Prawda

Piątek, 26 kwietnia 2024 - 00:42

« Poprzedni Następny »

A Sharp Bend in History

Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

A Sharp Bend in History


Andrzej Koraszewski 2020-09-24


The word “breakthrough” may be irritating, who knows what will appear after this breakthrough? A bend is a better description, we can see that the direction changes but we have no idea what is hidden around the bend. A peace agreement signed between Israel and two Arab countries is already astonishing. An announcement of similar agreements with several other Arab countries is for now just an announcement. The Arab League ignoring the Palestinian Authority’s appeal was like the explosion of a huge bomb. Instead of a decisive NO to normalization, Arab states said NO to the axis (of Resistance). Representatives of the Palestine Liberation Organization, Hamas, and Palestinian Islamic Jihad hastily met in Beirut to talk about mutual friendship and cooperation and to bow to their last resort of hope, i.e. Iran.

After over a hundred years of Arab war with the very idea of a Jewish state, the rulers of several Arab states are entertaining a change of the paradigm. True, at the very beginning there was a similar moment when Emir Faisal, with the encouragement and mediation of Lawrence of Arabia, met with Weizman and not only agreed (in writing) to the creation of a Jewish state in Palestine, but expressed his hope that it would be beneficial for Arabs. For a short time Emir Faisal was the ruler of Syria and later of Iraq, but his influence on the course of history in Palestine turned out to be close to zero. Other forces decided on a categorical rejection of the idea of a Jewish state in the midst of Arab and Muslim elements. The idea of Jewish independence was just as offensive to the Muslim religion as it was to the Christian one. It would appear that today it’s even more offensive than it was a hundred years ago, because to the contempt and cruelties with which believers from both these religions treated Jews through history, the massacres and genocide of the 20th century were added. A resistance axis against the existence of a Jewish state united the Vatican with the Muslim world and the British with the Arab despots. Nothing unites better than animosity against victims who in spite of all your efforts are still alive.


Just a few months ago it would appear that nothing could change the determination of the Arab world to seek to annihilate the Jewish state. But behind-the-scenes actions revealed a hidden trend. Previously unknown forces are ready to acknowledge that peace is more beneficial than never-ending war. A ceremony of signing a peace agreement has hallmarks of a spectacle of which further acts are almost always more dramatic. It seems that a more interesting fact is that now in Arab societies positive reactions appears to prevail over the negative ones. You get a strange feeling that people were just waiting for a signal that they are allowed to change an obligatory declaration of hostility into a declaration of friendship (possibly tied to overblown hope). In Europe the agreements were met as in Ankara, Tehran and Ramallah, but in greater silence, without open expressions of anger. Certainly, the EU’s spokesman for external affairs, Peter Stano, declared firmly that opening embassies in Jerusalem may have serious consequences for countries which are seeking membership in the European Union. The point is that the Americans are poking their noses into somebody else’s business and have not only managed to arrange the rapprochement between Serbia and Kosovo, but even worse, have encouraged at the same time (Muslim) Kosovo to establish ties with Israel, and Serbia to strengthen these ties. So, while he couldn’t forbid Arab countries to do such things, he could at least threaten the European ones.    


What is this change of paradigm in relations between Arabs and Israel? The key here is this disgusting word “normalization”, or recognition that Jews have a right to live in the Middle East, that they are a part of it. It also means rejecting the famous “NO to normalization”, i.e. ending the treatment of Israelis as colonizers, ending the acceptance of murdering Jews while claiming that it is all part of the peace process. The new paradigm is a recognition of normalization in spite of protests on the part of terrorists. Strange approach but who knows, maybe there is a seed of reason somewhere there.           


Did the Western world have honest intentions when one hundred years ago it declared its readiness to support Jewish aspirations to build an independent state?  If so, this unexpected generosity didn’t last long. The mission to facilitate building a Jewish National Home was given to the British, but their enthusiasm for this mandate ended almost as soon as they had received it. It’s interesting today to read a letter by Arthur Koestler written in August 1947 (recalled in “New Statsman”, 2007) to a father of a British soldier deployed to Palestine. Koestler writes that he understands that for the parents of soldiers in Palestine every day is full of anxiety for the lives of their sons, that they could be killed by Jewish terrorists. The author understands their fears.

I am not speaking lightly of terror; during several years I have lived in the same anxiety, for persons near to me, which you feel for your son. The persons were my mother and her family; the danger which threatened them, as Jews in German-controlled territory, was death by poison gas or quicklime. My mother was the only one who escaped. Her sister, her sister’s daughter and two grandchildren were gassed. My mother’s brother managed to commit suicide. Every single Jewish terrorist in Palestine has a similar story. This is the first fact you have to let sink in; without this background you will understand nothing.

Today the situation is different. The majority of the Jewish population in Israel consists of refugees from Arab and Islamic countries and their descendants. There were more Jewish refugees than the Arab inhabitants of Palestine who escaped from the war theatre. But Koestler writes about Palestine in 1947 and earlier. He continues his letter to a father of a British soldier deployed in Palestine:

“But,” you will object, “after all we did let the Jews come to Palestine in spite of Arab opposition didn’t we? We could just as well have locked them out, and saved ourselves all this trouble…” You are again misinformed. Palestine never was a Colony or Protectorate of yours: your job and raison d’être in that country was to administer a Mandate on behalf of the League of Nations and that Mandate put you under the obligation “to facilitate Jewish immigration,” to help the “close settlement by Jews of the land” and finally the establishment of the “National Home.” The deal, concluded in 1917 and known as the Balfour Declaration, had been ratified by fifty-two nations and had become the legal basis, and the only basis, of your presence in Palestine.

The British are Europeans, and they have a very long and deep-rooted Christian contempt for Jews. The decision to accept the idea of a Jewish state in Palestine was taken during World War I, solely because of their search for additional support during hostilities in the Middle East. For many British politicians it was a wrong, even repugnant, decision from the point of view of their faith and deep-rooted racist prejudices. Koestler continues:

The third part of the story starts in 1939, with the White Paper which Mr. Morrison, in the name of the Labour Party, called “a cynical breach of faith, a breach of British honour,” and Mr. Churchill “a base betrayal, the filing of a petition in moral bankruptcy.” You have probably heard about this famous document which, leaving details aside, amounted to the barring of Palestine to the Jews (after a last batch of 75,000) for ever, and led to the prohibition of the buying and cultivating of land by Jews in 95 per cent of the country’s total area (Land Transfer Act of February 1940). Thus at the very moment when the extermination of the European Jews began, the doors of Palestine were slammed in their faces; while those already inside Palestine were condemned to live in one more cramped, Oriental ghetto. This policy was not only inhuman, it was apparently also illegal in the terms of International Law, and this point is essential for the understanding of all further developments in Palestine. For legally, as already mentioned, Britain’s presence in Palestine was based on the Mandate. The League’s Permanent Mandate Commission met on June 16th, 1939, and found unanimously that the new policy contradicted the terms of the British trusteeship. Now according to Article 27 of the Mandate “the consent for the Council of the League of Nations is required for any modification of the terms of this mandate.” The Council of the League was to meet in September, 1939, but meanwhile the war broke out and it never met.

Well, the infamous White Paper legalized a decades-long practice of restricting immigration of Jews and to turn a blind eye to the massive immigration of Arabs, as economic revival of Palestine, thanks to the Jews, became a magnet for thousands of Arabs from neighbouring countries. Now, however, to some extent in connection with the Nazi policy of exterminating Jews in Europe, the British decided to be more resolute. Koestler writes:

In March and April, 1939, three refugee ships – S.S. Assandu, Astir and Assimi, packed with Jews who had escaped, mainly from Germany, reached Palestine, and were refused permission to land. In the House of Commons Mr. Noel-Baker asked the then Colonial Secretary, Mr. Malcolm MacDonald, what would happen to these people. Mr. MacDonald said that they had been sent back from where they came. Mr. Noel-Baker: “Does that mean to concentration camps?” Mr. MacDonald: “The responsibility rests on those responsible for organising illegal immigration.” (Debate in the House of Commons, April 26th-27th, 1939.)

Do you recognise the tune? It is unchanged to this day. The responsibility rests with the “racketeers” who tried to save these condemned people, not with those who sent them back to their death. There was also much talk in 1937 about the insanitary conditions on these hell-ships. The gas chambers, the quicklime – and the dry rot of the D.P. camps to-day, were and are doubtless sanitary.;

But this was just a harbinger of British decisiveness:

More examples? On November 24th, 1940, the passengers of the steamer Patria, who had been refused admission to Palestine, blew their ship up in Haifa harbour. Over two hundred people were blown to bits or drowned a hundred yards from the promised shore. They were not even to have been deported back to Europe, which, owing to the war, was impossible; only to a tropical island in the Indian Ocean. But these people had become allergic to barbed wire. When a person reaches that state, like the survivors in the D.P. camps to-day, he is past listening to the reasonable voice which tells him that he should never have escaped, or saved his wife and children, without a permit in triplicate to do so.

One last example. The year is 1942; the crematoria in Europe had started to work, when another hell-ship, the 180-ton cattle-boat Struma, hailing from Constanza, floundered into the harbour of Istanbul. There were 769 escapees on board, several of whom had lost their reason. The Turks were prepared to let them land in transit, on condition that the British would permit their entry into Palestine. This the Palestine Government, after consultation with London, refused; so the Turks sent the boat back to Rumania. The rest of the story you can guess: the ship blew up within a few miles of the Turkish coast; one man survived; all other passengers, including 250 women and 70 children were drowned.

The Black Sea was the Jews’ main life-line of escape from the European crematorium. The Struma cut that life-line. Those who, against law and morality, refused to grant its passengers entry into Palestine, did not want them to be drowned. They were presumably even sorry and surprised. All they wanted was that they should be sent back to their “port of embarkation,” where they could wash their hands of them, and thus discourage others from trying to save their skins. In the parliamentary debate of April, 1939, from which I have quoted, the Colonial Secretary had said that the Government had the fullest sympathy with Jewish refugees, but if they allowed one shipload, more would follow. This has been the guiding principle of British policy in Palestine from 1939 to this day. It was a policy of deliberately obstructing by active and passive measures, by force and by diplomatic pressure, the escape of Jews from extermination by a mass exodus into Palestine

Some Brits called the White Paper of 1939 the Palestine Munich.Voices of condemnation came mainly from the Left, so after the Labour victory of 1945 there were expectations that the last relic of Chamberlain’s policy would be wiped out. No party was so deeply committed to supporting Jewish immigration into Palestine than the Labour Party, writes Koestler in August 1947. He quotes words by Nobel Prize Laureate, Philip Noel-Baker, who said that the adoption of the White Paper would mean telling  “those kindly British soldiers to shoot them [Jewish refugees] down.” Hopes connected with the victory of the Labour Party turned out to be in vain. According to Koestler, “It is the story of yet another broken pledge; of the triumph of a Foreign Office clique and Ernest Bevin’s pigheadedness over Labour’s honour.” In the last part of his letter that he writes to a father of a British soldier in Palestine:

…if public opinion still has a say in your country, now is the time to stop disaster. For the Jews of Palestine fight for one thing only, for the oldest slogan in their history: Let My People Go. There were six million of them in Europe; only one of ten is left. Your countrymen are very fond of the word decency; if you have any left, let them go.

[…]Palestine is a test for your integrity; and in more than one sense your fate is linked with hers.

The time of the British exit from Palestine was approaching. The British government hastily trained and armed the Arab Legion and left practically all the arms of its military in Palestine to them. What’s more, it provided the Arab Legion with the British officer corps. The goal of this Legion (as of other Arab armies) was to finish the handiwork of the Nazis in Europe. The British  knew this perfectly well. 


Less than a year after the publication of this letter, five Arab armies invaded the one-day-old Israel. The Arab Legion was a Jordanian army and was commanded by a British officer. Armies of Egypt and Syria got a vast number of the arms in Western arsenals after the war ended, and they were trained by SS officers who found in these countries a friendly haven. Hit squads of Palestinian Arabs were commanded by a former collaborator with Hitler, Muhammad Amin al-Huseini. This Muslim cleric, responsible for many war crimes, was in the hands of the French, who refused to extradite him to Great Britain and quietly facilitated his “escape” from prison to Egypt. The final annihilation of the Jewish nation seemed inevitable. In London it didn’t cause anybody’s surprise nor any special dread.


In spite of all expectations, the Arab armies lost the war to poorly armed and trained groups of survivors from the Nazi extermination of Jews. 700,000 Palestinian Arabs found themselves outside Israel’s borders.


Twice again, combined Arab armies tried to finish Hitler’s handiwork, and their failure led the Arab world to change strategy to a constant battle in which Palestinians played the key role. For those who conducted the holy war with Jews the word “normalization” was for decades anathema.


Europe and America were not only looking indulgently on the Arab holy war. They financed terror organizations and condemned Israel for the crime of defending the lives of her inhabitants. Europeans today are eager to call Israelis “new Nazis”. Curiously, as polls show, the greatest number of people prepared to call Israelis new Nazis are in German society, followed by Spaniards and Poles. Pope Francis calls Mahmoud Abbas “The Angel of Peace” and eagerly hugs those Muslims who are the greatest enemies of normalization. Decades of the “peace process” were supposed to induce Israel to give up the defense of her borders.  The changing of the paradigm means acknowledgement that Jews are not only an ancient and legitimate part of the Middle East but also are good neighbors, and friendship and cooperation with them can make a huge difference.                          


I don’t know who really came up with the name “Abraham Accords”. The Pope is as silent as the grave, but he is not alone in his silence, he is silent together with a huge choir of the deeply offended. I’m seeing the name “Abraham Accords” in the Arab press where the change of paradigm is welcomed with relief and the word “normalization” is no longer taboo. The Abraham Accords give rise to hope, and who knows what will come in its wake. Maybe it will be a real peace if only the silent choir of opponents is not successful in erecting a dam to it. It will be interesting to see what is lurking beyond this bend in history.    

15 September 2020

Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj










Starania

Ja: Masz smutne oczy.
Hili: Staram się.

Więcej

Skamieniałe zachowanie:
termity w bursztynie
Jerry A. Coyne


Oto rzadki przykład skamieniałości zachowań zwierząt. W tym przypadku chodzi o termity, których współcześni przedstawiciele jako pary angażują się w zachowania zwane „bieganiem w tandemie”. Dzieje się tak po tym, jak odlatuje grupa rozmnażających się termitów, które opuściły swoje gniazdo narodzenia. Zachowanie to z pewnością ewoluowało jako sposób na rozpoczynanie nowych kolonii. W przeciwieństwie do innych owadów społecznych, takich jak pszczoły, w kolonii termitów jest wiele zdolnych do rozmnażania się samców i samic, które mają skrzydła, oczy i zdolność do kojarzenia się i zakładania nowych kolonii (innym robotnikom brakuje skrzydeł i oczu). W czasie godów rój reprodukcyjnych osobników odlatuje losowo, a następnie ląduje na ziemi lub, w tym przypadku, na pniu drzewa.

Więcej

Jak głęboka jest nienawiść
muzułmanów do niewiernych?
Andrzej Koraszewski

Ten słodki obrazek pokutuje w sieci od lat. Nie przybliża pokoju. Ignorancja i naiwność nie pierwszy raz sprzyjają barbarzyństwu.     

Bestialska napaść wyzwoliła wycie żądnej krwi tłuszczy za oceanem i w Europie, podniecając również Teheran, Ankarę, Moskwę i Pekin. Ideologie są różne, ale chwilowo cel jest wspólny – Śmierć Ameryce, ale najpierw śmierć Izraelowi. Odwieczny fanatyzm religijny znakomicie służy do rozbudzenia gniewu na wspólnego wroga. O ile napad zbirów Hamasu i towarzyszących im cywilów na izraelskie miejscowości w pobliżu granicy z Gazą przyniósł mieszkańcom Gazy katastrofę, czyli klęskę militarną i humanitarną, to zdaniem przywódców Hamasu, ich sponsorów i ich sojuszników, 7 października przyniósł historyczne zwycięstwo na skalę światową, a im więcej palestyńskich ofiar (faktycznych lub zmyślonych), tym większy sukces islamu w sojuszu z globalną lewicą w ich wojnie z demokracjami.

Na łamach gazety „The Wall Street Journal” Steven Stalinsky analizuje islamskie reakcje na masowe propalestyńskie protesty w amerykańskich miastach, a w szczególności na amerykańskich uniwersytetach. Autor cytuje wypowiedzi przywódców organizacji terrorystycznych zachwyconych wizją podpalenia świata.

Więcej
Blue line

Zobaczcie bojkot
XXI wieku 
Phyllis Chesler


Książka w łańcuchach. Zdjęcie: Square Frog/Pixabay.

Dwunastego kwietnia „Ha'aretz” opublikował długi i ważny artykuł, w którym opisano „bezprecedensowy światowy bojkot izraelskich naukowców”. Ich raport opiera się na ankiecie przeprowadzonej w styczniu przez Izraelską Akademię Młodych, w której jedna trzecia z 1000 ankietowanych starszych wykładowców zgłosiła „znaczny spadek ich więzi z naukowcami za granicą”.

Więcej

Jak „przebudzona lewica”
stała się miłośniczką Iranu 
Brendan O’Neill


Zatrzymać ludobójstwo, sympatycy Hamasu protestują w Helsinkach, 21 października 2023r. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)   

Jak szybko lobby „Zawieszenie broni teraz!” zamieniło się w pieniących się podżegaczy wojennych. Gdy tylko Iran rozpoczął swoje zbrodnicze bombardowanie Izraela, ci fałszywi zwolennicy pokoju podskakiwali z radości. To „prawdziwa solidarność” – stwierdziła jedna z grup protestacyjnych w odpowiedzi na grad rakiet Iranu na państwo żydowskie. 

Więcej
Blue line

Chrześcijanie wolą żyć
w Izraelu
Bassam Tawil

<span>Odkąd Autonomia Palestyńska (AP) przejęła kontrolę nad Betlejem w 1995 r., udział chrześcijan w populacji spadł z 65% do zaledwie 12% obecnie. W przeciwieństwie do tego w ostatnich latach populacja chrześcijan w Izraelu rośnie. „Większość z nas, 180 tys. chrześcijańskich Izraelczyków, woli żyć swobodnie pod rządami Izraela, niż pod reżimem Autonomii Palestyńskiej kontrolującym Betlejem. Izrael daje nam wolność, podczas gdy życie pod rządami Arabów było ludobójcze dla chrześcijan na całym Bliskim Wschodzie” – mówi Szadi Challoul, chrześcijanin Maronita, który określa siebie jako „patriotycznego Izraelczyka”. Na zdjęciu: Bazylika Narodzenia Pańskiego w Betlejem z Abbasem w roli statysty. (Źródło obrazu: Britannica)</span>

Tego samego dnia, w którym prezenter amerykańskiej telewizji Tucker Carlson przeprowadził wywiad z pastorem z Betlejem, który fałszywie oskarżył Izrael o znęcanie się nad chrześcijanami, Izraelski Uniwersytet w Hajfie poinformował o mianowaniu profesor Mony Maron na stanowisko rektora. Maronicka chrześcijanka z wioski Isfija niedaleko Hajfy, Maron jest pionierką w zakresie integracji i awansu kobiet w nauce, szczególnie w społeczności arabskiej. Była pierwszą Arabką ze swojej wioski, która uzyskała stopień doktora i pierwszym arabskim profesorem neuronauki w Izraelu.

Więcej

Protesty propalestyńskie
w Ameryce
Jerry A. Coyne

Studenckie rozruchy na Columbia University, 21 kwietnia 2024r. (Zrzut z ekrtanu wideo)

Rozprzestrzeniły się w ciągu ostatnich dwóch tygodni propalestyńskie protesty po całej Ameryce, zwłaszcza na kampusach uniwersyteckich, takich jak Yale i Columbia, ale także w wielu miastach, gdzie protestujący blokują mosty i ulice. Te protesty stały się intensywniejsze i bardziej nienawistne. Nieuniknione hasła stały się mroczniejsze, przekształcając się z nienawiści do Izraela w nienawiść do Żydów. W niektórych miejscach (patrz poniżej) wybuchła także przemoc wobec Żydów. Nastroje wśród protestujących zmieniają się z obrony narodu palestyńskiego na aprobatę Hamasu i Iranu oraz przemocy i terroryzmu.

Więcej

Gdy­by nie Ży­dzi
nie byłoby problemu
Henryk Grynberg


„Moż­na śmia­ło po­wie­dzieć, że gdy­by nie Ży­dzi, nie by­ło­by pro­ble­mu pa­le­styń­skie­go. Pia­chy i ka­mie­nie zo­sta­ły­by roz­szar­pa­ne przez Egipt, Sy­rię oraz Irak i nikt by się tym nie przej­mo­wał.

Więcej

Islam jako potęga
kolonialna
Daled Amos

Żydowscy uchodźcy z krajów arabskich w obozie przejściowym w Izraelu w kwietniu 1950r. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Palestyńska wojna propagandowa i oskarżenia, które fabrykują przeciwko Izraelowi, służą nie tylko zrekompensowaniu ich niższości militarnej, ale także pomagają im w fabrykowaniu ich twierdzeń o rdzennych związkach z tą ziemią.

 

Fakt, że ktoś będzie próbował zredukować powrót Żydów (z chrześcijańskiego i muzułmańskiego świata) na swoją ziemię do jakiegoś rodzaju europejskiej inwazji, pokazuje tylko, jak skuteczna była ta część palestyńskiej wojny propagandowej.

Więcej

Geneza i paradoksy
teizmu (IV)
Lucjan Ferus


Wygląda bowiem na to, iż Bóg teizmu jest osobą,.. a jednocześnie wypełnia sobą całe swoje dzieło (czyli Wszechświat). Jest On jeden, jedyny, ale w trzech osobach nie tożsamych ze sobą („Ojciec nie jest Synem. Syn nie jest Duchem Św., a ten nie jest Ojcem", z dogmatu o Trójcy Św.). Jest On wszechmogący, ale wszelkie Jego działania opisane w Starym Testamencie wcale na to nie wskazują. Jest On wszechwiedzący, czyli wie nieskończenie wcześniej o wszystkim, cokolwiek ma się wydarzyć w Jego dziele,.. 

Więcej

Historie zakładników
i narracje terrorystów
Liat Collins

KROPLE DESZCZU spadają na plakat przedstawiający zakładniczkę Liri Albag podczas wiecu na początku tego roku w Jehud, niedaleko Tel Awiwu.(zdjęcie: Jonathan Shaul/Flash90)

Nie ma granic zła. Jakby megaokrucieństwo popełnione przez Hamas i Palestyński Islamski Dżihad (PIJ) podczas inwazji na Izrael 7 października nie wystarczyło, trwa wojna psychologiczna – faktycznie, bardzo brudna wojna.


Ból rodzin ponad 130 zakładników nadal przetrzymywanych przez terrorystów w Gazie jest bezkresny. Wiadomo, że niektórzy zakładnicy nie żyją, a ich ciała służą jako karta przetargowa. Los pozostałych – około 90 – jest nieznany i niewyobrażalny. Nazwanie tego piekłem zakładników i ich rodzin w żaden sposób nie oddaje okrucieństwa Hamasu.

I to jest zamierzone. Od tej straszliwej soboty, kiedy dobrze uzbrojeni najeźdźcy terroryści szaleli w południowych społecznościach, mordując ponad 1200 osób, gwałcąc, kalecząc, ścinając głowy i paląc, Hamas wykorzystał obawy Izraela o los zakładników jako kartę w grze – publikując filmy wideo uprowadzonych, aby zwiększyć koszmar i przerażenie. 

Więcej
Blue line

Czemu Warszawa mówi,
że „Tel Awiw powiedział”?
Andrzej Koraszewski

Kiedy skandujecie „Śmierć Ameryce” to nie jest tylko hasło, to nasza polityka – mówi Chamenei. (Żródło: zrzut z ekranu wideo)

Warszawa może nie wiedzieć, Warszawa nie wszystko wie i nie ze wszystkiego zdaje sobie sprawę. Nikt nie zdaje sobie sprawy ze wszystkiego, więc nie ma powodu, żeby robić z Warszawy idiotkę, chociaż sprawa jest intrygująca, bo w tym przypadku to z pewnością nie jest żaden antysemityzm. Tak się utarło i trudno się odzwyczaić. Niby wie Warszawa, że stolicą Izraela jest Jerozolima, ale jakby się z tym nie zgadzała, coś tej Warszawie przeszkadza. Pytałem nawet Warszawę, co właściwie jej przeszkadza w tym, że stolicą Izraela jest Jerozolima, ale nie bardzo umiała odpowiedzieć. Nie chciałem być złośliwy i nie pytałem już nawet, dlaczego nigdy nie ma pretensji do Włochów za to, że ukrzyżowali naszego Pana Jezusa Chrystusa. A przecież te dwie sprawy są mocno ze sobą związane.

Więcej

Co robić by chronić
prawa człowieka?
G. Steinberg i I. Reuveni

&Oacute;wczesny Sekretarz Generalny ONZ Kofi Annan z Przewodniczącym Organizacji Wyzwolenia Palestyny Jasserem Arafatem na konferencji przeciw rasizmowi w Durbanie w 2001 roku. (Źródło zdjęcia: Biuro Prasowe ONZ via „Jerusalem Post”)

Kilka tygodni temu pielęgniarki ze Szpitala Dziecięcego Royal Manchester, noszące propalestyńskie naklejki, zostały oskarżone o wyproszenie z łóżka dziewięcioletniego żydowskiego chłopca, którego łatwo było rozpoznać po jego tradycyjnym stroju. Podobno przez czas transfuzji musiał siedzieć na podłodze sali szpitalnej.


Incydent ten, obecnie badany przez szpital, to tylko jeden przykład z wielu czynów dehumanizujących wymierzonych w Żydów od czasu ataków, które 7 października doprowadziły Izrael do wojny z Hamasem. 

Więcej
Blue line

„Science”: rozszerzyć DEI
w STEMM
Jerry A. Coyne

(Żródło zdjęcia: Wikipedia)

Trwa walka pomiędzy prawdą (lub umiejętnościami) a sprawiedliwością społeczną, której przykładem jest słynny wykład Johna Haidta w Duke na temat dwóch typów podejść do edukacji. Tym razem jest to nowy artykuł w piśmie „Science”, w którym nalega się na rozszerzenie inicjatyw DEI [Diversity, Equity, Inclusion czyli Różnorodność, Równość, Włączenie. MK] w dziedzinach STEMM (nauka, technologia, inżynieria, matematyka i medycyna).

Więcej

Niebezpieczny pęd by
uratować Hamas
Allan M. Dershowitz

<span> Odejście administracji Bidena od pełnego wsparcia dla Izraela będzie kosztować więcej ofiar śmiertelnych wśród Palestyńczyków i Izraelczyków. Zachęci Hamas do dalszej walki i ciągłego odrzucania propozycji powrotu zakładników w zamian za humanitarne zawieszenie broni. Najnowsze dane pokazują, że to nie Izrael powoduje głód w Gazie, ale Hamas: „Hamas, który gromadzi żywność i okrada Gazańczyków, jest główną przyczyną cierpień Gazańczyków”. Na zdjęciu: mieszkaniec Gazy sprzedający na rynku leki z pomocy humanitarnej. (Zdjęcie: Twit</span>ter https://twitter.com/imshin/)

Odejście administracji Bidena od pełnego wsparcia dla Izraela będzie kosztować więcej ofiar śmiertelnych wśród Palestyńczyków i Izraelczyków. Zachęci Hamas do dalszej walki i ciągłego odrzucania propozycji powrotu zakładników w zamian za humanitarne zawieszenie broni. Przekona Hamas, że może wygrać wojnę, osłabić Izrael i stworzyć dystans między USA a Izraelem.

Gdyby administracja Bidena utrzymała silne poparcie dla zniszczenia Hamasu, jakie okazała bezpośrednio po 7 października, walki mogłyby już zakończyć się i wszyscy zakładnicy zostaliby zwróceni. Ale za każdym razem,  administracja Bidena osłabia swoje poparcie dla Izraela i wzmacnia to determinację Hamasu.

Więcej

Hamas niszczy Gazę,
ale głosi „zwycięstwo”
Bassam Tawil

<span>Nie jest zaskoczeniem, że Hamas, wyraźnie podbudowany faktem, że Stany Zjednoczone są po jego stronie, zwiększył żądania. Teraz mówi, że chce jeszcze większych ustępstw ze strony Izraela. Gdzie jest jakakolwiek presja USA na Hamas, Iran czy Katar? Na zdjęciu: przywódca Hamasu w Gazie Jahja Sinwar (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo)</span>

Według doniesień wspierana przez Iran palestyńska grupa terrorystyczna Hamas przygotowuje się do zorganizowania wieców „zwycięstwa”, jeśli i kiedy tylko zakończy się wojna w Strefie Gazy. Jednak wielu Arabów wyśmiewa oczekiwane uroczystości Hamasu i oskarża tę grupę terrorystyczną i jej patronów w Teheranie o zniszczenie Strefy Gazy. „Przyjaciel z miasta Rafah powiedział mi, że widział duże znaki i banery drukowane/przygotowywane przez Hamas w celu zorganizowania „wieców zwycięstwa”. 

Więcej

Palestyńczycy  nie są
małymi dziećmi
Einat Wilf 

Przedstawiciel Hamasu, Osama Hamdan, konferencja prasowa w Bejrucie, 4 kwietnia 2024r. (Zrzut z ekranu wideo Al Dżaziry)


"Palestyńczycy są dorośli". Ze wszystkich pomysłów, które przez lata omawiałam, w książkach, esejach, rozmowach i na spotkaniach, odkryłam, że ta jedna idea reprezentuje mentalną barierę, którą niewielu jest w stanie przekroczyć. Lewicowi czy prawicowi, amerykańscy, europejscy, izraelscy rozmówcy myślą podobnie – w jakiś sposób idea, że Palestyńczycy są dorośli, że mogą mówić za siebie, że wiedzą, o co walczą, że mają jasno wyartykułowane cele, do których dążą z wytrwałością, wydaje się być o krok za daleko.

Więcej

Ruchy masowe i tęsknota
do nienawiści
Andrzej Koraszewski

Wydawnictwo: Fundacja Lethe/Animi2, 2020r.

Rob Henderson jest doktorem psychologii. To, co go różni od innych psychologów, to życiorys. Syn koreańskiej prostytutki i narkomanki, pierwsze lata życia w przyczepie campingowej, potem domy rodzinne,  potem bezdomność, kradzieże, alkohol i narkotyki. Wreszcie wojsko i studia. Jego niedawno wydana autobiografia jest bestsellerem, ultrapostępowcy patrzą na niego podejrzliwie. Prawdę mówiąc, on na nich też. Henderson ukuł pojęcie luxury belief (luksusowy światopogląd lub luksusowe wierzenia). Żyjący w luksie chcą urządzać świat innym w oparciu o swoje wizje. Ten luksusowy światopogląd doprowadził już do  tego, że większość amerykańskich dzieci w rodzinach ubogich wychowuje się w rozbitych rodzinach bez ojca, że masowa oświata nie dostarcza wykształcenia, demokracja przestała być respektowana, powraca anarchia i przemoc. 

Więcej

Antonio Guterres i kochający
terror arcykapłan
Z materiałów MEMRI

Al-Tajjeb wita Guterresa (Zdjęcie: Facebook.com/OfficialAzharEg, 24 marca 2024)

Podczas podróży po Bliskim Wschodzie z okazji Ramadanu Sekretarz Generalny ONZ, Antonio Guterres, 24 marca 2024 r. spotkał się w Kairze z Szejkiem Al-Azhar, Ahmadem Al-Tajjebem, najwyższym autorytetem religijnym w świecie sunnickim. Po tym spotkaniu Guterres pochwalił Al-Tajjeba, mówiąc, że „jego nieustanne zaangażowanie na rzecz wspierania pokoju i solidarności musi być przykładem dla wszystkich”. Zrobił to mimo bezwarunkowego wsparcia wyrażonego przez Al-Tajjeba i kierowaną przez niego instytucję dla organizacji terrorystycznej Hamas.

W niniejszym raporcie dokonano przeglądu niedawnego spotkania Sekretarza Generalnego ONZ Guterresa z Szejkiem Al-Azhar  Al-Tajjebem oraz stanowisk wyrażonych przez tego ostatniego oraz przez instytucję, którą kieruje, na cześć Hamasu i przeciwko Izraelowi od 7 października.

Więcej

Ile jest wart
martwy Żyd?
Gadi Taub

Zdjęcia ofiar z miejsca festiwalu Nova w Re’im. (Źródło zdjęcia:: YONATAN SINDEL/FLASH90 via Jerusalem Post)

Lital Szemesz, prezenterka wiadomości telewizyjnych izraelskiego Channel 14, zna terror niemal z pierwszej ręki. W sierpniu ubiegłego roku jej życie nagle się zmieniło. „Byłam w domu, kiedy w grupach WhatsApp przedstawicieli mediów zaczęły krążyć wiadomości o dwóch ofiarach morderstwa” – wspomina Szemesz w swojej nowej książce (po hebrajsku). „Szokujące jest to, że sami Palestyńczycy na miejscu zrobili zdjęcia dowodów osobistych ofiar, a zdjęcia te również zostały szeroko rozpowszechnione. I tak oto na sofie w moim salonie nagle zobaczyłam ukochane twarze mojego wujka Silasa i jego syna Aviada. Do warsztatu, w którym naprawiali samochód, przybył terrorysta i zastrzelił ich z bliskiej odległości”. Następnego dnia – kontynuuje Szemesz – inny terrorysta zamordował jej nauczycielkę z przedszkola.

Więcej

Prawdziwy obraz wojny
na Bliskim Wschodzie
Matti Friedman

Irański „parlament” Majlis raduje się w niedzielę 14 kwietnia 2024r. z powodu ataku na Izrael. (Źródło zdjęcia: zrzut z ekranu wideo.)

JEROZOLIMA – Po nocy pełnej napięcia i huku nad głowami w Jerozolimie (w tym czasu spędzonego z rodziną w schronie, gdy syrena przeciwlotnicza wyła na ulicy, a Żelazna Kopuła pracowała nad głową) bezpośrednie konsekwencje bezprecedensowego irańskiego ataku na Izrael nie są jeszcze jasne. Ale jak błyskawica w ciemności, atak w końcu dał światu coś cennego: wgląd w prawdziwą wojnę na Bliskim Wschodzie.

Przez ostatnie sześć miesięcy, od czasu dokonanej przez Hamas masakry z 7 października, siły ideologiczne sprzymierzone przeciwko Izraelowi robiły wszystko, co w ich mocy, aby wyglądało to na wojnę, w której są dwie strony, a tymi stronami są izraelscy żołnierze i palestyńscy cywile. Ta kampania informacyjna jest tak samo ważna dla wrogów Izraela jak wojna fizyczna, ponieważ osłabia zachodnie poparcie, którego Izrael potrzebuje, aby wygrać i przetrwać.

Więcej
Blue line

Zniszczenie irańskiego konsulatu
było całkowicie uzasadnione
Con Coughlin

<span>Zamach bombowy na konsulat Iranu w Damaszku w Syrii nie był, jak twierdzą Irańczycy, zwykłym atakiem na niewinną misję dyplomatyczną. Był to starannie ukierunkowany atak na kwaterę główną ekspansywnej siatki terrorystycznej, którą Teheran utworzył na całym Bliskim Wschodzie. Na zdjęciu: teren ambasady Iranu w Damaszku, 1 kwietnia 2024 r. po nalocie, który zniszczył budynek konsulatu. (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo)</span>

Zamach bombowy na konsulat Iranu w Damaszku w Syrii nie był, jak twierdzą Irańczycy, zwykłym atakiem na niewinną misję dyplomatyczną.

Był to starannie ukierunkowany atak na kwaterę główną ekspansywnej siatki terrorystycznej, którą Teheran utworzył na całym Bliskim Wschodzie.

Prawdziwy cel budynku konsulatu Iranu, przylegającego do ambasady Iranu w Damaszku, został ujawniony, gdy sami Irańczycy przyznali, że w nalocie zginęło dwóch wysokich dowódców elitarnej Siły Kuds irańskiego Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC), co powszechnie przypisuje się izraelskiemu lotnictwu.

Więcej

Co znaczy „żelazne”
wsparcie USA dla Izraela”
Elder of Ziyon


Prezydent Biden uwielbia używać słowa „żelazne poparcie”, mówiąc o wsparciu USA dla bezpieczeństwa Izraela.

 

Użył tego określenia podczas kampanii w 2019r., mówiąc, że jego administracja „[utrzyma] nasze żelazne zobowiązania na rzecz bezpieczeństwa Izraela, niezależnie od tego, jak bardzo nie zgadza się z jego obecnym przywódcą”.

 

Powtórzył to ponownie w latach 2021, 2022, 2023, w zeszłym tygodniu i wczoraj.

Więcej

Irański atak
na Izrael
Andrzej Koraszewski

TEHRAN (Tasnim) – Dziesiątki rakiet balistycznych wystrzelonych przez Korpus Strażnikow Rewolucji Islamskiej uderzyło w cele na terenie okupowanej Palestyny – donosi Agencja Informacyjna Tasnim. W Izraelu nic o tym nie wiedzą. (Źródło zdjęcia: Tasnim News.)

Napięcie rosło od kilku dni. Zarówno izraelski, jak i amerykański wywiad wiedziały o przygotowaniach Iranu do ataku na Izrael. Wczoraj wieczorem z terenu Iranu wystrzelono serię dronów i rakiet, były pogłoski o wystrzeleniu rakiet supersonicznych, te jednak nie sprawdziły się. Dziś rano wiemy, że atak poszedł z Iranu, Iraku, Jemenu i Syrii. Niemal wszystkie drony i rakiety zostały zestrzelone przed dotarciem do izraelskiej przestrzeni powietrznej. W samym Izraelu w wyniku ataku poważnie ranna jest siedmioletnia beduińska dziewczynka.

Więcej

“GUARDIAN” podburza
antysemicką tłuszczę
Adam Levick

Kobieta przy trumnach Żydów zamordowanych w pogromie kieleckim w lipcu 1946 roku. Źródło zdjęcia: US Holocaust Memorial Museum.

Pierwsze znane oszczerstwo o rytuale krwi miało miejsce w 1144 r., kiedy w Norwich w Anglii znaleziono zamordowanego 12-letniego chłopca Williama. Chociaż nie było żadnych dowodów łączących Żydów z tym morderstwem, mnich Thomas z Monmouth odwiedził Norwich cztery lata później i oskarżył Żydów z miasta o torturowanie i zabicie chłopca. Wkrótce po całym kraju rozeszły się oskarżenia o mordy rytualne na dzieciach. Dodatkowe przypadki odnotowano w Anglii i całej Europie w XII i XIII wieku.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Palestyński plan „dwóch państw”:
oszukiwanie Zachodu
Richard Landes

Być może Izrael
jest bardziej etyczny?
Elder of Ziyon

Outsourcing: Zachód
nagradza zabijanie Żydów
Andrzej Koraszewski

Przeciwni Hamasowi
Gazańczycy
Sheri Oz

Dlaczego nauka powinna
być neutralna?
Jerry A. Coyne

Dlaczego tak wielu
wierzy w kłamstwa Hamasu?
Brendan O'Neill

„Rewitalizowana” Autonomia
Palestyńska 
Itamar Marcus

„Cywilizacja i islam
to dwie różne rzeczy”
Anjuli Pandavar

Atak IDF na szpital
Al Szifa 
Seth Frantzman

Nagroda dla fotografa -
terrorysty
Jonathan S. Tobin

Kogo i czego uczy
historia?
Andrzej Koraszewski

Wojna jakiej dotąd
nie było
Hillel Fuld

Geneza i paradoksy
teizmu (III)
Lucjan Ferus

Nowe prawo międzynarodowe
tylko dla Izraela
Elder of Ziyon

Czy Darwin znowu
się myli?
Jerry A.Coyne 

Blue line
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk