Zakochałem się w tym „zamachu na dyskurs”. Po lekturze któregoś z rzędu artykułu na temat Trumpa i wydarzeń w Ameryce wyruszyłem na normalny obchód miejsc, z których zbieram wiadomości dobre lub złe, ale rzadko bezstronnie prezentowane i natrafiłem na opowieść o arabskim dziennikarzu, który w Bejrucie odważył się powiedzieć, że nie ma nic przeciwko pokojowi z Izraelem, jak również, że Palestyńczycy zasługują na krytykę, a Hezbollah jest organizacją terrorystyczną niszczącą Liban. Właśnie w reakcji na to wystąpienie inny arabski dziennikarz nazwał je „zamachem na dyskurs”, wywołując tym stwierdzeniem gwałtowną burzę w moim mózgu.
Co za cudowne określenie, jakże doskonale ukazuje stan umysłów spragnionych jednorodnego dyskursu, którego uczestnicy nie muszą się obawiać, że ktoś na ich dyskurs dokona jakiegoś zamachu. Takiego dyskursu strzegą siły porządkowe gotowe zdusić w zarodku przygotowania do zamachu na dyskurs, strzeże go również duch solidarności, ktory każe wypraszać zamachowców za drzwi i spuszczać rolety, by pozostawali niewidoczni.
Tu akurat sytuacja była szczególna, bo zamachowiec był w studio telewizyjnym i to co mówił widziało i słyszało miliony widzów w Libanie i w całym świecie arabskim (bo nie dość, że dziennikarz bardzo pupularny, to i stacja z dużą oglądalnością). Tak, to był bardzo poważny zamach na dyskurs i istnieje obawa, że zamachy na dyskurs mogą się nasilić nie tylko w świecie arabskim.
Teraz mamy głównie dyskurs o tym, co wydarzyło się w Ameryce. Można powiedzieć, że jest interesująco jednolity. Trudno znaleźć jakiekolwiek próby usprawiedliwiania Donalda Trumpa. Jest potępiany z lewa i z prawa. Po lewej stronie jest więcej jadu, po prawej więcej żalu i rozgoryczenia. Nikki Haley, jedna z naciekawszych postaci w republikańskim obozie, wyraziła opinię, że historia surowo oceni zachowania Donalda Trumpa, które zademonstrował po tych wyborach. Oczywiście Haley podkreślała również to, co jej zdaniem było osiągnięciami administracji Trumpa, mówiąc jednak, że zostało to w niemałym stopniu zniszczone przez jego zachowanie po 3 listopada 2020r.
Ciekawe, bo również ci, którzy nie są przekonani, że te wybory były tak do końca uczciwe, wyrażają pogląd, że nawet mając podstawy do zastrzeżeń, nie wolno było Trumpowi używać słów, które mogły być odebrane jako wezwanie do przemocy.
Zagorzali obrońcy wolności słowa podskakują z radości z powodu blokowania prezydentowi możliwości wypowiadania się. Polski dziennikarz, Grzegorz Linderberg pisze, że Facebook i Twitter przyjęły na siebe rolę Urzędu Cenzury XXI wieku. To wypowiedź na marginesie zablokowania konta Trumpa (odblokowanego na moment po protestach i zablokowanego na stałe ponownie) z dość głupawymi tłumaczeniami, że to nie decyzja właścicieli, ale społeczności, czyli ludu facebookowego.
Grzegorz Linderberg na swoim FB pisze:
Te działania pokazują potęgę mediów społecznościowych. Potęgę w dwojakim sensie.
Po pierwsze, nie boją się nikogo i mogą robić co chcą. Dwadzieścia lat temu czy nawet dziesięć lat temu niewyobrażalne było, żeby wielka amerykańska telewizja albo stacja radiowa odmówiła platformy urzędującemu prezydentowi.
Po drugie pokazują, że to media społecznościowe w coraz większym stopniu decydują o tym, jak wygląda debata publiczna. Mówiąc inaczej - to one stały się Urzędami Cenzury XXI wieku. I treść wypowiedzi Trumpa, za które rzekomo został zbanowany, nie ma tu nic do rzeczy. Urzędy Cenzury XXI wieku będą coraz bardziej zmniejszać, tak jak to robiły dotychczas, pole dopuszczalnych wypowiedzi.
[…] Tłum, z którym nie można dyskutować, który będzie stawał się coraz bardziej radykalny, domagając się coraz większych ograniczeń. Dziś mowa nienawiści, jutro mowa niechęci, pojutrze mowa obojętności - aż zostanie w końcu wyłącznie Mowa Entuzjastycznej Aprobaty Politycznej Poprawności, znana z kilku historycznych przykładów XX wieku i trzech współczesnych realizacji w Azji.
A jeśli nie lubicie Trumpa i cieszycie się, że go zbanowali, to pamiętajcie - ten dzwon zagłuszający to, co macie do powiedzenia, będzie bił wam również, chyba, że przyłączycie się do Entuzjastycznej Aprobaty.
Jak donosi „New York Times” renomowane wydawnictwo Simon & Schuster pospiesznie zerwało umowę z Joshem Hawleyem na książkę pod tytułem The Tyrany of Big Tech. Wydawnictwo wyjaśnia, że nie była to łatwa decyzja, że podjęli ją z ciężkim sercem, ale obawiali się zamachu na dyskurs. O.K. ujęli to odrobinę inaczej, wyjaśniając, że czuli ciążącą na nich odpowiedzialność obywatelską, że nie mogą popierać senatora Hawleya, ze względu na jego rolę „w czymś, co stało się niebezpiecznym zagrożeniem”.
Cóż to za rola? Republikański senator ma zastrzeżenia do wyniku wyborów. Co prawda nie ma zastrzeżeń w ocenie tego, co stało się na Kapitolu i NYT nawet daje link do lokalnej gazety, która już po tych wydarzeniach cytowała jego słowa, napisane natychmiast po wtargnięciu tłuszczy na Kapitol:
“Dziękuję dzielnym przedstawicielom sił porządkowych, ktorzy działali z narażeniem życia. Przemoc musi się skończyć, ci którzy zaatakowali policję i złamali prawo muszą stanąć przed sądem, a Kongres musi powrócić do pracy i dokończyć swoje zadanie.”
Senator popełnił jednak zbrodnię myśli, nie ukrywa, że ma zastrzeżenia co do uczciwości tych wyborow. To (niezależnie od treści jego książki) jest jednoznacznym zamachem na dyskurs.
Brytyjska dziennikarka, Melanie Philips pisze, że to co się stało jest katastrofą i że człowiekiem odpowiedzialnym za tę katastrofę jest Donald Trump.
Każdy, kto uważa Amerykę, za główny filar zachodnich wartości musi być oburzony tym spektaklem pogwałcenia konstytucyjnego porządku. Nie usprawiedliwia go żadna prowokacja, ani najmocniejsze przekonane o nieuczciwych wyborach. Jedyna droga rozwiązania tych konfliktów prowadzi przez stosowanie prawomocnych i demokratycznych środków.
Wśród uczestników burdy na Kapitolu widzieliśmy osławionych Proud Boys, neonazistów i rasistów z flagą konfederatów. Sympatycy Donalda Trumpa? Jedni tak, inni to tylko zadymiarze, korzystający z każdej okazji. Czym różnili się od podpalaczy i morderców, którzy podpalali amerykańskie miasta po zabójstwie Georga Floyda? Orientacją polityczną? Nie przesadzajmy. To tylko odmienne preteksty. Po obu stronach widzieliśmy rewolucyjny zapał niszczenia porządku prawnego, nienawiść do policji i miłość do przemocy nawet z narażeniem własnego życia.
Po demokratycznej stronie barykady rewolucyjny zapał każe dziś wygłaszać hasła nawołujące do nienawiści. Tu dyskurs wyklucza jakikolwiek namysł, a najmniejsza próba zamachu na ten dyskurs karana jest bezlitośnie. Ze zdumieniem obserwuję ludzi nauki, którzy radośnie porzucili wszelki dystans i sceptycyzm, żeby przyłączyć się do wrzeszczącego tłumu. Było kiedyś takie miejsce na świecie, w którym za przedwczesne przerwanie oklasków można było trafić do łagru. Dzisiejsza demokratyczna Ameryka wydaje się być trawiona rewolucyjnym zapałem.
“Sprawdzacze faktów” w redakcjach i biurach molochów komunikacyjnych sprawdzają wszystko na okoliczność zgodności przekazywanych faktów z oczekiwanymi poglądami. Jednym z piękniejszych przykładów zastosowanych procedur było sprawdzanie prawdziwości słow Stalina o tym, że nie jest istotne jak ludzie głosują, ale kto liczy głosy i jak przekazuje wyniki. Redakcje sięgnęły do ekspertów, którzy stanowczo zaprzeczyli, sięgnęli do Cyfrowego Archiwum Stalina przy Rosyjskim Archiwum Państwowym Społecznej i Politycznej Historii i żadnego takiego cytatu nie znaleźli, nie sięgnęli do Oxford's Essential Quotations, gdzie ten cytat jest wraz z dokładnym podaniem źródła, którym były wspomnienia byłego osobistego sekretarza Stalina (który zbiegł na Zachód), a który opisywał przebieg rozmowy między Stalinem, Kamieniewem i Zinowiewem w 1923 roku, kiedy wybory wewnątrzpartyjne groziły wysadzeniem z siodła kierownictwa. Czy i w jakim stopniu te wybory były sfałszowane, na to dowodów nie ma, są dowody, że „Prawda” przekazywała fałszywe informacje, które po protestach były nawet czasem prostowane. Książkę Borysa Barżanowa Byłem sekretarzem Stalina w Polsce znają lepiej niż w Ameryce, ale pewnie i u nas są eksperci przekonani, że jej nie ma. (Fragment, w którym znajduje się ten cytat można w polskim tłumaczeniu przeczytać tutaj: http://www.stalin.tv/bazanow/nazaretian.html .)
Chwilowo centralny fakt związany z wydarzeniami na Kapitolu dotyczy słów Donalda Trumpa na wiecu przed tymi wydarzeniami. Sprawdzacze faktów uczciwie przyznają, że Trump do przemocy nie wzywał, ale komentatorzy zapewniają, że przecież nie wiemy, co tak naprawdę miał na myśli.
Mixture
About this rating
What's True
U.S. President Donald Trump did tell supporters on Jan. 6, 2021, to gather at the U.S. Capitol and try to convince members of Congress to delay the constitutional process that would affirm Biden's presidency.
What's False
Trump did not explicitly tell people to "storm" or "breach" or "break into" the Capitol.
What's Undetermined
It was a subjective call on whether Trump's use of phrases "you have to show strength" and "demand that Congress do the right thing" were meant to condone violence and crimes among right-wing extremists without explicitly encouraging it.
Dla ludzi z obozu Trumpa jego wystąpienia bezpośrednio przed zamieszkami nie da się usprawiedliwić, dla ludzi z przeciwnego obozu to okazja do usprawiedliwiania przemocy podczas zamieszek po śmierci Floyda, czy wtargnięcia do Senatu, a potem próby wdarcia się do Sądu Najwyższego w październiku 2018 podczas głosowania w Senacie, a następnie zaprzysiężenia sędziego Kavanaugha.
Przeraża jednostronna prezentacja, systematyczne pomijanie, przekręcanie i fałszowanie faktów. Znakomity amerykański prawnik, Alan Dershowitz, niegdyś uczestnik kampanii wyborczej Obamy, a potem jego krytyk, jeszcze w 2018 roku pisał:
„Jest tragedią, że media są tak podzielone. Dziś mamy protrumpowskie stacje telewizyjne i antytrampowskie stacje telewizyjne. Jeśli chcesz wiadomości antytrumpowskie, wybierasz CNN i CNBC, chcesz protrampowskich wybierasz Fox.”
W zależności od tego, co wybierzesz otrzymasz informacje odmiennie okaleczone i inaczej przekłamane.
Uwielbiany przez naszą „Gazetę Wyborczą” Aleksiej Nawalny bardzo ostro potępił cenzurowanie Donalda Trumpa, pisząc, że „wystarczyło by zmienić nazwisko Trump na Nawalny i otrzymamy w 80 procedntach dokładną kremlowską odpowiedź dlaczego mojego nazwiska nie można wymieniać w rosyjskiej telewizji i że nie można mi pozwolić na uczestniczenie w wyborach”. Ale o istnieniu tych jego tweetów dowiaduję się z prawicowej prasy, bo Nawalny dokonał zmachu na dyskurs.
Donald Tusk ma w tej sprawie zupełnie inne zdanie. Cieszy się, że Donald T. będzie nadal tweetował.
Czy prawa strona sceny politycznej ma rację domagając się jednej miary dla naruszeń prawa?
To pytanie retoryczne. Chwilowo słyszymy radosne zapewnienie wiceprezydentki, że będzie tylko jeden system sprawiedliwości.
„Byliśmy świadkami dwóch systemów sprawiedliwości: jednego, który w środę pozwolił ekstremistom szturmować Kapitol Stanów Zjednoczonych i drugiego, który używał gazu łzawiącego wobec pokojowo protestujących zeszłego lata.”
Czy jest to również zapowiedź bezkompromisowej walki z zamachami na dyskurs? W Ameryce i nie tylko w Ameryce zwolennicy walki z zamachami na dyskurs rozdają Tabletki Multi Binga, (do młodszych czytelników opowieść o tabletkach Murti Binga nie przemawia, pewnie lepiej mówić o matriksie). Tak czy inaczej możemy się spodziewać, że w nowej rzeczywistości zwolennicy zamachów na dyskurs zostaną skazani na wygnanie do nisz, a zapewne i tam nie będą bezpieczni. Póki co, wieczorową porą i za zamkniętymi drzwiami można jeszcze próbować.
