Kraje, które zerwały stosunki z Izraelem od 7 października, to Belize, Boliwia, Kolumbia i Turcja. Bahrajn, Czad, Chile, Honduras, Jordania i Republika Południowej Afryki wycofały swoich ambasadorów. Malediwy, popularne wśród wypoczywających Izraelczyków, ogłosiły na początku czerwca, że Izraelczycy z powodu wojny w Gazie otrzymają zakaz wjazdu do kraju, ale później zawiesili zakaz, gdy zorientowali się, że zakaz dotknie także Arabów-Izraelczyków.
Jeszcze przed 7 października posiadacze izraelskich paszportów mieli zakaz wjazdu do 16 krajów, w tym Algierii, Bangladeszu, Brunei, Iranu, Iraku, Kuwejtu, Libanu, Libii, Malezji, Pakistanu, Arabii Saudyjskiej, Syrii, Omanu i Jemenu. Czy ktokolwiek powiedział „apartheid”?
Zamiast zrywać więzi, kilka krajów europejskich zastosowało bojkot i wykluczenie. W zeszłym miesiącu władze francuskie ogłosiły, że cały izraelski przemysł obronny zostanie wykluczony z udziału w targach Eurosatory 2024, jednego z największych na świecie targów branży obronnej, które w tym roku odbywają się we Francji w dniach 17-21 czerwca. Zaplanowano udział Izraela z 74 firmami.
„Warunki nie są już odpowiednie do goszczenia izraelskich firm na wystawie w Paryżu, biorąc pod uwagę, że francuski prezydent wzywa do zaprzestania operacji IDF w Rafah” – stwierdziło francuskie Ministerstwo Obrony w oświadczeniu z 31 maja, nakazując organizatorom zakazanie udziału izraelskich firm.
Coges Event, organizator Eurosatory, odwołał się od zakazu rządu francuskiego do Sądu Handlowego w Paryżu. 18 czerwca sąd nakazał zawieszenie zakazu – prawdopodobnie już za późno, aby w jakikolwiek sposób pomóc Izraelowi. Sąd jako powód podał fakt, że rządowy zakaz zmusił organizatorów wystawy do dyskryminacji, która w świetle prawa francuskiego jest przestępstwem.
To ten sam francuski rząd, który ma taką obsesję na punkcie włączania i niedyskryminacji, że niedawno poparł projekt ustawy zakazującej dyskryminacji ze względu na strukturę, długość, kolor lub styl włosów.
Tymczasem rząd francuski nie uważał za konieczne zakazanie udziału w Eurosatory Chinom, które obecnie dopuszczają się dwóch ludobójstw – na Tybetańczykach i Ujgurach. Reprezentacja Chin na targach liczy około 61 firm z branży obronnej.
Rząd francuski nie wydał także zakazu Arabii Saudyjskiej, kraju, który należy do rekordzistów jeśli idzie o liczbę przypadków łamania praw człowieka, ani Turcji, która została postawiona przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym za popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości na setkach tysięcy przeciwników bezwzględnego reżimu prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana, oraz która w dalszym ciągu prowadzi wojnę z Kurdami, zagraża sąsiadującym z nią greckim wyspom i oczywiście nadal okupuje północną część Cypru po nielegalnym najeździe na ten kraj w 1974 r.
Kiedy nie można obwinić Żydów, zbrodnie przeciw ludzkości, ludobójstwo i łamanie praw człowieka są całkowicie akceptowalne.
Zakaz ten nie był jednak wystarczający dla mających siedzibę we Francji organizacji pozarządowych popierających Hamas, w tym Association France Palestine Solidarité (AFPS) i Al-Haq. Te organizacje pozarządowe złożyły wniosek do innego francuskiego sądu – Sądu Rejonowego w Bobigny – aby zapewnić wykluczenie z udziału w targach nie tylko izraelskich firm i ich przedstawicieli, ale wszystkich Izraelczyków.
Sąd Rejonowy w Bobigny przychylił się do ich woli organizacji pozarządowych, orzekając, że wszystkie osoby pracujące dla izraelskich firm lub je reprezentujące mają zakaz wstępu na targi, w tym „pośrednicy” działający w imieniu tych firm. Sąd nie ograniczył tego zakazu wyłącznie do Izraelczyków, ale „do każdej osoby, która może działać jako ich broker lub pośrednik”. Ponadto sąd surowo zakazał wystawcom witania Izraelczyków i ich pośredników na swoich stoiskach oraz ich promowania.
Sacha Roytman, dyrektor generalny organizacji Combat Antisemitism, tak powiedział o wyroku sądu:
„Zakazanie działalności żydowskim firmom tylko dlatego, że Izrael broni się przed największym atakiem na Żydów od czasu Holokaustu, jest rażącym antysemityzmem. Dziś Izrael stoi na czele wojny między zachodnimi wartościami a radykalnym islamizmem. Kraje wkrótce będą musiały nauczyć się od Izraela, jak skutecznie zwalczać terroryzm. Holokaust zaczął się od ustaw skierowanych przeciwko Żydom. Dziś zaczyna się od nowa, wraz z prawami i sądami zezwalającymi na bojkot jedynego państwa żydowskiego. W 1933 roku nikt nie wierzył, że doprowadzi to do Holokaustu i II wojny światowej, a jednak tak się stało”.
Inne kraje europejskie również prześcigają się w bojkotowaniu i wykluczaniu Izraela. Belgia, która cieszy się ciepłymi i silnymi stosunkami ze sponsorującym terroryzm Katarem, zdecydowanie opowiada się za bojkotem przez Unię Europejską produktów z izraelskich regionów Judei i Samarii, znanych również jako „Zachodni Brzeg”, rzekomo w związku z odpowiedzią Izraela na zorganizowaną przez Iran inwazję dokonaną 7 października przez Hamas i Palestyński Islamski Dżihad. Od 7 października w kierunku Izraela, kraju mniejszego od New Jersey, wystrzelono ponad 19 000 rakiet, głównie przez grupy terrorystyczne rządzące Gazą, a także przez innego terrorystycznego pełnomocnika Iranu, Hezbollah w Libanie. Oprócz rakiet Hezbollah od tego czasu nieustannie atakuje Izrael salwami kierowanych pocisków przeciwpancernych i dronów zawierających materiały wybuchowe, zabijając cywilów i siły bezpieczeństwa, niszcząc domy, powodując pożary oraz niszczenie pól uprawnych i rezerwatów przyrody na północy Izraela.
13 kwietnia Islamska Republika Iranu sama wystrzeliła ponad 120 rakiet balistycznych, 170 dronów i 30 rakiet manewrujących w pierwszym bezpośrednim ataku na Izrael z irańskiej ziemi.
„Czy możemy teraz po prostu kontynuować współpracę z Izraelem jako partnerem handlowym? Nie sądzę” – zaintonował belgijski premier Alexander De Croo, który następnie ogłosił, że jego celem jest zerwanie przez Belgię stosunków gospodarczych z Izraelem i wywarcie wpływu na inne kraje europejskie, aby poszły w ich ślady.
Rząd belgijski wezwał także szefa polityki zagranicznej UE do zbadania, czy Izrael „naruszył układ o stowarzyszeniu z UE” i zaprzestania wszelkiej sprzedaży broni do Izraela. Jego wicepremier Petra De Sutter nie może się doczekać sankcji wobec państwa żydowskiego co najmniej od 8 listopada, zaledwie miesiąc po masowych gwałtach, porwaniach, torturach, mordach i spaleniu żywcem przez palestyńskich terrorystów niemowląt, dzieci, kobiet, mężczyzn i starców.
„Pracujemy nad dalszymi sankcjami” – powiedział w maju DeSutter. Zarówno Francja, jak i Belgia popierają międzynarodowe nakazy aresztowania przywódców Izraela. W Belgii miasto Liege „zawiesiło wszelkie stosunki z Izraelem”, głównie jako pokaz nienawiści do Żydów: miasto nie ma formalnych powiązań z Izraelem. W marcu Rada Miasta Brukseli jednomyślnie podjęła decyzję o „zablokowaniu zamówień publicznych na produkty pochodzące z izraelskich osiedli na Zachodnim Brzegu”, a 19 czerwca rada miasta ogłosiła, że „niemożliwe” będzie zorganizowanie nadchodzącego meczu piłki nożnej UEFA pomiędzy Belgią a Izraelem w Brukseli, powołując się na obawy o „bezpieczeństwo widzów, zawodników, mieszkańców Brukseli i naszych sił policyjnych”.
Holandia wstrzymała dostawy części do myśliwców F-35 do Izraela po tym, jak w lutym holenderski sąd orzekł, że istnieje „wyraźne ryzyko”, że samoloty będą zaangażowane w „łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego w Gazie”. Nieważne, że John Spencer, profesor studiów nad wojnami miejskimi w Instytucie Modern War w West Point, ustalił, że Izrael konsekwentnie wdrażał więcej środków, aby zapobiec ofiarom wśród ludności cywilnej, niż jakakolwiek armia w historii działań wojennych. Sprawa sądowa była wynikiem pozwu złożonego przez kilka organizacji pozarządowych, w tym Oxfam. Rząd holenderski odwołał się od tej decyzji.
Stolica Norwegii, ogłosiła zakaz importu towarów i usług firm, które „bezpośrednio lub pośrednio przyczyniają się” do istnienia „osiedli”.
Hiszpania, ojczyzna Inkwizycji, zawiesiła sprzedaż broni do Izraela, a „minister spraw zagranicznych Hiszpanii José Manuel Albares ujawnił, że Madryt wstrzymał cały eksport broni do Tel Awiwu od 7 października”, kiedy nadal trwało masowe mordowanie 1200 Izraelczyków przez Hamas, a Izrael w dalszym ciągu próbował je powstrzymać. Nawet to było najwyraźniej zbyt uciążliwe dla rządu hiszpańskiego. Hiszpanii wciąż było za mało i niedawno postanowiono, że nawet zagraniczne statki przewożące zaopatrzenie wojskowe dla Izraela nie będą mogły zawijać do hiszpańskich portów.
„Ministerstwo Spraw Zagranicznych będzie systematycznie odrzucać te operacje zawijania [do portów] z jasnego powodu. Bliski Wschód nie potrzebuje więcej broni, potrzebuje więcej pokoju” – powiedział minister spraw zagranicznych Jose Manuel Albares. Co dziwne, uwaga ta nie była skierowana do podmiotów, które rozpoczęły wojnę: Hamasu, Hezbollahu, Iranu i Kataru.
Barcelona zerwała wszelkie oficjalne stosunki z Izraelem, który burmistrz groteskowo oskarżył o „apartheid”. Zgaduję, że nadal jest tam 1492 rok.
Iran, podżegacz wojenny na Bliskim Wschodzie w pełnym tego słowa znaczeniu – wraz z głównymi fundatorami z Kataru, który, jak się wydaje, nigdy nie odmówi wsparcia żadnej islamskiej grupie terrorystycznej – był pomysłodawcą obecnej wojny w Gazie.
Terrorystyczni pełnomocnicy Iranu obejmują cały region – Hamas i Palestyński Islamski Dżihad w Gazie; Hezbollah w Libanie; Huti w Jemenie oraz różne bojówki w Syrii i Iraku – i są dobrze finansowane dzięki zniesieniu sankcji przez administrację Bidena. Niemniej Albares nie ma nic dla Iranu poza pochwałami. Według raportu irańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, na marginesie styczniowego spotkania Światowego Forum Ekonomicznego w Davos, Albares określił Iran „jako bardzo ważnego i wpływowego gracza w regionie”.
„... Albares wyraził wdzięczność ministrowi spraw zagranicznych Iranu za jego spojrzenie na kwestie wzajemne i regionalne, witając z zadowoleniem kontynuację konsultacji i wymiany poglądów między obiema stronami w dziedzinach dwustronnych i regionalnych.
Hiszpański minister spraw zagranicznych wyraził zaniepokojenie konsekwencjami przedłużania się wojny w Gazie, podkreślając potrzebę zaprzestania wojny i ataków na ludność cywilną oraz przestrzegania prawa międzynarodowego i praw humanitarnych”.
Poddanie się reżimowi islamskiemu przez przywódców europejskich, takich jak Albares, który doskonale wie, że za wojną w Gazie stoi Iran, mówi nam więcej o nich niż o Izraelu.
Wreszcie UE jako całość poważnie rozważa nałożenie ogólnounijnych sankcji na Izrael. Pod koniec maja ministrowie spraw zagranicznych UE spotkali się, aby omówić tę kwestię, ale nie osiągnęli jeszcze porozumienia co do dalszego postępowania. Jednak w kwietniu UE nałożyła sankcje na izraelskich „osadników”. Niestety, dla wielu Palestyńczyków cały Izrael to „jedno wielkie osiedle”, które należy wykorzenić, i wszyscy tam są „osadnikami”.
Link do oryginału: https://www.gatestoneinstitute.org/20713/europe-nazis-boycott-israel
Gatestone Institute, 20 czerwca 2024
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
