Jak walczyć z rosnącym zagrożeniem antysemityzmem – Część I: Reakcją Zachodu jest radzenie sobie z antysemityzmem zamiast walki z antysemitami

Anti-Defamation League (ADL) zgłosiła 3697 antysemickich incydentów, w tym napaści, nękanie i wandalizm w 2022 r., co stanowi wzrost o 36% w stosunku do 2021 r. ADL określiła poziom incydentów w 2022 r. jako „najwyższą liczbę odnotowaną” od czasu rozpoczęcia corocznego audytu incydentów antysemickich w 1979 r. [5]

W Europie incydenty antysemickie wzrosły o 75% we Francji, 78% w Wielkiej Brytanii i 29% w Niemczech w 2021 r. w porównaniu z 2020 r. [6]

Biorąc za przykład Niemcy, według niemieckiej organizacji pozarządowej Rias doszło do ponad 2400 incydentów antysemickich zarówno w 2022, jak i 2021 r., a także wzrost brutalnych incydentów antysemickich w 2022 r. w stosunku do 2021 r. [7] Aktywność neonazistów rośnie, a grupy neonazistowskie, takie jak III.Weg, Neue Stärke i Die Heimat – z których wszystkie są nadal legalne w Niemczech – kwitną bez przeszkód. Grupy te świętują takie wydarzenia, jak „Upamiętnienie Bohaterów”, które honoruje i gloryfikuje niemieckich żołnierzy poległych w II wojnie światowej jako męczenników. Ponadto neonazistowskie materiały propagandowe, takie jak książki, muzyka, towary i odzież, są szeroko dostępne w Niemczech w sklepach internetowych. (Więcej informacji o działalności neonazistów w Niemczech znajduje się w Aneksie.)

Izrael i antysemityzm wobec Żydów z diaspory

Faktem jest, że ilekroć wybucha przemoc między Palestyńczykami a Izraelem, następuje wzrost antysemickiej aktywności przeciwko społecznościom żydowskim na Zachodzie, mimo że społeczności te nie mają nic wspólnego z tymi wydarzeniami.

Z pozoru mogłoby się wydawać, że antysemityzm jest wynikiem wydarzeń w Izraelu. Jednak antysemityzm na długo poprzedza powstanie państwa Izrael [8], a obecnie wydarzenia w Izraelu służą w wielu przypadkach jedynie jako pretekst do antysemityzmu wobec Żydów na całym świecie.

Na przykład najbardziej skrajne przypadki antysemityzmu w USA nie były motywowane kwestiami związanymi z Izraelem i jego działaniami:

• Neonazistowscy protestujący w Charlottesville skandowali „Żydzi nas nie zastąpią!” – nie mówili o Izraelu czy Izraelczykach.
• Robert Bowers, który dokonał masakry w synagodze Tree of Life w Pittsburghu w 2018 r. (która była najbardziej śmiercionośnym atakiem antysemickim w historii USA), przeprowadził atak na podstawie swojego przekonania, że Hebrew Immigrant Aid Society (HIAS), amerykańska organizacja żydowska założona w 1881 roku, pracowała nad zastąpieniem białych imigrantami z Ameryki Łacińskiej.
• Zamachowiec z synagogi w Poway, John Earnest, był motywowany między innymi kłamstwem o rytualnym zabiciu Szymona z Trydentu w XV wieku i także nie był zainteresowany Izraelem.

Aby lepiej to zilustrować, od 2003 roku ponad 12 Żydów zostało zabitych z powodów niezwiązanych z Izraelem, w tym 65-letnia lekarka Sarah Halimi, 85-letnia ocalała z Holokaustu Mireille Knoll i 89-letni mężczyzna, Rene Hadjadj. (Więcej szczegółów, w tym o innych morderstwach Żydów we Francji, patrz MEMRI Daily Brief nr 391).

Nie trzeba dodawać, że na całym Zachodzie dochodzi do niezliczonych antysemickich incydentów, które w podobny sposób nie miały związku z Izraelem.

We współczesnej historii pojawiły się wśród Żydów dwa rozwiązania problemu antysemityzmu: pierwsze polegało na asymilacji, a drugie – syjonizm – na utworzeniu państwa żydowskiego i sprowadzeniu do niego wszystkich Żydów z diaspory, przekształcając w ten sposób Żydów w naród wśród innych narodów i położenia kresu antysemityzmowi.

