Prawda

Poniedziałek, 23 czerwca 2025 - 11:22

« Poprzedni Następny »

Astonishment in search for understanding

Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

Astonishment in search for understanding


Andrzej Koraszewski 2016-05-23


More and more often I meet with the opinion that democracy has exhausted its capacity to select wise leaders. It’s funny, because the same charges have accompanied democracy from its birth. Aristophanes took advantage of the freedom ensured for him by the Athenian democracy in order to ridicule it. In The Knights a character of a sausage seller, Agoracritus, appears and Demosthenes tells him that he has all the qualifications for a politician – his education is meager, he is impudent, he lacks refinement, but the only obstacle may be the fact that he can read a bit. Aristophanes was convinced that the rule of the people was not only ridiculous but dangerous because it leads to unreasonable decisions.

After the fall of ancient Greece the idea of a democratic state sank into oblivion and attempts to revive it were met with resolute resistance. The renaissance of democracy came first with the Enlightenment. People had revolted many times, sometimes they even managed to overthrow the ruler, but this still didn’t mean the rule of the people. Later the cruelty of the French Revolution didn’t encourage such ideas. The American experience, however, was quite new, partly because there was no entrenched social structure in the New World, no aristocracy, no gentry, no bourgeoisie, no peasants, and no mechanisms ensuring that everybody knew his place. Democracy in Europe came in by the backdoor, by the servants’ entrance, and to this day it cannot shake off the culture of contempt. However, in the end it attained its civil rights, and now to deny them is so much not the done thing that every tyrant pretends to be a democrat; he organizes elections and assures everyone that he is following the constitution.


Democracy itself has failed many times. We could mock the appearances of communist democracy in the USRR or China because we were sure that it was a premeditated fraud. Russian intellectuals promised the peasants that the workers would have it better and, calling for the overthrow of Czarism, decided to overthrow capitalism too while they were at it. They promised democracy, people power, and electrification. Czarism, while trying to discourage the people of this idea, called for pogroms, persuading everyone that all these ideas were Jewish ideas. It appealed to the eternal tradition of directing accumulated frustrations onto a scapegoat that people would be allowed to murder with impunity. It was an effective strategy, but not effective enough because the revolution won and the aristocracy was replaced by the avant-garde of the proletariat, while landowners were replaced by the directors of collective farms.


Those who are against democracy like to quote the example of Hitler gaining power – an election victory of one of the greatest demagogues in history, who managed to rouse the electorate by appealing to national pride and paranoid fears. His anti-Semitic insanity turned out to be more effective than the one used by Czarism to defend itself from Communism.


Adolf Hitler put on his Messiah shoes and went to a beer cellar in Munich. Actually, he didn’t say anything new, he just used stronger language:

I SAY: MY FEELING AS A CHRISTIAN POINTS ME TO MY LORD AND SAVIOUR AS A
FIGHTER. IT POINTS ME TO THE MAN WHO ONCE IN LONELINESS, SURROUNDED ONLY BY
A FEW FOLLOWERS, RECOGNIZED THESE JEWS FOR WHAT THEY WERE AND SUMMONED MEN
TO THE FIGHT AGAINST THEM AND WHO, GOD'S TRUTH! WAS GREATEST NOT AS
SUFFERER BUT AS FIGHTER. In boundless love as a Christian and as a man I read through the passage which tells us how the Lord at last rose in His might and seized the scourge to drive out of the Temple the brood of vipers and of adders. How terrific was His fight for the world against the Jewish poison. Today, after two thousand years, with deepest emotion I recognize more profoundly than ever before - the fact that it was for this that He had to shed His blood upon the Cross. As a Christian I have no duty to allow myself to be cheated, but I have the duty to be a fighter for truth and justice. …


And if there is anything which could demonstrate that we are acting rightly, it is the distress which daily grows. For as a Christian I have also a duty to my own people. And when I look on my people I see it work and work and toil and labor, and at the end of the week it has only for its wage wretchedness and misery. When I go out in the morning and see these men standing in their queues and look into their pinched faces, then I believe I would be no Christian, but a very devil, if I felt no pity for them, if I did not, as did our Lord two thousand years ago, turn against those by whom today this poor people is plundered and exploited.


(12 April 1922, Munich. Source: The Speeches of Adolf Hitler. April 1922-August 1939, red. Norman H. Baynes, Oxford University Press, London 1980.)

This was also socialism, but a national variety, one which was aimed at the guilty party, who was close by - in a shop on the next street - who was easy to catch and who had no ability to defend himself. The aversion to this guilty party was deeply embedded; it was present in the consciousness and subconsciousness because his guilt was known to mothers and grandmothers and all ancestors since time immemorial.


They betrayed Jesus, they betrayed Muhammad (which was less important in a Munich beer cellar), they kidnapped Christian children and killed them for matzos, they wounded the Host, they poisoned wells, they turned peasants into drunkards, they went in for usury, they invented Communism - and the long queues were all their fault. They were useful for every occasion and for everybody, but most of all, for those who wanted to organize a terror machine.


Many have puzzled over the question of why so few protested, why the striking absurdity of this anti-Semitic madness attracted millions, both the mob and the middle class, both intellectuals and office workers. This scarecrow managed to be beggarly and mighty, repulsive and horrifying, weak and evoking disdain as well as giving rise to fear. Just this mixture made anti-Semitism an ideal instrument for a demagogue and allowed for a genuinely democratic way to power.


Democracy relies on rationalism. It is a system that assumes that people are capable of independent thinking and that they value their freedom highly, and finally, that they are not suicidal. We’ve heard a lot about the flight from freedom, and we’ve always listened to it with some disbelief and with a deep conviction that such an illness could only afflict somebody else. The phenomenon of the flight from freedom is always accompanied by calls for collective thinking. That is an oxymoron, but the phenomenon itself gives a warm sense of togetherness and a surety that I can’t be wrong. Collective thinking loves collective madness; it feeds on a need for hatred and murder. Here anti-Semitism is irreplaceable.


The temptation of collective thinking lies in wait for everybody. There is a constant demand for ideas that transform our small communities into multimillion masses living by one thought. A demand appears for a commander and not for a leader who directs a discussion. Those who increasingly want to believe in something often believe in anything at all. The suppliers of information stop checking the quality of goods they supply to the market because there is a demand for everything.


Astonished and horrified by what’s happening with our democracy, I have a feeling that we lose sight of what’s happening in places which used to be unattainable models for us. When we can no longer control reality, a need for magical thinking emerges, a need for an all-purpose enemy who is guilty of everything. For Hitler Jews as a race were just such an enemy. This idea was picked up by the leaders of Muslim communities, who were deeply convinced that Israel’s existence was a barrier that blocked their chances for development and that Jews scattered throughout the world were an overwhelming force that were mobilizing the rest of the world against the one true faith. (They were well prepared for such an idea by their whole religious tradition.)  A few people openly reject the authority of such leaders, millions live in fear of those who try to unite everybody around one leader, still others are prepared to die for their caliph.


Democracies no longer want to be policemen and are doggedly searching for moderate fanatics, looking askance - and more and more with hostility - at moderate believers. Faraway fronts are no longer far away and the madmen now have much more than just ancient rifles. We want to believe that they are not suicidal, that there is a possibility to come to an agreement, that they are rational after all, and that’s why we are looking for moderate fanatics rather than for moderate believers; we are ready to justify and even share their sick obsession. We have no problem with sharing this obsession - after all, this is also our tradition (a bit compromised by Hitler), so we need new words.


Every day we get astounding examples of the pervasiveness of this madness. In one month the British Labour Party suspended more than 20 members for anti-Semitism (more than 30 had already been suspended earlier). Among them are such bigwigs as Ken Livingstone, the former mayor of London who arrived at the novel conclusion that Hitler was a Zionist (i.e. he contributed to the establishment of this horrible Israel). A few days ago a Labour activist from London was suspended for presenting “the history of Jewish genocide against the British”. He revealed that Jews had financed Cromwell, caused the decapitation of Charles I because he wanted to deprive them of control of the state’s finances, and Neville Chamberlain, Winston Churchill and Tony Blair were all Jewish puppets. Musabbir Ali added that Israel was behind ISIS and the recent bombings in Ankara. 


We could just shrug our shoulders at the sight of such mental aberration if we were not witnessing the recurrence of the disease that we saw not so long ago. Mass insanity marches on a broad front. Absurd media messages which people believe without the least blink of an eye. Israelis are committing genocide, Israelis cut out Palestinians’ organs and sell them on the international market, Israelis kill children and shoot defenseless and absolutely innocent people.Israelis are not Jews but rather Khazars who impersonate Jews, they are colonialists who have replaced earlier colonial powers, and they constantly foment war.


Both the man in the street and politicians believe these astonishing stories. Political Islam has taken over the role of a demented Nazi system - it spurs its own societies to fight, convincing them that the West hates Islam and Muslims. Many people in the West have trouble distinguishing between the idea of Islamofascism and the Muslims, just as previous generations had trouble distinguishing between Nazism and the Germans. The threat of another cataclysm - a feeling of being lost, a feeling that we were dreaming about a better world and that we cannot manage our problems - forces us to look for a Messiah to tell us what to do. There are many candidates, but we are choosing the ones who are saying comprehensible things, things we’ve heard before, things which sound familiar and do not give rise to skepticism.


We are marking the seventieth anniversary of the Nuremberg Trials. Can we understand yet why Europe allowed the swallowing of Czechoslovakia without one word in protest, why even now we think that World War II started with the attack on Poland, why America waited for the Japanese, looking unconcernedly on the massacres in Europe, why the anti-Semitic madness of Nazism was not only treated with seriousness but even evoked favorable interest in Europe and across the ocean? These were the questions of my youth; today I’m astonished by the repetition - by the inability to discern the disease or to know what the sick are capable of.


In the face of a threat to democracy we stop believing in democracy; in the face of threats of another Shoah we mobilize sympathy for gangsters and layers of hatred towards those in danger. Can we imagine a leftist columnist, an atheist, writing an article entitled “God bless the IDF”? As margin note to the commemoration of the Nuremberg Trials, Fred Maroun, a Canadian born and raised in Lebanon, writes about the threat of annihilation of the Jewish state and the extermination of its inhabitants. He writes about monsters who are once again promoting the dehumanization of the Jews in the name of world conquest. The difference between the thirties of the last century and today is the existence of the State of Israel and the Israeli Army, writes Maroun. The continuation of Nazi plans started in 1948, the second attempt was tried in 1967 and another one in 1973. This time an Israeli soldier was standing on the railway track to Auschwitz, repelling repeated attacks. Don’t be surprised, writes Maroun, that the IDF is the main object of hatred of anti-Semites - Arabic, European and American - from the left and from the right.

But the IDF of today is just as moral as the IDF of 50 years ago. The difference is that while in the past the IDF’s main attackers were regular armies, today the IDF is attacked by cowards who use children as their main weapon and who use the media’s naivety and cynicism as their main tool.


The IDF of today is just as important to the Jewish people as the IDF of 50 years ago. The anti-Semitic hate has not abetted. In fact, it keeps increasing. The haters know that while Western governments appease them and international bodies are their pawns, the IDF is still there, as tough as ever, standing up for the Jewish nation.


It is perhaps an odd phrase for an atheist to say, and it may be an even odder phrase for an Arab to say, but every moral person of every ethnicity and every religious persuasion should say it with me: God bless the IDF.

 Why? Fred Maroun has explained it many times: it’s impossible to separate the fight for democracy from the fight against fascism. He adds here his leftist convictions about equality and respect for the right of minorities. He adds also rationalism, constantly threatened by madness.


A rebellious Egyptian journalist tries to explain to the Egyptian public that it has let itself be hijacked by Islamist Fascist propaganda, that it has started to believe the absurd claim that the West hates Islam. The West, which builds mosques, takes in refugees from the war-torn Islamic world, and elects a Muslim as a mayor of London. I’ve posted his video on YouTube and it has had several dozen viewers. Another video, entitled “What Israeli soldiers are doing to Palestinian children” has had (in its Polish version) over one million two hundred thousand viewers, and every day a few hundred more new enthusiasts for ammunition to revive the old hatred.


At my age I shouldn’t be surprised by anything anymore. The flight from freedom has as a companion the need for collective thinking. I’m posting here this short video with the statements by Ibrahim Issa. A few more people will watch it, people who are also surprised and are searching for explanations, who are asking what’s happening with America, which is now facing a choice between Trump and Clinton, what’s happening with Poland, what’s happening with Britain. I do not try to predict the future. I’m just an observer, and day after day I can see the persistent search for moderate fanatics and the persistent rejection of moderate believers.


Translated by Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj











Roztargnienie
Hili: Po co ja tu przyszłam?
Ja: A gdzie byłaś?
Hili: Koło studni.
Ja: Wróć tam, może sobie przypomnisz.

Więcej

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield


„Ameryka nie może nam nic zrobić” – przechwalał się ajatollah Chomeini, przetrzymując naszych zakładników. Administracja Cartera osłabiła rządy szacha na korzyść islamistów, którzy przejęli władzę, a następnie uniemożliwili żołnierzom piechoty morskiej obronę amerykańskiej ambasady i ludzi w niej przebywających przed muzułmańskimi grupami „studenckimi”, które twierdziły, że przybywają z pokojową intencją. „Pokojowi” działacze studenccy przejęli amerykańską ambasadę i wzięli jej pracowników jako zakładników.
Najwyższy Przywódca Ali Chamenei drwił z prezydenta Trumpa w tym samym przekonaniu, że „Ameryka nie może nam nic zrobić” — w czerwcu, po tym jak zaproponowano mu porzucenie irańskiego programu produkcji broni jądrowej. Najwyższy Przywódca powiedział: „Nasza odpowiedź na amerykańskie bzdury jest jasna: nie mogą nic zrobić w tej sprawie”.

Więcej

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain


Wygląda na to, że Chamenei powtórzy błędy Saddama i Nasrallaha: bombastyczne przemówienia, nierealne obietnice zniszczenia Izraela i machina wojenna zdziesiątkowana przez państwo żydowskie. Niezależnie od wyniku wojny między Iranem a Izraelem, Teheran ogłosi zwycięstwo. Najwyższy Przywódca Iranu Ali Chamenei już zacytował werset Koranu „zwycięstwo od Boga i nieuchronny podbój”. Obserwatorzy Bliskiego Wschodu widzieli ten film wiele razy i zawsze kończy się tak samo: dzięki swojej potędze militarnej Izrael zwycięża — podczas gdy pobity Iran i jego sojusznicy pokazują znak zwycięstwa na gruzach, które kiedyś nazywali domem. Zwycięstwo militarne nigdy nie zdarza się przez czysty przypadek. Jest to jedynie wierzchołek góry lodowej — wynik zbudowany na sukcesie w innych dziedzinach, w tym wolności, dobrych rządach, rządach prawa, wzroście gospodarczym i postępie naukowym.

Więcej
Blue line

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski


Dostaję pytania, co dalej z „Listami”. Nie umiem jeszcze odpowiedzieć. Chwilowo wyjmowałem ze spiżarni teksty przełożone przez Małgorzatę, ale to się skończyło. Wózek zaprojektowany na dwa konie trzeba będzie przerobić. Małgorzata poświęcała sześć godzin dziennie na przeglądy źródeł — jedne referowała ustnie, inne z adnotacją „przeczytaj koniecznie”, jeszcze inne „zobacz, czy to dla nas”.


Czy jest szansa, żeby ciągnąć te „Listy” bez obniżenia ich poziomu? Rozważam różne koncepcje: ograniczenie publikacji do pięciu dni w tygodniu albo do jednego tekstu dziennie. Nie wiem, być może będę trochę eksperymentował, sprawdzał, ile potrafię. Pewnie będzie nieco więcej moich tekstów, mniej tłumaczeń. (Czasu potrzebnego na śledzenie tego, co ważne, nie można nadmiernie redukować.)

Więcej

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson


Zacznijmy od szczerej obserwacji: naród żydowski, stanowiący zaledwie 0,2% populacji świata, nie tylko przetrwał, ale wręcz rozkwitł, uderzając tak mocno, że równie dobrze mogliby boksować w wadze ciężkiej.

Tymczasem ich przeciwnicy — szczególnie w świecie arabskim — tkwią w bagnie, które sami stworzyli, miotając się w lamentach, podczas gdy ich gospodarki i społeczeństwa są w rozpadzie. Teza jest prosta: Żydzi wygrywają, ich wrogowie  obsesyjnie myślą o Izraelu i jego mieszkańcach, być może nadszedł czas, aby nienawistnicy spojrzeli w lustro i zajęli się swoją katastrofalną impotencją.

Więcej
Blue line

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez


Co zrobiłbyś, aby powstrzymać to, co uważasz za ostateczne zło? Jeśli jesteś naprawdę szczery, prawdopodobną odpowiedzią jest, że zrobiłbyś wszystko, co konieczne. „Ludobójstwo”, żarzące się, podżegające słowo, często używane w dzisiejszych czasach, wydaje się być częścią tego, co wielu uważa za zło.  Ale w dzisiejszych czasach podżeganie, jeśli chodzi o retorykę publiczną, jest używane niemal wyłącznie w odniesieniu do państwa Izrael, Żydów i głównego zwolennika Izraela, Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Więcej

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter


Współczesny dyskurs na temat antysyjonizmu, antysemityzmu oraz odpowiedzialności cywilnej ujawnia głębokie napięcia między prawem do protestu a moralnymi i prawnymi granicami demokratycznego sporu. Coraz częściej akty sprzeciwu przybierają radykalne formy, a język solidarności wykorzystywany jest do usprawiedliwiania przemocy zarówno symbolicznej, jak i fizycznej.

Więcej

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski


Co to takiego dziennikarz niezależny, zastanawia się mój przyjaciel i mogłem mu to wyjaśnić na przykładzie „Listów z naszego sadu.” Mam doświadczenie pracy w BBC, bardzo poważnie traktuję to, co BBC pisze w swoich poradnikach dla swoich pracowników. Nasza strona jest utrzymywana przez BBC, bo pewnie bez mojej emerytury z tej firmy mielibyśmy trudności. 

Więcej

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek


Oprogramowanie moralne, którego używamy do wykrywania antysemityzmu, nie było aktualizowane od lat. Nie rozpoznaje już nowych odmian nienawiści do Żydów. Dlatego właśnie jest tak niebezpieczne.


Kilka tygodni temu mój paryski przyjaciel zapytał mnie, czy sądzę, że po ośmiu latach spędzonych za granicą wrócę kiedyś do Francji.


Powiedziałem mu, że jestem zadowolony z życia, jakie zbudowałem za granicą, i nie jest to kwestia, która zaprząta mi myśli. Myślałem, że ta odpowiedź go zadowoliła. Ale po chwili przerwy dodałem: „Poza tym nie jestem pewien, czy jest w Europie przyszłość dla Żydów”.

Więcej

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 


 Na saudyjskiej stronie internetowej Elaph w artykule zatytułowanym „Izraelskie Siły Obronne – Obrona Ludzkości przed Siłami Ciemności” Muhmmad Sa'd Chairallah, egipski pisarz i politolog mieszkający w Szwecji, wyraził bezwarunkowe poparcie dla izraelskiej operacji wojskowej przeciwko Iranowi i jego obiektom nuklearnym oraz skrytykował wszystkich w świecie arabskim, którzy potępiają tę operację. Twierdził, że występując przeciwko reżimowi irańskiemu, który jest odpowiedzialny za ogromny rozlew krwi w wielu krajach arabskich i za poważne zbrodnie przeciwko samym Irańczykom, Izrael oddaje wielką przysługę regionowi i całemu światu. Ponadto, powiedział, atakując irańskie obiekty nuklearne, Izrael uwalnia ludzkość od egzystencjalnego zagrożenia. „Izrael nie tylko broni siebie, ale prowadzi kampanię w imieniu [całego] wolnego świata przeciwko siłom ciemności kierowanym przez Iran”.

Więcej

Izrael musi powiedzieć
kim jest wróg
Yonatan Daon


To nie jest po prostu wojna z Hamasem. To jest wojna z "Palestyną".

Pamiętam popularny w izraelskich wiadomościach klip z 2017 r., z kolejnej izraelskiej operacji militarnej będącej odpowiedzią na ataki Hamasu z Gazy. (Straciłem rachubę, ile ich było).


W panelu zasiadł Moshe Feiglin, były poseł Knesetu, i Giora Inbar, były generał brygady w IDF. Feiglin zadał proste pytanie: „Kto jest wrogiem: Hamas czy tunele?”


Inbar nie wahał się. „Tunele” – powiedział.


I to była informacja: cały wysiłek wojenny sprowadzony do problemu infrastruktury. Nie wróg, nie ideologia, nawet nie ludzie — ale beton i pręty zbrojeniowe. Najwyraźniej nie byliśmy w stanie wojny z Gazą. Byliśmy w stanie wojny z projektem budowlanym.

Więcej
Blue line

Komiczny upadek
kultu kefiji
Brendan O’Neill


Od statku Grety po Globalny Marsz w Strefie Gazy, biali zbawcy grupy „pro-palestyńskiej” nigdy nie byli tacy zdziwieni
Czy nie narasta w tobie nienawiść, kiedy ludzie z ciemną skórą odrzucają twoje białe zbawicielstwo? Jakież to chamskie! Taka brzydka niewdzięczność powitała w zeszłym tygodniu Globalny Marsz do Gazy. Ta garstka dzielnych ludzi ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Irlandii i innych miejsc planowała wyprawę do Rafah w Gazie, żeby ratować biednych, głodnych Palestyńczyków przed Złym Izraelem. 

Więcej

Świat pogrążył się
w moralnej otchłani
David Collier

Świat chciał żeby to było żydowskie ludobójstwo, a zginęli tylko terrorytści.

Dlaczego nikt oprócz Izraela i USA nie zażądał, aby cywile z Gazy mogli opuścić to miejsce? I wstrzymaj się na chwilę z odpowiedzią na to pytanie.


Chcę tu porozmawiać o cywilach z Gazy – społeczność międzynarodowa 
uważa większość z nich  za uchodźców (ponad 70%, choć ja osobiście kwestionuję ten status). I zamierzam zrobić coś, co niewielu innych wydaje się robić w tej kwestii – zamierzam mówić jasno, uczciwie i moralnie.

Więcej
Blue line

Powinniśmy poważnie traktować
hasło „Śmierć Ameryce”
Daniel Greenfield


Najwyższy przywódca ajatollah Chamenei powiedział w zeszłym miesiącu rozwścieczonemu tłumowi islamistów, że wypowiedzi prezydenta Trumpa „nie są nawet warte odpowiedzi”.


Gdy tłum skandował „Śmierć Ameryce”, przywódca Iranu nazwał Trumpa kłamcą i ostrzegł, że „Ameryka powinna opuścić region i tak się stanie”. Następnie wezwał do zniszczenia państwa żydowskiego, podczas gdy tłum skandował „Śmierć Izraelowi”.


Jedyne pytanie brzmiało, czy Ameryka i Izrael potraktują groźby reżimu poważnie.

Więcej

Antysemityzm bywa wyrokiem
śmierci
Joshua Hoffman


Przez całą historię potężne imperia popełniały ten sam fatalny błąd: wierzyły, że mogą wymazać naród żydowski. Republika Islamska jest następna na długiej liście tych, którzy nienawidzą Żydów, a którzy zniknęli.

Trzy tysiące lat temu, w dolinie na zachód od Jerozolimy, młody pasterz zmienił równanie.

Stało się to w Dolinie Elah, strategicznej linii podziału między nadmorskimi twierdzami Filistynów a górskimi miastami starożytnego Izraela — Jerozolimą, Hebronem i Betlejem. Filistyni przybyli, aby podzielić Izrael na pół. Król Saul odpowiedział, sprowadzając swoją armię z wyżyn. Ale obie strony znalazły się w impasie. Szarża oznaczała śmierć.

Więcej

Izrael wykonuje
brudną robotę za innych
Elder of Ziyon


Można było przewidzieć reakcje społeczności międzynarodowej na błyskotliwy i zuchwały atak Izraela na irański program nuklearny.

 

Francuski minister spraw zagranicznych powiedział: „Wzywamy wszystkie strony do zachowania powściągliwości i unikania eskalacji, która mogłaby zagrozić stabilności regionu”.

 

Keir Starmer, premier Wielkiej Brytanii, powiedział: „Eskalacja nie służy nikomu w regionie. Stabilność na Bliskim Wschodzie musi być priorytetem i wzywamy partnerów do deeskalacji. Teraz nadszedł czas na powściągliwość, spokój i powrót do dyplomacji”.

Więcej

Chirurgiczny atak
na tyranię islamistyczną
Brendan O’Neill


Odważny atak Izraela na Iran zadał druzgocący cios barbarzyńskiemu, wojowniczemu reżimowi.
Świat obudził się do wiadomości o dekapitacji. W piątek wczesnym rankiem, czasu izraelskiego, siły powietrzne państwa żydowskiego uderzyły ze zdumiewającą precyzją w tyranów i infrastrukturę reżimu irańskiego. Najważniejsi przywódcy republiki islamskiej zostali wyeliminowani. Jej obiekty nuklearne zostały zredukowane do spopielonych ruin. Nikt nie może sobie pozwolić na luksus politycznej obojętności w tej chwili, a tym bardziej na moralne tchórzostwo, które maskuje się jako pacyfizm. Stawka jest zbyt wysoka. Wydarzenia zmuszają nas do wyrwania się z beztroski i opowiedzenia się po którejś stronie.

Więcej

Tak wygląda
„Nigdy więcej”
Joshua Hoffman


Przez dziesięciolecia Zachód grał w ciuciubabkę z Iranem, mając nadzieję, że dyplomacja, sankcje lub układy mogą powstrzymać zagrożenie. Ale Izrael żyje w prawdziwym świecie, a nie w międzynarodowych salach konferencyjnych.
Przez pewien czas świat uważał, że Izrael utracił swój pazur. Po szoku i zniszczeniach, jakie miały miejsce 7 października — kiedy Hamas i inni terroryści wkroczyli do izraelskich społeczności, mordując 1200 osób i porywając ponad 250 w ciągu jednego dnia — wielu zastanawiało się, czy państwo żydowskie jest już tak osłabione, że nie da się go już naprawić.

Więcej

Skorumpowana sprawa
sądowa przecuiw Netanjahu
David Isaac

Premier Beniamin Netanjahu przybywa na rozprawę w swoim procesie w Sądzie Okręgowym w Tel Awiwie, 16 grudnia 2024 r. Zdjęcie: Yossi Zeliger/POOL.

Trzeciego czerwca 2025 r. w piątym już roku procesu rozpoczęło się przesłuchanie krzyżowe premiera Izraela, Benjamina Netanjahu, przed Sądem Okręgowym w Tel Awiwie.


Podczas gdy proces trwa, eksperci prawni mówią JNS, że sprawa upadła z powodu braku  dowodów. Netanjahu miał rację mówiąc, sprawa jest motywowana politycznie i coraz więcej Izraelczyków zaczyna to rozumieć.

Więcej

Wczoraj był piątek
trzynastego
Andrzej Koraszewski


Napięcie rosło od kilku dni, w czwartek prasa bębniła, że Witkoff ostrzega przed uderzeniem, bo reakcja Iranu będzie straszliwa. Prawdą jest, że maleńki Izrael muzułmanie mogliby zarzucić turbanami, ale mogą z tym mieć problemy techniczne. Ostrzeżenia ostrzeżeniami, wiedzieliśmy, że coś się zbliża, a jednak to było niesamowite zaskoczenie i już wiemy, że ta data weszła do historii. Oczywiście w najbliższych dniach bardzo wiele może się wydarzyć, jednak to, co stało się wczoraj, wydaje się już przerastać sukces z czerwca 1967 roku.

Więcej

Dwadzieścia lat
amerykańskiej głupoty
Jonathan S. Tobin 

W piątek nad ranem niektóre apartamentowce w Teheranie zostały uszkodzone. Czasem zniszczeniu ulegało mieszkanie generała, a czasem uczonego. Szczególnie ucierpiała dzielnica Halati, co mieszkańców innych dzielnic irańskiej stolicy dziwnie ucieszyło.

Bush bagatelizował, Obama i Biden ugłaskiwali, Trump w drugiej kadencji grał na korzyść Teheranu, opóźniając decyzję bezskutecznymi działaniami dyplomatycznymi, nie pozostawiając Netanjahu innego wyboru, jak tylko działać. Konflikt między Izraelem a Iranem nie musiał się wydarzyć. 

Więcej
Blue line

Logika i uprzedzenia:
od starożytności do BBC
Noru Tsalic


Międzynarodowe media znów huczą od doniesień o izraelskich okrucieństwach. Podobno po zorganizowaniu dostaw żywności przy pomocy amerykańskiej organizacji o nazwie Gaza Humanitarian Foundation (GHF) i intensywnym jej promowaniu jako alternatywy dla ONZ i innych organizacji, Izraelczycy przystąpili do zabijania niewinnych cywilów próbujących dotrzeć do punktów rozdzielania żywności GHF. I – również oczywiście rzekomo – nie była to nawet jednorazowa pomyłka, ale to samo działo się przez 3 dni z rzędu. Takie oskarżenia, jeśli są prawdziwe, budzą podejrzenie, że popełniono przestępstwo.

Więcej

Dlaczego administracja Trumpa
sprzedaje broń Katarowi?
Robert Williams

Najwyższy czas, aby Stany Zjednoczone uwolniły się od wywrotowych sił, które próbują je zniszczyć od wewnątrz, zwłaszcza jeśli Ameryka ma pozostać symbolem wolności na świecie, nie mówiąc już o „ponownym uczynieniu jej wielką”. Dobrym początkiem byłoby nie sprzedawanie broni Katarowi i nie udawanie, że jest on przyjaznym sojusznikiem. Na zdjęciu: Katarski F-150A (Zrzut z ekranu wideo)

Administracja Trumpa podobno sprzeda Katarowi duży pakiet broni, w tym osiem dronów dalekiego zasięgu do obserwacji morskiej oraz setki pocisków i bomb o wartości około 2 miliardów dolarów. Dokument Defense Security Cooperation Agency, informujący Kongres o pierwotnie zatwierdzonej sprzedaży, stwierdzał:

„Proponowana sprzedaż wesprze politykę zagraniczną i cele bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych, pomagając poprawić bezpieczeństwo zaprzyjaźnionego kraju, który w dalszym ciągu jest ważną siłą zapewniającą stabilność polityczną i postęp gospodarczy na Bliskim Wschodzie.

Więcej

Gaza – Palestyna
- kalifat
Andrzej Koraszewski


Piszę ten tekst dziesiątego czerwca 2025 roku. Dzień wcześniej, o godzinie piątej rano izraelskiego czasu, izraelska marynarka wojenna zatrzymała na wodach terytorialnych Izraela luksusowy jacht z dwunastką pasażerów. Jacht od kilku dni wzbudzał zainteresowanie świata, gdyż jak twierdzili jego pasażerowie, jego celem było przełamanie żydowskiej blokady i nakarmienie głodującej Gazy. Czołową bohaterką tej medialnej wrzawy była dwudziestodwuletnia Szwedka, która niegdyś jako piętnastoletnia uczennica postanowiła poruszyć sumienie świata, odmawiając dalszej nauki w szkole, w proteście przeciw globalnemu ociepleniu.

Więcej

Prawdziwym kryzysem
klimatycznym jest antysemityzm
Ruthie Blum

Antyizraelscy aktywiści upamiętniają „Dzień Nakby” („katastrofę” powstania państwa Izrael) w Londynie maj 2025.  Zdjęcie: Zrzut z ekranu wideo.

Dosłowny i metaforyczny wybuch ataków na Żydów i Izraelczyków nie odbywa się w próżni. A jak zauważa ambasador Huckabee, „dezinformacja medialna” odgrywa kluczową rolę w tej ponurej farsie.
Krzycząc „Koniec z syjonistami” i „Wolna Palestyna”, Mohamed Sabry Soliman — 45-letni nielegalny imigrant do Stanów Zjednoczonych z Egiptu — podpalił Żydów w niedzielne popołudnie w Pearl Street Mall w Boulder w stanie Kolorado. Dosłownie. Koktajlami Mołotowa. Jedną z ośmiu osób, które trafiły do szpitala z poważnymi oparzeniami, była ocalała z Holokaustu. Jej przestępstwo? Udział w marszu „Run for Their Lives”, by przypominać o zakładnikach, którzy wciąż są w niewoli Hamasu.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Krzyż na drogę
jachtowi głupków
Brendan O’Neill

Palestyńczycy
zabierają głos
Khaled Abu Toameh

Mem o „głodujących
dzieciach” w Strefie Gazy
Elder of Ziyon

Toksyczne środowisko
przeciwko Izraelowi
Liat Collins

Bractwo Muzułmańskie
i jego podżeganie do terroru
Z materiałów MEMRI

Podwójna niewidzialność
Hamasu i odwrócona moralność
Adam Louis-Klein

Nie wszyscy terroryści
noszą opaskę dżihadu
GlobalDisconnect

Golda Meir
- Żelazna Dama Izraela
Patrycja Walter

Nikt ich nie przekona,
że białe jest białe
Andrzej Koraszewski

Antyizraelska prawica
łączy się z proirańską lewicą
Lee Smith

Rzadki proizraelski
artykuł Egipcjanina
Elder of Ziyon

To Amerykanie zmienią
stanowisko, a nie Iran
Z materiałów MEMRI

Zachód zwraca się
ku faszyzmowi 
Brendan O’Neill

Antysemityzm należy badać
jako chorobę psychiczną
Joshua Hoffman

Kolonialista, okupant,
czy tylko Żyd?
Andrzej Koraszewski 

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk