Istnieje znaczna liczba ludzi, którzy na widok dzieci zbrojonych do mordowania przez mające obsesję terroryzmu społeczeństwo, w jakim żyją, domagają się współczucia i sympatii dla tych dzieci i ich uwolnienia z aresztu izraelskiego, jeśli tam są. Kampanie tego rodzaju – na przykład
ta w obronie Ahmada Manasraha – stają się powszechne w miarę, jak barbarzyństwo się nasila.
Jak pokazała sprawa 14-letniego chłopca, który uczestniczył w bestialskim ataku nożowniczym w Pisgat Zeev ["
12-Nov-15: What about Palestinian Arab terror gives it that unique savagery?"] kilka miesięcy temu, dotyczy to także dzieci, które dopuściły się czynów skrajnej przemocy z ofiarami śmiertelnymi wśród Izraelczyków.
Jest to odzwierciedlenie źle rozumianej postawy, wyrządzającej wielkie szkody tym, którzy się takich czynów dopuszczają oraz społeczności, w której działają. Rozważcie to, co napisaliśmy w poprzednich postach, włącznie z : "19-Jan-16: Children with knives and what they destroy" [Dzieci z nożami i co one niszczą], 11-Nov-15: When child abuse is a national mission" [Kiedy maltretowanie dzieci jest narodową misją] i "11-Oct-15: Weaponizing children" [Dzieci zbrojone do mordu].
Ludzie organizujący te kampanie twierdzą, że robią to w imię praw człowieka. Mówią, że bronią praw dzieci, które powinny mieć możliwość życia swoim beztroskim życiem, bo dzieci z natury są niewinne i urocze.
To jest niedorzeczne i absurdalne. Społeczeństwo Arabów palestyńskich – na wszystkich poziomach, jak wielokrotnie pisaliśmy na naszym blogu, wyrządza własnym dzieciom ohydną krzywdę. Właściwą reakcją jest potępienie i odrzucenie ich bigoteryjnej polityki udającej, że jest czymś wzniosłym i szlachetnym.
Dzisiejszy morderczy atak dokonany przez parę uzbrojonych w noże chłopców skończył się śmiercią jednej z ich ofiar. Ci chłopcy, w kilka zaledwie godzin po horrorze na terenie izraelskiego supermarketu, pojawili się dzisiaj na rozklejanych na ulicach plakatach wychwalających po arabsku ich heroizm, które również rozpowszechniane są we wszystkich arabskich mediach społecznościowych.
Jak chore by to nie było, skupienie uwagi na mordercach jest tylko częścią tej sprawy. Jest to część, na którą my i inni cywilizowani ludzie mamy najmniejszy wpływ. Drugą częścią jest sposób, w jaki izraelskie ofiary są zapominane, przesuwane do kolumn statystyk i szybko porzucane przez nieubłagane nowe fale terroru i przez zmęczonych terrorem apatycznych widzów.
A w tej sprawie możemy coś zrobić.
Dla nich i dla nas chcemy, by ludzie zobaczyli tego młodego, 21-letniego człowieka – męża i ojca – którego życie i obiecująca przyszłość jego młodej rodziny, tak brutalnie ukradło dwóch zmanipulowanych arabskich nastolatków. (Film ze ślubu młodej pary zamieszczono na
YouTube dwa lata temu i w ciągu ostatnich godzin wielu ludzi go obejrzało.) Wiemy, że jest nieprawdopodobne, by media głównego nurtu poświęciły wiele uwagi życiu i śmierci Tuvii Janaia Weissmana. Dlatego my musimy to zrobić.
Chcemy, by ludzie, dla których prawa człowieka są autentyczną wartością, zobaczyli, jak “osiągnięcie” morderców już jest celebrowane dzisiaj we wsiach i meczetach Arabów palestyńskich poprzez olbrzymia ilość najróżniejszych form podżegania. Dzieje się to z pełną siłą także, kiedy piszemy te słowa: marketing mordu, cyniczne kamuflowanie plugawej nienawiści; trwające pranie mózgów.
Modlimy się, by zostało to zrozumiane dla dobra tych innych dzieci arabskich, które jeszcze nie chwyciły za nóż, tasak lub pistolet. I dla dobra naszego życia i społeczności.
Od Redakcji: A to jest zdjęcie innej ofiary tej „intifady noży”, jednej z ponad 30 izraelskich ofiar, 38-letniej pielęgniarki, matki sześciorga dzieci (w tym pary adoptowanych), Dafny Meir.
Remembering the savages, forgetting the victims
This Ongoing War, 19 lutego 2016
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Frimet i Arnold Roth
Rodzice zamordowanej przez terrorystów z Hamsu 15-letniej Malki Roth. Ich córka została zamordowana 9 sierpnia 2001 roku podczas zamachu na restaurację Sbarro. W zamachu zamobójczym zginęło wówczas 15 cywilów, w tym 7 dzieci, 130 osób zostało rannych.
Frimet i Arnold Roth od wielu lat prowadzą stronę internetową This Ongoing War
Państwo Frimet i Arnold Roth założyli również fundację imienia swojej córki. Fundacja ta zajmuje się pomocą dla dzieci żydowskich, muzułmańskich i chrześcijańskich.
