Czytam w kółko o walce z terrorem, wezwania do zawieszenia broni, okrzyki o niewinnych ofiarach i zapewnienia, że z ideą nie można wygrać. Za tym bełkotem czai się strach, żeby idei motywującej do terroru nie nazwać po imieniu. ISIS nie był islamski, Al-Kaida była jakimś wybrykiem, a walka z nią wymagała nieustannych ostrzeżeń przed islamofobią, Palestyńczycy chcą tylko własnego państwa i sprawiedliwości, trudno ustalić motywy działania człowieka strzelającego do Żyda z okrzykiem Allahu Akbar.

Wiece i protesty w Toronto, oprócz zamaskowanych chuliganów i agresywnej postawy wielu z tego antyizraelskiego tłumu, harcuje teraz pod różnymi flagami; widać flagę Hezbollahu, czasami Hamasu, ale słyszałem tylko o jednym człowieku dumnie wymachującym flagą talibów.   

A jednak, mimo, że melodia jest trochę inna, wiadomo, że to ten sam zespół.  

Dziwne, że popieranie talibów nie jest modne, czy można być zwolennikiem Hamasu i Hezbollahu, nie będąc równocześnie zwolennikiem talibów? 

Szóstego lutego 1996 roku samolot Birgenair 301 wystartował z Puerto Plata w Republice Dominikany, kierując się do Frankfurtu w Niemczech, mając na pokładzie 189 osób. Gdy odrzutowiec 757 zaczął się wznosić, kapitan zauważył, że wskaźnik prędkości po jego stronie kokpitu pokazywał coraz bardziej niebezpieczne wartości. Nastąpiło zamieszanie, nieporozumienie i złe decyzje wśród załogi, co zakończyło się utratą kontroli nad samolotem. Około 5 minut po starcie samolot wpadł nosem w dół do morza. Nikt nie ocalał. Śledczy uznali, że rurka Pitota (przyrząd mierzący prędkość przepływającego powietrza) po stronie kapitana była zablokowana, co spowodowało sprzeczne ostrzeżenia głosowe, rozłączenie autopilota, zmiany oscylacji, a ostatecznie katastrofę.

Iran, "wiodący sponsor terroryzmu" na świecie, werbuje członków gangów i handlarzy narkotyków w Europie, aby mordowali irańskich dysydentów, Izraelczyków i Żydów, jak podaje raport opublikowany we wrześniu przez organizację European Investigative Collaborations (EIC) oraz dziennikarzy z dziewięciu redakcji, w tym francuskiego Mediapart, niemieckiego „Der Spiegel”, hiszpańskiego Infolibre i izraelskiego Shomrim.

Dzieje się to w tym samym czasie, gdy Europa i większość świata, na czele z administracją Bidena-Harris, robią wszystko, co w ich mocy by powstrzymać Izrael przed położeniem kresu reżimowi irańskiemu i jego licznym wojnom terrorystycznym i wojnom zastępczym przeciwko Izraelowi prowadzonym z Gazy, Libanu, Jemenu, Syrii, Iraku i Sudanu.

Republika Środkowoafrykańska jest tragicznym przykładem tego, co dzieje się, kiedy radykalni islamiści przejmują władzę nad krajem.

Duża część społeczności międzynarodowej, organizacji zajmujących się prawami człowieka i mediów zignorowała sprawę, ale Republika Środkowoafrykańska (CAR) zmaga się z trwającą wojną, którą toczy Seleka, koalicja islamskich milicji walczących z chrześcijańskim i oficjalnie świeckim rządem kraju.

Było to pełne gniewu publiczne spotkanie, a rodziny głośno i gorzko obwiniały rząd za to, że nie zrobił więcej, aby uratować i pomóc w leczeniu ofiar ataku terrorystycznego. 
Pewna kobieta krzyknęła: „Mój syn został zamordowany z powodu waszej niekompetencji”. Pewien mężczyzna krzyknął: „Słyszymy kłamstwa”.
Oto jak odpowiedział świadek: „Winą powinno być obciążane jedno źródło i tylko jedno źródło: terroryści, którzy zabili naszych bliskich”.

Izrael musi przeciwstawić się naciskom ze strony USA, ONZ i UE i zakazać wszelkich kontaktów z tą służebnicą Hamasu.

Projekt ustawy zakazującej wszelkich kontaktów z Agencją Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA) ma zostać poddany pod głosowanie w Knesecie pod koniec miesiąca. Narastają naciski międzynarodowe, którym przewodzi administracja Bidena, by zdjąć projekt ustawy z porządku obrad.

Po kilku dekadach udanej kariery prawniczej David Friedman został ambasadorem USA w Izraelu w 2017 r. pod rządami ówczesnego prezydenta Donalda Trumpa i doprowadził do dużych postępów dyplomatycznych, w tym przeniesienie ambasady USA do Jerozolimy, uznanie suwerenności Izraela nad Wzgórzami Golan i pomoc w pośredniczeniu w Porozumieniach Abrahamowych z 2020 r. W swojej nowej książce, One Jewish State, Friedman przedstawia trwające wyzwania i problemy.

Długo oczekiwane uderzenie Izraela na Iran nastąpiło w nocy z piątku na sobotę. Powszechnie uważane jest za akcję odwetową. Ciekawa sprawa z tym słowem „odwet”. W Izraelu operacja została nazwana „Dni odpowiedzi” (błędnie przełożone w angielskojęzycznych doniesieniach jako „Dni skruchy”), nic dziwnego, iż wielu uważa ten atak raczej za zapowiedź niż za „odwet”. 

Z odwetem problem, bo należy zapytać o to, kiedy Islamska Republika Iranu rozpoczęła wojnę z Izraelem? Krótka odpowiedź brzmi: w dniu ustanowienia Islamskiej Republiki Iranu. Dłuższa odpowiedź, to że ta wojna zaczęła się w czasach Mahometa i dlatego bojowym, okrzykiem są nadal słowa „Chajbar, Chajbar, armia Mahometa powróci.” Więc może nie jest to żaden odwet, tylko obrona. 

Społeczność światowa potrzebowała prawie roku, żeby potępić wojnę w Libanie, ale źle wycelowała. Zamiast potępić Hezbollah, największą na świecie irańską armię terrorystyczną, liczącą około 40–50 tysięcy bojówkarzy, za rozpoczęcie trwającej już rok wojny 8 października 2023 r. w celu wsparcia organizacji terrorystycznej Hamas, polityczne „elity” Zachodu potępiły Izrael za bronienie się przez likwidowanie przywódców Hezbollahu.

Rada Bezpieczeństwa ONZ zwołała nadzwyczajne posiedzenie na 20 września, podczas którego Wysoki Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Volker Türk powiedział ambasadorom, że jest „przerażony skalą i skutkami” ataków pagerami i krótkofalówkami Hezbollahu.

Poniższy artykuł został napisany przez kurdyjskiego badacza Himdada Mustafę dla Middle East Media Research Institute (MEMRI). Nieuchronny atak Izraela na Iran, w odpowiedzi na irański atak rakiet balistycznych 1 października 2024 , może być okazją dla ludów Iranu do powstania przeciwko Republice Islamskiej. Jednak kluczem do jakiejkolwiek „zmiany reżimu” w Iranie są jego etniczne „mniejszości”. Jeśli powstanie cały kraj, reżim wycofa swoje siły z regionów granicznych, takich jak Kurdystan, do centralnego Iranu i Teheranu. To jest czas, kiedy Zachód powinien wesprzeć Kurdów, Beludżów i inne grupy etniczne.

Jednym z najmniej zauważonych momentów definiujących początek XXI wieku po ataku dżihadu z 11 września, było przemówienie prezydenta George’a W. Busha, w którym powiedział, że świat islamski wyznaje te same wartości, co Zachód, więc jeśli wprowadzi się kilka politycznych zmian, problem islamskiego terroryzmu dżihadu zniknie, a świat wejdzie w nowy okres harmonii i pokoju. Jedynym problemem z tą wizją było to, że podstawowe założenie było z gruntu fałszywe: wartości panujące w większości świata islamskiego zasadniczo różnią się od wartości ludzi Zachodu, co niedawno po raz kolejny zademonstrował wybitny muzułmański duchowny.

Słyszeliście o tym w NPR, BBC, MSNBC lub przeczytaliście w “Guardianie”, „Washington Post”, „New York Timesie” . Ci nikczemni Izraelczycy znowu to robią: właśnie bezmyślnie zbombardowali „szkołę” w obozie Dżabalija w północnej części Gazy. To przywołuje rozdzierające serce sceny niewinnych dzieci zabijanych przez wściekłych zabójców z IDF. W rzeczywistości szkoła Abu Hassana nie była szkołą od wielu miesięcy. Była raczej miejscem spotkań wysokich rangą terrorystów z Hamasu i palestyńskiego Islamskiego Dżihadu, miejscem ukrywania zarówno bojówkarzy, jak i ogromnych składów broni. Należy ją dokładnie opisać nie jako „szkołę”, ale jako „budynek szkolny, który Hamas i PIJ przejęły, aby ukryć zarówno ludzi, jak i broń”.

Od ilu najokrutniejszych terrorystów Izrael uwolnił świat w ciągu kilku krótkich tygodni zwieńczając tę serię 17 października likwidacją arcyterrorysty Jahji Sinwara? Mały Izrael znów pokazuje światu, jak wygrać – i przy okazji ratuje cywilizację i wolny świat. Dla tych z nas, którzy mają tyle szczęścia, że żyją w wolnym społeczeństwie, a nie w społeczeństwie strachu, jak nazywa je były dysydent Natan Szaranski, pozwólmy Izraelowi wygrywać dalej! Wojna na wielu frontach, jaką Izrael obecnie prowadzi przeciwko reżimowi irańskiemu i jego licznym terrorystom, jest bitwą, którą Zachód powinien był podjąć – i to dawno temu.

Materiał filmowy przedstawiający Jahję Sinwara, chwytającego ostatnie oddechy, zanim wreszcie sprawiedliwość zmiotła go z ziemskiego padołu, jest niezwykły. Oto agonia faszysty transmitowana na cały świat. Pochylony i zgarbiony na pokrytym kurzem fotelu, w budynku niemal całkowicie zbombardowanym, patrzył żałośnie na swojego ostatniego wroga: izraelskiego drona. Użył jedynej sprawnej ręki – druga zwisała bezwładnie z powodu postrzału – by rzucić kij w kierunku drona. Był to odpowiednio prymitywny gest ze strony przywódcy gangu średniowiecznych bojowników, który popełnił poważny błąd, rozpoczynając wojnę z państwem żydowskim. 

Siódmego października minęła ponura rocznica najgorszej masakry Żydów od czasów Holocaustu. Terroryści, którzy ją przeprowadzili, mogli jednak świętować zagarniając ponad 1 miliard dolarów pomocy zagranicznej od USA.

46 Amerykanów zostało zamordowanych 7 października, a kolejnych 12 wzięto jako zakładników, ale przed rocznicą 7 października USAID ogłosiło, że wysyła kolejne 336 milionów dolarów finansowanej przez podatników „pomocy” na terytoria okupowane przez terrorystów, którzy stoją za zabójstwami Amerykanów.

Próbuję zrozumieć otaczający mnie świat. Nic oryginalnego. Wszyscy to robią. Jestem uprzedzony? Tak, wszyscy jesteśmy uprzedzeni. Jestem uprzedzony przez rodziców, przez nauczycieli, przez pisarzy. Nie jestem mądrzejszy od innych, nie mam również dostępu do specjalnych informacji. Korzystam z źródeł, do których każdy ma dostęp. Nigdy nie mam pewności czy informacje, które znajduję, są poprawne, ani czy są ścisłe. Nieliczne są w końcu poza wszelką wątpliwością, stanowiąc fundament pozwalający poruszać się po tych obszarach, które są niepewne.
Dlaczego uważam, że stosunek do Izraela jest dziś nie tylko testem moralności, ale również testem porządkującym informacje o innych sprawach? Ponieważ kłamstwa o Żydach tysiące razy zmieniały ludzką moralność w szambo, ponieważ kłamstwa o Żydach pozwalają ukrywać inne łajdactwa, ponieważ kłamstwa o Żydach wyzwalają najmroczniejsze instynkty, zmieniają ludzi w bestie.

Ironia wzniosła się na nowe wyżyny w zeszły piątek 23 sierpnia,  kiedy dżihadysta Państwa Islamskiego (ISIS) z Syrii, Issa al-Hasan, zamordował trzy osoby i zranił wiele innych w ataku na „Festiwal Różnorodności” w Solingen w Niemczech. Ten atak był jaskrawym i bolesnym oskarżeniem lewicowego idola „różnorodności”, ale był czymś znacznie więcej: był ponurym przypomnieniem faktu, że w miarę jak islamski dżihad staje się coraz bardziej obecny na Zachodzie, festiwale muzyczne są jego ulubionymi celami.

Sapiens.org, antropologiczny magazyn, opublikował artykuł Elaine Guevary (wykładowczyni antropologii ewolucyjnej na Duke University), w którym autorka gani nowoczesną edukację genetyczną. Wysuwając szereg twierdzeń na temat tego, czego uczniowie od szkoły średniej do college'u uczą się na kursach genetyki, Guevara twierdzi, że ten typ edukacji przekazuje „idee zombie”: przestarzałe, ale nieustannie odnawiane pojęcia, które podtrzymują biologiczny rasizm. Jej głównym tematem jest rasa i oferuje pewne spostrzeżenia, jakie współczesna genetyka dała nam na temat różnic między populacjami geograficznymi (wolę używać słowa „populacje” zamiast „ras”), ale spostrzeżenia te są znane od dawna. Nie mówiąc nam, że błędy popełnione przez wcześniejszych biologów na temat rasy zostały rozpracowane i w dużym stopniu rozwiane, Guevara sama błędnie opisuje stan współczesnej genetyki.

Izrael kontra Palestyna to historia wpisana w szerszą historię Bliskiego Wschodu i wszystko zależy od interpunkcji.

Oto sposób patrzenia na historię tak zwanej izraelskiej okupacji tak zwanej palestyńskiej  ziemi: historia to narracje. Narracje to opowieści. Opowieści mają początki, środki i zakończenia. Historia ludzkości nie ma końca w zasięgu wzroku, więc nikt nie wie, jak zakończy się ta historia naszego pobytu na Ziemi, ani czy w ogóle się skończy. Istnieje wiele teorii, wszystkie oparte na wierze, niezależnie od tego, czy ta wiara obejmuje Boga, bogów, Duchy Święte, opary, czarne dziury czy nanocząstki.

Mamy opowieści o tym, jak to wszystko się zaczęło, a te opowieści są również oparte na wierze. Każda religia i każda nauka ma swoją historię ludzkich początków na Ziemi.

I, oczywiście, są opowieści w opowieściach.

Sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres, a także prezydent Francji Emmanuel Macron, premier Irlandii Simon Harris i inni przywódcy potępili to, co opisują jako „umyślne” ataki IDF na UNIFIL. Nie było żadnych „umyślnych” ataków IDF na personel UNIFIL, było tylko kilka wypadków, będących wynikiem tego, że bojownicy Hezbollahu usadowili się bardzo blisko — w niektórych przypadkach zaledwie 20 metrów od posterunków UNIFIL.

Guterres mówi, że takie ataki „mogą stanowić zbrodnię wojenną”. Jean-Pierre Lacroix, podsekretarz generalny ONZ ds. operacji pokojowych, powiedział Radzie Bezpieczeństwa ONZ, że „bezpieczeństwo” sił pokojowych ONZ w Libanie jest „coraz bardziej zagrożone. Siły pokojowe są zamknięte w swoich bazach i spędzają znaczne okresy czasu w schronieniu”, powiedział, dodając, że UNIFIL jest gotowy wesprzeć wszelkie wysiłki zmierzające do rozwiązania dyplomatycznego.

Oskarżenia, że Organizacja Narodów Zjednoczonych sfinansowała infrastrukturę terrorystyczną Hamasu, przekazując organizacji 1,3 miliarda dolarów, z czego część przeznaczono na zakup broni użytej w zeszłorocznych atakach z 7 października, tylko wzmocnią pogląd, że ONZ nie nadaje się już do pełnienia roli, do której została pierwotnie powołana.

Wiele ponurych rzeczy dzieje się teraz w północnej Gazie, kiedy Izrael przykręca śrubę Hamasowi. Ale jest jedna rzecz, która szczególnie rzuciła mi się w oczy w tym krwawym starciu między Siłami Obronnymi Izraela a armią antysemitów, która rozpoczęła tę piekielną wojnę pogromem rok temu. Nie mówi się o tym powszechnie. Jest to fakt, do którego trzeba się dokopać. Na pewno nie dostrzeżesz żadnej wzmianki o nim w szambie izraelofobii znanym jako media społecznościowe. A chodzi o to, że IDF błaga palestyńskich cywilów, aby opuścili północną Gazę, podczas gdy Hamas nakazuje im zostać.