Prawda

Piątek, 1 listopada 2024 - 00:19

« Poprzedni Następny »


Najdłużej trwająca mistyfikacja w dziejach ludzkości (VII)


Lucjan Ferus 2020-02-16

Palec św. Tomasza (niewiernego), do którego można się pomodlić w bazylice Świętego Krzyża w Jerozolimie.  

Palec św. Tomasza (niewiernego), do którego można się pomodlić w bazylice Świętego Krzyża w Jerozolimie.  



Jest to kontynuacja cyklu opartego na książce Tak wymyślono chrześcijaństwo Leo Zena, wieloletniego włoskiego badacza historii religii. Niniejszą część zacznę od interesującego fragmentu, który zawiera rozdział pt. „Niewytłumaczalna różnica między Bogiem biblijnym a Bogiem chrześcijan”. Autor w nim pisze:

„Wraz z soborem ekumenicznym II, w 381 r. również Duch Święty uzyskał pełne atrybuty boskości, to znaczy uznano jego współistnienie z Bogiem Ojcem i Synem. W ten sposób dogmat o Trójcy Świętej został dodany do nicejsko-konstantynopolskiego wyznania wiary i stał się kamieniem milowym nowego Kościoła. W oparciu o tę absurdalną doktrynę biblijny Bóg, uważany przez Żydów z fanatyczną determinacją za jedynego Boga wszechświata, podzielił się, by zrobić miejsce dla syna Jezusa, na trzy odrębne osoby: Ojca (dawnego Jahwe), Syna (Jezusa Chrystusa) i Ducha Świętego (wg pneumatomachów Boga wnuka).

 

Te dwie ostatnie postaci są całkowicie nieznane Biblii Żydowskiej /../. W związku z tym, możemy je uznać za wytwory wyobraźni Kościoła. Jeśli teraz porównamy /../ biblijnego Jahwe wyznawanego przez Żydów, z Ojcem Wiecznym, którego odziedziczyli chrześcijanie, zdajemy sobie sprawę, jak ogromna jest między nimi różnica. /../ Bóg biblijny zapewniał /../ przetrwanie materialne Izraela w zamian za wierność, pomagając swemu ludowi zwyciężać wrogów /../ Jego opieka miała charakter czysto ziemski i nie brała pod uwagę odkupienia duchowego człowieka, ponieważ dla Żydów /../ nie istniało życie pozagrobowe, w którym nadal żyłaby dusza.

 

Bóg chrześcijański przestrzega zupełnie innych zasad: jego zadaniem nie jest ochrona materialnej egzystencji narodu, lecz promowanie dobra duchowego każdej jednostki, które ma jej zapewnić wieczne życie pozagrobowe. Jest to tak istotna różnica, iż w niczym nie tłumaczy pochodzenia chrześcijańskiego Boga od Boga biblijnego. /../ Chrześcijański Bóg, wymyślony przez Pawła z Tarsu /../, nie wtrąca się w losy ludzi na ziemi, nie stosuje systemu kar i nagród, dopiero po śmierci jednostki interweniuje, aby dokonać osądu jej postępowania. Jeśli jednostka dobrze się sprawowała, Bóg wynagradza ją rajem; w przeciwnym razie skazuje na wieczne męki piekielne.

 

Kara piekła nie dopuszcza odkupienia i jest najokrutniejszą formą kary boskiej, jaka nie istnieje w żadnej innej religii. /../ Tak więc Bóg jako bezapelacyjny sędzia kategorycznie zaprzecza przekonaniu, że Bóg chrześcijański jest Ojcem nieskończenie dobrym i miłosiernym, jak głoszą Ewangelie /../ dla każdego, kto ma choć odrobinę zdrowego rozsądku, oczywistym jest, że Bóg biblijny, jak i Bóg chrześcijański zostali stworzeni przez człowieka na jego wzór i podobieństwo, tzn. wyposażeni w perfidię i małostkowość właściwe naszemu gatunkowi”.

W innym rozdziale opisującym „uroki” piekła czytamy też: „Jest to kara tak bezlitosna, iż wielu wierzących uważa ją za „absurd moralny” i za zaprzeczenie samego Boga /../ Lecz takie stanowisko nie zostało zaakceptowane przez Kościół, /../ przekonany o tym, że grożenie wiecznymi mękami stanowi jego najpotężniejszą broń, za pomocą której terrorem może podporządkować sobie wiernych. /../ Obecnie wielu wiernych /../ uważa, że żaden Bóg (przy założeniu, że jakiś Bóg istnieje), nie mógłby skazać człowieka na tak nieproporcjonalną karę. Jednakże Kościół wciąż zagmatwany w średniowiecznym dogmatyzmie, oficjalnie nadal obliguje własnych wiernych do wiary w ten szalony absurd”. Dalej czytamy:

„Cuda to kolejna kolosalna bujda, którą Kościół zawsze manipulował, wykorzystując łatwowierność naiwnych i przesądnych mas wiernych. /../ Jednakże Kościół wciąż wymusza na wiernych wiarę w cuda, przede wszystkim, kiedy chodzi o wyniesienie jakiejś postaci na ołtarze. Niemniej naukowcy i wszystkie osoby posiadające odrobinę zdrowego rozsądku zdecydowanie odmawiają udzielania poparcia tym szaleństwom i w przejrzysty sposób wyjaśniają powody, dla których cuda nie istnieją. /../ Albowiem wszystkie tzw. cuda mają wyłącznie charakter psychosomatyczny. /../

 

Do grona cudów można zaliczyć także ukazywanie się Matki Boskiej i licznych świętych, których wiele przypadków miało miejsce w przeszłości i niestety również obecnie. W tej kwestii narzuca się pytanie: dlaczego różne fałszywe „Matki Boskie” ukazują się wyłącznie w krajach katolickich, nigdy w protestanckich, a tym bardziej nie w krajach spoza strefy chrześcijaństwa? Ponadto zastanawiające jest, dlaczego Matki Boskie ukazują się zawsze dzieciom niepiśmiennym, /../ ze środowisk zacofanych kulturalnie, społecznie i religijnie, nigdy zaś /../ nie są udziałem ludzi wykształconych i otwartych?”.

Myślę, iż odpowiedź narzuca się sama, każdemu kto używa rozumu do myślenia, a nie tylko do wierzenia. Zaś rozdział pt. „Relikwie” zaczyna się od stwierdzenia: „Niemniej sferą, w której religia katolicka osiąga szczyty obłędnej łatwowierności i najbardziej chorobliwych przesądów, osiągając wręcz swego rodzaju nekrofilny fetyszyzm, jest czczenie relikwii. Nawet jeśli zgadzamy się z twierdzeniem, iż ludzka wyobraźnia nie ma sobie równych i jest bezgraniczna, nic nie może się równać z absurdem, o jakim teraz opowiemy”. I dalej:

„Relikwie od początku były i do dnia dzisiejszego są dla Kościoła kolosalnym biznesem, zaś sanktuaria przechowujące najcenniejsze z nich zawsze były ważnymi celami pielgrzymek. Wiele kościołów powstało po to, by przechowywać relikwie jakiegoś świętego, /../ A ponieważ większość wiernych ma więcej zaufania do działania świętych i Matki Boskiej, aniżeli zbyt odległego od przyziemnych problemów Boga Ojca, kiedy pragnie zwrócić się z prośbą o łaskę, kieruje prośby do ulubionego świętego w miejscu, gdzie przechowywane są jego relikwie, /../

 

Tylko że dziecinna łatwowierność większości populacji, skutkuje niezachwianą wiarą w nieogarniętą ilość pseudorelikwii, wytwarzanych przez mitomanów i oszustów i wykorzystywanych przez pozbawionych skrupułów duchownych. /../ Co jednak szokuje, to fakt, że owe /../ relikwie są przedmiotem kultu i uwielbienia nie tylko ze strony naiwnych wiernych, ale i papieży i możnowładców. W Konstantynopolu /../ były najbardziej nieprawdopodobne relikwie ze Starego Testamentu, takie jak siekiera używana przez Noego do budowy Arki, tron Salomona, laska Mojżesza, tablice prawa i fragmenty Arki Przymierza.

 

Ale równie niewiarygodne są relikwie związane z Jezusem, jego męką i śmiercią na krzyżu, będące do dziś przedmiotem kultu w świecie katolickim. /../ Sam Paweł, który mimo że rozpoczął proces deifikacji Jezusa, w swoich Listach nigdy nie wykazał nawet śladów zainteresowania relikwiami. Tak więc w czasach Apostołów nie była znana żadna relikwia odnosząca się do Jezusa czy też do Marii, a tym bardziej nie stanowiła ona przedmiotu kultu. A więc jak to się stało, że w późniejszym okresie, /../ począwszy od IV w. chrześcijański świat został zalany ampułkami krwi Chrystusa, fragmentami jego krzyża, korony cierniowej itp.?”.

Natomiast w książce Karlheinza Deschnera Opus diaboli, autor opisując wybitne zdolności handlowe papieży, tak nadmienia o relikwiach: „Papieże przemieniali w pieniądze prawie wszystko, dając w każdym stuleciu przykład wielkiej korupcji i demoralizacji /../Sprzedawali najświętsze relikwie i jeszcze w czasach antycznych zaczęli je rozprowadzać masowo, np. już w IV w. produkowano w Rzymie relikwie będące replikami całunu. Kościół zamkowy w Wittenberdze posiadał ok. 1510 r. aż 5500 relikwii. /../ W samej tylko Francji znajduje się 500 zębów Dzieciątka Jezus. Mleko Matki Boskiej, pióra Ducha Świętego przechowuje się w wielu miejscach”. Itd. Wracając do książki Leo Zena, czytamy:

„Wszystko to jest dowodem niewyobrażalnych oszustw, wymyślonych w czasach, gdy łatwowierność była powszechna w każdym środowisku i brak było jakiegokolwiek kryterium określającego prawdziwość podawanych informacji. /../ Zacznijmy od krzyża, /../ w odniesieniu do którego św.Helena twierdziła, że po czterech wiekach od ukrzyżowania znalazła trzy pochodzące z niego gwoździe /../ Ów domniemany krzyż /../ został podzielony na wiele fragmentów /../ z których /../ można by zbudować cały statek. Trzy gwoździe (jedyne, które zachowały się z tysięcy ukrzyżowań, a jakże) zostały uznane za relikwie bezcennej wartości. /../

 

W ślad za świętym krzyżem, w krótkim czasie pojawiły się całe tabuny relikwii, jedne bardziej absurdalne od drugich (ale wciąż będące przedmiotem kultu w Kościele):  korona cierniowa /../ dwie drabiny, za pomocą których zdjęto ciało Jezusa z krzyża /../ święta włócznia, która przebiła bok Jezusa /../ krew Jezusa z rany /../ ok. 30 całunów, w które zawinięte było ciało Chrystusa złożone do grobu, a wśród nich najważniejszy – całun przechowywany w Turynie. /../ badany w trzech /../ laboratoriach metodą datowania /../ węgla radioaktywnego C14 i jego pochodzenie ustalono na XIV wiek.

 

Kolejne fantazyjne relikwie /../: dwa ręczniki użyte przez Jezusa do obmywania stóp Apostołom /../ kilka pieluszek Dzieciątka Jezus /../ święta kołyska i żłobek /../ kosmyk włosów Marii i ampułki z jej mlekiem /../ fragmenty welonu Marii i ubrania św.Józefa /../ fragmenty laski św.Józefa /../ relikwie osła z Niedzieli Palmowej /../ i fragmenty jego odchodów. /../ w średniowieczu, co roku 5 XI odbywało się święto relikwii. Tego dnia można było oddawać cześć nie tylko szopce i pieluszkom Jezusa, ale również opisanym w Ewangelii resztkom posiłku spożytego przez 5 000 osób i /../, ampułkom z krwią dzieci zabitych przez Heroda podczas rzezi niewiniątek, /../

 

W kaplicy zamku w Wittenberdze /../ oddawano hołd fragmentom ciała Łazarza, skórze dzieci zabitych przez Heroda, /../ szczątkom chleba, który spadł z nieba niczym deszcz na synów Izraela na pustyni podczas wyjścia z Egiptu, kawałeczkom chleba z Ostatniej Wieczerzy, kilku gałązkom z gorejącego krzaku Mojżesza, a nawet trzem ampułkom z mlekiem Marii dziewicy. /../ Istnieją też obdarzone niezwykłą czcią już od XII w. domniemane szczątki Trzech Króli (gdzie je, do licha, znaleźli?!) /../

 

Jednakże relikwią wszystkich relikwii, która jeszcze pół wieku temu doprowadzała do orgazmicznego delirium i omdleń większość dziewic poślubionych i poświęconych Bogu w zaciszy klasztorów, wywołując przy tym lubieżne fantazje, był najświętszy napletek Jezusa. Los owego świętego fragmentu skóry z członka, który to fragment Jezus musiał utracić w ósmym dniu po swoich narodzinach, spędzał sen z powiek  wielu Ojcom Kościoła. Ale Karol Wielki rozwiązał ten problem, oświadczając, że otrzymał napletek wprost od jednego z aniołów i z wielką pompą ofiarował go w prezencie papieżowi Leonowi III”.

Należy przyznać Karolowi Wielkiemu, że zasłużył sobie na swój przydomek: największemu i najbezczelniejszemu oszustowi (jakimi byli papieże), odpłacił tym samym sposobem, jakim oni przez wiele wieków wykorzystywali ludzi: oszustwo przeciwko oszustwu! Wiedział dobrze, iż papież dla zachowania pozorów musiał robić „dobrą minę do złej gry” i przyjmie ową „bezcenną” relikwię za wyszukany dowód szacunku dla swej świętej osoby. Ale co sobie pomyślał o Karolu, tego już nie zapisano w żadnych kronikach. Tak bywa, kiedy wielki oszust spotka równego sobie oszusta. Dalej w niniejszym rozdziale czytamy:

„W tym momencie nastąpił cud związany z cudownym rozmnożeniem boskich napletków, w konsekwencji czego w dzisiejszych czasach aż 30 miejsc może się poszczycić posiadaniem tego cennego antykwarycznego egzemplarza. /../ jeszcze kilkadziesiąt lat temu napletek był wystawiany do publicznej adoracji /../ w każdy ostatni dzień roku na pamiątkę obrzezania. /../ Kult owej „najświętszej relikwii”, która mogłaby się dla nas stać źródłem Jezusowego DNA (choć wydaje mi się, że natrafilibyśmy na 30 różnych kodów genetycznych), był w średniowieczu bardzo rozpowszechniony). /../ w 1427 r. zostało utworzone Bractwo Świętego Napletka. /../

 

Obecnie owa najświętsza relikwia nie jest już obiektem chorobliwego uwielbienia, ponieważ Kościół w 1900 r. w jednym z nielicznych momentów skruchy, zdawszy sobie sprawę z szalonej aberracji w jaką popadł, zabronił komukolwiek pisania i mówienia o Świętym Napletku, a to pod groźbą ekskomuniki /../ W konsekwencji z kalendarza liturgicznego usunięto święto obrzezania, obchodzone wcześniej na całym świecie 1 stycznia każdego roku. /../ większość relikwii i miejsc kultu w Ziemi Świętej jak również wszystkie cuda, są /../ tylko olbrzymimi oszustwami Kościoła /../ lecz jednocześnie stanowią kolosalny, wielopoziomowy biznes”.

I o to właśnie zawsze chodziło tym cwanym oszustom, działającym rzekomo „dla dobra Kościoła, religii i Boga” (jakże by inaczej!), którym muszą być całkowicie nieznane niektóre nauki Jezusa z Ewangelii, jak choćby te: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie /../ bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce /../ Nikt nie może dwom panom służyć /../ nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Mt 6,19,25). Albo ta: „Zaprawdę powiadam wam: bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego. /../ łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego” (Mt 19,23,24).

 

Przede wszystkim jednak, muszą im być nieznane słowa Jezusa: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota, ani srebra, ani miedzi do swych trzosów” (Mt 10,8,9). Tak jak i wszędzie, również w tej „świętej” instytucji widać, jak bardzo rozmija się teoria z praktyką. Po prostu musiał się Jezus mylić w swych naukach, bowiem od wieków, kapłani wszelkiej maści swoją działalnością przekonują, iż z powodzeniem można służyć Bogu i Mamonie i to z obopólną korzyścią (z ich punktu widzenie, oczywiście).

 

Luty 2020 r.                                       ------ cdn.------


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
5. Mat 16,16 raz jeszcze kuba 2020-02-22
4. Mojemu przedmówcy Lucjan Ferus 2020-02-20
3. Ekwiwokacja kuba 2020-02-19
2. relikwie mają się dobrze Leszek 2020-02-18
1. To nadal działa Jan Grabiński 2020-02-17


Nowy ateizm i krytyka religii

Znalezionych 931 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Atak ateizmu na ludzki rozum?!   Ferus   2021-10-10
Idea, która wyprowadziła rozum na manowce   Ferus   2021-10-03
"Time Magazine” i zachodnie podejście do islamizmu   Mahmoud   2021-10-02
Powolne odrzucanie religijnego mitu   Koraszewski   2021-09-27
Duchowni czy wyrachowani biznesmeni w sutannach?   Ferus   2021-09-26
Kościół zdeprawowany i mamoną silny   Koraszewski   2021-09-22
Turecki ateista zamordowany 31 lat temu   Bulut   2021-09-18
Naturalne czy sztucznie wykreowane religie?   Ferus   2021-09-12
Bogowie popkultury.Czyli jakimi religijnymi stereotypami „karmi” nas telewizja.   Ferus   2021-09-05
Ojciec święty, święty Paweł i teologia zastąpienia    Koraszewski   2021-08-30
(Nie)Fachowe pośrednictwo religijne.Czyli nieudana próba połączenia sprzecznych ze sobą zachowań.   Ferus   2021-08-29
Chora koncepcja Boga/bogów   Ferus   2021-08-22
W oparach ateizmu z czasu przeszłego   Koraszewski   2021-08-19
Islam – religia pokoju   Koraszewski   2021-08-16
Rozum i Wiara (XVIII)   Ferus   2021-08-15
Kult jednostki i bunt umysłu zniewolonego   Pandavar   2021-08-10
Biblia, kobiety i Bóg? (III)   Ferus   2021-08-08
Bezduszna duchowość ateistów   Koraszewski   2021-08-03
Most nad przepaścią (III)   Ferus   2021-08-01
Most nad przepaścią (II)   Ferus   2021-07-25
Most nad przepaścią   Ferus   2021-07-18
Chrześcijańskie stanowisko wobec rozdziału Kościoła i państwa   Koraszewski   2021-07-17
Czy ateizm może być nauczany jako religia?   Koraszewski   2021-07-12
Bajka o „zagubionej owcy” i cwanych „pasterzach duchowych”   Ferus   2021-07-11
Biblia, kobiety i Bóg? (II)   Ferus   2021-07-04
Ekumeniczne spotkanie apostatów   Koraszewski   2021-06-29
Czy wolno krytykować muzułmanów?   Pandavar   2021-06-28
Targniecie się na życie wieczne?   Ferus   2021-06-27
Dwa różne Dekalogi   Ferus   2021-06-20
Pasterze i ich bezwolne owce, czyli paradoksy „duchowego pasterzowania”   Ferus   2021-06-13
Biblia, kobiety i Bóg? Czyli co takiego Bóg chce powiedzieć czytelnikom Pisma Świętego?   Ferus   2021-06-06
Jest człowieczeństwo i jest muzułmańskie człowieczeństwo   Pandavar   2021-06-03
Żałoba bez złudzeń   Igwe   2021-05-26
Bezbożne „Ranczo” (II)   Ferus   2021-05-23
Ateista i „zatroskany głos rozsądku”   Ferus   2021-05-16
Obraza uczuć religijnych. Czyli co obraża osoby wierzące, a co nie, choć może powinno?   Ferus   2021-05-09
„Szczepionkowa” hipoteza powstania religii   Ferus   2021-05-02
Książka Lucjana Ferusa   Koraszewski   2021-04-26
Kłamiemy, gdyż taką mamy naturę? Czyli „względna równowaga między prawdą a fikcją”.   Ferus   2021-04-25
Duchowa służba zdrowia. Czyli oblicze Boga zatroskanego Miłosierdziem.   Ferus   2021-04-18
Poświąteczna refleksja. Kiedy mity traktowane są jako rzeczywistość.   Ferus   2021-04-11
Nieautoryzowany wywiad z Bogiem   Ferus   2021-04-04
Miecz czy Rozum? Czyli jak uczy historia religii: na jedno wychodzi!   Ferus   2021-03-28
Diabelskie zwierciadło jest winne złu?   Ferus   2021-03-21
Dziewuchy dziewuchom tu i tam   Koraszewski   2021-03-16
Irracjonalne „objawienia boże” (II)   Ferus   2021-03-14
Irracjonalne „objawienia boże”   Ferus   2021-03-07
Groza umiarkowanego islamizmu   Chesler   2021-03-04
Hartowanie ciała i hart ducha   Ferus   2021-02-28
Bezbożne „Ranczo”.Czyli nie jest dobrze, iż wierni mało wiedzą o religii, czy raczej bardzo dobrze?   Ferus   2021-02-21
Uciekinierzy z bastionu fałszywych świętości (IV)   Ferus   2021-02-14
Uciekinierzy z bastionu fałszywych świętości (III)   Ferus   2021-02-07
Uciekinierzy z bastionu fałszywych świętości (II)   Ferus   2021-01-31
Uciekinierzy z bastionu fałszywych świętości   Ferus   2021-01-24
Bajkowe dziedzictwo religii. Czyli wspaniała, ale też przerażająca potęga wyobraźni.   Ferus   2021-01-17
Bóg, ojczyzna, nędza i zniewolenie   Koraszewski   2021-01-14
Opatrzność Boża, a szczepienia na COVID-19   Ferus   2021-01-03
W Gazie Hamas jest Grinchem, który ukradł Boże Narodzenie   Fitzgerald   2020-12-31
Episkopat Polski w sprawie szczepionek zaleca: róbta co chceta   Koraszewski   2020-12-30
Bożonarodzeniowa koniunkcja planet. Czyli coroczna „koniunkcja” religii z nauką.   Ferus   2020-12-27
Listy byłych niewolników do ich byłych Panów (III)   Ferus   2020-12-20
Islam nakazuje kochać Mahometa i Dżihad bardziej niż własne rodziny     2020-12-14
Listy byłych niewolników do ich byłych Panów (II)   Ferus   2020-12-13
Listy byłych niewolników do ich byłych Panów   Ferus   2020-11-29
Brudny czyściec i diabelnie skuteczny strach przed piekłem   Ferus   2020-11-22
Dylemat moralny czy prosty wybór?   Ferus   2020-11-15
Refleksje sprzed lat: „W obronie kobiet” II.   Ferus   2020-11-08
Refleksje sprzed lat: „W obronie kobiet”   Ferus   2020-11-01
Nasze zacofanie jest najgorszą obrazą Proroka   Montaser   2020-10-31
USA to jedyny kraj, który rozlicza mułłów   Rafizadeh   2020-10-27
Dyspensa zwalniająca wiernych z myślenia   Ferus   2020-10-25
Dziecinne pytanie: Po co ludzie stworzyli bogów?   Ferus   2020-10-18
Dziecinne pytanie: Po co Bóg stworzył ludzi?   Ferus   2020-10-11
Alternatywa dla idei zbawienia   Ferus   2020-10-04
Beczka dziegciu i łyżka miodu   Ferus   2020-09-27
Refleksje sprzed lat: „Głęboka wiara” i inne.   Ferus   2020-09-20
Zamordowanie amerykańskiego “bluźniercy” w Pakistanie   Ibrahim   2020-09-16
Czy istnieją „głęboko niewierzący”?   Ferus   2020-09-06
Ludzie są grzeszni, ale Kościół (na pokaz) jest święty   Kruk   2020-09-03
Kogo bije dzban?   Koraszewski   2020-08-31
Refleksje sprzed lat: „Łaska boska” i inne   Ferus   2020-08-30
Ignorowane ludobójstwo chrześcijan w Nigerii    Ibrahim   2020-08-25
Egocentryzm religijny   Ferus   2020-08-23
Quo vadis religio?   Ferus   2020-08-16
Palestyńczycy: Priorytety muzułmańskich “uczonych” podczas COVID-19   Toameh   2020-08-04
Ituriel – elektroniczny bóg. Czyli książka, której nie napisałem.   Ferus   2020-08-02
Porwanie Holocaustu dla Dżihadu: Auschwitz i Kneset   Pandavar   2020-07-08
Dlaczego nauki i religii nie można ze sobą pogodzić   Koraszewski   2020-07-05
Palestyńczycy: Nieislamskie prawo o ochronie rodziny   Toameh   2020-07-02
Uprowadzenie Holocaustu dla Dżihadu: Auschwitz i Kneset   Pandavar   2020-07-01
Pochwała parlamentarnego ateizmu   Koraszewski   2020-06-28
Palestyńczycy: Czy rzeczywiście chodzi o “aneksję”?   Toameh   2020-06-26
Uprowadzenie Holocaustu dla Dżihadu: Auschwitz i KnesetCzęść 5: Wbijanie noża   Pandavar   2020-06-24
Przerażająca prawda o dziewicach z raju   Koraszewski   2020-06-24
Najskuteczniejsze narzędzie ludzkości – fikcja (VI)   Ferus   2020-06-21
Turcja: Uczniowie czytają Koran i porzucają islam   Bulut   2020-06-19
Wiara, nauka i umiłowanie bzdury   Koraszewski   2020-06-17
Uprowadzenie Holocaustu dla Dżihadu: Auschwitz i Kneset   Pandavar   2020-06-17
Najskuteczniejsze narzędzie ludzkości – fikcja. V   Ferus   2020-06-14
Dżihadystyczne narracje i islamskie fobie w Nigerii   Igwe   2020-06-11

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk