Najbardziej poszukiwana przez Amerykę uciekinierka przed prawem ponownie pojawiła się w zeszły piątek w dostępnej na całym świecie telewizji.
Ahlam Tamimi, od marca 2017 r. terrorystka poszukiwana przez FBI jako najbardziej poszukiwany przestępca, wyglądała radośnie jako główna bohaterka 25-minutowego wywiadu w sieci telewizyjnej Al-Aqsa.
Od 2006 roku Al-Aqsa TV codziennie transmituje programy z Gazy do arabskojęzycznej publiczności w każdej części świata.
W 2010 roku Departament Skarbu USA, określił tę „stację telewizyjną finansowaną i kontrolowaną przez Hamas”, jako:
główny kanał medialny Hamasu [który] emituje programy i teledyski mające na celu rekrutację dzieci na uzbrojonych bojowników Hamasu i zamachowców-samobójców po osiągnięciu dorosłości. Departament Skarbu nie będzie rozróżniał działalności finansowanej i kontrolowanej przez grupę terrorystyczną, taką jak telewizja Al-Aqsa, od samej grupy terrorystycznej…
Uznanie tej stacji przez Departament Skarbu za organizację terrorystyczną ma na celu zamrożenie jej aktywów:
zakazanie podmiotom ze Stanów Zjednoczonych angażowania się w jakiekolwiek transakcje z tymi stronami. Rozporządzenie wykonawcze nr 13224 jest skierowane przeciwko terrorystom, organizacjom terrorystycznym, osobom będącym właścicielami lub są kontrolowane przez wskazanych terrorystów lub organizacje terrorystyczne lub działające w ich imieniu, a także osobom zapewniającym wsparcie finansowe, materialne lub technologiczne uznanym terrorystom lub organizacjom terrorystycznym lub w przypadku aktów terroryzmu. [Źródło]
Brzmi groźnie. Ale od lat programy wideo, które pochodzą z Al-Aqsa TV, otrzymują znaczną część swojej globalnej dystrybucji od Facebooka. Czy może to oznaczać udzielanie przez Facebook/Meta „wsparcia finansowego, materialnego lub technologicznego wskazanym terrorystom”?
Ahlam Tamimi, która od dawna nazywa swoją główną rolę w masakrze żydowskich dzieci w jerozolimskiej pizzerii Sbarro w 2001 roku „koroną na mojej głowie”, udzieliła wywiadu na żywo w piątek 30 czerwca 2023 r. w programie o święcie Eid al Adha nadawanym tego dnia przez 25 minut w telewizji Al-Aqsa i nadal można go oglądać na Facebooku [tutaj].
Jest nieco chaotyczna i skacze z tematu na temat, ma długie fragmenty o teologii i wzywa do zrozumienia wielkości tego, co uosabiają dżihadyści, tacy jak sama Tamimi.
Ale, jak zawsze, gdy Tamimi przyciąga uwagę mediów, chodzi przede wszystkim o jej poświęcenie, determinację, bycie ofiarą. A czasem o jej umiejętnym gotowania:
...To znaczy, jestem profesjonalistką w robieniu jordańskiego mansafu [ jagnięcina gotowana w sfermentowanym jogurcie, podawana z ryżem lub kaszą bulgur - uważana za narodową potrawę Jordanii ]... To znaczy, robię mansaf i karmię wszystkich, jeśli Bóg pozwoli. Chcę porozmawiać. Mansaf to także jedno z dań, które kochamy z Nizarem. Większość palestyńskich więźniów i redaktorów również uwielbia to danie. Z drugiej strony, mam na myśli, jeśli chcę porównać z tobą, robiliśmy mansaf w więzieniu. Nikt szczerze nie zadał mi tego pytania. Sposób robienia tego w więzieniu jest zupełnie inny. Na wolności, jeśli Bóg pozwoli, w przyszłych odcinkach. Jeśli chcesz porozmawiać o tym, jest to konieczne, bardzo by nam się podobało.
Pamiętajcie, to mówi masowa morderczyni, która przyznała się do winy.
Jeszcze miesiąc temu liczba ofiar śmiertelnych w wyniku okrucieństwa Tamimi wynosiła 15. Dwie z nich to Amerykanki: nasza 15-letnia córka Malki i młoda amerykańska żydowska turystka (i jedyne dziecko jej rodziców), która na krótko odwiedziła Jerozolimę, będąc po raz pierwszy w ciąży.
Liczba ofiar wzrosła do 16 w dniu 30 maja 2023 r.
Grób Chany Tova Nachenberg
To wtedy, prawie dwadzieścia dwa lata po tym, jak odłamek bomby odpalonej przez kolegę Tamimi, przebił jej czaszkę, ale oszczędził jej małą córeczkę. Chana Tova Nachenberg zmarła, nigdy nie odzyskując przytomności.
Jej najbliższa rodzina – rodzice, mąż, córka – odwiedzali ją przez lata, modląc się, mając nadzieję, płacząc, marząc o cudzie, który nigdy nie nadszedł. A potem czuwanie dobiegło końca.
Mam nadzieję, że żadne z nich nigdy nie usłyszy lamentu Tamimi, tak jak w miniony piątek w Al-Aqsa TV:
Staram się być szczęśliwa i czerpać radość. Ale chodzi mi o to, że jednostka rodzinna została wstrząśnięta przez ten wymuszony dystans, przez ciągłe żądania, ciągłą pogoń. Jednak nie ma słuchających naszej sprawy, jakbyśmy [to my] dokonali masakr całego świata. Chcą zrzucić winę na mnie i Nizara. [Nizar, jej mąż, jest także zatwardziałym skazanym mordercą, obecnie mieszkającym na wolności w Katarze.]
Jej jednostka rodzinna została wstrząśnięta, mówi Tamimi.
Ale prezenterka, jak każda prezenterka każdego wywiadu, którego Tamimi udzieliła przez te wszystkie lata obscenicznej sławy, ani razu nie wspomina o dzieciach, które ta barbarzyńska kobieta wysadziła w powietrze. W arabskojęzycznych mediach nie ma zainteresowania mówieniem o człowieczeństwie zamordowanych ofiar Tamimi. Sama Tamimi wielokrotnie powtarzała, że niczego nie żałuje. Zrobiłaby to jeszcze raz, gdyby tylko mogła.
W zaskakująco dużej liczbie arabskich mediów nasza piękna piętnastoletnia córka jest wielokrotnie nazywana „syjonistycznym gwałcicielem”. Podobnie jak wszystkie inne ofiary pizzerii Sbarro, z których kilka nigdy nie osiągnęło dorosłości. Horror nie ogranicza się do Tamimi.
* * *
W ceremonii przy świeżym grobie Chany Tovy Nachenberg w zeszły piątek nie było żadnych wezwań do przemocy. Żadnych wezwań do zemsty. Żadnej goryczy, ale dużo smutku, głębokiej tęsknoty i miłości.
W marcu 2017 r. FBI opublikowało plakat najbardziej poszukiwanej terrorystki, Ahlam Tamimi. Jest na nim napisane, że jest niebezpieczna i prawdopodobnie uzbrojona. Możesz zobaczyć wersje angielską i arabską tutaj.
Najwyraźniej zmobilizowane po tylu latach wzrostem liczby zabitych, a wśród nich Amerykanów, FBI bez fanfar właśnie wydało zaktualizowaną wersję, która pokazuje Tamimi wyglądającą na swoje 43 lata.
To, czego nie mówi, przynajmniej nie w sposób, w jaki uważamy, że powinno być powiedziane, to to, że jest wolna, jest celebrytką, jest bezpieczna pod ochroną Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego. Umowa o ekstradycji z 1995 r. zawarta między administracją Billa Clintona a nieżyjącym już królem Jordanii Husajnem, ojcem dzisiejszego króla Jordanii, nie daje Jordanii żadnej swobody w tej sprawie. Jeśli Ameryka prosi o wydanie przestępcy poszukiwanego przez amerykański wymiar sprawiedliwości, a taką z pewnością jest Tamimi, Jordania może tak naprawdę tylko zapytać: „Którym lotem ją wysłać?”
Jordania wydała wiele oświadczeń i zmyślonych uzasadnień, ale z rozmów z szerokim wyborem autorytetów jasno wynika, że nikt nie traktuje poważnie wymówek Jordanii. Warto również zauważyć, że w formalnym dokumencie ratyfikacyjnym, podpisanym jeszcze w 1995 roku, król Husajn mówi, że Jordania zobowiązuje się
wykonywać jej [umowy] postanowienia i przestrzegać jej artykułów oraz... nie dopuścić do jej naruszenia. W związku z tym nakazaliśmy, aby nasza Pieczęć została umieszczona na niej i odpowiednio ją podpisaliśmy
Jordania rzeczywiście przestrzegała postanowień i artykułów traktatu odpowiednio i sumiennie za każdym razem, gdy Stany Zjednoczone prosiły o ekstradycję, co jest oczywiście obowiązkiem partnera traktatowego. Ale to się skończyło wraz ze sprawą Tamimi, lata po śmierci króla.
* * *
Trudno zignorować, jak ciągła wolność Tamimi, jej zachęcanie do nasilenia terroru, jej gloryfikacja morderstw, których dokonała i jej podżeganie innych do tego samego, są raz po razie chowane przez tych, którzy powinni byli podjąć działania lata temu.
Ponieważ chodzi o sprawiedliwość, hańby takiego działania starczy dla wszystkich.
Link do oryginału: http://thisongoingwar.blogspot.com/2023/07/02-jul-23-festival-funeral-and-failed.html
The Ongoinbg War, 2 lipca 2023
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Frimet i Arnold Roth
Rodzice zamordowanej przez terrorystów z Hamsu 15-letniej Malki Roth. Ich córka została zamordowana 9 sierpnia 2001 roku podczas zamachu na restaurację Sbarro. W zamachu samobójczym zginęło wówczas 15 cywilów, w tym 7 dzieci, 130 osób zostało rannych.
Frimet i Arnold Roth od wielu lat prowadzą stronę internetową This Ongoing War
Państwo Frimet i Arnold Roth założyli również fundację imienia swojej córki. Fundacja ta zajmuje się pomocą dla dzieci żydowskich, muzułmańskich i chrześcijańskich.
