Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 05:28

« Poprzedni Następny »


Nauczyciel – nieudacznik, czy skarb?


Andrzej Koraszewski 2019-02-22


Wieści z oświatowego frontu nie są najlepsze. Tytuły głoszą, że dzieci uczą się fizyki w szatni, a religii w klasie. Najwyższa Izba Kontroli proponuje zniesienie obowiązkowej matury z matematyki. Powody są bardzo poważne, nauka matematyki idzie polskim dzieciom kiepsko, a to obniża średnią, bywa powodem powtarzania roku, powoduje gorsze wyniki matur.


„Badania kwestionariuszowe przeprowadzone przez NIK w ponad 9 tys. szkół potwierdzają niskie efekty kształcenia matematyki. Aż 46 proc. uczniów tych szkół kończy je z zaledwie oceną dopuszczającą, czyli 2." - podaje NIK.


Chyba trzeba się poddać i przestać dręczyć biedne dzieci.


Nauczyciele zapowiadają ogólnopolski strajk. Jak można wnioskować z licznych artykułów, bitwa toczy się o warunki płacowe. Dziennikarka „Gazety Wyborczej” stawia interesujące pytanie: „Nieudacznik czy skarb narodu? Kim jest polski nauczyciel i dlaczego oszczędzamy na wykształceniu naszych dzieci?”.


Znajomy nauczyciel pisze mi, że podjął decyzję i rezygnuje z zawodu, że marzył o uczeniu, lubi uczyć, ale nie wynajmował się na stójkowego. Jeden wredny uczeń rozwala możliwości nauki całej klasy, trzech odbiera chęć chodzenia do pracy.


To trzecia podobna opowieść w stosunkowo krótkim czasie. Przypomina mi się załamanie szwedzkiego systemu oświaty w początkach lat 80. ubiegłego wieku. Zwolnienia lekarsie z powodu stresu, masowa ucieczka od zawodu, który przez dziesięciolecia cieszył się w Szwecji najwyższym prestiżem. Powód tej zmiany nie był żadnym sekretem – nowa pedagogika bez dyscypliny, zwolnienie rodziców z wszelkiej odpowiedzialności za zachowanie dziecka w szkole, brak jakichkolwiek sankcji. Nie tylko wobec uczniów, którzy nie chcą się uczyć i przeszkadzają w tym innym, ale również w przypadkach agresji, wandalizmu, a czasem i bandytyzmu (tak wobec innych uczniów, jak i wobec nauczycieli).


W Quillette pojawił się obszerny artykuł byłej amerykańskiej nauczycielki. Mary Hudson pracowała w trzech szkołach publicznych w Nowym Jorku i podkreśla, że większość nauczycieli, z którymi pracowała, to byli ludzie, którzy śwadomie wybrali swój zawód, chcieli uczyć, ale system im to skutecznie uniemożliwił. Jak pisze, nikt tego głośno nie mówił, ale wszyscy wiedzieli, że jedyna rzecz, której od nauczycieli szkół publicznych się oczekuje, to umiejętności utrzymania uczniów w ławkach i pilnowania, żeby odgłosy dochodzące z klasy nie były zbyt głośne. W pięciopiętrowym budynku na korytarzach byli uzbrojeni strażnicy, uczniowie przechodzili przez bramki wykrywające metal (a mimo tych środków, przy uczniach czasem znajdowano noże). Dziewczyny były często znacznie bardziej agresywne od chłopców. Mary Hudson szybko przekonala się, że jej wszystkie wysiłki, żeby czegoś te dzieci nauczyć, są skazane na niepowodzenie. Dzieci, które chciały się uczyć, były terroryzowane przez uczniów, którzy uważali, że szkoła jest wyłącznie miejscem spotkań. Ignorowanie nauczycieli było normą, popchnięcie czy uderzenie nauczyciela nie było niczym nadzwyczajnym. Próba podzielenia klasy na tych, którzy wykazują jakieś zainteresowanie nauką, i tych, którzy nie wykazują najmniejszych skłonności do kooperacji, skończyła się naganą i informacją, że jest to wbrew przepisom.


Dyrekcja dawno zrezygnowała z idei, że szkoła ma czegoś nauczyć przynajmniej tych, którzy mogliby tego chcieć. Nauczycieli wysyłano na kursy jak radzić sobie ze stresem i jak akceptować niekończące się chamstwo i agresję ze strony uczniów. Dokumentowanie tych aktów agresji, spotkania z rodzicami, psychologami i przedstawicielami związku zawodowego, nieodmiennie kończyły się przegraną nauczyciela i triumfem ucznia.             


Autorka pisze, że lepsi uczniowie kończyli dwunastą klasę z wiedzą na poziomie siódmej klasy, a wiedza pozostałych była znacznie skromniejsza. Najmłodsze klasy miały lepsze rezultaty, ale z chwilą, kiedy dzieciaki zaczęły docierać do wieku dojrzewania, szkołę przejmowała przeniesiona z getta kultura gangsterska. Ponieważ dominowały dzieci z dzielnicy czarnych, więc ten bunt miał otoczkę ideologiczną, sprzeciwu wobec „białego”systemu. Przekonywanie, że ich przyszłe życie w dużym stopniu zależy od ich nauki w szkole, kwitowane było w najlepszym przypadku wzruszeniem ramion. Częściej stwierdzeniem, że i tak dostaną się do szkół wyższych, bo są czarni. 


Kolejna szkoła należała do najlepszych w Nowym Jorku. Tu uczniowie przechodzili wstępne testy, problemy z uniemożliwiającymi uczenie uczniami były o niebo mniejsze. Ciekawe, bo szkoła była zdominowana przez dzieci stosunkowo niedawno przybyłych imigrantów z Azji, Ameryki Łacińskiej i Europy Wschodniej. Swoje braki wiedzy uczniowie nadrabiali pracowitością. Tu największym problemem okazała się biurokracja, wieczne oczekiwanie tasiemcowych sprawozdań i niezdolność zrozumienia nadzorujących szkoły urzędników, że nauka w szkole wymaga elastyczności, dostosowania się do możliowości i zainteresowań dzieci, że nie może być wciskana w sztywne, jednolite formuły. To jednak były zupełnie inne problemy. Po kilku latach okazało się, że spadło zainteresowanie młodzieży nauką francuskiego i jej etat został zlikwidowany.       


Kolejna szkoła, z dobrą opinią, szczycąca się dotacją od Billa Gatesa, prowadzona była pod hasłem łączenia młodzieży z rodzin z klasy średniej z młodzieżą z getta.  Podczas rozmowy wstępnej autorka dowiaduje się, że jest to szkoła, w której dzieci chodzą w mundurkach, jest zakaz używania telefonów komórkowych, klasy są małe i nie ma problemów z dyscypliną. Dopiero później uświadomiła sobie, że nie zwróciła uwagi na bramki do wykrywania metalu. Tu panowała ideologia, że należy być za pan brat z uczniami, że powinniśmy po prostu zaakceptować ich kulturę.   


W efekcie uczniowie, byli albo w klasie, albo poza klasą, albo wykonywali polecenia, albo nie. Podczas próbnego testu, kiedy otrzymali arkusze z matematyki, po prostu odmówili ich wypełniania, wyjaśniając, że to za trudne. W ciągu jednego roku 10 z 90 dziewcząt zaszło w ciażę. Ostatecznie postanowiła zakończyć karierę nauczycielską po ataku jednego z uczniów.    


W podsumowaniu tej długiej opowieści Mary Hudson pisze, że tragicznie złe efekty nauczania to nie jest efekt braku pieniędzy na oświatę najbardziej wykluczonych. Prawdziwym problemem jest kultura niechęci do szkoły i wrogości wobec nauczycieli, kultura, której władze nigdy nie chciały zauważyć. Dlaczego miliony normalnych nastolatków (niekoniecznie z patologicznych rodzin), po prostu nie chce się uczyć? Powodem jest to, że się od nich mniej oczekuje. Władze oświatowe ukrywają swoją niekompetencję, a kiedy efektów nie daje się ukryć, zrzucają winę na nauczycieli i rodziców. Media również odwracają oczy od rzeczywistych problemów. Dlaczego tak się dzieje? Ze względu na lęk przed zakwestionowaniem ideologicznej ortodoksji. Powiedzenie, że uczniowie, którzy uniemożliwiają innym uczniom naukę, powinni być usunięci z klas, nie po to, żeby ich ukarać, ale żeby umożliwić pozostałym zdobycie wiedzy, jest bluźnierstwem zazwyczaj kończącym nauczycielską karierę.


Problemy opisywane przez amerykańską (byłą już) nauczycielkę dotyczą nie tylko szkół z trudnych dzielnic i nie tylko szkół amerykańskich. Coś złego zaczęło się dziać kilka dziesiątków lat temu. Kilkanaście lat temu Finowie doszli do wniosku, że coś trzeba zrobić i wprowadzili wysokie kary finansowe za wandalizm w szkołach. Najwyraźniej doszli do wniosku, że pedagogika nieustającej słodyczy może mieć swoje ujemne strony i zakończyć się katastrofą.


W Szwecji miałem wrażenie, że ta pedagogioka jest w dużej mierze efektem przejęcia wydziałów humanistycznych (w tym pedagogiki) przez profesurę, która dzieliła się na maoistowską i trockistowską. Głoszono piękne hasła o pedagogice bez obowiązków i bez sankcji. Nauczanie coraz częściej zastępowały umizgi wobec studentów, (pod warunkiem, że studenci chcieli wejść w rolę awangardy proletariatu). Byliśmy świadkami pełzającej rewolucji kulturalnej, która z roku na rok otwierała trochę szerzej drzwi dla dyktatury chaosu.


Nie pytajmy, czy nauczyciel jest nieudacznikiem, czy skarbem, być może stworzyliśmy system, w którym i nauczyciele, i uczniowie mają coraz mniejsze szanse. Ucieczka części uczniów z zamożniejszych rodzin do szkół prywatnych, społecznych czy wyznaniowych nie uratuje naszej państwowej oświaty i nie da nam szans konkurencji w świecie, w którym gospodarka jest oparta na wiedzy.


Pani minister Zalewska doprowadziła polskie szkolnictwo do tak głębokiego kryzysu, że możemy nie zauważyć, że część tego kryzysu jest znacznie starsza i że jest to problem ideologii oświaty zachodniej cywilizacji. Bez uświadomienia sobie, co się stało, będziemy coraz częściej przegrywać z tymi, którzy uważają, że szkoła jest miejscem, gdzie młode pokolenie ma zdobywać wiedzę.        


Od redakcji „Listów z naszego sadu”


O problemach polskich nauczycieli, którzy chcieliby rzeczywiście uczyć, a nie tylko pilnować, żeby uczniowie podczas lekcji siedzieli w ławkach opowiada książka Marcina Kruka „Grzeszyć inteligencją” wydana nakładem wydawnictwa „Stapis”.            




Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. za matematyką w szkole Leszek 2019-02-22


Edukacja

Znalezionych 54 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Nadzieja w beznadziejności raz jeszcze   Koraszewski   2024-01-31
Czy uda się zreformować naszą edukację?   Koraszewski   2024-01-27
Zadania domowe, czyli spór o nową szkołę   Koraszewski   2024-01-25
Bieg do fraktala   Kruk   2023-06-29
“Rada ds. Wolności Akademickiej” Harvardu   Dershowitz   2023-05-13
Komunistyczna ikona podbija amerykańskie szkoły podstawowe   Mikics   2023-05-06
Były egipski minister kultury: Nieobecność Egiptu w dziedzinie osiągnięć naukowych powinna być powodem niepokoju     2023-04-10
Prawda to tylko teoria?   Koraszewski   2023-04-07
“Przebudzenie” łatwo zdefiniować. Trudniej z nim walczyć   Jacoby   2023-04-06
Gdzieś w niebie Booker T. Washington płacze   Jacoby   2023-03-09
Nielubiani przybysze z innej kultury   Koraszewski   2023-03-06
Harvard poddaje się antysemickiej bandzie   Tobin   2023-01-22
Intelektualiści, politycy i zagubiony suweren   Koraszewski   2022-12-24
Właściwy człowiek, na właściwym miejscu   Koraszewski   2022-09-06
No i wydało się...   Kruk   2022-02-12
Znaczenie akademickiej bezstronności   Beard   2022-02-02
Wielorakie źródła demokracji sadystycznej   Koraszewski   2022-02-01
Wesołych Świąt   Kruk   2021-08-26
Krytyczne myślenie w afrykańskiej szkole   Igwe   2021-03-08
Ochrona amerykańskich dzieci przed dzisiejszymi aktywistami edukacji   Hill   2021-03-03
Przekupieni: korumpowanie amerykańskich uniwersytetów   Ibrahim   2020-12-04
Ministrze, daj małpie brzytwę Ockhama   Kruk   2020-09-26
Różne drogi poznawania świata   Koraszewski   2020-09-23
Jak walczyć z wrogami wolności akademickiej   Klainerman   2020-08-20
Niedokończony projekt edukacji zdalnej   Kruk   2020-06-06
Strach przed czarami na nigeryjskich uniwersytetach   Igwe   2019-12-16
Wydział studiów antyizraelskich   Rosenthal   2019-06-30
Jak pisze się m-o-t-y-w-a-c-j-a?   Jacoby   2019-06-07
Jurassic Park à la polonaise   Kruk   2019-06-05
"Postępowi" atakują czarnego profesora jako ”rasistowskiego, seksistowskiego islamofoba”, ponieważ na czelność myśleć samodzielnie     2019-04-27
Ministerialny kult fallusa i organów kompatybilnych   Kruk   2019-02-23
Nauczyciel – nieudacznik, czy skarb?   Koraszewski   2019-02-22
Chiński problem amerykańskich uniwersytetów   Precht   2019-01-17
Kolejna szkoła waldorfska, kolejna epidemia. Co za niespodzianka!     2018-12-06
Zawrotnie szybka islamizacja systemu edukacyjnego Turcji   Bulut   2018-11-04
Turecka edukacja: ta sama religijna obsesja tylko gorsza   Bekdil   2018-09-26
Awaria w Zakładach Produkcji Wody Święconej   Kruk   2018-09-17
Pochwała Głupoty i wieża z kości słonowej   Koraszewski   2018-08-08
Po drugiej stronie lustra w Concordia University   Newman   2018-07-16
Propozycja powszechnego nauczania krytycznego myślenia   Igwe   2018-07-11
Rasa, klasa i nauka afirmująca nieuctwo   Koraszewski   2018-07-04
Moje trzy grosze do reformy Gowina   Koraszewski   2018-06-21
Czy małe dzieci kochają naukę?   Koraszewski   2018-06-19
O skutecznym rad sposobie   Kruk   2015-06-22
Życie jest traumatyczne, literatura też   Coyne   2015-05-20
Krytyka oparta na wiedzy   Kruk   2015-05-08
Piętaszek w cyfrowym świecie   Koraszewski   2014-04-05
Seks w małym palcu   Kruk   2014-04-04
Meandry racjonalizmu   Koraszewski   2014-01-03
Uniwersytety amerykańskie odrzucają wezwanie do bojkotu uniwersytetów izraelskich   Coyne   2013-12-27
Dzisiejsza młodzież    Koraszewski   2013-12-20
Droga do gospodarki opartej na wiedzy   Koraszewski   2013-12-05
Demokracja w rodzinnym domu   Koraszewski   2013-12-05
Kiedy człowiek ma naście lat...   Koraszewski   2013-11-17
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk