|
|
|
W co wierzy prof. Marek Abramowicz
Twój komentarz do artykułu
Mam krótki komentarz do komentarza "Z Mc Ginn": Nie bez powodu nauka stoi na stanowisku naturalizmu metodologicznego (tzn. wyklucza w badaniach i teoriach istnienie bytów nadnaturalnych, w tym duchów, a Bóg to wg katechizmu duch nieskończenie doskonały). Powód wykluczenia jest prosty, nie dają znaku życia, więc trzeba przyjąć, że nie istnieją. Dlatego naturalizm metodologiczny prowadzi do naturalizmu ontologicznego, a logiczne wnioskowanie poparte empirią każe uznać oba naturalizmy. Nie można jednak nikogo zmusić do tego. Prof. Abramowiczowi życzę jak najpóźniejszego udania się do nieba, gdzie dzięki Bogu nie będzie już żadnego cierpienia i zła. Alvert Jann
"Dlaczego dobry i wszechmocny Bóg dopuszcza cierpienie i zło. Nie wiem. Tego nikt nie wie, żaden filozof, żaden nieomylny papież, żaden święty, nikt! To jest najtrudniejsze i najmroczniejsze pytanie. Nie próbuję go ominąć, kiedy mówię, że nie znam przecież odpowiedzi na o wiele łatwiejsze pytania." Drogi profesorze Abramowiczu! Bog, w ktorego Pan wierzy ("chrzescijanski") to bardzo skomplikowany model, ktory stoi w jawnej sprzecznosci z empirią. Na dodatek jest to model jawnie życzeniowy, antropocentryczny, i poskladany na sile z ewidentnie niepasujacych czesci (wewnetrznie sprzeczny, "Frankenstein-style"). Czy nie wstyd Panu, praktykujacemu astrofizykowi, podpisywac sie pod takim szmirowatym modelem? Gdyby Pan dostal go na piśmie jako recenzent, sam by go Pan z niesmakiem wyrzucil do kosza. Dlaczego zwodzi Pan czytelników sugerujac, ze pytanie o pochodzenie zla jest trudne? Pytania robią się trudne, gdy się człowiek do nich przystawia ze złym modelem. Wyrzucając Boga do kosza, trudności znikają. Przecież Pan wie, jak zachodzi postęp w astrofizyce: zamiast naginać swój ukochany model, trzeba wpaść na model właściwy, lub UZNAĆ MODEL PROPONOWANY PRZEZ KONKURENCJĘ. Dzisiaj banalne pytanie o pochodzenie zła, jest już nieaktualne, bo biologia udzieliła na nie aż nadto satysfakcjonującej odpowiedzi. Pańska wypowiedź (cytowana powyżej), to po prostu czysta kompromitacja (i ewidentny objaw światopoglądowego sprania mózgu). Apeluję o odrobinę astrofizycznego profesjonalizmu!
Współczesna nauka, wbrew temu, co pisze Adam Kalbarczyk, skądinąd słusznie punktujący prof. Abramowicza, nie dowodzi naturalizmu ontologicznego, a jedynie wprowadza w życie zasadę naturalizmu metodologicznego, czyli wyjaśnia zjawiska przyrody, nie odwołując się do przyczyn nadprzyrodzonych. Naturalizm metodologiczny, mówiący jak uprawiać naukę, doskonale sprawdza się w wielu przypadkach, więc jego przyjęcie wydaje się być nie tylko zasadne, ale wręcz niezbędne. Inaczej rzecz ma się z naturalizmem ontologicznym, który przynależy do sfery światopoglądowej, nie do nauki. Jest on filozoficznym założeniem, filozoficzną wiarą, a nie nagim, matematycznie wyliczalnym faktem. (Do rozważenia: jeśli nie posiadamy wolnej woli, to jego przyjęcie bądź odrzucenie, podobnie jak innych -izmów, nie zależy od nas). Z naturalizmu ontologicznego wynika naturalizm metodologiczny, ale logika nie nakazuje nam wyciągać wniosku, że z naturalizmu metodologicznego w sposób konieczny wynika naturalizm ontologiczny. Może wynikać, ale wcale nie musi. Poza tym nauki, by tak rzec, nie obchodzi w co ktoś prywatnie wierzy czy nie wierzy, byleby przy jej uprawianiu przestrzegał pewnych procedur. Kolejna rzecz: Adam Kalbarczyk stwierdza, że "empirycznie istnieją tylko byty materialne". Zdroworozsądkowo – na poziomie "grubomaterialnym", w którym funkcjonujemy jako istoty biologiczne – zdanie to wygląda na "oczywiste", jednak przy bliższym przyjrzeniu się jego składowym ("empiryczne istnienie", "byty materialne"), po uświadomieniu sobie wielopoziomowości i wieloaspektowości tego, co uznajemy za rzeczywistość, traci ono na swej wyrazistości. Czy kwarki istnieją empirycznie? Czy grawitacja jest bytem materialnym? Czy…? Czy…? Czy…? Takich pytań można postawić mnóstwo. Nakazuję one pewną wstrzemięźliwość w formułowaniu niepodważalnych sądów ontologicznych i przypominają, że nasze mózgi mają jednak skończoną "moc przerobową", że ich pole działania ogranicza się tylko do pewnych, dosyć wąskich "rejestrów" rzeczywistości (czymkolwiek ona w swojej totalności jest). Od Redakcji No cóż, nie da się ukryć, że religia należy do sfery światopoglądowej, czyli jest ciekawostką dla psychologów. Bóg luk jest równie fascynujący jak teologia apofatyczna, wyjaśniająca czym Bóg nie jest, jako że nie możemy wiedzieć czym jest. Jako mieszkaniec małego miasteczka słucham skarg rodziców, co katechetki opowiadają dzieciom i nawet nie zastanawiam się w co wierzy McGinn. Fascynuje mnie inny fenomen - parlamentarnych debat o ontologii pod dziwacznymi pseudonimami i z podanym fałszywym adresem zwrotnym. W zasadzie redakcja anonimów nie publikuje. Tu czynię wyjątek, gdyż Autor artykułu może chcieć odpowiedzieć nawet na anonim.
Znalezionych 906 artykuły. |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
