Uchodźcy a sprawa polska

Dyskusje o problemie uchodźców, jak niemal wszystkie inne, zanurzone są w naszych sporach politycznych i zdominowane przez retorykę partyjnej walki. Ta retoryka jest pełna emocji i pełnej gotowości odwracania głowy od niewygodnych faktów. W imię naszych prowincjonalnych sporów rezygnujemy z poważnego traktowania rzeczywistości.      

Czy pamiętasz pierwszą petycję w sprawie uchodźców? W ostatnim dniu sierpnia 2015 roku petycję do rządu pani Kopacz skierowała grupa współzałożycieli „Solidarności”, połowę z nich znam osobiście, doskonale znam życiorysy pozostałych. Wspaniali ludzie. Wojna domowa w Syrii trwała już cztery lata, miliony uchodźców szukało schronienia głównie w samej Syrii, tam gdzie akurat było spokojniej, ale również w Turcji, w Jordanii i w innych krajach. Europa, a tym bardziej Polska, prawie ich nie zauważała. Wygląda na to, że staliśmy się niespodziewanie wrażliwi 22 miesiące temu. Znasz moje zainteresowania, wiesz że z uwagą obserwuję wszystko, co dzieje się na Bliskim Wschodzie. Na długo przed dramatycznym apelem współzałożycieli „Solidarności” patrzyłem z kompletną rozpaczą, na niemal całkowity brak reakcji Organizacji Narodów Zjednoczonych na humanitarny kryzys w Syrii. Zdumiewało mnie, że czołowi intelektualiści świata pozostają obojętni na los uchodźców.     

Pamiętasz kiedy była interwencja w Libii? Ten sam rok w którym wybuchła wojna domowa w Syrii - 2011. Ta interwencja w Libii pozwoliła przejąć grupom islamistycznym broń za miliardy dolarów, gigantyczne arsenały broni zgromadzone przez Kaddafiego. Od wielu lat Afryka Północna i środkowa jest polem wojen i islamistycznego terroryzmu. Po międzynarodowej interwencji w Libii to wszystko nabrało tragicznego przyspieszenia. Podobnie jak w Libii, po powstaniu Państwa Islamskiego Iraku i Syrii w 2013 roku patrzyliśmy ze zdumieniem jak arsenały broni armii irackiej z dnia na dzień wpadają w ręce zbrodniczej organizacji głoszącej zamiar podboju świata i prowadzącej ludobójczą politykę na podbitych terytoriach. Patrzyliśmy ze zdumieniem jak grupka bandytów podbija obszar dwukrotnie większy od Wielkiej Brytanii. Ci z nas, którzy naprawdę uważnie patrzyli, z jeszcze większym zdumieniem słuchali zapewnień, że ta grupka bandytów nie ma nic wspólnego z islamem.

To zdumiewające, że fala uciekinierów z islamskiego świata tak bardzo zaskoczyła europejskich polityków. Czy pamiętasz książki i artykuły Oriany Fallaci? Umarła w 2006 roku. Na długo przed śmiercią ostrzegała, że możemy mieć bardzo poważny problem. Mówiła rzeczy, za które była znienawidzona, mówiła, że w obliczu inwazji przybyszów z muzułmańskiego świata prowadzona polityka imigracyjna jest samobójstwem. Nie byliśmy przygotowani na spojrzenie prawdzie w oczy i w roku 2015 fala uciekinierów z muzułmańskiego świata przybrała formę tsunami.

Wtedy, nagle i niespodziewanie obudziło się sumienie, niestety nadal bez zdolności rzeczowej analizy dramatu, który rozwijał się przed naszymi oczyma.

Chciałbym ci pokazać zdjęcie. Smyrna nazywa się teraz Izmir, nadal jest to dobre miejsce, żeby ruszyć z Turcji do Grecji. Zdjęcie jest z lutego 2016 roku. Widzimy na nim sklep dla uchodźców. Można tu kupić pełne wyposażenie włącznie z pontonami i silnikami, można również dowiedzieć się kto i za ile przerzuca ludzi profesjonalnie. (Sponsora trzeba jednak szukać w innym miejscu). W samej Smyrnie jest takich sklepów kilkadziesiąt.

Na początku 2016 roku w Turcji było między 2,5 a 3 miliony uchodźców z Syrii plus całkiem sporo uchodźców z Iraku. Ani świat arabski, ani wielki świat nie wiedział powodu, żeby okazywać jakąś solidarność. Zaczynaliśmy się budzić do solidarności z tymi, którzy już dotarli do którejś z greckich wysp, do Włoch czy Macedonii. Oczywiście wywiady europejskich rządów musiały się domyślać, że to nagłe tsunami uchodźców z Turcji nie jest tak spontaniczne jakby się komuś mogło wydawać. W listopadzie 2015 roku Unia Europejska postanowiła dać Turcji 3 miliardy euro, żeby Turcja zatrzymała falę uchodźców z tego kraju (obiecując kolejne transze pieniędzy w przyszłości).

Turecka polityka to osobna historia, zaś organizacja i wspieranie owego tsunami uchodźców z muzułmańskiego świata wykracza daleko poza turecki rząd.

Zapewne zwróciłaś uwagę na artykuły, w których podkreśla się problem składu społecznego populacji uchodźców docierających do Europy. Dominują młodzi mężczyźni, czasem tak młodzi, że skutecznie udają dzieci. Są to z reguły sunniccy muzułmanie, głęboko lub bardzo głęboko wierzący. Biorąc pod uwagę fakt, że szmuglerzy biorą od 3 do 4 tysięcy euro od głowy, trzeba być albo zasobnym uciekinierem, albo korzystać ze wsparcia kogoś, kto traktuje przerzut ludzi do Europy jak inwestycję. Lwia część mieszkańców obozu na zdjęciu poniżej ma zerowe szanse na ryzykowanie życia, żeby wydostać się z piekła.

Możemy i powinniśmy krytykować politykę imigracyjną Unii Europejskiej prowadzoną w ostatnich dziesięcioleciach, a w szczególności w tym stuleciu, pozostaje jednak realny problem, co zrobić z tymi uchodźcami, którzy już znaleźli się w granicach Unii.

Jak mówił wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Frans Timmermans; „ Nie ma w Unii Europejskiej solidarności à la carte. Nie możesz sobie dowolnie wybierać, kiedy okażesz solidarność, a kiedy nie.”

W zasadzie zgoda, problem polega jednak na tym, że nie było i nadal nie ma uczciwej dyskusji na temat polityki imigracyjnej, jak również nadzwyczajnych problemów, jakie stwarza szybko rosnąca imigracja z muzułmańskiego świata, a wreszcie zarówno na temat faktycznych źródeł muzułmańskiego terroryzmu, jak i islamistycznej ideologii zmierzającej do podboju świata, którą tak sunniccy, jak i szyiccy dysydenci nazywają islamofaszyzmem. Brak zainteresowania tymi dysydentami i tą ideą radykalnie komplikuje poważne dyskusje na temat uchodźców.

Tani sentymentalizm nie powinien zastępować myślenia. Udawanie, że nie ma żadnych problemów, jest w jakiejś (być może bardzo poważnej) części odpowiedzialne za zmiany w postawach wyborczych tak w Europie, jak i w Ameryce. Przyczynia się również do wzrostu ksenofobii, ponieważ okłamywani ludzie tracą wszelkie zaufanie do tych, którzy próbują ich przekonać, że wielokulturowość jest wartością. Znasz mnie, dla mnie wielokulturowość jest wartością, a to cholerne multikulti jej wrogiem. Uchodźcy to ludzie, a ludzie są różni. Większość wygłaszających kazania o uchodźcach wydaje się prawić o tych problemach jak ślepy o kolorach. Byłem uchodźcą, mieszkałem w obozie dla uchodźców, wstydziłem się, że zajmuję miejsce tym, którzy zdecydowanie potrzebowali tego bardziej niż ja. Wyjechałem, bo wyrzucili mnie z pracy, bo miałem zakaz publikowania, bo miałem już dość tego idiotycznego komunizmu i chciałem żyć w normalnym kraju. W obozie obok mnie był Orestes, mój rówieśnik, uciekinier z Grecji rządzonej wówczas przez juntę pułkowników, on był po torturach, nie wiedział co się dzieje z jego rodziną.

Warto o problemie uchodźców rozmawiać, zapominając o naszej znowu ludowej  (tym razem narodowo-katolickiej) władzy, bo to jest problem wykraczający daleko poza nasze lokalne problemy.

Nie wyłożę tu wszystkiego, i książka by nie wystarczyła. Niedawno przeczytałem informację o propozycji Arabii Saudyjskiej wybudowania w Norwegii dwóch meczetów. Podobno Norwedzy odpowiedzieli, że będą wdzięczni i że chcieliby w ramach tej wdzięczności wybudować dwa kościoły w Arabii Saudyjskiej. Saudyjczycy nie odpowiedzieli. Wcześniej wybudowali setki meczetów w Europie i przysłali setki imamów nauczających tego, co muzułmańscy dysydenci nazywają islamofaszyzmem. Problem uchodźców jest wielopiętrowym tortem i wcale nie jest łatwo współczuć i być mądrym.

Głupio współczuć jest dla odmiany bardzo łatwo. Niestety, koszty tej głupoty są astronomiczne i mogą być katastrofalne dla wszystkich, również dla tych ofiar konfliktów w muzułmańskim świecie, którym pomoc jest najbardziej potrzebna. Dlatego te wszystkie petycje wyrzucam do kosza bez czytania i marzę o uczciwej dyskusji, bo to wszystko wcale nie jest łatwe.                         

Słoń a sprawa polska, to powiedzenie, że bawimy się w abstrakcyjne i mało sensowne rozważania, uchodźcy a sprawa polska, to nie jest temat na uczone seminarium, wymaga uczciwej rozmowy o tym, od czego zacząć zapoznawanie się z problemem, o którym zbyt łatwo wygłasza się kazania bez zainteresowania tym, o czym mowa.       

P.S. Napisałem recenzję z książki norweskiej pisarki i badaczki podsyłam link, bo jest ważnym uzupelnieniem: http://www.listyznaszegosadu.pl/notatki/islam-jedenasta-plaga ;