko, co powiedział, to: “Nie ma ‘pozytywów’ zbyt dużej ilości CO2 w powietrzu”.  


W tej samej sprawie i w tym samym piśmie był jeszcze inny artykuł międzynarodowego zespołu o dalszych korzyściach globalnego zazielenienia, którego wnioskiem było, że CO2 prawdopodobnie zwiększy wydajność wodną upraw na całym świecie, na przykład do 48% nawadnianej deszczem pszenicy na suchych obszarach oraz że “Jeśli tak rzeczywiście się stanie, efekty podniesionego poziomu [CO2] mogą znacznie zmniejszyć globalne straty plonów, redukując równocześnie konsumpcję wody przez rolnictwo (4-17%)”. 



Ich wykres pokazuje, że bez CO2 uprawy będą pod większym stresem wodnym w bieżącym stuleciu; z CO2 będą pod MNIEJSZYM stresem wodnym.


To są olbrzymie korzyści dla ziemi i dla ludzi. Efekt CO2 już jest wart miliardy dolarów, według szczegółowych wyliczeń Craiga Idso.



Steve McIntyre z Climate Audit zwrócił na Twitterze uwagę na to, przyznano mi rację. Richard Betts, częsty gość Tweetera Biura Meteorologicznego, zaprotestował, że globalne zazielenienie było dobrze znane i pisano o nim w raporcie IPCC.


To było w najlepszym wypadku wprowadzające w błąd, a w najgorszym, fałszywe. Streszczenie dla Decydentów Grupy Roboczej Nr 2 w ogóle nie wspomina o globalnym zazielenieniu. Pełen Raport Grupy Roboczej Nr 2 podaje bardzo delikatną wzmiankę o tym, że są jakieś dowody na zazielenienie, ale w sposób dość lekceważący. Tutaj są jedyne wzmianki, jakie udało mi się znaleźć:



[“Obserwacje satelitarne z lat 1982–2010 pokazują 11% wzrostu w zielonym listowiu w gorących, suchych środowiskach... Wyższe koncentracje CO2 podnoszą fotosyntezę i wzrost (do pewnego punktu) i redukują użycie wody przez roślinę… te efekty są na ogół korzystne;  jednak wysoki poziom CO2 ma także negatywne skutki”.  


“W sumie, istnieje poczucie wysokiej pewności, że produktywność netto lądowego ekosystemu na skalę globalną podniosła się w stosunku do epoki przedindustrialnej. Nie ma pewności co do przypisywania tych trendów zmianie klimatycznej. Większość badań rozważa możliwość, że rosnąca koncentracja CO2 przyczynia się do tego trendu przez stymulowanie fotosyntezy, nie ma jednak żadnego wyraźnego, konsekwentnego znaku wkładu zmiany klimatycznej”.] 


Jeśli to jest jasna i otwarta wypowiedź, że emisje dwutlenku węgla podniosły ilość zielonej roślinności na planecie o 14% i w sposób znaczący redukują wymagania wody dla rolnictwa, to ja jestem Królową Saby.  


Już w 1908 r. Svante Arrhenius, ojciec teorii gazów cieplarnianych, powiedział, co następuje:


“Przez wpływ wzrastającego procentu kwasu węglowego w atmosferze, możemy mieć nadzieję na cieszenie się czasami o bardziej umiarkowanym i lepszym klimacie”.  


Wygląda na to, że się nie mylił.


Konsensus


Wróćmy teraz do globalnego ocieplenia.


Gro Harlem Brundtland, była premier Norwegii i Specjalna Reprezentantka ONZ ds. zmiany klimatycznej, powiedziała w 2007 r., że “kwestionowanie powagi sytuacji jest nieodpowiedzialne, lekkomyślne i niemoralne. Czas na diagnozę minął. Teraz jest czas na działanie”.


Nie zgadzam się. Jest nieodpowiedzialnością pozostawienie dowodów bez porządnego ich kwestionowania, szczególnie, kiedy polityka prowadzona na ich podstawie powoduje cierpienie.


Coraz usilniej wielu ludzi chciałoby zdelegalizować, zdławić, ścigać sądownie i cenzurować wszelką dyskusję o tym, co nazywają “nauką”, zamiast zaangażować się w debatę.


“Nie będziemy w żadnym momencie dyskutować o nauce o zmianie klimatycznej” – oznajmiło niedawno trzech profesorów z University of Colorado w e-mailu do swoich studentów.


Jest hańbą, że znaczna część establishment naukowego i mediów jest gotowa zgodzić się z tym. I prześladować akademików lub dziennikarzy, którzy wychylają się poza tę „linię partyjną”.


Ten przymus był aż zanadto widoczny, kiedy groźby od kolegów zmusiły wybitnego naukowca, Lennarta Bengtssona, do rezygnacji z członkowstwa w radzie naukowej Global Warming Policy Foundation w 2014 r. Zaczął nawet “niepokoić się o swoje zdrowie i bezpieczeństwo…”


I kiedy Philippe Verdier został wyrzucony ze stanowiska meteorologa we Francji za napisanie uczciwej książki. I kiedy 538 stron internetowych wyrzuciło Rogera Pielke za powiedzenie prawdy o burzach.


Nic dziwnego, że często rozmawiam z naukowcami, którzy są sceptyczni, ale nie odważają się powiedzieć tego otwarcie. To jest absurdalna sytuacja.


Mówi się nam, że kwestionowanie “nauki” jest impertynencją i że mamy myśleć tak, jak nam każą. Ale argument w oparciu o autorytet jest ucieczką stosowaną przez księży.


Thomas Henry Huxley ujął to w ten sposób: “Ten, który ulepsza wiedzę przyrodniczą, absolutnie odmawia uznania autorytetu jako takiego. Dla niego sceptycyzm jest najwyższym z obowiązków; ślepa wiara zaś niewybaczalnym grzechem”.


Tym, co utrzymuje uczciwość nauki, co powstrzymuje ją przed całkowitym poddaniem się efektowi potwierdzenia, jest to, że jest zdecentralizowana, pozwalając, by jedno laboratorium kwestionowało wyniki drugiego.  


W ten sposób dochodzi się do prawdy w nauce, nie przez to, że naukowcy kwestionują własne teorie (to jest mit), ale przez to, że naukowcy wzajemnie kwestionują swoje teorie.


W dzisiejszych czasach istnieje tłum dobrze opłacanych speców od propagandy o klimacie. Ich zadaniem jest utrzymywanie debaty w stanie dwubiegunowym: albo wierzysz, że zmiana klimatyczna jest rzeczywista i niebezpieczna, albo jesteś negacjonistą, który uważa, że to jest mistyfikacja.


Istnieje jednak trzecia możliwość, której istnienia odmawiają: że jest rzeczywista ale nie jest niebezpieczna. To rozumiem przez łagodne ocieplenie i uważam, że jest to najbardziej prawdopodobna prognoza.


Nie twierdzę, że dwutlenek węgla nie jest gazem cieplarnianym; jest.


Nie twierdzę, że jego koncentracja w atmosferze nie wzrasta; wzrasta.


Nie twierdzę, że główną przyczyną tego wzrostu nie jest spalanie paliw kopalnych; jest.


Nie twierdzę, że klimat nie zmienia się; robi to.


Nie twierdzę, że atmosfera nie jest cieplejsza dzisiaj niż była 50 i 100 lat temu; jest.


I nie twierdzę, że emisje dwutlenku węgla nie spowodowały pewnej części (prawdopodobnie około połowy) ocieplenia od 1950 r.  


We wszystkich tych punktach zgadzam się z konsensusem.


W żadnym sensie nie jestem “negacjonistą” – co jest nieprzyjemną, nowoczesną obelgą wobec bluźnierców przeciwko dogmatowi klimatycznemu - chociaż  “Guardian” i “New Scientist” nigdy nie pozwalają, by fakty zagrodziły w takich sprawach drogę przesądom. Jestem zwolennikiem łagodnego ocieplenia.


Nawiasem mówiąc, niektórzy moi naukowi przyjaciele oskarżają mnie o niekonsekwencję, bo zgadzam się z konsensusem naukowym, że modyfikacje genetyczne roślin są bezpieczne i korzystne, ale odmawiam zgodzenia się z konsensusem naukowym, że zmiana klimatyczna jest niebezpieczna. Inni – na przykład, książę Charles – zajmują stanowisko odwrotne.


No cóż, moi przyjaciele mylą się. Zgadzam się z konsensusem naukowym w sprawie GMO nie dlatego, że jest to konsensus, ale ponieważ widziałem wystarczające dowody.


W każdym razie, jak powiedziałem, nie jest tak, że nie zgadzam się z konsensusem w sprawie zmiany klimatycznej.


Nie istnieje consensus, że zmiana klimatyczna będzie niebezpieczna. Także IPCC mówi, że jest zakres możliwych efektów: od nieszkodliwego do katastrofalnego. Mieszczę się w tym zakresie: uważam, że górny kraniec tego zakresu jest bardzo nieprawdopodobny. Ale również IPCC uważa, że górny kraniec tego zakresu jest bardzo nieprawdopodobny.



Domniemany, 97% konsensus, oparty na wręcz zabawnie fałszywym badaniu Johna Cooka, odnosi się tylko do propozycji, że zmiana klimatyczna jest rzeczywista i częściowo spowodowana przez człowieka. Nikt nigdy nie wykazał niczego podobnego do konsensusu wśród naukowców na propozycję, że zmiana klimatyczna będzie niebezpieczna.


Dobrze ujął to niedawno profesor Daniel Sarewitz: “Także okrzyczany konsensus naukowy w sprawie zmiany klimatu… odnosi się tylko do wąskiego twierdzenia o zauważalnym wpływie człowieka na ocieplenie globalne. W momencie, w którym dochodzisz do pytań o tempo i powagę przyszłego wpływu lub koszty i najlepsze drogi do przeciwdziałania temu, nie pozostaje nic na podobieństwo konsensusu wśród ekspertów”.


Ponadto, konsensus jest rozsądnym przewodnikiem do danych o przeszłości, ale nie jest przewodnikiem do przyszłości i nigdy nim nie był. W układzie nieliniowym ze sprzężeniami zwrotnymi, takim jak ekonomia lub atmosfera, eksperci są dobrze znani z błędnego przewidywania wydarzeń. Nie ma niczego takiego jak ekspert od przyszłości.


Tak więc, jak powiedział kiedyś mój dobry przyjaciel, Christopher Hitchens: “Nie szukaj schronienia w fałszywym bezpieczeństwie konsensusu”.


I proszę pamiętać, co powiedział Richard Feynman: “nauka jest wiarą w ignorancję ekspertów”.


Konto przepowiedni klęsk i nieszczęść


Powiedziałem, że jednym z powodów sceptycyzmu wobec niebezpieczeństwa zmiany klimatycznej jest to, że przewidywania klęsk środowiskowych zawsze były błędne.


Oto lista przewidywań dokonywanych z wielką pompą i szumem w mediach w latach 1970., kiedy byłem młody i zielony w obu znaczeniach tego słowa:

  • eksplozji populacji nie da się zatrzymać;
  • globalna klęska głodowa będzie nieunikniona;
  • plony spadną;
  • epidemia raka spowodowanego pestycydami skróci długość życia;
  • pustynia będzie rozszerzać się o trzy kilometry rocznie;
  • lasy deszczowe znikną;
  • kwaśny deszcz zniszczy lasy deszczowe;
  • wycieki ropy naftowej będą gorsze;
  • ropa naftowa i gaz wyczerpią się;
  • to samo będzie z miedzią, cynkiem, chromem i wieloma innymi zasobami naturalnymi;
  • Wielkie Jeziora wymrą;
  • dziesiątki gatunków ptaków i ssaków będzie wymierać każdego roku;
  • zacznie się nowa epoka lodowcowa;

Wszystkie te przepowiednie były szeroko roztrąbione przez media głównego nurtu. Żadne nie zbliżyło się do apokaliptycznych oczekiwań swoich orędowników. Czasami było tak dlatego, że podejmowaliśmy kroki, by odwrócić niebezpieczeństwo. Czasami dlatego, że nadal nie ma wyroku. Częściej jednak było tak dlatego, że panika była przesadna.


Do nich dołączyły kolejne przepowiednie katastrofy:

  • liczba plemników spadnie;
  • choroba szalonych krów zabije setki tysięcy ludzi;
  • genetycznie modyfikowane chwasty zdewastują ekosystemy;
  • nanotechnologia spowoduje chaos;
  • systemu komputerowe załamią się na przełomie tysiąclecia, niszcząc cywilizację;
  • dziura w warstwie ozonowej spowoduje ślepotę i raka na olbrzymią skalę;

Wiele prognoz katastrofy klimatycznej już okazało się błędnych.


Nie zdarzyło się też wiele przewidywanych efektów globalnego ocieplenia:

  • malaria miała pogorszyć się z powodu rosnących temperatur; nie zrobiła tego.


- śnieg miał być czymś, co było w przeszłości; niemniej pokrywa śnieżna północnej półkuli nie wykazuje żadnego trendu


- huragany/cyklony będą gorsze; nie są.


- susze będą gorsze; nie są


- lód morski na Arktyce zniknie do 2013 r.; nie zniknął


- cofanie się lodowców przyspieszy; niemniej ponad połowa cofania się lodowców zdarzyła się przed 1950 r.


- podnoszenie się poziomu mórz przyspieszy; nie przyspieszyło


- Golfsztrom osłabnie, na co załapał się film „Pojutrze”.


Wszystkie te przewidywania także jak dotąd nie sprawdziły się.


Liczba zgonów z powodu suszy, powodzi i burz maleje dramatycznie. Nie dlatego, że pogoda jest bezpieczniejsza, ale dzięki technologii i zamożności.



W 1988 r. James Hansen powiedział, że do roku 2000 “West Side Highway będzie pod wodą. I będą taśmy naklejone na szyby z powodu silnych wiatrów. I nie będzie tych samych ptaków.”


Program Środowiskowy ONZ przewidywał w 2005 r., że do 2010 r. będzie 50 milionów uchodźców klimatycznych. W 2010 r. próbował wymazać ten link.  


Dziesięć lat temu Al Gore powiedział, że w ciągu dziesięciu lat dotrzemy do sytuacji, od której nie ma odwrotu [“Niewygodna prawda”].


Powinniśmy więc przyjmować przewidywania katastrof i nieszczęść ze szczyptą soli.


Modele


Modelom klimatycznym nie udało się poprawnie opisać ocieplenia globalnego. Jak potwierdził IPCC, dla okresu of 1998 r.:


“111 ze 114 dostępnych symulacji modeli klimatu pokazuje trend ogrzewania powierzchni wyższy od zaobserwowanego”. [IPCC Synthesis report 2014, p 43]



To znaczy, że istnieje konsensus, że modele wyolbrzymiają tempo globalnego ocieplania. 


Ocieplenie, jak dotąd, nie spowodowało żadnej znaczącej lub konsekwentnej zmiany częstotliwości lub intensywności burz, tornado, powodzi, susz lub zimowej pokrywy śniegowej.


Jak ujęło to dwóch klimatologów, Richard McNider i John Christy:


“Moglibyśmy wybaczyć twórcom tych modeli, gdyby ich prognozy nie były tak systematycznie i spektakularnie błędne. Od początku stosowania modeli klimatycznych w latach 1980. te prognozy, przeciętnie, wyolbrzymiały stopień, do jakiego Ziemia ociepla się w porównaniu do tego, co widzimy w rzeczywistym klimacie”.


