Hili: Muszę sobie wypracować jakiś styl na ten miesiąc. John Stuart Mill zbyt poważny, Alan Sokal zbyt podstępny, Erazm? Pochwała głupoty? Chyba nie muszę dłużej szukać.  '

„Ludzie odurzają się i łudzą różnymi rzeczami, by poczuć się szczęśliwymi – takimi jak alkohol czy religia.

Ci, którzy przechwalają się swoją mądrością i tytułami, są głupi, bo czerpanie radości z samouwielbienia jest śmieszne.

Równie niedorzeczne jest przechwalanie się miejscem urodzenia, pochodzeniem czy przynależnością etniczną.
Aby być mądrym, trzeba przyglądać się temu, co kryje się pod powierzchnią, a ci, którzy chełpią się swoją wiedzą, są głupcami.”

To Erazm. On pokazywał, że czasem głupi są mądrzy, a mądrzy są głupi. My, koty, umiemy łączyć skromność  z geniuszem i tego muszę się trzymać.

Hili: Administrator zmienia swój świat, zaniedbał kuchnię nie zmywa po jedzeniu. Nie może się doczekać, kiedy siądzie do pisania. Pospiesznie załatwia sprawy, które dzielą go od możliwości pracy. Od świtu pojechał załatwiać nowe aparaty słuchowe. Mówi, że musi odzyskać możliwość słyszenia ludzi. Żartuje, że jako głuchy słyszał więcej. Małgorzaty nie ma, mówi, że teraz musi zmierzyć się ze światem bez pośredników. Wspólniczka jest jednak potrzebna. Danka jest jego największą nadzieją, Zagląda do jej książek, czyta zdania, dowiaduje się tego, co już wiedział, myślą podobnie, więc wspólna praca będzie radością. Zachowuje się jak jakiś Szwed, Najważniejsze jest teraz przygotowanie narzędzi potrzebnych do działania.    

Przez dwa dni gościła u nas pisarka Danuta Szulczyńska – Miłosz. Będzie pomagać  przy pracy nad Pamiętnikiem znalezionym w starym łbie. Administrator oszalał, kupuje jakiś nowy laptop, będzie z nią ciągłym kontakcie.  Danka natychmiast stała się częścią naszego świata. Poznała Wnuczkę, czyli Pauline, Gosię – Nauczycielkę, która wpadła z Gdyni jak po ogień, żeby sprawdzić czy Administrator jest cały i zdrowy, ze Stefanem, który pomaga w ogrodzie rozmawiała jakby znali się od stu lat, historię Dobrzynia oglądała z ogniem w oczach, przyglądając się uważnie wszystkiemu, czego już nie ma, miejsce gdzie była synagoga, ulice Żydowską, która teraz nazywa się Słowackiego, ulicę Zduńską, gdzie mieszkali żydowscy rzemieślnicy, port, w którym przez stulecia barki płynące Wisłą do Gdańska odbierały zboże, czyli niewolną pracę chłopów sprzedawaną przez szlachtę. Wzgórze z żelaznym krzyżem, które kiedyś było znacznie większe, gdzie w otoczonym palisadą forcie załoga czuwała nad bezpieczeństwem granicy, bo dalej zaczynały się ziemie pogańskich Prusów i Jaćwingów. Ci pierwsi mieszkali w zachodniej części pomorza, ci drudzy we wschodniej. Lubili napadać na pograniczny Dobrzyń, strzegący ziemie słowiańskich mieszkańców Mazowsza.