Stworzenie Izraela było “katastrofą”
Abbas rozpoczął swoje przemówienie od słów: “W tym roku przypada 73. rocznica Nakby”. Słowo “Nakba”, które znaczy “katastrofa” jest używane w palestyńskiej terminologii do określania powstania Izraela w 1948 roku. Dla Abbasa i dla AP problemem nie są osiedla, jakie Izrael zbudował w Judei i Samarii po 1967 roku i wojnie sześciodniowej, ale samo istnienie Izraela.
To otwarcie nie przeszkodziło Abbasowi argumentować później w swoim przemówieniu, że istnieje wiele potencjalnych rozwiązań sytuacji, “włącznie z powrotem do rozwiązania opartego na planie podziału z rezolucji 181 (II) przyjętej w 1947 roku”. Abbas, jak się wydaje, zapomniał, że kraje arabskie zdecydowanie odrzuciły rezolucję 181 ONZ – także znaną jako “Plan Podziału” - i zamiast tego zaatakowały i próbowały zbrojnie zniszczyć nowe państwo Izrael, a tym samym utraciły tę opcję.
Abbas odrzucił najbardziej szczodrą ofertę pokoju
Abbas kontynuował śmiałym wyzwaniem:
“Tym, którzy mówią, że nie ma palestyńskiego partnera do pokoju i że my nie ‘tracimy okazji, żeby stracić okazję’ stawiam wyzwanie, by pokazali, że odrzuciliśmy choć jeden raz autentyczną i poważną inicjatywę osiągnięcia pokoju, a zaakceptuję osąd świata w tej sprawie”.
Najwyraźniej Abbas zapomniał wiele poprzednich ofert pokoju składanych przez Izrael, w tym ofertę izraelskiego premiera, Ehuda Olmerta. O tej ofercie palestyński główny negocjator, Saeb Erekat, powiedział:
"Słyszałem [byłego izraelskiego premiera] Olmerta, mówiącego, że zaoferował [Abbasowi] 100% terytorium Zachodniego Brzegu. To prawda. Poświadczam to. On [Olmert] przedstawił [Abbasowi] mapę i powiedział: ‘Chcę [by Izrael] wziął 6,5% Zachodniego Brzegu i dam [AP] w zamian 6,5% terytorium 1948 (tj. ziemi w Izraelu)’. [Olmert] powiedział do Abbasa: ‘Obszar Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy przed 4 czerwca 1967 roku wynosił 6235 km kwadratowe. Erekat powiedział, że jest 50 km2 ziemi niczyjej w Jerozolimie i Latrun. Podzielimy je między nas, a więc terytorium będzie wynosić 6260 km2’. [Powiedziałem do Abbasa:] ‘Olmert chce dać ci 20 km2 więcej, żebyś mógł powiedzieć [Palestyńczykom]: Dostałem więcej niż terytoria 1967 roku’. W sprawie Jerozolimy [Olmert powiedział]: ‘Co jest arabskie jest arabskie, a co jest żydowskie jest żydowskie i będziemy trzymali otwarte miasto’. W sprawie uchodźców [Olmert] oferował mu [Abbasowi] 150 tysięcy uchodźców... [Olmert] powiedział: ‘Prawo powrotu uchodźców do państwa Palestyny jest waszym prawem. Ale jeśli chodzi o Izrael, zaakceptujemy 150 tysięcy uchodźców przez 10 lat. 15 tysięcy [rocznie] przez 10 lat’”.
[Oficjalna telewizja AP, Filozofia wytrwania, 1 grudnia 2018]
Tak więc, według głównego negocjatora palestyńskiego, Saeba Erekata, Izrael istotnie przedstawił Abbasowi najlepszą możliwą ofertę, niemniej Abbas ją odrzucił.
Izrael musi zgodzić się na zalanie milionami tak zwanych palestyńskich „uchodźców”
Według Abbasa, każde rozwiązanie izraelsko-palestyńskiego konfliktu musi zawierać rozwiązanie dla Palestyńczyków, którzy “zostali wysiedleni ze swojej ziemi i pozbawieni swojej własności”. Według Abbasa, ci “uchodźcy” mają “prawo powrotu do ojczyzny”.
Czyniąc te twierdzenia Abbas pomija szereg zasadniczych faktów.
Po pierwsze, Abbas ignoruje własne wyjaśnienie, dlaczego uciekł on, jego rodzina i wielu arabskich mieszkańców Izraela. Jak Palestinian Media Watch kiedyś pokazał, w wielu wypadkach Arabowie uciekli na rozkaz arabskich armii:
Arabski uchodźca: "Arabskie władza ciągle powtarzały...: 'Odejdźcie... To jest kwestia dziesięciu dni, najwyżej dwóch tygodni i sprowadzimy was z powrotem...' Powiedzieliśmy sobie: ’To jest bardzo długi czas. Dwa tygodnie to za dużo’. Tak myśleliśmy [wtedy]. A teraz minęło 50 lat”.
[Oficjalna telewizja AP, 7 lipca 2009]
Sam Abbas wyjaśnił, że jego rodzina uciekła z Safed z własnej inicjatywy, obawiając się, że Żydzi zemszczą się za arabskie masakry Żydów w 1929 roku w Hebronie i Safedzie:
Abbas: "[Arabska] Armia Wybawienia wycofała się z miasta [Safed w 1948 r.], powodując, że [arabska] ludność zaczęła emigrować. W Safedzie, tak samo jak w Hebronie, ludzie bali się, że Żydzi wezmą odwet za [arabską] masakrę w 1929 roku [65 Żydów zamordowano w Hebronie, 18 w Safedzie] ... [W 1948 r.] ludzi ogarnął strach i spowodował, że opuszczali miasto w nieuporządkowany sposób”.
[Oficjalna telewizja AP, 1 stycznia 2013]
Jak pokazał PMW, kiedy Abbas żąda “powrotu” milionów Palestyńczyków, których stopa nigdy nie postała w Izraelu, tym, co rzeczywiście mówi, jest, że Izrael powinien popełnić narodowe samobójstwo demograficzne i zgodzić się na własne demokratyczne zniszczenie.
Łamanie Porozumień Pokojowych z Oslo
Chociaż Abbas twierdził, że Palestyńczycy pozostają “oddani wszystkim elementom [Porozumień z Oslo] po dziś dzień”, równocześnie pokazał, że AP łamie te porozumienia i bronił tego.
Mimo wielu wymagań w Porozumieniach z Oslo, by Palestyńczycy nie dopuszczali do podżegania i propagowania przemocy, Abbas odrzucił międzynarodową krytykę palestyńskiego programu szkolnego, pytając, dlaczego wymaga się od Palestyńczyków „wyjaśniania i usprawiedliwiania tego, co znajduje się w naszych programach szkolnych, a co odzwierciedla naszą narrację i narodową tożsamość”.
Mimo wielu wymagań w Porozumieniach z Oslo, by Palestyńczycy zapobiegali terrorowi, Abbas usprawiedliwiał politykę nagradzania terroru przez AP, “płaca za mordowanie”. Jako część tego program AP wydaje dziesiątki milionów szekli/dolarów/euro na regularne wypłaty dla uwięzionych terrorystów, zwolnionych terrorystów, rannych terrorystów i rodzin martwych terrorystów, jak PMW pokazuje od 2011 roku. Wśród odbiorców tych wypłat są mordercy, członkowie organizacji międzynarodowo uznanych za terrorystyczne i rodziny zamachowców-samobójców. Podczas gdy międzynarodowa społeczność potępia te wypłaty, Abbas stanął w ONZ, by “uczcić bohaterską postawę więźniów”. Pośrednio potwierdził kontynuację wypłat nagród dla terrorystów, pytając: “Dlaczego mamy wyjaśniać i usprawiedliwiać dostarczanie pomocy rodzinom więźniów i męczenników?”
Kiedy AP zachęca do terroru i nagradza go, jest to wyraźne i fundamentalne łamanie Porozumień Pokojowych z Oslo.
Choć Abbas twierdził, że AP jest oddana “zwalczaniu terroryzmu we wszystkich jego postaciach”, równocześnie twierdził, że AP “będzie nadal dążyć do stworzenia niezbędnych warunków do zbudowania rządu jedności”.
Innymi słowy, Abbas dąży do utworzenia palestyńskiego rządu z Hamasem. Hamas jest morderczą organizacją, której celem jest zniszczenie Izraela. W rezultacie swojej działalności terrorystycznej Hamas został uznany za organizację terrorystyczną przez USA, UE, Izrael i innych.
Gdyby Abbas był naprawdę oddany “zwalczaniu terroryzmu we wszystkich jego postaciach”, jak wymagają Porozumienia z Oslo i jak sam twierdzi, że to robi, AP powinna aresztować i stawiać przed sądem terrorystów z Hamasu, a nie dążyć do utworzenia z nimi rządu.
Następnie, nie mrugnąwszy okiem, Abbas postawił przed Izraelem ultimatum, dając Izraelowi rok na “rozwiązanie wszystkich kwestii końcowego statusu pod auspicjami międzynarodowego Kwartetu”.
Kwestie “końcowego status” to termin zaczerpnięty z Porozumień z Oslo (Artykuł XVII), który odnosi się do szeregu spraw pozostawionych do przyszłych negocjacji. Wśród nich są “Jerozolima, osiedla, określone militarne lokalizacje, palestyńscy uchodźcy, granice, stosunki zagraniczne i Izraelczycy”.
Zdaniem Abbasa nie ma właściwie o czym dyskutować w tych sprawach. Oczekuje on, że Izrael po prostu skapituluje przed palestyńskimi żądaniami.
Kto kontroluje obszary, które Izrael zajął w 1967 roku?
To pytanie leżało u sedana przemówienia Abbasa. Według Abbasa, Izrael musi “wycofać się z palestyńskich terytoriów, które okupował w 1967 roku”. Pytaniem, które trzeba zadać, jest, kiedy obszary zajęte przez Izrael w 1967 roku stały się „palestyńskim terytorium”?
Jak wie cały świat, przed czerwcem 1967 roku Judea, Samaria i część Jerozolimy były częścią Jordanii. Jordania nielegalnie okupowała te tereny od 1948 roku jako część arabskiego odrzucenia oenzetowskiego Planu Podziału. Choć społeczność międzynarodowa powszechnie to odrzuciła, Jordania nawet oficjalnie anektowała te tereny, twierdząc, że są częścią Jordanii. Od 1948 do 1967 roku Strefa Gazy była okupowana przez Egipt. W tym okresie nikt nie mówił o tych obszarach jako o „palestyńskim terytorium” ani nie rozważał ogłoszenia ich „państwem Palestyna”.
W rzeczywistości, analiza rezolucji ONZ 181, 242 i 338 pokazuje, że nie ma tam żadnego określenia „palestyńskie terytoria”.
Historyczna ścisłość jest, jak widać, nieistotna dla Abbasa..
Jaka jest rola OWP?
W przemówieniu Abbas podkreślił, że “Organizacja Wyzwolenia Palestyny (OWP) jest prawomocnym i jedynym reprezentantem palestyńskiego narodu”.
OWP jest zdominowane przez partię Abbasa, Fatah. Hamas, główny rywal Fatahu, który rządzi Strefą Gazy i wygrał ostatnie wybory powszechne w AP w 2006 roku, nie jest członkiem OWP.
Sondaże prowadzone przez Palestyńskie Centrum Badań nad Polityką pokazuje konsekwentny spadek palestyńskiego poparcia dla OWP jako “prawomocnego i jedynego reprezentanta palestyńskiego narodu”. Sondaż z marca 2019 roku pokazał, że tylko 54% badanych nadal uważa OWP za “jedynego prawomocnego reprezentanta” Palestyńczyków, co jest spadkiem w stosunku do czerwca 2018 roku (58%) i do 69% w 2006 roku.
Choć Abbas żąda, by międzynarodowa społeczność nadal widziała w OWP “prawomocnego i jedynego reprezentanta palestyńskiego narodu”, jest wysoce wątpliwe, czy sami Palestyńczycy nadal uważają OWP za swojego reprezentanta.
Podsumowanie
W światopoglądzie Abbasa utworzenie Izraela było katastrofą. Aby zapanował pokój, Izrael musi poddać się zmyślonej palestyńskiej narracji i zniszczyć się sam. Tymczasem, według Abbasa, AP może podżegać do terroru, propagować przemoc i nagradzać terror. Mimo odrzucenia izraelskiej oferty pokoju, w której po raz pierwszy w historii stworzono by „państwo Palestyna” na obszarze większym niż tereny zajęte przez Izrael w 1967 roku, Abbas nadal twierdzi, że jest oddany sprawie osiągnięcia pokoju.
Podczas gdy Abbas wypowiada puste słowa, twierdząc, że “poświęcił życie na osiągnięcie pokoju”, jego działania i stanowisko były i pozostają główną przeszkodą do izraelsko-palestyńskiego pokoju.
Abbas’ UN speech expains why he is no partner for peace
Palestinian Media Watch, 29 września 2021
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Maurice Hirsch
Publicysta Palestinian Media Watch.
