Ta perwersja judaizmu jest nie do zniesienia.
To jest definicja chilul Haszem – profanacja imienia Boga – przez co wszyscy Żydzi wyglądają źle z powodu działań kilku.
My, religijni Żydzi, nie możemy polegać na logicznym błędzie „żaden prawdziwy Szkot”, mówiąc, że to nie są prawdziwi Żydzi. Są prawdziwymi Żydami. A ich niemoralne, radosne działania reprezentują katastrofalną porażkę religijnego syjonizmu, bez względu na to, jak mały procent tej społeczności reprezentują. Nie wspominając już o ich atakach na IDF, stawiających ich na tym samym poziomie moralnym co palestyńscy terroryści.
Co prawda nie podoba mi się użycie słowa „pogrom” do opisania tego szału, ale jest to zrozumiałe.
Jest jednak jedno pojęcie, którego niektórzy Żydzi (i arabscy posłowie) używają do opisania przemocy, która jest nie do zaakceptowania. I to jest „Noc Kryształowa”.
Tego określenia użył Nachum Barnea z „Yediot Aharonot” i Yossi Melman z „Haaretz”.
Jakkolwiek niemoralny i brutalny był masowy atak terrorystyczny w Huwara, nazywanie go Nocą Kryształową jest fałszywe, nieodpowiedzialne i odrażające. Słuszny gniew z powodu szaleństwa nie może usprawiedliwiać używania analogii do Holokaustu. Nie ma porównania między tymi zamieszkami, jakkolwiek odrażającymi, a dniem, w którym nazistowskie Niemcy oficjalnie rozpoczęły swoją politykę ludobójstwa. Nie jest to ani trochę podobne pod względem skali, intencji, efektu ani współudziału rządu.
I trzeba się zastanowić, czy ten ostatni punkt był prawdziwym powodem, dla którego Barnea i Melman użyli tego terminu.
Nie wierzę, by Izrael kiedykolwiek był tak podzielony, jak teraz, i zamiast pracować nad rozwiązaniami, obie strony grają w gry polityczne – i nie cofają się przed porównywaniem swoich przeciwników politycznych do nazistów. Lewicowe media niemal cieszą się, że znienawidzeni „osadnicy” w końcu „udowodnili”, jacy są okropni, a teraz ci, którzy ich nienawidzili przez cały czas, czują, że w końcu mogą porównać ich i ich sojuszników w rządzie do nazistów.
Poparcie posła Knesetu, Zviki Fogela, dla uczestników zamieszek zasługuje na najgłębszą pogardę. Ale użycie tego przez Jaira Lapida jako broni przeciwko całemu rządowi nie jest dużo lepsze. (A kiedy Netanjahu przewodził opozycji, był tak samo zły i dzielący jak Lapid jest teraz).
Wiele sprzeciwu wobec proponowanych reform sądownictwa wynika ze szczerej troski, czy to rzeczywistej, czy błędnej. W relacjach i reakcjach na propozycje było znacznie więcej żaru niż światła. Wiele z tego to ten sam polityczny oportunizm, a przesadna retoryka sprawia, że brzmi to tak, jakby reformy, co do których większość rozsądnych ludzi zgadza się, że muszą w tej czy innej formie nastąpić, są ostatecznym złem. I znowu wina leży po obu stronach – Netanjahu powinien był zrobić znacznie więcej, aby te reformy były ponadpartyjne, a nie demonizowały drugiej strony.
Polityczni oportuniści, podobnie jak wrogowie Izraela, nie chcą rozwiązań. Chcą wygrać za wszelką cenę, a nawet bardziej - chcą widzieć, jak druga strona przegrywa. Ta cena jest rzeczywiście bardzo wysoka – do tego stopnia, że próbuje się skłonić Żydów w diasporze do publicznego przeciwstawienia się Izraelowi. Jest to mentalność o sumie zerowej, którą obie strony politycznego spektrum chętnie pożyczają od wrogów Izraela.
Ludzie podsycający nienawiść dla własnych egoistycznych celów nie są lepsi od J-Street czy Jewish Voice for Peace.
Ta fragmentacja, która rozpoczęła się w Izraelu, jest teraz normalizowana w całym świecie żydowskim. Niereligijne organizacje żydowskie głównego nurtu rutynowo publicznie krytykują Izrael. Ci nieodpowiedzialni żydowscy terroryści z Huwara do pewnego stopnia dzielą nawet religijną społeczność żydowską, chociaż zdecydowana większość organizacji ortodoksyjnych potępiła przemoc.
Te podziały są największym zagrożeniem dla przyszłości Izraela – większym niż Iran, większym niż terror palestyński, większym niż perspektywa Stanów Zjednoczonych, które mogłyby obrócić się przeciwko niemu, jak chciałoby tak wielu antysemitów. A jeśli cokolwiek może zwrócić USA przeciwko Izraelowi, to są to działania typu Huwara. Antysemityzm rozprzestrzenia się poprzez apelowanie do podświadomej bigoterii, a scena orgii zniszczenia dokonywanego przez religijnych Żydów ma ogromny wpływ psychologiczny. Szkody wyrządzone przez tych Żydów są nieobliczalne.