W 1990 r. pierwsze oszacowanie IPCC zawiera wypowiedź przewidującą wzrost temperatury o 0,3ºC na dziesięciolecie (z zakresem niepewności 0,2ºC do 0,5ºC).


W rzeczywistości w dwa i pół dziesięciolecia, jakie minęły od tego czasu, mimo że emisje podnosiły się szybciej niż zakładano, temperatura rosła w przeciętnym tempie 0,15oC na dziesięciolecie w oparciu o pomiary powierzchniowe i 0,12oC na dziesięciolecie  w oparciu o dane satelitarne; to jest, mniej niż połowa w stosunku do oczekiwanego wzrostu i poniżej dolnej granicy zasięgu niepewności!


A co z 2015 i 2016 rokiem, jako rekordowo gorącymi latami? No cóż, z powodu masywnego  El Nino, linia temperatury powierzchniowej HADCRUT4 urosła na krótko na początku 2016 r. do terytorium na niższej połowie przewidywanej przez modele, by po kilku miesiącach znowu spaść [Clive Best chart]. To wszystko.



Proszę też zauważyć, że ocieplenie było dwukrotnie szybsze na półkuli północnej niż na południowej, że koncentrowało się na chłodniejszych obszarach, w chłodniejszych porach roku i nocami. Różnica między liniami czerwoną i niebieską na tym wykresie jest globalnym ociepleniem przez 20 lat.



Proszę także zauważyć, że ocieplenie zdecydowanie nie zabrało nas na nieznane terytorium. Jesteśmy w chłodniejszej części obecnego interglacjału, jak pokazują trzony lodowe Grenlandii, i linia drzew na Ukrainie nadal jest niższa niż była w Średniowieczu.


Nawiasem mówiąc, bardziej ufam danym satelitarnym niż danym o temperaturze powierzchniowej.



Te ostatnie są beznadziejnie zanieczyszczone przez brak poprawnego korygowania ze względu na urbanizację wokół stacji pomiarowych oraz zwyczaj tych, którzy kontrolują te dane, do “korygowania” starych temperatur w dół bez podawania dobrych dla tego powodów. Globalne temperatury za rok 1910 w tajemniczy sposób spadały przez ostatnich osiem lat. Globalne temperatury za rok 2000 w tajemniczy sposób rosły. 


Ale – i to jest zadziwiające – nawet w porównaniu do danych powierzchniowych, tempo globalnego ocieplenia jest znacznie powolniejsze niż przewidują modele.


Międzyrządowy Panel ds. Zmiany Klimatu mówi, że ma 95% pewności, że ponad połowa ocieplenia od 1950 r. jest spowodowana przez człowieka. Jeśli użyjesz danych temperatury powierzchniowej, nadal znaczy to mniej niż pół stopnia ocieplenia spowodowanego przez człowieka przez pół wieku.  


To nadal nie jest niebezpieczna zmiana. W tym tempie niebezpieczne ocieplenie jest odległe o co najmniej stulecie. A im wolniej zachodzi, tym jest mniej niebezpieczne i tym łatwiej się do niego przystosować.


Czułość


Dlaczego więc atmosfera nie robi tego, co jej powiedziano?


W rzeczywistości, robi to. Te wyniki są dokładnie zgodne z fizyką efektu cieplarnianego.  



Sądzimy, że niedawne ocieplenie było głównie spowodowane zmianą składników w atmosferze, wzrostem dwutlenku węgla z 0,03% do 0,04%.


Wiemy, że kolejny wzrost o 0,01%, oczekiwany wkrótce po połowie stulecia, będzie miał mniejszy wpływ niż poprzednie 0,01% - jest to podstawowa fizyka, zmniejszające się zwroty lub logarytmiczna natura krzywej, jak pokazał Guy Callender w 1938.


Podwojenie CO2 w atmosferze nie może samo dać niebezpiecznego ocieplenia.



Czułość atmosfery na CO2 wynosi około 1,20C na podwojenie się. Taki jest konsensus powtarzany przez IPCC kilkakrotnie w ciągu tych lat. I to jest obecne stanowisko.


Na czym więc polega problem? No cóż, teoria niebezpiecznej zmiany klimatycznej polega na  dodatkowym kroku w argumentacji, o którym, jak się wydaje, wie bardzo niewielu polityków i dziennikarzy – domniemanym trzykrotnym wzmocnieniu ocieplającego potencjału dwutlenku węgla głównie przez dodatkowe opary wodne uwolnione do atmosfery przez ogrzewający się ocean i akumulujące się na wielkich wysokościach.


To jest wykres Warrena Meyera, który pokazuje różnicę.



I tutaj dowody są znacznie bardziej chwiejne. W jednych badaniach znaleziono wzrost oparów wodnych wysoko w atmosferze, w innych ich nie znaleziono. Dodatkową komplikacją jest tutaj fakt, że opary wodne kondensują się w chmury, a jeszcze nie potrafimy poprawnie ani mierzyć chmur ani tworzyć dla nich modeli.  


Wiemy, że chmury utrzymują powierzchnię ciepłą w nocy, podczas gdy (zwłaszcza niskie chmury) ochładzają ją w ciągu dnia przez odbijanie w przestrzeń światła słonecznego. Podczas jednak gdy modele generalnie utrzymują, że istnieje pozytywna korelacja miedzy radiacyjnym efektem netto chmur a temperaturą, podnosząc amplifikację oparów wodnych, dane NASA z CERES pokazują, że istnieje silna i istotna korelacja negatywna: że wyższe temperatury prowadzą do większego chłodzenia chmur. To jest rażąca rozbieżność między modelami a danymi.


Zgodnie z tą rozbieżnością niedawne próby mierzenia czułości systemu klimatycznego na dwutlenek węgla przy pomocy rzeczywistych danych niemal wszystkie stwierdziły, że ta czułość jest znacznie niższa niż zakładają modele, jak Nic Lewis, Marcel Crok, Judith Curry i Pat Michaels pokazali w ostatnich latach.



Należy zauważyć, że ochładzający efekt aerozoli siarczanowych jest mniejszy niż sądzono, więc nie mogą stanowić wyjaśnienia powolności niedawnego ogrzewania.


Tak więc, jeśli to konsensus jest tym, co was kręci, obecnie wyłania się konsensus oparty na obserwacjach, że czułość klimatu jest niska.


Modele zakładają zbyt silne sprzężenie zwrotne.



Co więcej, wszystkie wysokie oszacowania ocieplenia opierają się na scenariuszu ekonomicznym i demograficznym o nazwie RCP 8.5, który jest bardzo, bardzo nierealistyczny.


Zakłada, że wzrost populacji przestanie zwalniać i znowu przyspieszy.


Zakłada, że w znacznej mierze zamrze handel i innowacje.


Zakłada, że zawiedzie zdolność oceanów do absorbowania CO2.


Zakłada, że mimo tego wszystkiego dochód przeciętnego człowieka potroi się.


I najbardziej absurdalnie ze wszystkiego, zakłada, że wrócimy do węgla z niemal wszystkim, włącznie z produkowaniem paliwa do pojazdów, tak że w roku 2100 będziemy używać dziesięć razy więcej węgla niż dzisiaj.  


Krótko mówiąc, jest to kompletnie szalony scenariusz, niemniej kiedy słyszycie naukowca lub polityka, mówiącego, że jesteśmy skazani na globalne ocieplenie “aż do” czterech stopni, zakładają to – oraz nieprawdopodobnie wysoką czułość – często o tym nie wiedząc.


Interesy własne


Zajmę się teraz paliwami kopalnymi.


Parafrazując Monty Pythona: Co paliwa kopalne kiedykolwiek dla nas zrobiły?


Poza zieloną roślinnością jakby z całego dodatkowego kontynentu.


I usunięciem potrzeby gotowania na spalanym drewnie, z którego dym jest jednym z największych zabójców na świecie, zabijając – według Światowej Organizacji Zdrowia – ponad trzy miliony ludzi rocznie.


I usunięciem potrzeby zdobywania drewna z lasu, przy której to okazji niszczy się ekosystem.


Poza tym, co zrobiły dla nas paliwa kopalne?


No cóż, sądzę, że dostarczają energii do pompowania wody, żeby nie trzeba jej było czerpać ręcznie.


Pozwalają na światło elektryczne, a więc pomagają zdobywać umiejętność czytania i pisania i ogólnie edukację.  


Dają chłodzenie dla żywności i szczepionek.


Umożliwiają dziecku dojazd do szkoły.


Dają nawozy, które podnoszą plony rolnicze, niemal kończąc z głodem i oszczędzając ziemię dla dzikiej przyrody.


Tak, ale poza zakończeniem głodu, umożliwieniem dzieciom dotarcia do szkół, chłodzeniem szczepionek, szerzeniem umiejętności czytania i pisania, pompowaniem wody, zredukowaniem nacisków na lasy, zredukowaniem zanieczyszczenia powietrza w pomieszczeniach i stworzeniem 14% więcej zielonej roślinności – poza tym wszystkim, co paliwa kopalne zrobiły dla nas?


“Paliwa kopalne nie zastały bezpiecznego klimatu i uczyniły go niebezpiecznym; zastały niebezpieczny klimat i czynią go bezpiecznym” – mówi Alex Epstein.


Od czasu do czasu bywam oskarżany, że pozwalam moim komercyjnym interesom w przemyśle węglowym (o których informowałem wiele razy, a niniejszym informuję znowu), wpływać na moją ocenę nauki o klimacie.


Jeśli jednak moi krytycy wysuwają taki argument przeciwko mnie, to ja mogę w ten sam sposób argumentować o nich. Być może, komercyjne interesy Ala Gore’a w przemyśle energii odnawialnej wpływają na jego ocenę nauki o klimacie. Być może granty Michaela Manna i nagrody Jamesa Hansena dla tych, którzy badają spowodowaną przez człowieka zmianę klimatu, wpływają na ich wnioski. Nie uważam, że powinno się ich cenzurować, ale dlaczego ja miałbym być cenzurowany?


Jeśli zmiana klimatyczna nie jest niebezpieczna, to nie ma żadnego uzasadnienia dla subsydiów na energię odnawialną.


Jest całkowicie bezdyskusyjne, że globalne ocieplenie wygenerowało olbrzymie fundusze badawcze, mierzone w wielu miliardach, że to pobudziło wszelkiego rodzaju naukowców, od botaniki do psychiatrii, by powiązać swoją pracę ze zmianą klimatu i że niemal nic z tych pieniędzy nie dostaje się tym, którzy są sceptyczni.


Jak napisał wybitny klimatolog z NASA, Roy Spencer:


“Jeśli finansujesz naukowców, by znaleźli dowody na coś, będą szczęśliwi znajdując je dla ciebie. Przez ponad 20 lat finansowaliśmy ich, by znaleźli dowody wpływu człowieka na klimat. I posłusznie znaleźli ten wpływ wszędzie, ukrywający się pod każdym kamieniem, lodowcem, w oceanie i w każdej chmurze, huraganie, tornado, kropli deszczu i płatku śniegu. Powiedz więc tylko naukowcom, że 20% ich funduszy będzie nastawione na badania naturalnych źródeł zmiany klimatu. Znajdą je także”.


Koszt błędnych ocen


Załóżmy, że mam rację, i że nasze wnuki odkryją, że znacznie wyolbrzymialiśmy ryzyko i nie docenialiśmy korzyści CO2.


Załóżmy, że istotnie doświadczą poziomów dwutlenku węgla 600 części na milion lub więcej, ale nie doświadczą niebezpiecznego ocieplenia globalnego ani bardziej ekstremalnej pogody, a tylko łagodny i malejący wzrost przeciętnych temperatur globalnych, szczególnie na dużych wysokościach, w nocy i w zimie, a towarzyszyć temu będzie spektakularne globalne zielenienie i mniej stresu wodnego dla ludzi i upraw.  


Czy ma znaczenie, że nasi politycy wpadli w panikę na początku lat 2000? Z pewnością, lepiej być ostrożnym.


Oto dlaczego ma to znaczenie. Nasza obecna polityka pociąga za sobą nie tylko olbrzymie koszty ekonomiczne, które najbardziej uderzają w najbiedniejszych, ale także powoduje olbrzymie koszty środowiskowe.


Zachęcamy do niszczenia lasów przez spalanie drewna, etanolu i biodieslu.


Odmawiamy ubogim ludziom najtańszego rodzaju elektryczności, co zmusza ich do dalszego polegania na drewnie jako paliwie, kosztem ich zdrowia.


Używamy rzek, estuariów, wzgórz, pól do produkcji energii, kiedy moglibyśmy oddać ziemię przyrodzie i polegać na rodzajach energii, o którą przyroda nie współzawodniczy – z paliw kopalnych i elektrowni jądrowych.


Jest jednak jeszcze dalsza przyczyna, dla której to ma znaczenie. Zaniedbujemy prawdziwe problemy środowiskowe. Nacisk na zmianę klimatyczną jako wybijające się zagrożenie dla środowiska oznacza, że niewiele uwagi poświęcamy autentycznym problemom środowiskowym na świecie.


Grzmimy o zakwaszeniu oceanów, podczas gdy zbyt intensywne połowy i ścieki najbardziej szkodzą rafom koralowym.


Stawiamy błędną diagnozę, że powodem powodzi jest globalne ocieplenie, podczas gdy tym powodem jest drenowanie gruntu i urbanizacja.


Twierdzimy, że zmiana klimatu jest powodem wymierania gatunków, podczas gdy to gatunki inwazyjne naruszają i niszczą ekosystemy i wypędzają rzadkie gatunki.


Mówimy, że zmiana klimatu jest zagrożeniem dla jakości powietrza, podczas gdy polityka klimatyczna przeszkodziła działaniom na rzecz poprawy jakości powietrza.


Mówimy o utracie kolonii ptaków morskich z powodu ogrzewających się mórz, a potem budujemy farmy wiatrowe, które masakrują te ptaki i przymykamy oczy na nadmierne połowy.


Oto dlaczego naprawdę uważam to wyolbrzymianie za poważny problem: zdegradowało, wyparło i zdyskredytowało prawdziwą ochronę środowiska tego rodzaju, jakiemu poświęciłem część mojego życia.


Pracowałem przy projektach ochrony dzikiej przyrody w Indiach, Pakistanie i innych miejscach. Zmiana klimatu jest najmniejszym z problemów stojących przed ptakami takimi jak tragopan rudolicy, hubarka długoczuba, bażant himalajski i płatkonóg płaskodzioby, rzadkie gatunki, które kiedyś badałem i publikowałem artykuły o nich.


Obsesja klimatyczna pochłania pieniądze, energię i wolę polityczną, których można by użyć do pozbycia się szarej wiewiórki, do ochrony raf koralowych, do zapobieżenia deforestacji i zbyt intensywnym połowom ryb, do odzwyczajenia biednych w Afryce od mięsa z buszu i paliwa drzewnego.


Proszę pamiętać, że IPCC zgadza się ze mną, że w kategoriach wpływu ekonomicznego zmiana klimatu jest pomniejszym problemem. Raz jeszcze nie odbiegam of konsensusu.


Pierwsze słowa wstępnego raportu grupy roboczej Nr 3 o wpływie zmiany klimatu w Piątym Raporcie IPCC brzmią następująco:


“Dla większości sektorów gospodarczych wpływ zmiany klimatu będzie mały w stosunku do wpływu innych czynników […]. Zmiany populacji, wiek, dochód, technologia, stosunkowe ceny, styl życia, regulacje, zarządzanie i wiele innych aspektów rozwoju socjoekonomicznego będą miały wpływ na podaż i popyt dóbr i usług, który jest duży w stosunku do wpływu zmiany klimatu”.


To jest konsensus IPCC.


Źródła odnawialne


I tutaj jest rzecz najbardziej szalona ze wszystkich. Obecna polityka nawet nie osiąga dekarbonizacji. Jakiekolwiek masz poglądy na pilność zredukowania emisji, polityka subsydiowania energii odnawialnej tego nie osiąga.


Przejście na biodiesel lub etanol w rzeczywistości podnosi poziom emisji. To samo robi spalanie drewna w elektrowniach. To samo robi energia słoneczna w pochmurnych Niemczech. To samo robią farmy wiatrowe, ponieważ powstrzymują zastąpienie węgla gazem lub energią jądrową.


W 2012 r. Bjorn Lomborg wyliczył, że 20 lat polityki klimatycznej zredukowało emisje globalne o mniej niż jeden procent. W tym czasie świat wydał ponad bilion dolarów na subsydiowanie energii wiatrowej i słonecznej, niemniej obie razem nie osiągnęły 1% światowych dostaw energii. W tym kraju właśnie osiągnęły 2%.


W Niemczech 20% wzrost odnawialnych źródeł energii między 1999 a 2014 rokiem nie dał w ogóle żadnej zmiany w emisjach.


Zeznając przed Kongresem w 2014 r. profesor Judith Curry, dziekan Earth Sciences na Georgia Tech University, powiedziała:


“Motywowane zasadą ostrożności w celu uniknięcia niebezpiecznej, antropogenicznej zmiany klimatu próby modyfikowania klimatu przez zredukowanie emisji CO2 mogą okazać się daremne”.


Zwycięzcy w sporze


Kiedy Nigel Lawson założył GWPF w 2009 r., praktycznie wszyscy zgadzali się, że globalne ocieplenie jest największym zagrożeniem ludzkości w dwudziestym pierwszym wieku. Obecnie niemal nikt, poza tymi, którzy mają w tym interes własny, tak nie uważa.  


Odsetek Amerykanów, których zupełnie nie niepokoi globalne ocieplenie, podwoił się od 1990 r. [Gallup, 1989-2015]


Kandydaci na prezydenta nie mówią o zmianie klimatu, ponieważ wyborcy uważają inne problemy za ważniejsze. W niedawnym sondażu Amerykanów zaledwie 3% powiedziało, że uważają klimat za najważniejszą kwestię.


Co najbardziej druzgocące dla tych, którzy wydali majątek na propagandę, w olbrzymim sondażu ONZ, badającym ludzi na całym świecie, o nazwie „My World”, na który odpowiedziało niemal dziesięć milionów ludzi, działania na rzecz zmiany klimatu przychodzą na szarym końcu, na 16. miejscu, a i to z dużym marginesem – dużo za priorytetem numer 15, którym jest dostęp do telefonu i Internetu.


Sceptycy, z ich minimalnymi budżetami i odcięci od pieniędzy publicznych, mimo, że są  nieustannie atakowani, zwyciężają w tym sporze.


Dziękuję.

 

Global Warming Versus Global Greening

Rational Optimist, 19 października 2016

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Matt Ridley


Brytyjski pisarz popularnonaukowy, sympatyk filozofii libertariańskiej. Współzałożyciel i b. prezes International Centre for Life, "parku naukowego” w Newcastle. Zrobił doktorat z zoologii (Uniwersytet Oksfordzki). Przez wiele lat był korespondentem naukowym w "The Economist". Autor książek: The Red Queen: Sex and the Evolution of Human Nature (1994; pol. wyd. Czerwona królowa, 2001, tłum. J.J. Bujarski, A. Milos), The Origins Of Virtue (1997, wyd. pol. O pochodzeniu cnoty, 2000, tłum. M. Koraszewska), Genome (1999; wyd. pol. Genom, 2001, tłum. M. Koraszewska), Nature Via Nurture: Genes, Experience, and What Makes us Human (także jako: The Agile Gene: How Nature Turns on Nurture, 2003), Rational Optimist 2010.

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Ech Kamil 2016-11-17






Marzec
Szaron: Dziwne pomysły z tym zamykaniem drzwi do ogrodu. 
Hili: W marcu to konieczne, bo przychodzą obce korty i zostawiają SMS-y.

Więcej

Dlaczego nauczanie genetyki
musi być propagandą?
Jerry A. Coyne 


„Science” opublikował trzy artykuły ideologiczne na temat tego, jak należy zreformować nauczanie przedmiotów ścisłych, aby było bardziej włączające i antyrasistowskie. Większość autorów wszystkich trzech prac jest związana z wydziałami lub instytutami nauczania przedmiotów ścisłych i przyrodniczych, co może wyjaśniać misyjny ton prac. Jeden z nich omówię dzisiaj, a drugi wkrótce.
Artykuł ten dowodzi, że nauczanie genetyki nadal jest systemowo rasistowskie i należy je zaatakować, zdemontować i uczynić wyraźnie antyrasistowskim. 

Więcej

Prawo międzynarodowe
czy antysemityzm?
Bat Ye’or

W swojej nieustannej walce z Izraelem Europa oddała palestynizmowi swoje terytorium i narody. Na zdjęciu: przewodniczący OWP Jaser Arafat z Janem Pawłem II (Źródłozdjęcia: Watykańska Fundacja Jana Pawła II)

Powszechne jest głoszenie wszędzie i na każdym kroku (jako udowodnionej prawdy), że Państwo Izrael narusza prawo międzynarodowe. W wywiadzie przeprowadzonym 11 lutego przez Sonię Mabrouk Manuel Bompard po raz kolejny postawił to oskarżenie, podając nawet datę naruszenia, która sięga 70 lat wstecz! To oskarżenie, które determinuje wszelkie stosunki Unii Europejskiej z państwem żydowskim, uzasadnia na przykład praktyki dyskryminacyjne wobec Izraela, które są bezprecedensowe i nigdy nie stosowane wobec żadnego innego państwa.

Więcej
Blue line

“Ramadan
– miesiąc dżihadu”
Bassam Tawil

<span>Ci, którzy wierzą, że Hamas dąży do zawieszenia broni przed Ramadanem, oszukują samych siebie. W całej historii muzułmanie wykorzystywali Ramadan do prowadzenia wojny ze swoimi wrogami. Na przykład podczas Ramadanu w 2016 r. dwóch palestyńskich kuzynów, Mohammed i Chalil Muchamara, dokonali ataku bronią palną na targu Sarona w Tel Awiwie, zabijając czterech Izraelczyków i raniąc 40 innych osób. Na zdjęciu: Imam w Gazie intonuje modlitwę: „O Allahu daj nam zwycięstwo, błogosław naszych męczenników i pomóż naszym rodzinom.” [Żdódło zdjęcia „Palestine Chronicle”, 10 marca 2024]  </span>

Międzynarodowi mediatorzy i światowi przywódcy, w tym prezydent USA Joe Biden, mają nadzieję na osiągnięcie porozumienia o zawieszeniu broni między Izraelem a wspieraną przez Iran grupą terrorystyczną Hamas przed islamskim świętym miesiącem Ramadan, który rozpoczyna się 10 marca. 5 marca Biden ostrzegł przed potencjalnymi problemami w przypadku braku porozumienia o zawieszeniu broni przed Ramadanem. „Konieczne jest zawieszenie broni ze względu na Ramadan – jeśli dojdziemy do okoliczności, w których będzie to trwało aż do Ramadanu, Izrael i Jerozolima mogą być bardzo, bardzo niebezpieczne” – powiedział dziennikarzom w Waszyngtonie.

Więcej

Hamas głodzi naszych
braci i siostry w Gazie
Bassem Eid

Zdjęcie podpisane przez jakiegoś wikipedystę: „Kryzys humanitarny w następstwie totalnej blokady przez Izrael.”  Źródło zdjęcia: Wikipedia

Jak możemy zrozumieć straszliwą, narzuconą przez samych siebie nędzę, która dotyka obecnie mieszkańców Gazy? Rozdzierająca serce panika, która miała miejsce w Gazie w ubiegły czwartek, rzuca jasne światło na brutalną rzeczywistość życia pod rządami Hamasu. Jest to ponure przypomnienie o pilnej potrzebie zajęcia się cierpieniem ludności Gazy, ale stanowi także kluczowy moment w celu wyjaśnienia odpowiedzialności za trudną sytuację Gazy.

Więcej
Blue line

Logika świadectwem
prawdy
Lucjan Ferus


Richard H. Popkin i Avrum Stroll, autorzy  bardzo interesującej książki „Filozofia”, w dziale „Logika”, tak ją scharakteryzowano: „Logika może być określona jako dziedzina filozofii, która zastanawia się nad naturą samego myślenia /../ logika jest najprawdopodobniej podstawową gałęzią filozofii. Wszystkie dziedziny filozofii angażują myślenie, a czy jest to myślenie poprawne czy nie, zależy od tego czy jest ono zgodne z prawami logiki /../ Logika jest więc nauką, która stara się odróżnić złe rozumowania od dobrych”.

Więcej

Odwaga białej flagi
i mój Poznań
Andrzej Koraszewski

Papież Franciuszek (ten w białej sukience), z prezydentem Brazylii Luizem Ignacio Lulą da Silva rozmawiający o pokojowym zakończeniu wojny „między” Rosją a Ukrainą. (Źródło: Wikipedia.)

Papież Franciszek powiedział w wywiadzie, że Ukraina powinna wykazać się - jak to określił – odwagą wywieszenia białej flagi i negocjowania zakończenia wojny z Rosją. Reakcje wydają się dość jednolite i, delikatne mówiąc, niepochlebne. Trudno sobie wyobrazić, żeby ten chrześcijanin powiedział to samo, ale kierując swoje słowa do Hamasu. Mam wrażenie, że opinie byłyby bardziej podzielone, jestem również pewien, że byłoby wiele głosów potępienia. Papież oczekuje zawieszenia broni w Gazie, ale rozumie przez to wywieszenie białej flagi przez Izrael i umożliwienie Hamasowi przetrwanie.

Więcej

Demokracja protestów
i piwny parlamentaryzm
Marcin Kruk


Ty ciemnoto boża, powiedział pan Tadzio, na co pan Zdzisio wrzasnął: ty rasisto. Pani Jadzia, która przyniosła im z bufetu kolejne piwo, postanowiła ich uspokoić. Powiedziała, że manichejski dualizm nie jest dobrą przystawką i lepiej, żeby zamówili coś do zjedzenia.  


W sprawie braku popytu na przystawkę mieli konsensus, ale z panią Jadzią, jak z Panem Bogiem, dyskutować się nie da, można ją tylko zignorować, więc pan Tadzio już całkiem spokojnie wyraził sprzeciw wobec zakazu palenia i przedstawił swój pogląd.

Więcej

Izraelska pisarka odpowiada
Zachodnim "intelektualistom"
Jerry A. Coyne


„Dzień dobry, Dina,
Pushkin House ogłosił w mediach społecznościowych naszą zbliżającą się dyskusję i natychmiast otrzymał krytyczne uwagi dotyczące Twojego stanowiska w sprawie konfliktu palestyńsko-izraelskiego. Chcieliby poznać Twoje stanowisko w tej sprawie, zanim zareagują w jakikolwiek sposób. Czy mogłabyś sformułować swoje stanowisko i przesłać mi je tak szybko, jak to możliwe?

Natalia!„
Pisarka odpowiedziała listem otwartym.

Więcej

Dlaczego warto odrzucić
radykalną dekolonizację
Jay Sophalkalyan 

Panorama Singapuru o wschodzie słońca, 1865, litografia Vincenta Brooksa. (Wikipedia).

Synkretyzm w dominującym dyskursie akademickim na temat „dekolonizacji”  jest wyraźnie nieobecny. Jednak synkretyzm był zjawiskiem powszechnym w starożytnym świecie, gdzie różne społeczeństwa, zjednoczone w drodze podbojów, handlu lub wymiany kulturalnej, często były narażone na obce wierzenia i praktyki. To było katalizatorem fuzji kulturowych i religijnych. Ciekawy przykład tego starożytnego synkretyzmu widzimy w okresie hellenistycznym, kiedy kultura grecka przeplatała się z lokalnymi kulturami na terenach podbitych przez Aleksandra Wielkiego. To skomplikowane zlewanie się kultur dało początek religiom hellenistycznym, które w miarę płynnie łączyły wierzenia greckie i ludów podbitych.
To właśnie synkretyzm odegrał potężną rolę w rozwoju państwa narodowego Singapuru. Początki powstania nowoczesnego Singapuru sięgają początków XIX wieku w efekcie rywalizacji między Brytyjczykami i Holendrami. Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska starała się rozszerzyć swoje wpływy w Azji Południowo-Wschodniej, chroniąc swoje interesy na lukratywnym szlaku handlowym łączącym Chiny z Indiami Brytyjskimi. Tymczasem Holendrzy, którzy kontrolowali już część Azji Wschodniej, zdominowali szlaki handlowe.

Więcej

Jak działa „przebudzony”
antysemityzm 
Jonathan S. Tobin

Brytyjski reżyser filmowy Jonathan Glazer (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Jeśli nie jesteś zapalonym kinomanem, być może nie słyszałeś o Jonathanie Glazerze przed jego momentem sławy podczas tegorocznej ceremonii wręczenia Oscarów. Po tym, jak „Strefa interesów” – niezwykle chwalony film o komendancie obozu zagłady w Auschwitz, luźno oparty na powieści Martina Amisa pod tym samym tytułem – otrzymał Oscara za najlepszy międzynarodowy film fabularny, Glazer pojawił się na scenie wraz z resztą zespołu produkcyjnego, aby odebrać trofea. Stojąc z producentem Jamesem Wilsonem i ich sponsorem finansowym, miliarderem Leonardem Blavatnikiem, Glazer, który napisał scenariusz i wyreżyserował film, zdecydował się nie wypowiadać spontanicznie, ale zamiast tego odczytał oświadczenie.

Więcej
Blue line

Przepływ genów od
neandertalczyków do ludzi
Jerry A. Coyne 

Rekonstrukcja obozowiska neandertalczyków w Jaskini Ciemnej w Ojcowskim Parku Narodowym.

Dzisiaj spróbuję przedstawić artykuł, z którym mam pewien kłopot, a mianowicie zrozumienie, w jaki sposób autorzy (w tym laureat Nagrody Nobla Svante Pääbo) ustalili, które geny pochodzą od neandertalczyków i denisowian (obie linie obecnie wymarły), a które z ich siostrzanego rodowodu, czyli tej odrębnej linii genetycznej prowadzącej do współczesnych ludzi. (Wszystkie trzy linie rodowe miały wspólnego przodka.) Jak wiemy, genom współczesnego człowieka zawiera pewien niewielki procent genów pochodzących od neandertalczyków i dotyczy to również genów pochodzących od denisowian (te drugie częściej występują we współczesnych populacjach z Oceanii, Azji i u rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej).

Więcej

Credo antysemitów:
„Nigdy nie ufaj Żydowi”
Elder of Ziyon


Zeznania Żydów, którzy byli świadkami ataków, są sprawdzane z dowodami kryminalistycznymi, zdjęciami i filmami, weryfikowane z innymi świadkami, a wszystko, co nie spełnia ich rzekomo profesjonalnych standardów, nawet nie zostaje wspominane. Jednak wyłącznie słowne oskarżenia ze strony Palestyńczyków są publikowane szczegółowo i nie zawierają absolutnie żadnych dowodów potwierdzających. Użycie przez nich słowa „oskarżenia” nie osłabia kolejnego zdania, w którym „okrutne, nieludzkie i poniżające traktowanie przetrzymywanych Palestyńczyków” zostaje opublikowane jako fakt. 

Więcej
Blue line

Dlaczego lewica
musi kłamać o gwałtach
Jonathan S. Tobin

Izraelki, które zostały porwane przez terrorystów Hamasu 7 października, wywiezione do Strefy Gazy i przetrzymywane w niewoli, a następnie wypuszczone kilka miesięcy później, biorą udział w konferencji prasowej w Tel Awiwie, 7 lutego 2024 r. Zdjęcie: Avshalom Sassoni/Flash90.

Nie trzeba czytać lewicowych publikacji, takich jak "Intercept" lub „The Nation”, ani oglądać programu "Democracy Now" dostępnego w NPR i Pacifica, by spotkać się z zaprzeczeniami okrucieństw z 7 października. Są one powszechne w mediach społecznościowych, i jeśli nie śledzisz wyłącznie małych wysepek proizraelskich mediów, trudno tego uniknąć. Jednak nacisk na zaprzeczanie, że gwałt był nie tylko powszechny, ale stanowił ważny element planów i taktyki Hamasu w jego atakach transgranicznych, nie jest związany tylko ze sceptycyzmem wobec tych wydarzeń.

Więcej

USA ukrywa zagraniczne
darowizny na rzecz uniwersytetów
Mitchell Bard

Texas A&M University in Education City, Al Rajjan, Katar. Zdjęcie: Alex Sergeev via Wikimedia Commons.

Antyizraelskie protesty na uczelniach w całym kraju wzbudziły obawy co do potencjalnej roli darowizn arabskich w wzroście antysemityzmu. Jednak Departament Edukacji Stanów Zjednoczonych (DoE) utrudnił ocenę wpływu tych funduszy poprzez celowe ukrywanie danych uzyskanych z uniwersytetów, błędne przedstawianie informacji i zmiany w poprzednich raportach. Do 2020 r. Departament Edukacji nie przywiązywał dużej wagi do przestrzegania zasad przez uniwersytety, a instytucje nie zgłaszały wymaganych informacji o wszystkich darowiznach powyżej 250 tysięcy dolarów. 

Więcej

Niektóre obawy dotyczące islamu
są całkowicie racjonalne
Richard Dawkins


„Fobia” to irracjonalny strach, jak w przypadku klaustrofobii, agorafobii lub arachnofobii, a wszystkie one zasługują na współczucie. Ale strach może być też racjonalny. Piechur w okopach z I wojny światowej miałby wszelkie powody, aby obawiać się wyskoczenia z okopu. Oskarżanie go o „fobię” byłoby, delikatnie mówiąc, nieładne. Australijczyk podejrzany o arachnofobię mógłby wskazać na fakt, że pająki, których ukąszenie jest niebezpieczne, nie są rzadkością. W Wielkiej Brytanii jest znacznie mniejszy powód do strachu przed pająkami, więc mój strach przed nimi można śmiało nazwać arachnofobią. Czy istnieje grupa ludzi, która podobnie jak Australijczycy w przypadku pająków ma uzasadnione powody, aby obawiać się pewnych aspektów islamu? Jeśli taka grupa istnieje, sugeruję, że można ją znaleźć wśród samych muzułmanów.

Więcej

Oni kupczą
naszą krwią
Z materiałów MEMRI

Karykatura na kanale Telegramu skierowana przeciwko Hamasowi. Przywódcy Hamasu mówią Gazańczykom, aby wytrwali „dla dobra ojczyzny”; Gazańczycy odpowiadają: „Nie ma już pieniędzy ani ojczyzny – wasz potop [Al-Aksa] zniszczył nas” (T.me/ahrarqaza2024, 2 lutego 2024 r.)

Mieszkańcy Gazy w dalszym ciągu ostro krytykują Hamas i jego przywódców w mediach społecznościowych i podczas demonstracji. Oskarżają go o naleganie na kontynuowanie wojny przeciwko Izraelowi za wszelką cenę, mimo że Hamas spowodował tylko  śmierci i zniszczenia, o prowadzenie wojen, które służą programowi Iranu i nie wyzwalają Palestyny, oraz o narażanie życia cywilów przez wykorzystywanie ich jako ludzkich tarcz dla swoich żołnierzy. 

Więcej

Wybory wartości
w globalnej wiosce
Andrzej Koraszewski

Źródło: Twitter

Amerykańskie wybory prezydenckie dopiero w listopadzie, ale ich wynik jest z każdym, dniem bardziej przewidywalny. Na pytanie, na kogo bym, głosował, gdybym mieszkał w Ameryce odpowiadam, że nie wiem, bo byłbym posiadaczem innego życiorysu. Jako obserwator z zewnątrz mam wrażenie, że dla Ameryki i dla świata byłoby najlepiej, gdyby wygrała Nikki Haley, bo rokowałoby nadzieję na względny powrót umiarkowania i rozsądku. Nie mam jednak na to wszystko nawet tak małego wpływu jak jednostkowy głos wyborcy. Wygrana Trumpa jest wysoce prawdopodobna, więc patrząc na to z Polski na pierwszym miejscu zastanawiam się, jaki to będzie miało wpływ na wsparcie USA dla Ukrainy, jaką politykę będzie prowadził wobec Iranu i Kataru, jak się ułożą stosunki z Unią Europejską?

Więcej

AP zakłada zadawanie
cierpień Gazańczykom
Elder of Ziyon

Rynek w Rafah sfilmowany 6 marca 2024. (https://www.youtube.com/watch?v=BL2IH7NobLg&t=6s )

Istnieją doniesienia, że Stany Zjednoczone badają sposoby dostarczania pomocy humanitarnej do Gazy statkami.

 

Media nie donoszą, że Izrael zatwierdził podobny plan w grudniu – i został on odrzucony przez przywódców palestyńskich.

 

W listopadzie Cypr zaproponował bardzo podobny plan wysłania pomocy do Gazy drogą morską. Sprzeciwiła się Autonomia Palestyńska. 

Więcej

Cena świętego spokoju,
czyli religijny raj
Lucjan Ferus

Zapytano ChatGPT; Jaki jest cel życia?Maszyna odpowiedziała: Żyć zawsze. <br />(Zdjęcie: fragment okładki książki Robot Visions Isaaca Asimova.)

Podobno człowiekowi potrzebna jest świadomość czegoś, co nada sens jego życiu, oraz otaczającemu go światu. Tym czymś lub raczej Kimś, jest oczywiście Bóg, gdyż wg osób wierzących, nic innego nie może spełnić tej doniosłej roli w tak doskonały sposób, w jaki możemy oczekiwać po Bogu. Choć zazwyczaj nie precyzuje się o jakiego Boga chodzi w tej konstatacji, to można przypuszczać, iż chodzi w niej o osobowego Boga teizmu, opisanego w Biblii, wyznawanego również przez katolików, czyli Boga Ojca i Jego Syna Jezusa Chrystusa, występujących łącznie z Duchem Świętym, jako Trójca Święta.

Więcej

Pułapka zastawiona
przez  mafię Hamasu
Seth J. Frantzman

Policja Hamasu w dzielnicy Faluja w północnej Gazie, 14 grudnia 2023 (Zdjęcie: Alwhidi - Anadolu Agency)

Przez ponad półtora dekady kontrolowania Gazy przez Hamas grupa terrorystyczna podejuje działania mające na celu przekształcenie każdego aspektu Strefy Gazy w dźwignię swojego państwa terroru. Oznaczało to drążenie tuneli pod uniwersytetami i szpitalami oraz rozmieszczanie broni w domów cywilów. Oznaczało to także utworzenie policji, która służyła interesom Hamasu. Dziś ta policja jest w centrum uwagi, ponieważ wiele organizacji międzynarodowych, które pracowały w Gazie lub zajmowały się pomocą humanitarną, postrzega policję Hamasu jako „prawo i porządek”, a nie przedłużenie grupy terrorystycznej, która sprowadziła wojnę i ruinę na tę ogarniętą walkami enklawę przybrzeżną. Sprawa policji Hamasu ma kluczowe znaczenie dla bieżących problemów dotykających Gazę. Na przykład istnieje wiele doniesień o kryzysie humanitarnym w Gazie. Hamas i wiele organizacji, które z nim współpracowały przez ostatnie dziesięciolecia, często twierdziły, że w Gazie panuje kryzys humanitarny, aby uzyskać ustępstwa dla Hamasu i umożliwić dalsze rządy tej grupy terrorystycznej.

Więcej
Blue line

Wejdź
– skoro nalegasz
Athayde Tonhasca Júnior

Jego Ekscelencja Arthur Dobbs esq., generał, naczelny gubernator i wiceadmirał prowincji Karolina Północna, około 1753 r. © The New York Public Library Digital Collections.

Philip Miller (1691-1771), autor znanego słownika The Gardeners Dictionary i członek Towarzystwa Królewskiego, był zapalonym eksperymentatorem w rozmnażaniu roślin. W liście z 1715 roku do przyjaciela Miller opisał swoje obserwacje pszczół odwiedzających kwiaty tulipanów, „co go przekonuje, że Farina może być przenoszona z miejsca na miejsce przez owady” – Farina to Farina Fecundens (zapładniająca mąka), czyli pyłek, który jego koledzy przyrodnicy podejrzewali o odgrywanie ważnej roli w rozmnażaniu roślin. Tymczasem w Ameryce Arthur Dobbs (1689-1765), gubernator Karoliny Północnej, promotor wypraw w poszukiwaniu Przejścia Północno-Zachodniego i naukowiec-amator, doszedł do podobnego wniosku: „Myślę, że Opatrzność wyznaczyła Pszczołę, aby odegrała bardzo ważną rolę w promowanie wzrostu warzyw”.

Więcej

Gdzie są największe
cierpienia Arabów?
Hussain Abdul-Hussain

Obóz uchodźców z Darfuru w Czadzie gdzie schroniło się około 90 tysięcy ludzi, którzy utracili swoje domy podczas obecnego konfliktu wSudanie. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Co pomyślałby Sudańczyk obserwujący wznowioną wojnę domową w tym kraju – w wyniku której w niecały rok zginęło 14 tysięcy osób, wysiedlono 8 milionów i głód zagroził 17 milionom – gdyby zobaczył nagłówek CBS: „Gaza stoi w obliczu bezprecedensowej sytuacji rozpaczy”. 


Sudan ma 46 milionów mieszkańców, Gaza ma tylko dwa miliony. 

W latach 2004–2009 reżim sudański zabił w Sudanie 400 tysięcy ludzi. Miliony ludzi zostało wysiedlonych i nadal pozostają w obozach cierpiąc z powodu dotkliwego głodu i rozprzestrzeniającej się cholery. Od tego czasu reżim sudański rozpadł się na części: armia walczy z partyzantką. Od kwietnia obie strony toczą wojnę domową, która powoduje jeszcze więcej ofiar śmiertelnych, wysiedleń i agonii w Sudanie.
Według Medecins Sans Frontier co godzinę w Sudanie umiera jedno dziecko. Międzynarodowy Komitet Ratunkowy wymienia wojnę w Sudanie jako główny problem na swojej liście obserwacyjnej sytuacji nadzwyczajnych na rok 2024.
Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Spraw Humanitarnych (UNOCHA) poinformowało, że pomocy potrzebuje 25 milionów Sudańczyków. Prawie 18 milionów z nich boryka się z dotkliwym głódem, z czego 4,9 miliona jest w sytuacji potrzeby nadzwyczaj pilnej pomocy. Z 2,7 miliarda dolarów potrzebnych Sudanowi w 2024 roku agencje ONZ otrzymały 96,7 miliona dolarów, co stanowi zaledwie cztery procent

Więcej

Homeopatyczny środek
na wydłużanie rzęs
Andrzej Koraszewski 


Długie rzęsy są jak ogon pawia, zwiększają atrakcyjność, są świadectwem zdrowia, reklamą dobrych genów. Sztuczne rzęsy to atrakcyjna nisza gospodarcza. W Internecie jest mnóstwo reklam środków na porost rzęs naturalnych. Sprawa jest poważna. Atrakcyjność fizyczna jest równie ważna jak atrakcyjność moralna. Dążymy do greckiego ideału połączenia piękna, zdrowia i dobra, co od zawsze prowadziło do sztucznego poprawiania urody fizycznej i moralnej, a to drugie czasem może prowadzić do moralnego daltonizmu. Nie mogę wykluczyć, że moralny daltonizm staje się poważnym problemem społecznym. Komunistyczny Dzień Kobiet skłania do refleksji. Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal go niezmiernie szanuje, chociaż nie widzi powodu do interesowania się Irankami zabitymi za zdjęcie z głowy chusty.

Więcej

Przestępstwa seksualne
i Międzynarodowy Dzień Kobiet
Ruthie Blum

Kobiety zbierają się przed kwaterą główną obrony wojskowej Hakirya w Tel Awiwie, wzywając rząd do dalszych działań na rzecz uwolnienia zakładników, z których wiele to młode kobiety, nadal przetrzymywanych w Strefie Gazy, 1 lutego 2024 r. Zdjęcie: Avshalom

Izraelczycy nie potrzebują dalszych dowodów okrucieństw popełnionych 7 października przez Hamas i innych barbarzyńców z Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu i Fatahu. Są liczne zeznania ocalałych i patologów sądowych. Jakby zeznania naocznych świadków nie były wystarczające, istnieją godziny nagrań audio i wideo z telefonów komórkowych, kamer GoPro i kamer CCTV, z których większość została nagrana i sfilmowana przez zachwyconych terrorystów przechwalających się swoimi barbarzyńskimi czynami. Niestety, oszczerstwa za granicą sprawiają, że każdy nowy dowód staje się niezbędny. Nie należy oczekiwać, że dwa raporty opublikowane w poniedziałek zatrzymają zaprzeczanie masakrze.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Czy odbędzie się strategiczny
dialog USA-Katar?
Yigal Carmon

Palestyńskie zabójstwa honorowe
tysięcy kobiet i dzieci
Elder of Ziyon

Czy “bezpłciowe” bakterie
tworzą biologiczne gatunki?
Jerry A. Coyne

Czy Ramadan to czas pokoju
czy terroru?
Itamar Marcus

Polityka zagraniczna 
i zbliżające się wybory w USA
Alberto M. Fernandez

Palestyński
handlarz kłamstw
Bruce Bawer

Róża Melcerowa
- syjonistka i feministka
Patrycja Walter
 

Palestyńscy przywódcy ściągnęli 
nakbę na swoją ludność
Khaled Abu Toameh

Bogu/bogom nic
nie jesteśmy winni (III)
Lucjan Ferus

Opary zbiorowego
obłędu
Andrzej Koraszewski

Wszyscy jesteśmy
imigrantami
Andrzej Koraszewski 

Protokoły mędrców Syjonu
w Karcie Hamasu
Eliyahu Stern

Współudział UE w finansowaniu
irańskiego terrroru
Majid Rafizadeh

Powtarzanie kłamstwa
czyni je powszechną prawdą
Elder of Ziyon

Carl Zimmer o gatunkach
i ochronie
Jerry Coyne i Greg Mayer

Blue line
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk