Chwytówka modliszkowata ma chodzącą poczwarkę, która wspina się na drzewa przed przekształceniem
Jerry A. Coyne
2017-12-19
Chociaż ta obserwacja wraz z wideo nie rewolucjonizuje nauki, dostarcza brakującej informacji o cyklu życiowym owada i, co ważne, pozwoliła szczęśliwemu znalazcy na zobaczenie czegoś, czego prawdopodobnie żadne oko ludzkie nie widziało wcześniej.
W tym wypadku jest to znaczna część cyklu życiowego “chwytówki modliszkowatej“, Ditaxis biseriata. Chwytówki modliszkowate nie są “prawdziwymi” muchami, które należą do rzędu Diptera, ale pasują do rzędu Neuroptera wraz z sieciarkami, mrówkolwowatymi i rozmaitymi innymi krewnymi. Tutaj jest okaz tego gatunku i można zobaczyć po przednich odnóżach dlaczego nosi te nazwę. Jest oczywistym drapieżnikiem i zjada inne owady:
Ditaxis biseriata, dorosła
W rzędzie Neuroptera ten gatunek należy do nadrodziny Mantispoidea i rodziny Mantispidae. A ta rodzina ma cztery podrodziny. Niedojrzałe etapy życiowe jednej z nich, Drepanicinae (której D. biseriata jest członkiem) nie były do teraz znane ani widziane. Hasło w niemieckiej Wikipedii (jedyne) mówi: “Die adulten Tiere leben räuberisch von anderen Insekten, über die Präimaginalstadien ist bisher nichts bekannt”, co można przetłumaczyć na ”dorosły owad jest drapieżnikiem wobec innych owadów, ale etapy przed imago nie są jeszcze znane”.
Ale teraz już są. O odkryciu donosi nowy artykuł w “Biodiversity Data Journal” Jamesa B. Doreya i Davida J. Merritta (odnośnik poniżej) streszczony w EurekAlert! Ten ostatni artykuł informuje, że Dorey jest studentem entomologii na University of Queensland, który zobaczył masowe wyłonienie się tych stworzeń w sadzie orzechów makadamia swojego ojca w New South Wales. Nie wiedząc, co to za owady, Dorey sfilmował je i zebrał kilka jajeczek od samic, które dawały dające się identyfikować larwy. Jego mentor i wykładowca, Merritt, pomógł zidentyfikowac je jako D. bitaxa.
Taki więc jest cykl życiowy tego owada: żyjące na powierzchni ziemi samice po kopulacji składają jaja na drzewach. Następnie jaja wykluwają się i larwy kierują się pod ziemię. Co tam robią, jak długo przebywają pod ziemią (proszę pamiętać, że cykady mogą żyć pod ziemią w stadium niedorosłym przez 17 lat) i co tam jedzą jest nadal nieznane: krewni z tej rodziny jako larwy zjadają jaja pająków, ale nie wiemy, czy to samo robi ta rodzina. Larwy prawdopodobnie linieją kilkakrotnie, produkując coraz większe osobniki, a potem na jakimś stadium tworzą poczwarkę (te stadia zwane są instarami).
Niezwykłą rzeczą z tą poczwarką jest fakt, że inaczej niż kokon motyla lub poczwarka Drosophila, są one mobilne: późna poczwarka, która zawiera dorosłego owada, który jeszcze nie wydostał się, nazywana jest po angielsku „pharate” i w wypadku D. biseriata może się poruszać! To ogłupiające, ale tutaj jest wideo, które pokazuje poczwarkę już po wspięciu się na drzewo, przekształcającą się w dorosłego owada. To jest zdumiewające, przynajmniej dla kogoś takiego jak ja, który badał owady z nieruchomymi poczwarkami. Pharate, które tu widać, kiedy przekształca się w dorosłego, już przeszła około dwa metry w górę po drzewie, nieruchomieje na chwilę, a potem wyłania ze swojej osłonki. Te zdjęcia, zrobione w naturze, są zadziwiające i są również pierwszą taką obserwacją.
Tutaj jest kilka zdjęć z artykułu. Najpierw pharate, która wdrapała się na drzewo i jest gotowa do wyklucia:
Ditaxis biseriata , jajeczka i larwy. Góra po lewej: jaja. Góra po prawej: pierwsze stadium przepoczwarzenia. Środek: grzbietowy widok pierwszego zakonserwowanego instara. Dół: grzbietowy widok żywego pierwszego instara podczas lokomocji.
Nowe jest więc to, jak również masowe przepoczwarzanie typu widzianego przez Doreya, o czym nigdy nie donoszono w tej rodzinie.
Profesor (emeritus) na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.
