Prawda

Czwartek, 18 wrzesnia 2025 - 20:54

« Poprzedni Następny »

IN PRAISE OF CONSUMERISM

Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

IN PRAISE OF CONSUMERISM


Andrzej Koraszewski 2014-02-28

Consumerism does not enjoy a favourable press, never mind a pulpit. Scholars, journalists, and priests are feverishly engrossed in their laptops looking for words of condemnation for people who instead of bowing humbly before “values” and giving sacrifices to gods are rushing to a “temple of Satan” and buying material things.

            Priests are thundering the loudest. But scholars do not let the grass grow under their feet either. “What contemporary thinkers describe as consumerism seems to be something more than merely a modern modification of hedonism and utilitarianism. The consumer model is based on an anthropocentric, secular vision of the human being, a conqueror and master of nature,” writes Antonina Sebasta, an associate professor at the Institute of Philosophy and Sociology of the Papal Academy in Krakow.

 

            The whole problem can be viewed from another standpoint: anybody can make a pot, but people want to have pots suitable to the dignity of their status. A shepherd should not eat grass like his sheep. One can wash a poor man's feet from time to time, under the condition that the poor man does not demand shoes; meanwhile capitalists are building parking spaces in front of supermarkets and, tempting them with luxuries, are robbing their souls.

 

Priests of faith or exalted intellect unite their attacks on consumerism with bold criticism of a too-speedy development of science and technology. Usually those scholarly opinions are uttered by very well-nourished people who have access to the best medical care and who do not show disdain towards any achievement of science and technology which can aid their comfort and, what is more important, for dissemination of their superstitions. (The internet is a threat to the layman, but nobody mentions the threat from religious pornography.)

 

From his private jet, loaded with latest electronics, a religious leader condemns the consumer society and calls for spiritual rebirth: “Man must not be sacrificed on the altar of a machine...”

 

Since the time when Cain killed Abel we have gone a long way from hunting and  gathering and living only on the bounty of nature; we have learned better and better how to produce things that make our lives easier. The process of accumulating knowledge and skills has been accompanied by another process - perfecting the art of seizing the work of others. It could be suspected that Abel was saintly, but not a saint, and his rams were fat, because all too often (and not without the owner’s knowledge) they were causing damage. His spiritual heirs are no longer playing at animal husbandry, they are ordering the delivery of sacrificial lambs and God forbid that their fleece should be only like the fleeces of other lambs destined for sale or for home consumption.

 

Recently I read that during the last ten centuries one statement has always been true: the church was corrupt and the middle classes were rising. Well, in some countries the middle class grew faster, in others slower, and here there is a correlation with both the degree of the church’s demoralization and the potency of incestuous relationships between the altar and the throne. The increase of the middle class has always stirred anxiety among the shepherds. 

 

A very old recipe for an Easter cake begins with these words: “set twelve wenches to beating the eggs”. I do not think that those egg-beating wenches had a sense of their “Human Destiny” or dignity. Today eggs are beaten by a kitchen mixer run on electricity. To be sure, the Christian doctrine says that suffering ennobles, but those who proclaim this theory in their hour of need invariably demand anaesthetic, and don’t even have a tooth pulled without it. Inventions have allowed us to change the quality of our lives. Not only have they allowed the production of a food surplus, the social division of labour, or saving the sick, but even the rise of culture and arts.

 

To the outrage of many religious and secular shepherds, machines have liberated (and not enslaved) huge masses and allowed them an existence a bit more comfortable and less full of suffering. Shepherds call it consumerism and condemn it from the summits of their spiritual development. An old Polish proverb, "Give a peasant manure, and not a watch", is  repeated with relish to this day by numerous representatives of Polish intelligentsia. Of course, they are extraordinarily democratic, they just do not like it that the janitor has the same, or a better, TV, computer, or car. In the old days you wouldn’t meet the hoi-polloi in the same shop as people from high society. This ideal world got coarsened no end.

 

A populace brought up on Jesuitical morality, does not believe that you can grow rich on honesty and sometimes holds the opinion that it is better to be without bread than day after day see how the baker becomes richer. Also the shepherd prefers to see hungry, ill and suffering people who come to his temple to beg God’s mercy, than well-nourished and serene people who -on top of everything - are instructed in  book-keeping.

