Profesor dr Salman al-Dajah, były dziekan Wydziału Szariatu i Prawa na Islamskim Uniwersytecie w Gazie, wydał fatwę przeciwko Hamasowi w związku z atakami z 7 października, poinformowała w piątek BBC.
Fatwa to islamski dekret religijny wydany przez uznanego prawnika islamskiego, Faqiha, jako odpowiedź na pytanie zadane przez sędziego lub przedstawiciela rządu.
W dokumencie oskarżono Hamas o „naruszenie islamskich zasad rządzących dżihadem”.
Dajah dodał: „Jeśli filary, przyczyny lub warunki dżihadu nie są spełnione, należy tego unikać, aby nie niszczyć życia ludzi. To coś, co politycy naszego kraju łatwo zgadują, więc ataku trzeba było unikać”.
W odpowiedzi grupa międzynarodowych uczonych islamskich opublikowała list sprzeciwiający się fatwie Al-Dajaha i popierający decyzję Hamasu o zamordowaniu 1200 Żydów.
Jest dość długi i respektuje stanowisko i reputację Dajaha. Oto kilka najważniejszych argumentów za mordowaniem żydowskich cywilów i narażaniem cywilów Gazy na ryzyko.
Po pierwsze, sprzeciw wobec terroryzmu Hamasu budzi podziały:
Najbardziej niebezpieczne w tej sprawie jest to, że artykuł może być odebrany jako całkowite odrzucenie dżihadu w rzeczywistości Gazy i błąd na jego pierwotnej drodze oraz niedocenienie jego wielkich osiągnięć w trakcie długiej błogosławionej podróży, pomimo poświęceń, jakie są niezbędne na tej drodze. Sprawa nie jest związana tylko z ostatnią wojną Potopu [Al-Aksa]. W tym miejscu należy odpowiedzieć i ostrzec przed tym poważnym błędem, który stanowi wielkie zagrożenie dla błogosławionej podróży dżihadu, uderza w jego źródła i podstawy, osłabia determinację mudżahedinów i dzieli ich szeregi...
Po drugie, dżihad jest świętym obowiązkiem, ale większość muzułmanów nigdy nie ma okazji, by osobiście go praktykować.
Wielka wolność pracy islamskiej w nawoływaniu do islamu, przygotowywaniu się do dżihadu i innych działań, które nigdy nie były dostępne i są rzadko dostępne gdziekolwiek na świecie.
Co więcej, dżihad jest konieczny, aby zniszczyć Izrael i zbudować nowy kalifat.
Ważniejsze jest to, że dżihad ten usunął stan słabości, niemocy i poddania się wobec wroga i podtrzymał płomień tego wielkiego obowiązku w sercu narodu, szczególnie w Jerozolimie i okolicach, żywy i płonący; jako wstęp do jego odrodzenia, jego ludu i obiecanego drugiego kalifatu – jeśli Bóg pozwoli – i to jest podstawowa misja narodu palestyńskiego, dopóki nie uwolni wraz ze swoim narodem zniewolonego meczetu Al-Aksa, za który odpowiada cały naród… Te wielkie osiągnięcia i inne są bardziej widoczne niż słońce w południe.
Wojna może okazać się konieczna, aby dokonać ostatecznego ludobójstwa Żydów, tak jak obiecał Allah.
Nie zauważył on wmieszania w to Sunna i tego, że być może to, co się dzieje, jest ostatecznym zepsuciem i wielką arogancją, które doprowadzą Dzieci Izraela do ruiny, a Al-Aksa zostanie od nich uwolniony, a oni sami znikną, tak jak obiecał Allah Najwyższy. Będzie to więc ogniwo w łańcuchu dżihadu i ribat na drodze do zwycięstwa.
Dziesiątki tysięcy zabitych muzułmanów to niewielka cena za szansę na eksterminację Żydów:
W obliczu nieszczęścia potrzebna jest cierpliwość, bez względu na formę nieszczęścia lub jego przyczynę. W każdym razie, jeśli ludzie będą cierpliwi, ta próba będzie dla nich dobrem i miłosierdziem, bez względu na jej przyczynę.
Atak z 7 października jest aktem zgodnym z prawem i wypełnieniem obowiązku dżihadu, nie ma co do tego wątpliwości, a jego mieszkańcy zostaną nagrodzeni nagrodą za wielki dżihad, jeśli Bóg pozwoli.
W liście przyznano, że być może moment ataku był niewłaściwy i że być może Hamas można krytykować za umieszczenie celów wojskowych wśród cywilów. Ale to są indywidualne błędy i nie umniejszają one większej kwestii, jaką jest znaczenie dżihadu.
Potem pojawia się więcej antysemityzmu, niesplamionego pozorami bycia jedynie „anty-syjonizmem”.
Ktokolwiek zna prawdę o Żydach, ich wierzeniach, ich arogancji, ich zbrodniach i ich wielkim zepsuciu na ziemi, a także ich wojnie religijnej z nami w cieniu ich skrajnie prawicowego rządu, zna prawdę tego, o czym wspomnieliśmy, i prawdę słów Wszechmogącego: „I nigdy Żydzi ani Chrześcijanie nie będą z was zadowoleni, dopóki nie pójdziecie za nimi... I nie przestaną z wami walczyć, dopóki nie odwrócą was od waszej religii, jeśli będą w stanie” [Al-Baqarah: 217].
Ataki z 7 października miały charakter defensywny, a nie ofensywny, a zatem były obowiązkowe:
Październikowy atak sam w sobie jest dżihadem obronnym, a nie dżihadem żądania, ponieważ rzeczywistość jest taka, że Żydzi oblegają Gazę i okupują jej przestrzeń powietrzną, morską i zewnętrzną przed nią, więc jest ona okupowana w rzeczywistości, więc wydalenie ich z niej jest obowiązkowe i jest dżihadem obronnym. I chociaż dopuszczamy rozbieżności w orzekaniu o czasie ataku pod względem dobra i zła, ponieważ jest to kwestia rozważenia, ze względu na wiele zła, które z niego wynikają i wiele interesów, które są również spowodowane, to niezgoda co do legalności pierwotnego aktu nie jest dopuszczalna, ponieważ jest to dżihad obronny, który jest obowiązkowy jako zasada.
I oczywiście jest honor, który należy wziąć pod uwagę:
Prawdziwy wierny widzi upokorzenie, jakie niesie ze sobą poddanie się niewiernym, i złamanie sztandaru wiary jako złamanie, po którym trudno się podnieść, jest to bolesne i długotrwałe cierpienie, którego [człowiek] nie jest w stanie znieść, a wszystko, co jest mniejsze, jest dla niego łatwiejsze, dopóki oddycha ...
Zaprzeczają, jakoby Hamas stosował żywe tarcze, twierdząc, że fatwa opiera się na izraelskiej propagandzie:
- Jest też coś niesprawiedliwego w jego słowach, gdy dostarcza dowodów przez wyolbrzymianie błędów mudżahedinów, nie usprawiedliwianie ich w obliczu trudnej rzeczywistości, w której działają, i nie dostrzeganie ich wielkich dobrych uczynków i ogromnych poświęceń. Zamiast tego powtarza i wzmacnia słowa wrogów, nie badając ich, niestety; taki jak w jego słowach: „Mudżahedini traktują ludzi ze Strefy jak tarczę, aby chronić się przed atakami wroga, nie przejmując się rozmiarem katastrofy, która z tego wynika”.
To wielka niesprawiedliwość wobec mudżahedinów, którzy robią wszystko, co mogą, aby oszczędzić cywilom jakichkolwiek strat. Są ich braćmi, ojcami, synami i klanem, i odczuwają ból z powodu ich bólu, więc jak można tak o nich myśleć?
Sygnatariusze:
Sadiq Al-Ghariani – Wielki Mufti Libii
Muhammad al-Hasan bin al-Dido al-Shinqiti – Szef Centrum Kształcenia Uczonych (Mauretania)
Dr Hammam Saeed – Prezes Globalnej Koalicji na rzecz Wsparcia Jerozolimy i Palestyny (Jordańskie Bractwo Muzułmańskie)
Hamed Al-Ali (Kuwejt)
Dr Abdul-Hay Youssef - Prezes Akademii Zwolenników Proroka, niech Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem (Sudan)
Dr Muhammad Yusri Ibrahim – wiceprezes Stowarzyszenia Uczonych Muzułmańskich (Egipt)
Dr Nawaf Takrouri – przewodniczący Stowarzyszenia Uczonych Palestyńskich (Jordania)
Dr Wasfi Ashour Abu Zaid – profesor Maqasid i Usul al-Fiqh (chyba Turcja)
Dr Al Hassan Al Kattani – Przewodniczący Ligi Uczonych Maghrebu (Maroko)
Dr Ahmed Hawwa – Sekretarz Generalny Stowarzyszenia Uczonych Syryjskich
Dr. Szejk Attia Al-Adlan – profesor jurysprudencji i polityki islamskiej (Egipt)
Dr Ahmed Al-Jawhari - Dyrektor Instytutu w Al-Azhar Al-Sharif
Dr Muhammad Hammam Melhem - Kierownik Centrum Badań i Studiów Miraj (Turcja)
Link do oryginału: https://elderofziyon.blogspot.com/2024/11/international-muslim-clerics-issue.html
Elder of ziyon, 20 listopada 2024
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
