Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha

Człowiekiem najbardziej odpowiedzialnym za tę zmianę jest Ken Roth, dyrektor wykonawczy w latach 1993–2022. Kontrolował program HRW, w szczególności obsesyjne wybieranie Izraela jako obiektu demonizacji, niezależnie od jego granic i prowadzonej polityki. Pod jego kierownictwem HRW zatrudniła szereg osób z długą historią antysemityzmu i przeznaczyła większą część swojego rocznego budżetu wynoszącego 100 milionów dolarów (stan na 2022 r.) na wyjątkowe i rażące oczernianie państwa żydowskiego. Roth i HRW propagowali hasła oskarżające Izrael o zbrodnie wojenne, apartheid, ludobójstwo, umyślne zabijanie dzieci itp. – umieszczane potem na plakatach i skandowane przez tłumy, które dziś blokują dostęp do lotnisk, mostów i tuneli oraz podpalają przedsiębiorstwa należące do Żydów w miastach Ameryki Północnej.

Po odejściu z HRW w 2022 r. Roth zaczął ciężko pracować, aby stworzyć nową wersję swojego dziedzictwa. Mimo że całe życie poświęcił propagandzie i sloganom, w przeciwieństwie do poważnych, recenzowanych badań, zaczął występować w charakterze akademickiego eksperta. Po otrzymaniu zdecydowanej odmowy ze strony dziekana Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda Roth i jego akolici rozpoczęli szeroką kampanię manipulacji w mediach i ostatecznie udało im się zmusić dziekana do kapitulacji. Było to pyrrusowe zwycięstwo, gdyż roczny kontrakt wkrótce dobiegł końca. Na następny rok Roth uzyskał specjalny tytuł „wizytującego wykładowcy ds. wymiaru sprawiedliwości i praw człowieka fundacji rodziny Thakore” na Uniwersytecie w Pensylwanii.

Uniwersytet Princeton jest obecnym przystankiem Rotha w tej paradzie odkupienia, gdzie ze zwykłego człowieka przeszedł do statusu „profesora wizytującego” (znowu bez kwalifikacji akademickich) w sprawach publicznych i międzynarodowych. Przewidywalnie pochlebne przedstawienie postaci Rotha w „Princeton Alumni Weekly” wybiela jego 29-letnią historię na stanowisku szefa HRW, podczas której doprowadził tę organizację i cały ruch na rzecz praw człowieka do utraty wiarygodności. Tytuł artykułu Kenneth Roth walczy o uniwersalne prawa człowieka sam w sobie jest kpiną – Roth, być może bardziej niż ktokolwiek inny, jest odpowiedzialny za wypaczenie uniwersalności tych zasad. Artykuł rozpoczyna się od powtórzenia standardowego wykorzystania Holokaustu przez Rotha jako tarczy przed krytyką, jak gdyby historie o „jego ojcu uciekającym z kontrolowanego przez nazistów Frankfurtu w Niemczech” w jakiś sposób usprawiedliwiały jego wypaczenie moralności i dziedzictwa ofiar przez demonizowanie Izraela.

Nic dziwnego, że autorzy artykułu wymazują potępienie Rotha w „New York Times” przez założyciela HRW Roberta Bernsteina za zdradę podstawowych zasad praw człowieka i „przekształcenie Izraela w państwo pariasa”. Nie ma też wzmianki o szczegółowym potępieniu ze strony wieloletniej redaktorki z HRW, która została sygnalistką. W pożegnalnym e-mailu do pracowników tej organizacji Danielle Haas ostro skrytykowała „lata upolitycznienia”, które zbrukało całą działalność HRW związaną z Izraelem, naruszając „podstawowe standardy redakcyjne związane z rygorem, równowagą i kolegialnością”. Opisała „zrujnowany profesjonalizm, porzucone zasady rzetelności i uczciwości”, sposób, w jaki HRW „zrzekła się obowiązku stania na straży praw człowieka dla wszystkich” oraz metody stosowane przez HRW pod rządami Rotha w celu manipulowania dziennikarzami. Według Haas są też inni pracownicy, którzy potępiają to, „ale boją się zabrać głos”.

Podobnie, zgodnie ze standardowymi procedurami działań Rotha, artykuł w „Princeton Alumni Weekly” w rzucający się w oczy sposób wymazuje główne pytania dotyczące zbierania funduszy przez Rotha, szczególnie wśród dyktatur arabskich. W 2009 roku Roth zaczął ukrywać pełną listę darczyńców HRW – co było wyraźnym dzwonkiem alarmowym – i wysłał Sarah Leah Whitson, ówczesną szefową oddziału ds. Bliskiego Wschodu i zawodową izraelożerczynię, do Arabii Saudyjskiej i Libii Kaddafiego. Szczegóły pozostają ukryte, ale w 2020 r. opublikowano wewnętrzny wyciek, w którym ujawniono  „darowiznę” w wysokości 470 tysięcy dolarów od skorumpowanego saudyjskiego miliardera. W listopadzie 2023 roku MEMRI (Instytut Badań nad Mediami na Bliskim Wschodzie) opublikował list najwyraźniej wskazujący, że Katar – bogate w ropę naftową królestwo Zatoki Perskiej, które wspiera Hamas, kieruje propagandą Al Dżaziry i kupuje wpływy poprzez wielomilionowe  darowizny na rzecz uniwersytetów, prestiżowej Brookings Institution i gdzie indziej – również potajemnie finansuje HRW. (Tylko to, co już wiadomo na temat tych „darowizn”, sugeruje, że wplątani są w to starannie dobrani członkowie zarządu HRW, wszyscy lojalni wobec Rotha.)

Trzy uniwersytety – Harvard, Penn i Princeton – które pomogły Rothowi wybielić jego przeszłość poprzez fasadę akademickiej szacowności (do stopnia, w jakim taka szacowność nadal jeszcze istnieje), są głęboko skażone antysemityzmem. I po nieludzko brutalnej rzezi dokonanej 7 października przez Hamas, Roth w dalszym ciągu wymazuje izraelskie ofiary, podwajając kampanię mającą na celu demonizację Izraela, włączając oszczerstwa o apartheidzie, czystkach etnicznych i „ludobójstwie”, ponownie wypaczając i wyzyskując Holokaust. Podczas gdy rektorzy amerykańskich uniwersytetów stoją przed kosztami nienawiści do Żydów, ich pomoc liderowi obalania zasad uniwersalnych praw człowieka jest całkowicie niemoralna.

Link do oryginału: https://jewishjournal.com/commentary/opinion/367126/how-princeton-is-whitewashing-the-shameful-record-of-ken-roth/

Jewish Journal, 10 stycznia 2024

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Gerald Steinberg 

Urodzony w Wielkiej Brytanii, studiował fizykę i równolegle  historię Bliskiego Wschodu, ma doktoraty z fizyki i z teorii zarządzania, jest profesorem nauk politycznych na Bar Ilan University. Założyciel NGO Monitor, instytutu śledzącego działalność międzynarodowych NGO na Bliskim Wschodzie.