 

Secular shepherds (usually with a sociologist’s diploma) look with loathing not only on consumerism, but also on mass culture. As co-creators of mass culture they do everything to ensure that this culture does not differ from their image of it, and at the same time that it should give the means both of the creation of elite culture and of such symbols of status that ensure that the shepherd can be distinguished from his sheep. Outstanding intellectuals, in their role as newspapers editors, mindful of their popularity, do not hesitate to replace scientific information with horoscopes, and an interview with a scientist with an interview with a crystal-gazer. Sage professors, without any pangs of conscience, work full-time in three places, drastically curtailing their efforts in places they think they are ennobling with their names alone.

 

To be sure, it is capitalists who supply goods bought by the much-loved poor, but we should not think that the left is blameless. One could imagine that communism delivered only noble poverty, but reading what others have to say I am coming to the conclusion that I’m wrong. In a homily delivered on 23 April 2005 Bishop Stanislaw Wielgus of Plock in Poland, said: “In the last century in Western societies Christianity and higher values were eliminated from public life methodically and according to plan. Egotistical hedonism was propagated. Secularization and a leftist worldview were encouraged. Universities, schools, mass media, social organizations of different kinds, etc. were taken over by freemasons, neomarxists and atheistic liberals.”

 

I suspect that the bishop is wrong. During the last century the West rather ignored religion, and it was persecuted in the East, but maybe I’m wrong and in reality it was the other way round. We can indeed observe the process of secularization in Western societies; however, it was not carried out by indoctrination based on the Jesuit model (which was done in the USSR and in the Soviet sphere of influence) but marginalizing religion was rather a consequence of the growth of general affluence and many different forms of the citizen’s participation in social life.

 

In a way, a dislike of consumerism is justified here because it really demoralizes the believers who - given a choice – often don’t choose what the shepherds are recommending. By the way, the most consumerist nation in the modern world is the United States of America. It was there (and not, as Bishop Wielgus supposes, in the circles of atheists and Marxists) that patterns of what the clergy and some sociologists call consumerism have grown. Who knows, maybe it is worthwhile to recall a tiny fragment from the history of consumerism.

 

We should start with St Thomas More and his Utopia. The English thinker and politician was honestly afraid that sheep were going to eat England. He was also afraid that the populace could slip out from the care of its shepherds. In his ideal state he imagined an order that would later be called a primitive communism. Sheep, however, did not eat England, and the populace did not manage to slip wholly from the care of their shepherds. But the middle class had grown, which meant the systematic growth of the number of consumers who bought goods they needed with money. Capitalism, even in its initial stages, differed from the feudal and Catholic economy, preferring a mass clientele over forced labour. Centuries later the Russian Communists would use the crystal clear advice of St Thomas more often than the not so clear instructions of Karl Marx.

 

St Thomas More was beheaded, maybe not so much for his opinions about free trade, as for his opinion about the King’s consecutive marriages. Nevertheless his publications, his political activity, and even his death became a part of the complicated debates about free trade. He might be recognized as a martyr in the fight against consumerism, which is so unhealthy for the soul.

 

Of course, neither St Thomas More nor any other fervent preachers concerned themselves with the consumerism of the leisure classes, and works devoted to the greedy (as Bishop Wielgus would put it) consumption by the aristocracy and the clergy (not to mention the Vatican) do not take up too much space in the libraries of theological seminaries. The consumerism of the leisured classes does not threaten moral values, but the consumerism of artisans decidedly does. Every man to his trade, and remember that it is excessive to buy colourful clothing for your children. To buy something that the bishop already has is a serious sin; to buy something that even a bishop doesn’t have yet is a deadly sin.

 

Let us return to the United States, where we can see such bizarre co-joining of religiosity and consumerism. I have just got a new selection of Alistair Cooke’s Letter from America and I’ve found a letter dated 25 July 1997 under the intriguing title “The End of Civilization”. On the previous Friday, Cooke wrote, the F. W. Woolworth’s chain of American shops, one of the cornerstones of American consumerism, closed down.

 

In this letter Alistair Cooke wonders about the singularity of the year 1879. It was a year when a Scottish immigrant, Robert Gair, who made paper bags, invented a machine to produce cheap cardboard cartons. It increased his productivity from 50 paper bags to 7,500 cartons per hour. A saloon keeper in Dayton, Ohio, invented a cash register, which not only added the sum of daily transactions, but also allowed a client to see what sum the clerk was putting into the machine. Telephones already existed, and in the whole of the United States there were about 50,000 of them. It was an extraordinary luxury and a symbol of status. An electrical engineer concocted a company switchboard that allowed the number of telephones to increase. Ten years later there were over a quarter of a million of telephones. In the same year, says Cooke, a dairy in New York started to deliver milk in bottles, so going to the shop with a jug ended (and in the 1950s in Poland I still used to go for milk with a jug). In December 1879 Thomas Edison announced that he had invented a light bulb and that electric light would become so cheap that only the rich would be able to afford candles.

 

In the same year, in a small town in the state of New York, a shop assistant, 27, tried to convince the shopkeeper to put the same price - five cents - on all the goods. The shopkeeper thought about this slightly crazy idea and told him to try it. Frank Woolworth borrowed $400 from a businessman and opened a shop. The business failed, but the businessman, who carefully observed the experiment, gave him another loan and the advice to price some goods at five cents and some at ten cents. This time it worked.

 

Young Mr. Woolworth, writes Cooke, had a strange ambition: to build a chain of self-service stores where poor people could have access to a whole range of goods for the lowest price possible. His charitable passion appeared to be extraordinarily profitable. He died in 1919 and left his heirs over a thousand big stores in the United States and hundreds more in other countries.

 

Those ideas from 1879 had one thing in common - to enable people to buy goods they previously could not afford. (Thus a concern exactly opposite to the one that gives sleepless nights to those opposed to consumerism.) Another common feature of these ideas was that their proponents had started their careers as poor people. Edison’s school education ended after three months. They knew perfectly well what it meant not to be able to afford necessities and, as Woolworth liked to repeat, they were seeking a way to “apply democracy to human needs and desires”.

 

Automobiles were for the rich but, writes Cooke, Henry Ford invented the assembly line and made the first car intended for everybody. The ambition of an American watchmaker was to make a good watch that would not cost more than a dollar. Europeans, or rather the European elite, looked at all this with astonishment and often with dislike. People like Woolworth were undermining the social order and were changing status symbols into things anybody could have. Today advertisements assail me with proposals to buy an imitation Rolex, as well as a cheap charter to Greece or Italy, a cheap car or computer. In the field of tools consumerism made a revolution too, bringing closer universal ownership of means of production that would astonish Karl Marx.

 

“Democracy in satisfying human needs is not a prospect which alarms me,” writes Alistair Cooke in his letter from America, "this American impulse lifted millions out of a threadbare living, and gave them a better material life than all the generations before them". And he concludes, winking at the youngest: “Never forget, children, that if it hadn’t been for Thomas Edison, you’d be watching television by candlelight.”

 

Alistair Cooke is one of my journalistic heroes, and while living in London my wife and I listened every Sunday morning to his letter from America, going to a car boot sale afterwards to browse among old books. We treated it as a religious ritual - so much more interesting than homilies with curses heaped on consumerism.

 

"...the time has come to gather the fruits of those actions, and they are,”  continued Bishop Wielgus in his homily, “the collapse of all authority, nihilism, the decline of  religious life, the disintegration of the family, the crisis of marriage, abortions on an astronomical scale, criminal tests on human embryos, corruption, the younger generation’s loss of a meaning of life, extreme egotistical individualism and greedy consumerism, and finally, the decline of civic activity and responsibility...”  In my small town more and more children have computers at home, nearly all have mobile phones and are able to let their parents know where they are, and their clothes and books are colourful. Forgotten are the days, when you had to go outside to relieve yourself. These children use much more soap and water, and they also have more to eat. I do understand that some opponents to consumerism might find it alarming.

Dobrzyn, September 2005


Tipsa en vn Wydrukuj






Planowanie

Hili: Co będziemy dziś jedli na obiad?

Ja: Cokolwiek.

Hili: To nie jest właściwa odpowiedź.

Wersja angielska:

Hili: What are we going to eat for dinner today?
Me: Whatever.
Hili: That’s not an acceptable answer.

Więcej

Współczucie pozbawione
kontekstu
Andrzej Koraszewski

Palestyńscy policjanci oddający nazistowski salut.

„Mi się wydaje, że Żydzi zachowują się jak naziści” – pisze czytelnik i chciałoby się zacząć od przypomnienia przypadków: komu? czemu? – mnie. Podaj mi swoje źródła, a powiem, dlaczego tak ci się wydaje. Strumienie informacji są spersonalizowane – nie tylko przez algorytmy Internetu, ale, a może nawet głównie, przez nasze wybory. Szukamy potwierdzenia tego, co nam się wydaje. Nie, nie jest to wyłącznie cecha ludzi, których nigdy nie nauczono krytycznego myślenia. Wszyscy jesteśmy narażeni na błędy wynikające z faktu, że nasz obraz rzeczywistości jest tragicznie szczątkowy, a zawsze chętniej dajemy wiarę tym, którzy myślą podobnie jak my, i informacjom, które potwierdzają nasze wcześniejsze poglądy. 

Media społecznościowe uwielbiają obrazki pod hasłem „znajdź kotka, ptaszka, pajączka”. W obrazach z propalestyńskich demonstracji rzadko znajdujemy zdjęcia z Hitlerem, zdjęcia z hasłami otwarcie nawołującymi do eksterminacji mieszkańców Izraela, zdjęcia członków Hamasu, Palestyńskiego Dżihadu, Hezbollahu, Huti oddających nazistowski salut. 

Więcej

Analiza prawna
raportu Pillay
UN Watch 


Szesnastego września 2025 r. Komisja Pillay przekazała Radzie Praw Człowieka ONZ 72-stronicowy dokument zatytułowany Analiza prawna działań Izraela w Gazie na podstawie Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. Dokument ten zawiera skrajne i bezpodstawne oskarżenia wobec Państwa Izrael, opierając się na jednostronnym materiale dowodowym, który pomija fakty przeczące z góry przyjętym wnioskom. Komisja Pillay, której mandat przewidywał niezależne ustalenia faktyczne, przygotowała raport, który jest niczym innym jak propagandą Hamasu ubraną w język prawniczy. Raport ten poważnie podważa wiarygodność międzynarodowego dochodzenia, prawo międzynarodowe oraz sam system ONZ.

Więcej
Blue line

Naziści też udawali
ofiary
Anonim


Podobnie jak dzisiejsza Gaza, w latach 30. i 40. XX wieku nazistowskie Niemcy napadały na swoich sąsiadów z zamiarem ich podboju i zawłaszczenia ich ziem. Podobnie jak Hamas, wierzyli, że ziemie ich sąsiadów należą im z urodzenia, a Niemcy są ofiarą żydowskich machinacji i że to Niemcy są uciskani przez żydowskich ciemiężycieli. Tak jak dzisiaj Izrael, sąsiedzi nazistowskich Niemiec nie chcieli zostać podbici – i dlatego walczyli z niemiecką inwazją. I tak jak dzisiaj Gaza, nazistowskie Niemcy twierdziły potem, że są ofiarą ludobójstwa ze strony krajów, które same wcześniej zaatakowały, i skarżyły się na ataki wymierzone w kobiety i dzieci. Goebbels, niesławny propagandzista Hitlera, wygłaszał opowieści niemal identyczne z tymi, które dziś pojawiają się w obronie Hamasu i Gazy.

Więcej

Gorączka skarg
i zażaleń
Paul Finlayson


Przemysł Podtrzymywanego Cierpienia: Gdzie nadzieja umiera, a listy płac żyją dalej


Ach, dobre intencje — wieczna kryjówka łajdaków. Nakazuje się nam, z żałobną powagą, oceniać świat przez pryzmat „dobrych intencji”. Jakby dobroczynność była duchowym majonezem — rozsmarowywanym na rzeczywistości, by zamaskować smród rozkładu.


Ale ludzkim postępowaniem nie kierują „intencje”. Rządzą nim bodźce — te twarde, lśniące motywy zachowań, które nigdy nie śpią. Zerwijcie szlachetne dekoracje z dobroczynności i działań organizacji non-profit, a znajdziecie nie altruizm, lecz najpewniejszy mechanizm działania: własny interes.

Więcej
Blue line

Gaza: zaopatrzenie w żywność
i matematyka 
Henryk Rubinstein

Palestyńscy (wewnętrzni) uchodźcy odbierają ponoc w miejscowości Deir el Balah w Gazie. (Źródło: Al Dżazira)

Mój przyjaciel chciał znać fakty. Jednoznaczne fakty. Bez nich nie był w stanie ocenić, co się dzieje.

Pomyślałem wtedy o filmie izraelskiego reżysera, który dotyczył jednej z wojen w Libanie. Być może nie pamiętam dokładnie danej sceny, nie oddam wszystkich jej szczegółów, więc ten opis zapewne nie będzie doskonały – ale to nie jest recenzja filmu. To scena z filmu.
Izraelski czołg stoi naprzeciwko zbombardowanego domu bez ścian. Zostały tylko kondygnacje. Na jednej z nich stoi kobieta, obok niej dwoje małych dzieci. Za nimi mężczyzna z wyrzutnią przeciwpancerną. Dowódca czołgu ma zaledwie kilka sekund na decyzję. Albo oni, albo on i jego załoga. Strzela.

Więcej


Francja:
Godzina populistów
Amir Taheri

Zrzut z ekranu wqideo.)

Jedno pozostaje pewne: problemów Francji nie rozwiążą zamieszki, strajki ani to, co Francuzi nazywają jacquerie (chłopską rebelią).

Po zaledwie dziewięciu miesiącach urzędowania, premier François Bayrou ustąpił ze stanowiska, gdy Zgromadzenie Narodowe przegłosowało wotum nieufności ogromną większością głosów. Tym samym prezydent Emmanuel Macron dostał „gorący kartofel” – konieczność powołania kolejnego premiera. Został nim Sébastien Lecornu, ustępujący minister sił zbrojnych – piąty szef rządu w ciągu zaledwie dwóch lat – bez żadnej pewności, że okaże się tym szczęśliwym, który zostanie na dłużej.

Więcej

Rola Kataru
jako „superpośrednika”
Hussein Aboubakr Mansour

Moment po uderzeniu w budynek, w którym mieli być przywodcy Hamasu. (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo.)

Pisałem wcześniej, że porządek zbudowany wokół konfliktu izraelsko-palestyńskiego, działał w oparciu o jeden nadrzędny imperatyw: zapewnienie ciągłości gry w zarządzanie. Logika tego systemu nie polegała na rozwiązywaniu konfliktów, lecz na utrzymywaniu zrównoważonej równowagi. Przez dekady system ten kwitł dzięki kalibrowanej i kontrolowanej przemocy. Wybuchy przemocy w Gazie czy potyczki na granicy z Libanem nie były porażkami, lecz mechanizmami samoregulacji, które umożliwiały powrót do choreografii zarządzania kryzysowego.

Więcej

Wszystkie oczy
na Gazę
Andrzej Koraszewski

<em data-start=\

Trwają przygotowania do rozstrzygającej bitwy o miasto Gaza. Podobnie jak przed zajęciem Rafah, władze izraelskie wzywają ludność cywilną do opuszczenia miasta. Według informacji IDF, 280 000 mieszkańców tego miasta już opuściło swoje domy.

Jak donosi prasa izraelska, dziesiątki tysięcy Palestyńczyków ewakuowało się z miasta Gaza w ciągu ostatniej doby. Oczywiście, źródła Hamasu podają znacznie niższe liczby. (O drobne 200 tysięcy).

Więcej

Od Monachium
po Teheran i Dohę
Stephen M. Flatow

Członek grupy Arab Commando, która zajęła kwatery izraelskiej drużyny olimpijskiej w wiosce olimpijskiej w Monachium, Niemcy, z kapturem na głowie stoi na balkonie budynku, w którym komandosi przetrzymywali zakładników, 5 września 1972 roku. Źródło: AP Photo/Russell McPhedran via Wikimedia Commons.

We wrześniu 1972 roku świat z przerażeniem obserwował, jak palestyńscy terroryści wtargnęli do wioski olimpijskiej w Monachium, biorąc izraelskich sportowców jako zakładników. Gdy dramat dobiegł końca, 11 izraelskich olimpijczyków nie żyło. Reakcja świata była przewidywalna: oburzenie, przemówienia i rozdzieranie szat — ale żadnych działań. Międzynarodowy Komitet Olimpijski pośpiesznie wznowił zawody. Niemieccy urzędnicy spartaczyli próbę odbicia zakładników, a następnie po cichu wypuścili trzech schwytanych terrorystów.

Więcej

Nowy porządek świata
w fazie narodzin?
Majid Rafizadeh

XI-Jinping, w towarzystwie Władimira Putina i Kim Jong-una wita się z weteranami. (Zdjęcie: CCTV)

To nie była zwykła parada rocznicowa; był to manifest intencji – deklaracja złożona przez koalicję państw, które odrzucają porządek kierowany przez Zachód i dążą do zastąpienia go autorytarną alternatywą.


Wspólne pojawienie się tych państw stanowiło jak dotąd najbliższe realnemu uformowaniu się nowego bloku – takiego, który może mieć ambicję zbudowania całkowicie nowego ładu światowego, opartego nie na demokracji, lecz na przymusie, cenzurze i sile.

Więcej
Blue line

Opinia większości
nie oznacza prawdy
Lucy Tabrizi


Widziałam tę grafikę (mem) krążącą w sieci od co najmniej roku i za każdym razem mnie irytuje. Jej chwyt jest prosty: zalać ekran nazwami organizacji, tak by sama powtarzalność sprawiała wrażenie dowodu, którego nie da się podważyć w komentarzu. Zróbmy więc to porządnie.


Twierdzenie jest proste: jeśli większość NGO, instytucji, ruchów i państw jest przeciwko Izraelowi, to muszą mieć rację.

Historia pełna jest przykładów, kiedy większość dramatycznie się myliła: niewolnictwo, eugenika, segregacja rasowa, a nawet przekonanie, że słońce krąży wokół Ziemi. Tłum nie jest miarą prawdy.
Spójrzmy teraz na liczby. Żydzi stanowią zaledwie 0,2% światowej populacji, podczas gdy muzułmanie – około jednej czwartej ludzkości. Przez ponad sto lat znaczna część świata arabskiego pompowała antysyjonistyczną i antysemicką propagandę, kształtując opinię publiczną – nawet wśród tych, którzy nie podzielali tych poglądów.
Państwa takie jak Katar dysponują majątkiem sięgającym 1 biliona dolarów¹ za pośrednictwem swojego państwowego funduszu inwestycyjnego (Qatar Investment Authority), który inwestuje znaczne środki w instytucje zachodnie forsujące propagandę Bractwa Muzułmańskiego.

Więcej

Sondaże nie są
dowodami ludobójstwa
Andrzej Koraszewski 


Jak informuje nas kierownik działu zagranicznego dziennika Rzeczpospolita  Jerzy Haszczyński:
„70 proc. Polaków uważa, że Izrael dopuszcza się w Strefie Gazy ludobójstwa. Jakie znaczenie dla izraelskiego rządu mają takie sondaże? Używa ich jak papieru toaletowego do podcierania tyłków.” To zaledwie początek artykułu pod tytułem „Izraelski dziennikarz: Robimy w Gazie straszne, straszne, straszne rzeczy”. Tym dziennikarzem izraelskim jest oczywiście dziennikarz gazety Haaretz, wściekle lewicowy Josi Melman, który zaczyna swoją opowieść tak: „Rząd Izraela się nie przejmuje, co myślą Polacy, Francuzi, Hiszpanie, reszta świata. Podobnie ze zdaniem połowy Izraelczyków, którzy uważają, że to, co się dzieje w Gazie, jest okropne.”

Więcej
Blue line

Nieustanne karmienie
aligatora
Paul Finlayson


Ktoś zamordował Charliego Kirka na uniwersytecie.


To nie wydarzyło się w próżni. Kilka miesięcy temu niemal doszło do zamachu na Donalda Trumpa. Radykalna osoba transpłciowa w Minneapolis wtargnęła do katolickiej szkoły i zamordowała dwoje dzieci. Młode żydowskie małżeństwo w Waszyngtonie zostało zmasakrowane przez fanatyków. A teraz Charlie Kirk – mąż, ojciec, dumny zwolennik Izraela – został zamordowany podczas wydarzenia na kampusie uniwersyteckim. 

Więcej

Powolna śmierć kłamstwa
o ludobójstwie
Brendan O'Neill

Antyizraelski protest w Londynie.

Izraelofobiczne twierdzenia o „ludobójstwie” w Gazie w końcu rozbijają się o brzeg prawdy.

Już wiemy: Wojna z Hamasem w Gazie musi być ludobójstwem, bo tak twierdzi Adolf Hitler. A ten człowiek zna się przecież na ludobójstwie. Jego nazwisko pojawiło się wśród „ekspertów” Międzynarodowego Stowarzyszenia Badaczy Ludobójstwa (IAGS), które w zeszłym tygodniu orzekło, że Izrael popełnia ludobójstwo na Palestyńczykach. Wygląda na to, że się przeprowadził – teraz figuruje jako „Adolf Hitler z Gazy”, a nie z Berlina. A jednak – oto jest, obok Imperatora Palpatine’a i Ciasteczkowego Potwora, dumnie identyfikując się z organizacją, która w swojej najnowszej „rezolucji” stwierdza, że Izrael dopuścił się „systematycznych i szeroko zakrojonych zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych oraz ludobójstwa”.

Więcej

Źródła głębokiej
wiary
Andrzej Koraszewski

Poseł Maciej Konieczny z partii „Razem” peroruje w polskim Sejmie o żydowskim ludobójstwie.

Niedawny sondaż wykazał, że ponad sześćdziesiąt procent młodych Amerykanów popiera Hamas, tymczasem w Wielkiej Brytanii inny sondaż pokazuje, że prawie połowa Brytyjczyków uważa, iż Izrael traktuje Palestyńczyków tak, jak naziści traktowali Żydów. Badanie wykazało również, że co piąty Brytyjczyk przejawia obecnie poglądy antysemickie – niemal dwukrotnie więcej niż w 2021 roku. O ile się orientuję, nie mamy takich badań na temat postaw i poglądów Polaków, ale popularność partii „Razem”, Konfederacji i Konfederacji Korony Polskiej wśród młodego pokolenia Polaków może wskazywać na to, że nie tylko Zandberg i Braun zgadzają się w (tej) jednej sprawie.

Więcej

Zbyt wielu wciąż nie
rozumie palestyńskiej kultury
Joshua Hoffman

Zdjęcie: Ahmed Abu Hameeda/Unsplash

Dopóki społeczność międzynarodowa nie skonfrontuje się z kulturą celebrowania przemocy i śmierci, nigdy nie zrozumie konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

Sześciu Izraelczyków zostało zamordowanych w poniedziałek, a kolejnych 12 odniosło rany — sześciu z nich ciężkie — kiedy para palestyńskich terrorystów otworzyła ogień do pojazdów i pieszych w Jerozolimie.


Dwaj napastnicy, mieszkańcy Zachodniego Brzegu, przybyli na skrzyżowanie krótko po godzinie 10:00 i otworzyli ogień do ludzi czekających na przystanku autobusowym, a także do autobusu, który właśnie się tam zatrzymał.

Oczywiście Hamas pochwalił ten śmiertelny atak, nazywając go „bohaterską operacją”.

Więcej

A P szerzy nienawiść
wobec chrześcijan i Żydów
Hugh Fitzgerald


Autonomia Palestyńska lubi przedstawiać się jako umiarkowana i akceptowalna twarz palestyńskiego „ruchu oporu”. W końcu Mahmoud Abbas nosi garnitur i krawat, a nie kefiję czy mundur wojskowy. Liczy, że nie zauważymy, iż nadal jest głęboko przywiązany do programu „Pay-for-Slay” („Nagrody za zabijanie”), który zapewnia hojne miesięczne subwencje dla uwięzionych terrorystów oraz dla rodzin tych, którzy zginęli, dokonując zamachów.

Więcej

Hipokryzja limuzynowej
lewicy Izraela
Ruthie Blum

Nadbrzeżna restauracja w Tel-Awiwie, maj 2022. Photo Ruthie Blum.

Kiedy uprzywilejowane klasy zabierają się za polityczne popisy cnoty, subtelność zwykle nie jest ich mocną stroną. Dobrym przykładem jest tu Comme Il Faut — samozwańczy feministyczny dom mody, izraelska firma o pretensjonalnej francuskiej nazwie — której dżinsy kosztują więcej niż przeciętny obywatel wydaje na jedzenie przez cały miesiąc.

Więcej

Muzułmanin krzyczy
„Allahu Akbar”
Daniel Greenfield 


„Wypowiedziano słowa po arabsku.”


Motywy działań osób niebędących muzułmanami, które stawiają opór lub krytykują islam, są zawsze oczywiste. I zawsze są przerażające – to bigoci.


Ale motywy muzułmanów dźgających ludzi nożem? To zawsze tajemnica. Nikt tak naprawdę nie może być pewien, co nimi kierowało. Jak to trafnie ujął niegdyś Obama: „nie wyciągajmy pochopnych wniosków” – z domyślnym dopiskiem: „chyba że chodzi o policjanta, który zastrzelił dilera narkotyków w dzielnicy kontrolowanej przez Demokratów”.


Jaki był więc motyw najnowszego napastnika krzyczącego „Allahu Akbar”, o imieniu Abdelkader? To tajemnica, proszę państwa. Zapewne nigdy jej nie rozwiążemy.

 

Więcej

Gaza i Zachodni Brzeg
– jeden naród? Naprawdę?
Sheri Oz


„Palestyńczycy” w retoryce dyplomacji, w relacjach medialnych i w międzynarodowych rezolucjach  są często przedstawiani jako jednolita wspólnota narodowa: jeden naród z jedną sprawą. Ale rzeczywistość codziennego życia opowiada znacznie bardziej podzieloną historię. Podział między Gazą a Zachodnim Brzegiem nie jest jedynie polityczny. Ma on charakter geograficzny, historyczny, demograficzny, kulturowy i ideologiczny. W 1948 roku Gaza znalazła się pod egipską kontrolą wojskową, a Zachodni Brzeg został anektowany przez Jordanię. Pierwszy stał się enklawą uchodźców, drugi pozostał zakorzeniony w starożytnych miastach. Gaza to głównie społeczność beduińska i islamistyczna, Zachodni Brzeg – lewantyńska i biurokratyczna.

Więcej
Blue line

Wiek doskonalonej
ignorancji
Paul Finlayson


Głupota często mylona jest z ignorancją, jakby lekarstwem była po prostu karta biblioteczna albo cierpliwy nauczyciel.

Ale prawdziwa głupota to nie brak wiedzy — to jej odrzucenie. To nie pustka, lecz barykada: świadoma decyzja, by kurczowo trzymać się kojących złudzeń, podczas gdy rzeczywistość puka, wali, a w końcu rzuca cegłą w okno.

Więcej

Oświadczenia i deklaracje
dotyczące Bliskiego Wschodu
Liat Collins

Brytyjski Minister Spraw Zagranicznych David Lamy (w środku) i Minister Obrony John Healey  podczas spotkania z Ministrem Spraw Zagranicznych Kataru, szejkiem Mohammedem bin Abdulrahmanem bin Jassim Al Thani w Doha, 31 lipca 2024. (Wikipedia).


Dlaczego tylko w przypadku Izraela zagraniczni politycy i instytucje rutynowo decydują, co i gdzie można budować?

Parafrazując słynną kwestię z filmu Dobry, zły i brzydki – „Kiedy musisz mówić, mów; nie strzelaj językiem na oślep”. Taka myśl przyszła mi do głowy po ostatnim oświadczeniu brytyjskiego ministra spraw zagranicznych Davida Lammy’ego.

Lammy zamieścił w zeszłym miesiącu krótkie, ale paskudne oświadczenie w serwisie X/Twitter, w którym potępił izraelskie plany dalszej rozbudowy na obszarze między Jerozolimą a pobliskim miastem Ma’ale Adumim, znanym jako E1.

Więcej

Trump i Rubio i narracja
o palestyńskim cierpieniu
Jonathan S. Tobin

Amerykański Sekretarz Stanu Marco Rubio podczas konferencji prasowej w Jerozolimie 16 lutego 2025. Photo by Alex Kolomoisky/POOL via Flash90.

Zapomnijmy o farsie w sprawie państwowości na forum ONZ. Palestyńska administracja, która dotuje terroryzm, oraz społeczeństwo indoktrynowane islamistyczną nienawiścią nie powinny być wpuszczane do Stanów Zjednoczonych.
Sekretarz stanu USA Marco Rubio wywołał na całym świecie oburzenie, ogłaszając w zeszłym tygodniu, że Stany Zjednoczone zakazują urzędnikom Palestyńskiej Autonomii wjazdu na terytorium kraju w celu uczestnictwa w tegorocznym wrześniowym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w Nowym Jorku. Decyzja ta wywołała przewidywalną falę krytyki wobec prezydenta Donalda Trumpa. 

Więcej

Dopóki trwa wroga
propaganda
Phyllis Chesler

Phyllis Chesler

Tak, podobnie jak wy, jestem wyczerpana relacjonowaniem, dokumentowaniem i wołaniem przeciwko wojnie poznawczej prowadzonej przeciwko Izraelowi, Żydom, Zachodowi i Prawdzie.


Tak, podobnie jak wy, mam wiele innych zainteresowań (filmy, powieści, opera), a także najbardziej intrygujące książki do zrecenzowania – zaczynając od absolutnie ujmujących Confessions of a Young Philosopher autorstwa Abigail L. Rosenthal.

Ale dopóki trwa wroga propaganda – będę trwać i ja.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Arabowie nie są zaintersowani
rozbrojeniem Hamasu
Khaled Abu Toameh

Globalny marsz
islamu politycznego
Burak Can Çelik

Pokolenie 
Homo sovieticus
Andrzej Koraszewski

Bractwo Muzułmańskie:
zagrożenie dla świata
Uzay Bulut

Żałosna banda
wrogów Izraela
Brendan O'Neill

Świat akademicki
stał się tubą islamistów
Jay Engelmayer

Dlaczego irańska ideologia
zagraża Zachodowi?
Majid Rafizadeh

Wojna z izraelskimi politykami
przekroczyła granice absurdu
Joshua Hoffman

Homo sapiens
idzie na wojnę
Andrzej Koraszewski

Terroryści Huti
najechali siedzibę ONZ
Jerusalem Post

Orgiastyczny taniec
pluszowych misiów
Andrzej Koraszewski

Ciche ludobójstwa
muzułmanów
Paul Finlayson

Pan Romek
ma pytanie
Andrzej Koraszewski

Śmierć lepsza
niż matura
Nan Jacques Zilberdik

Wiek Bezużytecznego
Aktywizmu
Lucy Tabrizi

Blue line
Polecane
artykuły

Homo sapiens idzie na wojnę


Wojna z izraelskimi politykami


Tajemnica popularności


Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk