Nie, palestyński terroryzm nie jest legalnym „oporem” według prawa międzynarodowego

To było na dwa dni przed zamordowaniem przez terrorystę Hamasu Eliego Kaya w Jerozolimie i “polityczne skrzydło” Hamasu chwaliło to morderstwo. Hamas konsekwentnie twierdzi, że wszystkie akty terrorystyczne – samobójcze bomby, wysadzanie w powietrze autobusów, ataki rakietowe, strzelanie, nożownictwo, taranowanie samochodami – są w rzeczywistości aktami legalnej walki zbrojnej.

To twierdzenie często powtarzają apologeci palestyńskiego terroru. Widocznym tego przykładem jest artykuł CJ Werlemana z 2018 roku zatytułowany International law guarantees Palestinians the right to resist,[Międzynarodowe prawo gwarantuje Palestyńczykom prawo do stawiania oporu], który w całości opiera się na tym twierdzeniu:  

[M]iędzynarodowe prawo jest jednoznaczne w zatwierdzeniu “walki zbrojnej” ludów, które dążą do samostanowienia pod ”kolonialną lub obcą dominacją”. 

 

Rezolucja Narodów Zjednoczonych 37/43, datowana na 3 grudnia 1982 roku, “potwierdza legalność walki narodów o niepodległość, terytorialną integralność, narodową jedność i wyzwolenie spod kolonialnej lub obcej dominacji i obcej okupacji wszelkimi dostępnymi środkami, włącznie z walką zbrojną”.

Stanley Cohen, skazany przestępca, który bronił terrorystów w sądzie, przedstawił podobny argument w Al Dżazira w 2017 roku.

To twierdzenie jest absurdalnym kłamstwem.

Rezolucje Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych nie mają mocy międzynarodowego prawa. Ci zwolennicy mordowania Żydów przez terrorystów wybierają, to, co –jak twierdzą – wspiera ich stanowisko i ignorują przytłaczające dowody przeciwko.

Jak wszyscy dobrzy propagandziści biorą ziarnko prawdy, a potem rozciągają je na obszary, które nigdy nie były zamierzone jako cel danej wypowiedzi. Jest prawdą, że niektórzy uważają, iż według międzynarodowego prawa istnieje jakieś prawo opieranie się dominującej armii dla grup pod okupacją według zestawu bardzo ograniczonych reguł, które nadal ewoluują.   

Nawet jeśli uważasz, że Izrael okupuje arabskie terytorium, w żaden sposób, w żadnym kształcie ani postaci nie obejmuje to uprawnienia do ataków terrorystycznych na cywilów, mimo wieloletniego nalegania Arabów, by taka klauzula była dodawana do rezolucji Zgromadzenia Ogólnego, co wydaje się czynić wyjątek dla palestyńskich ataków. (Są inne rezolucje Zgromadzenia Ogólnego, które potępiają przemoc z obu stron, dowodząc, że nawet Zgromadzenie Ogólne nie popiera palestyńskiej przemocy, co podważa nawet to podstawowe twierdzenie apologetów terroru.)

Czwarta Konwencja Genewska, artykuł 33 jest jednoznaczna: "Żadna osoba podlegająca ochronie [tj. cywilna] nie może być karana za czyn, którego nie popełniła osobiście. Kary zbiorowe, jak również wszelkie środki zastraszenia lub terroryzowania są wzbronione”. Nie ma żadnych wyjątków od tej reguły.

Dodatkowy Protokół Konwencji Genewskiej, artykuł 51(2), jest jeszcze wyraźniejszy: "Celem ataków nie mogą być ani ludność cywilna jako taka, ani osoby cywilne. Zabronione są akty i groźby przemocy, których głównym celem jest zastraszenie ludności cywilnej”.

Ten sam artykuł dalej czyni nielegalną całą koncepcję “zbrojnego oporu” Hamasu:

4. Zabronione są ataki bez rozróżnienia. Określenie „bez rozróżnienia” oznacza:

(a) ataki, które nie są skierowane przeciwko określonemu celowi wojskowemu;

(b) ataki, w których stosuje się metody i środki walki, jakie nie mogą być ograniczone do określonego celu wojskowego, albo

(c) ataki, w których stosuje się metody i środki walki, których skutki nie mogą być ograniczone, jak to nakazuje niniejszy protokół, i w następstwie tego w każdym z tych wypadków mogą godzić bez rozróżnienia w cele wojskowe i w osoby cywilne lub w dobra o charakterze cywilnym.

 

5. Następujące rodzaje ataków będą między innymi traktowane jako wykonane bez rozróżnienia:

(a) ataki w postaci bombardowania, niezależnie od zastosowanych metod i środków, które jako jeden cel wojskowy traktują pewną liczbę celów wojskowych wyraźnie zarysowanych i odróżniających się, położonych w mieście, na wsi lub w innej strefie obejmującej podobne skupienie osób cywilnych lub dóbr o charakterze cywilnym;

(b) ataki, co do których można przypuszczać, że wywołają również straty w życiu ludzkim wśród ludności cywilnej, ranienia osób cywilnych, szkody w dobrach o charakterze cywilnym lub połączenie tych strat i szkód, jeśli byłyby one nadmierne w porównaniu z oczekiwaną konkretną i bezpośrednią korzyścią wojskową.

To pokazuje jasno, że rakiety Hamasu są bezpośrednim złamaniem międzynarodowego prawa. 

(W dalszej części tego samego artykułu jest zakaz używania tarcz ludzkich.)

To nie są jedyne prawne instrumenty, które dowodzą, że terror w stylu Hamasu bezpośrednio łamie prawo międzynarodowe, choć one też wystarczają. 

Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1566 (2004) potępia wszystkie rodzaje terroryzmu i wyraźnie mówi, że nie ma żadnego możliwego usprawiedliwienia ani wyjątku dla terrorystycznych ataków – co jest bezpośrednim zaprzeczeniem tego, co głoszą Hamas, Werleman i Cohen, którzy udają, że Palestyńczycy należą do innej kategorii:

1.  Potępia w najostrzejszych słowach wszystkie akty terroryzmu niezależnie od ich motywacji, gdziekolwiek i przez kogokolwiek są popełnione jako jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla pokoju i bezpieczeństwa;

...

3.  Przypomina, że zbrodnicze czyny, w tym przeciwko cywilom, popełnione z zamiarem spowodowania śmierci lub poważnego uszkodzenia ciała, lub branie zakładników w celu wywołania stanu terroru ogólnie w społeczeństwie lub w grupie ludzi, lub [zastraszania] konkretnych osób, zastraszanie populacji lub zmuszanie rządu albo międzynarodowej organizacji do dokonania lub powstrzymania się od dokonania jakiegokolwiek działania i wszystkie inne czyny, które stanowią przestępstwa w zakresie definiowanym przez międzynarodowe konwencje i protokoły związane z terroryzmem, nie są w żadnych okolicznościach usprawiedliwione przez względy politycznie, filozoficzne, ideologiczne, rasowe, etniczne, religijne i inne podobnej natury, i wzywa wszystkie państwa, by zapobiegały takim aktom i, jeśli nie zapobiegną, zapewniły, że takie akty są karane karami odpowiadającymi ich poważnej naturze.

Tę rezolucje uchwalono zgodnie z Rozdziałem 7, co znaczy, że ma ona moc międzynarodowego prawa. 

W 2004 roku sekretarz generalny ONZ opisał trudności ze zdefiniowaniem terroryzmu i pokrótce odpowiedział na argumenty apologetów terroru, niszcząc je w jednym akapicie:

Poszukiwania uzgodnionej definicji [terroryzmu] zazwyczaj potykają się na dwóch kwestiach. Pierwszą jest argument, że każda taka definicja powinna obejmować użycie sił zbrojnych przez państwo przeciwko cywilom. Uważamy, że prawne i normatywne ramy przeciwko państwowym wykroczeniom są silniejsze niż w przypadku nie-państwowych aktorów i nie uważamy, by to zastrzeżenie było przekonujące. Drugim, zastrzeżeniem jest, że narody pod obcą okupacją mają prawo oporu i definicja terroryzmu nie powinna przekreślać tego prawa. Niektórzy kwestionują prawo do oporu. Nie to jednak jest centralnym punktem: centralnym punktem jest, że nie ma niczego w fakcie okupacji, co usprawiedliwia atakowanie i zabijanie cywilów. 

Razem wzięte międzynarodowe prawo jest kryształowo jasne: Hamas i inne palestyńskie frakcje są grupami terroru i ich ataki na cywilów są z gruntu nielegalne według prawa międzynarodowego. Są ewidentnie zbrodniami wojennymi.

(Patrz także artykuł Tomera Ilana tutaj.)

No, Palestinian terrorism is not legal "resistance" under international law

Elder of Ziyon, 24 listopada 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Elder of Ziyon
Amerykański bloger prowadzący blog pod tym tytułem. Znakomite źródło rzetelnych informacji.