Niebo

Przez dwa dni gościła u nas pisarka Danuta Szulczyńska – Miłosz. Będzie pomagać  przy pracy nad Pamiętnikiem znalezionym w starym łbie. Administrator oszalał, kupuje jakiś nowy laptop, będzie z nią ciągłym kontakcie.  Danka natychmiast stała się częścią naszego świata. Poznała Wnuczkę, czyli Pauline, Gosię – Nauczycielkę, która wpadła z Gdyni jak po ogień, żeby sprawdzić czy Administrator jest cały i zdrowy, ze Stefanem, który pomaga w ogrodzie rozmawiała jakby znali się od stu lat, historię Dobrzynia oglądała z ogniem w oczach, przyglądając się uważnie wszystkiemu, czego już nie ma, miejsce gdzie była synagoga, ulice Żydowską, która teraz nazywa się Słowackiego, ulicę Zduńską, gdzie mieszkali żydowscy rzemieślnicy, port, w którym przez stulecia barki płynące Wisłą do Gdańska odbierały zboże, czyli niewolną pracę chłopów sprzedawaną przez szlachtę. Wzgórze z żelaznym krzyżem, które kiedyś było znacznie większe, gdzie w otoczonym palisadą forcie załoga czuwała nad bezpieczeństwem granicy, bo dalej zaczynały się ziemie pogańskich Prusów i Jaćwingów. Ci pierwsi mieszkali w zachodniej części pomorza, ci drudzy we wschodniej. Lubili napadać na pograniczny Dobrzyń, strzegący ziemie słowiańskich mieszkańców Mazowsza.

Hili: Administrator załatwiał dziś ważne sprawy. W banku powiedzieli, że musi najpierw uregulować sprawy spadkowe. Czyli notariusz. No i świetnie — Małgorzata od dwóch lat naciskała na nowy testament i innego wykonawcę. Elżbieta jest zbyt chora. Zamówił lepsze aparaty słuchowe, bo już nie może wyręczać się Małgorzatą. Dostanie je w piątek. Kupił cztery ramki do zdjęć. Potrzebuje jeszcze piętnaście — głównie na Martę i Elżbietę z dawnych czasów. Korytarz zmienił się w galerię. Administrator kupił dwie fajki i tytoń. Jest bardzo zadowolony. Powiedział, że woli elektryczne pociągi od elektronicznych fajek. Zatrzymała go policja — okazało się, że przegapił termin przeglądu. Po półtorej godziny poprosili, żeby już sobie pojechał, bo im przełożeni krzywdę zrobią. Na Stacji Kontroli Pojazdów opowiedział o spotkaniu z policją (o śmierci Małgorzaty nie musiał mówić, bo przecież tu, w Dobrzyniu, wszyscy wiedzą), właściciel kiwnął głową i wziął od niego klucz do samochodu. Oddał samochód do przeglądu i dalej poszedł pieszo. Jutro ubezpieczenie.

Na pytanie, czy będą dialogi ze mną, Paulina powiedziała: „Damy radę”. Jak ona tak mówi, to sprawa jest jasna. Dialogi będą.

Nie ma dziś nowych materiałów. Nie wiem, czy będą jutro. Niedziela kręciła się wokół soboty, poniedziałek wyciąga ręce do wtorku. Dobrzyń szepcze o nagrodzie, czyli „ludzie mówią”. Redakcja przygotowuje się do miesięcznej przerwy. Trzeba przyspieszyć prace nad książką. Jeszcze nie wiadomo, czy to będzie pełna przerwa, czy jednak dialogi będą pojawiać się każdego dnia jak zawsze. Jeszcze nic nie wiemy.