Kiedy wszyscy zamykamy się w domach, szczególnie kiedy tygodnie wloką się zbyt powoli, wielu ludzi szuka czegoś konstruktywnego do robienia. Oczywiście, niektórzy z nas mogą pracować z domu, inni mają kluczowe zadania i nadal chodzą do pracy, ale także wówczas spędzamy resztę czasu w domu zamiast gdzieś wyjść. To jest dobre dla mediów strumieniowych, ale zmieniło postrzeganie pewnych czynności on-line, włącznie z telezdrowiem, konferencjami on-line i nauką on-line. Ponieważ zasadniczo jesteśmy do tego zmuszeni, niektórzy ludzie, uprzednio oporni wobec tego kontaktu, odkrywają, że nie jest to takie złe. Zastanawiam się jak długo potrwa ten efekt. Czy będzie to krótkotrwały etap i szybko wrócimy do poprzednich postaw i standardów, czy też trwale zmieni to świat? Dowiemy się za kilka lat.
Tymczasem dobrze jest sprawdzać empirycznie, czy nauka on-line, na przykład, jest równie skuteczna jak nauka z osobistym kontaktem. Było to już przedmiotem wielu badań, a niedawne badanie dokłada się do tej listy. Metaanaliza z 2010 roku takich badań pokazała, że nauka on-line jest lepsza pod względem rezultatów niż tradycyjna nauka z osobistym kontaktem. Te wnioski były jednak krytykowane, ponieważ badania skupiały się na dobrze przygotowanych studentach uniwersyteckich i nie można tego uogólniać na ludzi mniej uprzywilejowanych lub na całą populację. Ogólnie te badania wskazują, że nauka on-line jest co najmniej równa nauce z osobistym kontaktem, a w niektórych wypadkach może być lepsza.
To niedawne badanie zgadza się z ogólnym trendem obserwowanym w innych badaniach. Oto, co zrobili:
Eksperyment obejmował 325 studentów drugiego roku inżynierii z uniwersytetów o ograniczonych środkach. Studenci uczestniczyli w dwóch kursach prowadzonych na platformie Open Education. Przed rozpoczęciem kursu zostali losowo przydzieleni do trzech grup. Pierwsza grupa studiowała z osobistym kontaktem z wykładowcą ze swojego uniwersytetu, druga grupa oglądała wykłady on-line i uczestniczyła w dyskusjach, gdzie studenci byli osobiście obecni (tj. nauczanie mieszane), a trzecia grupa miała cały kurs on-line i komunikowała się z wykładowcą na forum kursu.
Stwierdzili, że wszystkie trzy grupy otrzymały tę samą wiedzę mierzoną testami. Jednak grupa on-line miała nieco wyższe stopnie, ale nieco niższy poziom ogólnego zadowolenia. Niższe zadowolenie było związane z nieznajomością uczenia się on-line i pewnymi trudnościami w samodzielnym zarządzaniu czasem. To sugeruje, że studenci on-line potrzebują pewnej struktury organizacyjnej i wsparcia.
Jest to więc mniej więcej zgodne z istniejącymi badaniami – nauka on-line jest równie dobra jak tradycyjna nauka z osobistym kontaktem, ale nie można tego zrobić bez systemu wsparcia. Ekonomiczne konsekwencje są jednak bardziej znaczące. W badaniu stwierdzono, że mieszane podejście kosztuje o 15-19% mniej na studenta, podczas gdy pełen kurs on-line kosztuje 79-81% mniej. Przy absurdalnie wysokich kosztach uniwersytetów i uczelni 80% redukcja kosztów dla osiągnięcia dokładnie tego samego wyniku w kategoria nauczenia się, brzmi wspaniale.
Oczywiście traci się ”doświadczenie uniwersytetu”, które trudno jest ocenić ilościowo. Jednak, jak wszystkie nowe technologie, początkowo jest to wprowadzone po prostu jako zastępstwo istniejących technologii. Pierwsze samochody były zmotoryzowanymi pojazdami końskimi. Dopiero później zoptymalizowano je jako samochody. Podobnie, nauka on-line jest głównie dodatkiem do istniejącej infrastruktury wyższego wykształcenia. Wiem, że istnieją pełne uniwersytety on-line i wiele hybrydowych programów (moja żona zrobiła doktorat na hybrydowym programie) i idą one w kierunku optymalizowania wyższego nauczania przy użyciu zasobów on-line. W celu pełnego zrealizowania potencjału on-line to jest kierunek, w jakim musimy iść.
Po pierwsze – programy on-line i hybrydowe powinny zostać uznane za równie pełnoprawne i skuteczne jak tradycyjne nauczanie. Badania potwierdzają to w wystarczającym stopniu, by akademicy starej szkoły nie mogli już dłużej patrzeć z góry na naukę on-line. Tradycyjne uniwersytety i uczelnie powinny w pełni przyjąć naukę on-line, zamiast zwalczać ją, oraz badać sposoby jej optymalizacji. To będzie wymagać kreatywnego myślenia i nowej infrastruktury. Potrzeba solidnego wsparcia technicznego. I trzeba przemyśleć, jaki jest najlepszy sposób rekompensowania tego, czego brakuje edukacji on-line.
Na przykład – można organizować lokalne lub regionalne spotkania z osobistym uczestnictwem studentów. Lub po prostu spotkania on-line. Pomocne byłyby bezpośrednie rozmowy on-line z profesorami poza wykładami i seminariami. Wydaje się, że potrzebne jest wsparcie dla tych studentów, którzy potrzebują struktury i pomocy w zarządzaniu czasem. Nawet niedopracowana nauka on-line, jaką mamy teraz, jest co najmniej równie skuteczna, jak tradycyjna nauka i znacznie tańsza, a także pod wieloma względami wygodniejsza. W pełni dopracowany program nauki on-line będzie prawdopodobnie znacznie lepszy. A może optymalnym systemem będzie jakiś rodzaj hybrydy.
Dlaczego, na przykład, chodzić na wykład kompetentnego, ale miernego profesora na twojej lokalnej uczelni, skoro możesz obejrzeć ten sam wykład uznanego na całym świecie eksperta? Potem możesz dyskutować o treści ze swoim profesorem z uczelni. Szczegóły będą musiały zostać dopracowane metodą prób i błędów, ale pewnie wyłącznie ulegną poprawie.
Prawdopodobnie będą także nieprzewidziane zmiany społeczne, jakie wynikną z szerokiej akceptacji i używania nauki on-line. Jeśli uczelnia będzie znacznie tańsza i można w większości uczyć się wirtualnie, otwiera to wiele możliwości, jak ustawić swoje życie wokół studiów. Możemy także spodziewać się powstawania wirtualnych uniwersytetów. Nie chodzi mi tylko o uniwersytety on-line – chodzi mi o wirtualne uniwersytety, których nauczanie może pochodzić z wielu miejsc. Taki wirtualny program mógłby zbierać najlepsze treści z wielu źródeł i splatać je w program prowadzący do dyplomu. Istota uniwersytetów może zmienić się fundamentalnie na zbiornice ekspertyzy, treści i wirtualne infrastruktury całkowicie niezależnych od jakiejkolwiek fizycznej lokalizacji.
Być może to, za co studenci w przyszłości naprawdę będą płacić, jest obsługa dyplomów – osoba lub instytucja, która potrafi znaleźć i ściągnąć najlepsze dla nich treści, opakować je w zestaw niezbędny dla uzyskania danego dyplomu i pomóc im przejść przez cały proces.
Po prostu zgaduję, nic takiego nie musi się zdarzyć. Za 100 lat możemy nadal mieć głównie uniwersytety w murach, które po prostu włączyły więcej rodzajów mediów i sposobów docierania do wiedzy. To jest jedna z tych rzeczy, które trudno przewidzieć – musimy próbować wszystkiego i zobaczyć, co będzie. Sądzę jednak, że COVID-19 ma skutek uboczny przełamywania lodów wobec wielu czynności on-line, włącznie z nauką on-line. Nawet jeśli nie będzie niczego innego, jest wielu profesorów, którzy nigdy przedtem nie prowadzili zajęć on-line, a teraz muszą nauczyć się, jak to robić. Niektórzy z nich mogą dlatego być bardziej skłonni do powtarzania tego w przyszłości.
Online Learning Works
NeuroLogica Blog, 9 kwietnia 2020
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