Jednak ustanowienie państwa żydowskiego po 2000 lat wygnania, zamiast wyeliminowania antysemityzmu, miało odwrotny skutek, powodując na przestrzeni lat wzrost nienawiści do Żydów. Ponadto nienawiść do Żydów w diasporze nie rozróżnia między zasymilowanymi i niezasymilowanymi Żydami, o czym świadczy jej tragiczny szczyt – Holokaust (który sam miał miejsce przed powstaniem państwa Izrael).

Dlatego wydaje się, że zarówno syjonizm, jak i asymilacja zawiodły jako rozwiązanie wszechobecnego antysemityzmu.

Jak na ironię, Żydzi zarówno w Izraelu, jak i w diasporze wydają się również wierzyć, że antysemityzm wywodzi się z bieżących wydarzeń w Izraelu. Są tak pochłonięci krytyką Izraela, że nie rozpoznają prawdziwego pochodzenia i natury antysemityzmu na przestrzeni dziejów.

Zachodnia odpowiedź – radzenie sobie z antysemityzmem zamiast walki z antysemitami

Zarówno UE, jak i Biały Dom uznały za konieczne opracowanie kompleksowych strategii przeciwdziałania antysemityzmowi. Strategie te mają jednak na celu bardziej walkę z ideą antysemityzmu niż bezpośrednią walkę z winnymi – antysemitami i ich poplecznikami.

Strategia Komisji Europejskiej UE w sprawie zwalczania antysemityzmu

Europejska odpowiedź, zaprezentowana pod koniec 2021 r. przez biuro Komisji Europejskiej odpowiedzialne za zwalczanie antysemityzmu, składa się z następujących elementów:

1. Powołanie wysłanników do walki z antysemityzmem w krajach UE. [9]
2. Organizowanie konferencji na ten temat.
3. Wydawanie różnych wezwań do działania.
4. Wspieranie „życia żydowskiego” i zajmowanie się peryferyjnymi problemami, takimi jak koszerne jedzenie i święta żydowskie.
5. Zwiększona edukacja i świadomość na temat antysemityzmu.
6. Oświadczenia o potrzebie wzmocnienia walki z antysemityzmem w sieci, bez planu działania i aktywności publicznej.

Niestety, te oświadczenia i wezwania do działania są puste, o czym świadczy fakt, że od lat podjęto bardzo niewiele konkretnych działań przeciwko grupom i działaniom antysemickim w Europie.

W jaki sposób „wspieranie życia żydowskiego” jest częścią przeciwdziałania antysemityzmowi? Jest to możliwe tylko wtedy, gdy zaakceptuje się założenie, że społeczeństwo europejskie jest z natury antysemickie.

Na przykład urząd UE ds. zwalczania antysemityzmu obchodził żydowskie święto Tu Biszwat, które jest początkiem żydowskiego roku rolniczego, najwyraźniej po to, by pokazać, że Żydzi troszczą się o środowisko. Jest to wyraźnie próba obalenia antysemickiego poglądu, że Żydzi różnią się od nie-Żydów.

Drugim, bardziej niesmacznym przykładem jest niemiecki rząd federalny, który niedawno sfinansował projekt organizacji żydowskiej w Berlinie, mający na celu „zmniejszenie uprzedzeń, przekazanie wiedzy o życiu Żydów i stworzenie przestrzeni dla otwartego dialogu w społeczeństwie niemieckim”. Projekt koncentruje się wokół strony internetowej, na której użytkownicy mogą zadawać pytania dotyczące judaizmu, a przykładowe pytania, pomysłowo stylizowane i widoczne na stronie, to: „Czy seks może być koszerny?”, „Czy istnieje żydowski Tinder?”, „Czy Harry Potter jest Żydem?”, „Czy jest Tora w miękkiej oprawie?” i „Czy maca to imię żydowskiego chłopca?” [10]

Projekt ten opiera się na założeniu, że niemieccy Żydzi z natury nie są częścią niemieckiej tkanki społecznej i że potrzebny jest „dialog” z nimi. Ponadto przykładowe pytania zwracają uwagę na żydowskie praktyki religijne i kulturowe w sposób, który przedstawia Żydów jako innych niż nie-Żydów, co tylko wzmacnia antyżydowskie stereotypy.

Oczywiste jest, że to paternalistyczne (lub gorzej) podejście jest motywowane dobrymi intencjami. Jednak takie projekty nie rozwiązują problemu działalności antysemickiej w Europie – zamiast zajmować się antysemitami i delegalizować grupy neonazistowskie [11], strategie te zajmują się Żydami, próbując przekonać nie-Żydów, że Żydzi są zwykłymi ludźmi i częścią europejskiej tkanki społecznej.

Tymczasem, jak zauważono powyżej (i w Aneksie), grupy neonazistowskie i organizacje antysemickie kwitną w całej Europie.

Pozornie pozytywne podejście Europejczyków ma niefortunny skutek w postaci odwracania uwagi ludzi od prawdziwego problemu, nieumyślnego tuszowania działalności neonazistów i antysemitów, a tym samym umożliwiania kontynuowania tej działalności bez odpowiedniego zajęcia się nią przez władze.

Żydzi nie potrzebują Niemców (ani nikogo innego) do „wspierania żydowskiego życia”, zwłaszcza gdy jest to substytut konfrontacji z antysemitami i ich pomocnikami. Żydzi potrzebują raczej ochrony swojego życia i walki rządów z neonazistami i antysemitami, a nie antysemityzmu jako ogólnej koncepcji. Jeśli chodzi o życie żydowskie, jest to prywatna sprawa Żydów.

W rzeczywistości odpowiedzialność za zwalczanie antysemitów spoczywa na barkach organów ścigania, niemniej jednak absurdalne jest, że biuro administracyjne UE ds. zwalczania antysemityzmu nie zajmuje się tym w należyty sposób, bowiem publiczne robienie tego jest niezbędnym wstępem do podjęcia kroków zgodnych z ochroną porządku publicznego przeciwko grupom antysemickim.

Narodowa strategia Stanów Zjednoczonych na rzecz zwalczania antysemityzmu

Amerykańska Narodowa Strategia Zwalczania Antysemityzmu z maja 2023 r., która jest szerzej omówiona w MEMRI Daily Brief nr 488, ma również na celu radzenie sobie z antysemityzmem, a nie zwalczanie antysemickich organizacji, grup nienawiści i internetowego podżegania przeciwko Żydom.

Strategia obejmuje kilka przypadków stawiania islamofobii na równi z antysemityzmem i chociaż nienawiść do muzułmanów jest prawdziwym zjawiskiem w Stanach Zjednoczonych, nie można ich porównywać, ponieważ w Ameryce jest więcej antysemickich przestępstw z nienawiści niż w przypadku jakiejkolwiek innej nienawistnej ideologii. Co więcej, wielu duchownych muzułmańskich w Ameryce głosi antysemityzm i nawołuje do przemocy wobec Żydów, a przez zestawienie antysemityzmu z islamofobią Strategia błędnie stawia razem ofiarę i prześladowcę (patrz projekt MEMRI   Imams in the West).

Warto zauważyć, że arkusz informacyjny opublikowany przez administrację Bidena na temat Strategii wspomina nawet o „zobowiązaniach do zwalczania antysemityzmu i budowania solidarności między społecznościami” przez Council on American-Islamic Relations (CAIR) w celu nauczania społeczności religijnych jak bronić się przed incydentami nienawiści. [12] Włączenie CAIR w te działania jest niezgodne z celami Strategii, ponieważ wielu jej członków jest znanych z wygłaszania antysemickich wypowiedzi, a zatem stanowią część problemu.

Istotnie, strategia wzywa do zmiany sekcji 230 ustawy Communications Decency Act (CDA) z 1997 roku. Biorąc jednak pod uwagę, że od ponad 25 lat sekcja 230 umożliwia praktycznie wszelkiego rodzaju szerzenie nienawiści i podżeganie do przestępstw w Internecie, administracja USA powinna była stanąć na wysokości zadania i podjąć szybkie działania w celu zmiany przepisów, zgodnie z zaleceniami Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. Ale zamiast tego, podobnie jak Europejczycy, administracja uciekła się do niewiążących wezwań do działania.

W tym kontekście niektórzy twierdzą, że ograniczanie zachowań ludzi w mediach społecznościowych i pociąganie firm mediów społecznościowych do odpowiedzialności za treści na ich platformach jest naruszeniem podstawowych zasad wolności słowa. W szczególności argument ten jest czasami wysuwany przez właścicieli tych firm, którzy zbijają fortunę na nieograniczonych platformach. W rzeczywistości, argumentują, ich platformy mają wewnętrzne regulacje i nadzór, ale Zachód jest demokratyczny i takie sprawy powinny być regulowane przez wybrane rządy – a nie dobrowolnie przez czerpiące zyski korporacje.

Sekcja 230 nie przyznaje tradycyjnym mediom – prasie, telewizji, radiu – takiego samego immunitetu, z którego korzystają firmy zajmujące się mediami społecznościowymi. Ponoszą odpowiedzialność prawną za publikowane przez siebie treści, ale nikt nie twierdzi, że narusza to ich wolność słowa. Dlatego to twierdzenie dotyczące firm zajmujących się mediami społecznościowymi jest fałszywe.

Wniosek

Zarówno europejskie, jak i amerykańskie plany działań przeciwko antysemityzmowi opierają się na błędnym założeniu. Główny problem polega na tym, że ich celem jest walka z antysemityzmem jako ideologią, a nie podejmowanie konkretnych działań przeciwko antysemitom, organizacjom antysemickim i platformom umożliwiającym ich dalszą działalność. To byłoby jak walka z terroryzmem jako pojęciem, a nie walka z samymi terrorystami.

W części II artykułu zaproponujemy skuteczny plan walki z antysemitami i ich poplecznikami na Zachodzie.

Aneks – Działalność neonazistowska w Niemczech

MEMRI bada temat rosnącego zagrożenia antysemickiego na Zachodzie w ośmiu różnych językach i codziennie publikujemy raporty. Dziś nasza baza danych zasadniczo funkcjonuje jako encyklopedia na temat działań neonazistów i ekstremistów, którzy prowadzą brutalną działalność białej supremacji w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Poniższe przykłady ilustrujące działalność neonazistów i antysemitów w Niemczech nie są nawet wierzchołkiem góry lodowej archiwów MEMRI dotyczących antysemickiej i neonazistowskiej działalności na Zachodzie.

Różne urzędy, wysłannicy i komisarze do walki z antysemityzmem w całej Europie powinni skupić się na tego typu działaniach neonazistowskich i antysemickich, a nie na robieniu PR społeczności żydowskiej.

Niemieckie grupy neonazistowskie

Organizacje neonazistowskie działały w ostatnich latach w Niemczech skutecznie i bez ograniczeń. Trzy wybitne przykłady obejmują:

• III.Weg [13], która stała się jedną z najbardziej wpływowych i aktywnych partii neonazistowskich ostatnich czasów, z różnymi regionalnymi oddziałami obok podgrup – takich jak National Revolutionary Youth, Body and Spirit oraz Feder und Schwert – działających pod jego parasolem. Warto zauważyć, że III.Weg kładzie nacisk na rekrutację wśród młodzieży.
• Neue Stärke niedawno rozszerzyła swoje oddziały w całym kraju i ma własną grupę młodzieżową. Dzięki szerokiej gamie działań związanych z budowaniem społeczności, opartych na nazistowskich zasadach, partia nabrała rozpędu i szybko staje się legalną siłą polityczną.
• Die Heimat Dortmund ma dużą sieć regionalną i wpływowych członków o szerokim zasięgu, takich jak Sascha Krolzig i Alexander Deptolla, który jest liderem znanego klubu MMA Kampf der Nibelungen.

„Upamiętnienie Bohaterów”

Co roku w listopadzie niemieccy neonaziści zbierają się podczas wydarzenia „Upamiętnienie Bohaterów”, które upamiętnia i gloryfikuje niemieckich żołnierzy poległych podczas II wojny światowej jako męczenników. Wydarzenie to obserwuje wiele grup neonazistowskich, w tym III.Weg i Junge Nationalisten.

Neonazistowska muzyka i gadżety

Neonazistowski raper Dominik Raupbach, znany jako „Kavalier”, wydał niedawno singiel zatytułowany „Kraj waszych przodków” pod szyldem neonazistowskiej wytwórni NDS. Singiel jest dostępny w Sportify, Apple Music i na platformie NDS, a Kavalier rapuje o potrzebie nieustępliwej walki o wyzwolenie niemieckiej ojczyzny, tak jak to czynili „honorowi przodkowie”.

Istnieje kilka niemieckich neonazistowskich platform handlowych, takich jak „Druck18”, „PC Records”, „Frontdienst”, „Sturmzeichen Verlag” czy „Sonnenkreuz Verlag”. Platformy te oferują duży asortyment towarów i odzieży, takich jak bluzy, kubki, flagi, ręczniki, plakaty, zabawki, sprzęt, breloczki i inne przedmioty z wytłoczonymi nazistowskimi symbolami i hasłami.

Irańskie działania antysemickie w Niemczech

Istnieje również antyżydowska działalność Iranu i powiązanych z nim grup, takich jak Irański Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC) i Hezbollah. Reżim islamski Iranu jest z natury antysemicki [14] i dlatego IRGC jest wykorzystywany do atakowania synagog i pojedynczych Żydów – niezwiązanych z Izraelem – w strzelaninach i podpaleniach w Niemczech i gdzie indziej. [15] Ponadto, według ostatniego raportu wywiadu niemieckiego rządu federalnego, w Niemczech działa około 1250 członków i sympatyków Hezbollahu. [16]

*Yigal Carmon jest prezesem MEMRI.

[1] Federal Bureau of Investigation, Crime Data Explorer. https://cde.ucr.cjis.gov/LATEST/webapp/#/pages/home

[2] Federal Bureau of Investigation, Supplemental Hate Crimes Statistics 2021, March 2023. https://le.fbi.gov/file-repository/supplemental-hate-crime-statistics-2021.pdf/view

[3] Youtube.com/watch?v=4gKg3WMKNjs, November 17, 2022.

[4] "NYC police report 100 anti-Jewish hate crimes since start of year, down from 2022," Times of Israel, June 6, 2023, https://www.timesofisrael.com/nyc-police-report-100-anti-jewish-hate-crimes-since-start-of-year-down-from-2022/

[5] "Audit of Antisemitic Incidents 2022," Anti-Defamation League, March 23, 2023. https://www.adl.org/resources/report/audit-antisemitic-incidents-2022

[6] Antisemitism Worldwide Report 2021, the Center for the Study of Contemporary European Jewry, Tel Aviv University.

[7] Tagesschau.de/inland/gesellschaft/juden-gewalttaten-antisemitismus-100.html, June 27, 2023.

[8] Indeed, it can be traced as early as the 2300-year-old Book of Esther, in which Haman, planning the genocide of the Jews, says to the Persian king: "There is one nation dispersed among the nations [who] keep themselves separate. Their customs are different from those of others, and they do not obey the king's laws; it is not in the king's best interest to tolerate them." (Esther 3:8)

[9] Notably, some of these envoys and commissioners are included in the Wiesenthal Center's 2021 Top Ten report, including the antisemitism commissioner from the state of Baden-Württemberg Michael Blume and the commissioner from Schleswig-Holstein Gehard Ulrich. See Wiesenthal.com/assets/pdf/global_anti-semitism_2021_top_ten.pdf. See also: Juedische-allgemeine.de/politik/beauftragter-fur-antisemitismus-in-der-kritik/, and Jns.org/calls-for-german-bishops-resignation-over-antisemitism-accusations/.

[10] Elnetwork.eu/country/germany/elnet-germany-launches-a-nation-wide-campaign-against-antisemitism/, June 21, 2023.

[11] The German government is indeed working to outlaw the extremist right-wing AfD party, which is not an openly neo-Nazi party, but it is not dealing with openly neo-Nazi groups such as III.Weg, Neue Stärke, and Die Heimat Dortmund.

[12] Whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2023/05/25/fact-sheet-biden-harris-administration-releases-first-ever-u-s-national-strategy-to-counter-antisemitism/, May 25, 2023.

[13] See Taking Inspiration From Hitler Youth Programs Of Nazi Germany, Modern German Neo-Nazi Groups Rekindle Nazi 'Volksgemeinschaft' Ideas

[14] See MEMRI Inquiry and Analysis No. 1514, Iranian Regime Marks Qods Day 2020 With Antisemitism, Blood Libels, And Calls For Destruction Of Israel, May 21, 2020; MEMRI Inquiry and Analysis No. 922, The Image Of The Jew In The Eyes Of Iran's Islamic Regime – Part I: Theological Roots, January 25, 2013.

[15] Washingtonpost.com/world/2023/03/06/iran-revolutionary-guard-attacks-germany/, March 6, 2023.

[16] Verfassungsschutz.de/SharedDocs/publikationen/DE/verfassungsschutzberichte/2023-06-20-verfassungsschutzbericht-2022.pdf?__blob=publicationFile&v=3, June 20, 2023.

MEMRI Daily Brief Nr 496, 3 lipca 2023

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska