|
Doradztwo religijne i religioznawcze XIV
|
Z Lucjan Ferus
| 2015-05-31
|
3. Ktoś jednak czuwa
| Z tatajarek |
2015-06-14 19:28 |
Panie Lucjanie, z tym nieistnieniem uskrzydlonego stróża to się Pan myli. Widoczny jest na dalszym planie tej fotografii:
http://historiajednejfotografii.blogspot.com/2012/01/sep-i-godujace-dziecko.html
2. Odpowiedź Markowi C (Negev)
| Z Lucjan Ferus |
2015-06-01 19:54 |
Na temat modlitwy pisałem już wielokrotnie, włącznie z pierwszym moim tekstem pt. "Credo sceptyka", który ukazał się w Racjonaliście w 2003 r. Ma Pan rację jeśli chodzi o logiczne konsekwencje boskich atrybutów w odniesieniu do modlitw wiernych. Każdy, kto używa rozumu zgodnie z przeznaczeniem (czyli do myślenia) bez trudu dojdzie do podobnych przemyśleń i dostrzeże te ewidentne religijne zakłamania. Co jest smutne w tej sprawie, to historyczny fakt, iż już w starożytności mądrzy ludzie doszli do podobnych wniosków co do jałowości modlitwy, formułując tę oto sentencję: "Desine fata deum flecti sperare precando" - "Porzuć nadzieję na to, że modlitwą zdołasz zmienić los, jaki przeznaczyli ci bogowie". Wniosek jaki się narzuca nie jest pochlebny dla wierzących współczesnych religii, można bowiem odnieść wrażenie, iż cofnęli się oni w rozwoju umysłowym w stosunku do chociażby greckich myślicieli sprzed ponad 2 tysiącleci. Podoba mi się też definicja modlitwy, której autorem jest Artur Koestler: "Prosić o anulowanie praw Wszechświata na rzecz jednego petenta, przyznającego, iż jest tego niegodzien". Co do tzw. "grzechu pierworodnego" (ten termin pochodzi od św. Augustyna), to także wielokrotnie poruszałem ten problem (np. w Doradztwie II, ale też w "Credo sceptyka" i innych tekstach). Zgadzam się z pańskim końcowym wnioskiem: problematyka religijnych "prawd" to niezły mętlik! Szkoda tylko, że zauważają go nieliczni. Pozdrawiam.
1. Kilka uwag.
| Z Marek C (Negev) |
2015-05-31 16:49 |
Pierwsza to taka, że jak zwykle trafia Pan w sedno. I chociaż od razu przyszła mi na myśl piosenka Młynarskiego o sednie (wraz z pointą), to nikt nie zaprzeczy, że bezlitośnie i bezkompromisowo obnaża Pan, nie tylko brak logiki, ale przede wszystkim zakłamanie religii.
Druga to taka, że mimo, iż kilka razy padło w tekście słowo modlitwa, nie doczekałem się komentarza na temat jednej z największych "tajemnic" wiary, i to chyba we wszystkich, wyznających ideę transcendentnego jedynego stwórcy, religiach. Tajemnicą mianowicie jest to, w jaki sposób stwórca ów mógłby odpowiadać na modlitwę. Ludzie się modlą by coś wyprosić u Boga. Nie mówię tu o jakiejś prymitywnej umowie typu "boże spraw to a to, a ja będę taki a taki". Modlą się o wiele goręcej: "boże kocham cię, ufam ci i przyjmę każdą twoją decyzję, ale spraw to i to"
Tylko, że nie bardzo wiadomo po co. Czy Bóg, który wie wszystko, zna przeszłość i przyszłość, może jakąkolwiek swoją decyzję zmienić? Rozumuję tak: jeśli Bóg zadecydował, że coś się stanie to nie ma żadnej siły żeby to odwołał, bowiem jeśli to odwoła to będzie znaczyło, że nie znał przyszłości w chwili gdy (wcześniej) decydował. Natomiast jeśli "sprawa jest otwarta" tzn Bóg jeszcze nie zadecydował, to tym bardziej znaczy, że nie zna przyszłości i decyzję pozostawia na później lub uzależnia ją od żarliwości ludzkiej modlitwy. W obu przypadkach Bóg nie zna przyszłości, a jeśli ją zna to nie może decyzji zmienić, zatem nie jest wszechmogący. To oczywiście nie jedyna sprzeczność związana z boskimi "wszechami". Przytaczam ją, bowiem modlitwa, jest jedną z najczęściej wykonywanych czynności religijnych. Ba! w katolicyzmie przyjmuje ona wręcz groteskowe formy, gdy każe się owieczkom modlić nie do boga tylko do świętych bo ich wstawiennictwo daje lepsze efekty (sic!). Tzn gdy modląc się do Matki Boskiej łacniej wyproszę swoje, niż gdybym się modlił do Jezusa, jej syna a samego Boga jednocześnie. To prawda, że matki zazwyczaj mają bardzo dużą siłę przekonywania, ale na nic się ona nie zda jeśli Bóg ma związane swoją wszechwiedzą ręce.
Trzecia uwaga dotyczy poruszonego w jednej z rozmów grzechu pierworodnego. Nie jestem pewien jak tłumaczą to teologowie protestanccy, a przynajmniej przedstawiciele niektórych z tych nurtów. Tych mianowicie, które nie uznają grzechu pierworodnego. Jeśli nie ma grzechu, od czego zbawił ich Chrystus? Jeśli natomiast istnieje i człowiek rodząc się jest nim obciążony to dlaczego Bóg tak późno obwieścił to ludziom? Powiedzmy, że późno czy nie to kwestia umowna, kiedyś wszak musiał, prawda? No ale ofiarował siebie, sobie samemu za odkupienie grzechów, o których ludzkość nie miała pojęcia! W tym sensie, dokonał tego późno. Żydzi nie wiedzą co to jest grzech pierworodny, nawet Jezus czyli sam Bóg o nim nie napomknął. Objawiony został dopiero Pawłowi, a i to jak widać w niezbyt oczywisty sposób, czego dowodzą rozbieżności w samym chrześcijaństwie. Protestancki Chrystus nie zbawia od grzechu pierworodnego tylko od grzechów popełnionych przez człowieka za życia i to chyba tylko z pełną świadomością. Protestantyzm jednak, także nie obronił się przed czyhającymi wszędzie paradoksami. Zasady sole fide i sole gratia wskazują na jedyną drogę do zbawienia i jedynego dysponenta. Ten jednak jak już wcześniej dokazaliśmy... raz podjętej decyzji zmienić nie może. Niezły mętlik.
Znalezionych 934 artykuły.
| | |
