Niby urlop. Wczoraj wrócił wieczorem. Pewnie się pokłócił. Rozpromienia się tylko na widok Pauliny i Julki. Paulina podsunęła mu kilka dokumentów do podpisu. Co oni jeszcze knują? Administrator włączył komputer, ale ekran pozostał zgaszony. Podparł głowę i przymknął oczy. Włączył ekran, lecz nie wpisał hasła. Na ekranie i na biurku ten sam bałagan. Z użyciem szkła powiększającego ogląda pliki Worda. Przyszła z Katowic śliczna główka fajki, bez cybucha. Uciął patyczek brzozy, potem strugał go scyzorykiem. Tak zastał go Sławek.

Administrator „Listów” powiedział wczoraj, że jedzie na tydzień na urlop. Bałam się, kto mnie będzie teraz karmił. I stał się cud. Drzwi naszego mieszkania są otwarte na oścież. Drzwi do mieszkania Pauliny, Julii i Mariusza są otwarte na oścież, miseczki na dole i na górze — pełne. Okno na dach werandy uchylone. Możemy biegać po całym domu. Musimy wywrzeć presję, żeby przedłużył urlop na całe lato. Paulina grzebie w komputerze Administratora. Hasło do komputera zna. Wszyscy je znamy, nawet Kulka. On ten okropny bluzg zawsze wrzeszczy, kiedy odpala komputer. Paulina siedzi z Julką na kolanach i coś pisze. Chwilowo, na wszelki wypadek, o nic nie pytam. Raju, trwaj!

Ja: Jeszcze kilka dni i biorę sobie tydzień urlopu.

Hili: Nie potrafisz.

Ja: Zobaczysz

Wersja angielskja:

Me: Just a few more days and I'm taking a week off.

Hili: You’re not capable.

Me: You'll see for yourself.

Hili: Całe osiedle tu wyrosło.
Ja: Tak, kochana Hili, mieszkamy tu już bardzo długo. 

Wersja angielska:

Hili: A whole settlement has grown up here.

Me: Yes, dear Hili, we've been living here for so long.