To islam, głupcze
Nie chodzi tu o Izrael, kolonializm, globalizm czy kapitalizm; chodzi o islam.

Kiedy muzułmański terrorysta zdetonował bombę w Manchesterze na koncercie pełnym dzieci i młodzieży, był szok i oburzenie. Dzieciom wyciągano gwoździe wbite w ich twarze.

„Ten atak wyróżnia się przerażającym, odrażającym tchórzostwem, celowo wymierzonym w niewinne, bezbronne dzieci i młodzież” – wściekła się wówczas premier Theresa May.

To było 6 lat temu. Równie dobrze mogła to być wieczność.

Nasze rządy, mędrcy telewizyjni i przywódcy opinii znajdują wymówki dla zabójców. Zamachowiec z Manchester Arena był wściekły z powodu wojny domowej w Syrii, więc zabił kilkoro brytyjskich dzieci. Organizacja Abu Sayyaf, „Nosiciele Miecza”, nieustannie atakuje szkoły chrześcijańskie na Filipinach, ponieważ nie pozwala się im na utworzenie własnego państwa. Dżihadyści, którzy mordowali dzieci w Biesłanie, byli wściekli z powodu Czeczenii, w Nairobi byli oburzeni z powodu Somalii, a w Luksorze z powodu zakazu działalności Bractwa Muzułmańskiego. W Izraelu Hamas mordował dzieci, ponieważ mur graniczny zamienia ich bazę terrorystyczną w „więzienie na świeżym powietrzu”, co utrudnia im zabijanie izraelskich dzieci.

Mówi się nam, żebyśmy nie doszukiwali się wzoru. To jest islamofobiczne. Zamiast tego musimy traktować każdy atak nie jako przejaw islamu, ale jako problem lokalny lub reakcję na ucisk. Kiedy muzułmanie zbiorowo zgwałcili i przepiłowali na pół hinduską nauczycielkę w Kaszmirze, chodziło o traktowanie muzułmanów przez Indie. A kiedy szaleli w teatrze Bataclan w Paryżu, zabijając wszystkich w zasięgu ich karabinów, protestowali przeciwko traktowaniu ISIS przez Francję. A kiedy gwałcą kobietę na koncercie w Izraelu przy ciałach jej zamordowanych przyjaciół, protestują w obronie Gazy.

Jednak w 1929 r. muzułmański tłum w żydowskim mieście Safed wtargnął do sierocińca i „rozbijał dzieciom głowy i odcinał im ręce”. Podczas masakry w Hebronie w tym samym roku brytyjski policjant opisał: „usłyszawszy krzyki w pokoju, wszedłem do czegoś w rodzaju tunelu i zobaczyłem Araba w trakcie odcinania mieczem głowy dziecka. Już go uderzył i miał wykonać kolejne cięcie, ale zobaczywszy mnie, próbował skierować uderzenie na mnie, ale chybił; był praktycznie przed lufą mojego karabinu. Strzeliłem mu nisko w krocze”.

Izrael jeszcze nawet nie powstał. Przeciwko czemu protestowali wówczas muzułmanie: przeciwko Żydom?

Czy podczas pierwszego oblężenia Wiednia w 1529 r., kiedy najeżdżająca horda muzułmańska zdecydowała, że muszą „dzieci wycinać z łon matek i wbijać na piki”, czy był to protest przeciwko kolonializmowi czy kapitalizmowi? Kiedy muzułmańska kronika przechwalała się, że podczas ludobójstwa na Sikhach w XVIII wieku „wrzaski gwałconych kobiet wziętych do niewoli, ogłuszały uszy ludzi”, czy była to odpowiedź na globalizm lub syjonizm? A może to był po prostu islam.

Wszystko, co zrobił Hamas podczas krwawych masakr w czasie Wielkiego Święta, było robione przez muzułmanów na przestrzeni dziejów i jest nadal praktykowane. Nie ma tu w ogóle nic nowego. Średniowieczne barbarzyństwo nigdy nie zniknęło, ponieważ islam podtrzymał te makabryczne praktyki. Trwa ramię w ramię ze współczesnym światem smartfonów, samochodów elektrycznych i sztucznej inteligencji, ponieważ jego najgorsze zbrodnie są przedmiotem prawa religijnego i wiary.

Jazydka uprowadzona przez Państwo Islamskie w wieku zaledwie 12 lat opisała, jak dżihadysta, który ją zgwałcił, wyjaśnił jej, że ponieważ „praktykowała religię inną niż islam, Koran nie tylko dał mu prawo do zgwałcenia jej, ale tolerował i zachęcał do tego". „Związał jej ręce i zakneblował ją. Następnie ukląkł obok łóżka i pochylił się ku ziemi w modlitwie, zanim znalazł się na niej. Kiedy było już po wszystkim, ponownie uklęknął i zaczął się modlić”. Dziewczynka błagała go, żeby przestał, ale on „powiedział, że gwałcąc mnie, zbliża się do Allaha”.

To jest islam.

Nie chodzi tu o Izrael, Indie, Rosję, Amerykę, Anglię, Francję, Filipiny czy którykolwiek z wielu innych krajów naznaczonych islamskim terroryzmem. Nie chodzi tu o „ucisk”, „kolonializm”, „osadników”, „karykatury” lub brak „integracji”. Żadna z wymówek nie ostaje się ani nie wyjaśnia wzoru, który konsekwentnie i trwale charakteryzuje islamską przemoc.

Hamas nazwał swój atak „Powodzią Al-Aksa”, co było nawiązaniem do kolonialnego meczetu wzniesionego przez islamskich zdobywców w Jerozolimie na szczycie najświętszego miejsca judaizmu, czyli miejscu dawnej świątyni. Tu nie chodziło o „opór”, Gazę jako „obóz koncentracyjny na świeżym powietrzu” (z luksusowymi hotelami, restauracjami i rezydencjami) ani o żadne wymówki rzucane nam przez media.

To była wojna religijna. Dlatego Hamas zaplanował swój atak na szabat i Simchat Tora, ostatni dzień Wielkich Dni i najbardziej radosny dzień w judaizmie. Podobnie jak wojna Jom Kippur została zaplanowana na najświętszy dzień w judaizmie. A najgorszym poprzednim atakiem terrorystycznym Hamasu był zamach bombowy na seder paschalny w Netanji, w wyniku którego zginęło 30 osób, a 140 zostało rannych.

W Nigerii grupa Boko Haram podkładała bomby w kościołach w Boże Narodzenie. W 2015 r. muzułmańska para otworzyła ogień podczas przyjęcia bożonarodzeniowego w miejscu pracy w San Bernardino w Kalifornii, a rok później muzułmański terrorysta wjechał na jarmark bożonarodzeniowy w Berlinie, a 12-letni muzułmański chłopiec próbował zdetonować bombę z gwoździami na innym jarmarku bożonarodzeniowym w Niemczech.

W Indiach muzułmańscy terroryści zdetonowali bomby podczas hinduskiego święta Diwali. Masakra chrześcijan, Żydów i Hindusów podczas ich świąt religijnych nie jest oświadczeniem politycznym: jest oświadczeniem religijnym.

Terroryzm islamski nie jest problemem amerykańskim, problemem brytyjskim, problemem francuskim, problemem rosyjskim, problemem chińskim lub problemem izraelskim. To problem islamski. Jedynym sposobem, w jaki kiedykolwiek możemy z tym zatriumfować, jest zaprzestanie traktowania tego jako problemu kogoś innego. Gdyby tylko Indie zrezygnowały z Kaszmiru, Izrael zrezygnował z większej części Zachodniego Brzegu, gdyby Ameryka przestała angażować się na Bliskim Wschodzie, gdyby Francja nie zakazała noszenia hidżabu, a Holandia nie pozwoliła na karykatury Mahometa, nie byłoby islamskiego terroryzm – to jest rodzaj kłamstw, które nas zabijają.

Nie jesteśmy odpowiedzialni za terroryzm islamski. Żaden z nas. Odpowiedzialny jest tylko islam.

Przemoc islamska ma ponad 1000 lat. Wyprzedza większość współczesnych krajów i nie jest spowodowana niczym, co robimy. Jedyną rzeczą, której jesteśmy winni, jest to, że nie udało nam się rozbić Dżihadu.

Nic, co zrobimy my lub ktokolwiek inny, nie uspokoi terrorystów. Islam to nie Irlandia Północna: negocjacje pokojowe z islamskim terroryzmem nigdy nie przyniosły rezultatu i nigdy niczego nie osiągną. Nie da się z nim dyskutować ani współistnieć. Jego przemoc jest obowiązkiem religijnym wpisanym w Pismo Święte, a jego prawa, okrucieństwa, morderstwa, tortury, okaleczenia i gwałty są aktami świętej pobożności religijnej. Islamskie królestwo niebieskie można osiągnąć tylko wtedy, gdy cały świat podporządkuje się islamowi.

Potworności, jakie widzieliśmy w społecznościach żydowskich w pobliżu Gazy, są tymi samymi potwornościami, jakich islam dopuścił się w Afryce, Azji, Europie i Ameryce. W Nigerii Boko Haram porwała ponad 1000 dzieci ze szkół chrześcijańskich. Na Filipinach muzułmanie wtargnęli do szkoły i wzięli dzieci jako zakładników. W Algierii obcięli głowy mnichom trapistom, podczas gdy w Tajlandii ścięli głowy mnichom buddyjskim. W Bostonie odstrzelili maratończykom nogi, podczas gdy we Francji w Dzień Bastylii wjechali ciężarówką w tłum, aż nadkole wypełniło się częściami ciał.

To jest groteskowe, okropne, przerażające i niewyobrażalne. To jest islam.

Odwracamy wzrok, bo nie możemy tego znieść. Kiedy ataki zdarzają się gdzie indziej, udajemy, że nie ma to z nami nic wspólnego. A kiedy nam się to zdarza, wtedy dajemy sobie wmówić, że jeśli tylko będziemy unikać robienia czegokolwiek, co mogłoby zdenerwować muzułmanów, na przykład sprzymierzać się z narodami i krajami, które próbują likwidować ekstremizm, rysować karykatury lub niewłaściwie obchodzić się z Koranem, wszystko będzie dobrze.

To nie jest problem „tych, którzy walczą tam i przynoszą tutaj swoje problemy”.

Islam nie jest w stanie wojny tylko z nami lub z nimi, ale z całym światem. Jeśli nie jesteś muzułmaninem lub właściwym muzułmaninem, to bierzesz udział w wojnie, czy ci się to podoba, czy nie. Możesz być działaczem pokojowym i maszerować z transparentem „Queers for Palestine”. Możesz z otwartymi rękoma przyjmować imigrantów lub zrzucać problemy na teorie spiskowe, ale to i tak nie będzie miało znaczenia. Zabiją cię, jeśli będą mogli.

Tu nie chodzi o politykę: to ponad tysiącletnia krucjata mająca na celu ujarzmienie całej ludzkości.

Aby wygrać, musimy przestać obwiniać się, przestać traktować terroryzm islamski jako problem kogoś innego i przestać udawać, że znika, gdy nie ma go na pierwszych stronach gazet. Aby wygrać, musimy trzymać się razem i nie pozwalać, aby wrogowie ludzkości i ich pożyteczni idioci nas dzielili. Aby wygrać, musimy zdać sobie sprawę, że albo będziemy walczyć, albo zginiemy. Jeśli nie staniemy teraz przed takim wyborem, staniemy przed nim później, a jeśli nie my, to pewnego dnia staną przed nim nasze dzieci i wnuki.

Musimy odrzucić określenia takie jak „bezsensowna przemoc”, ponieważ nie ma w niej nic bezsensownego. Nasi wrogowie wiedzą, kim są i czego chcą. To my odmawiamy zrozumienia, kim oni są. Jedyną rzeczą, która naprawdę stoi między nami a zwycięstwem, są kłamstwa, które sobie wmawiamy. W chwilach prawdy kłamstwa chwilowo znikają i widzimy, kim jest wróg.

Przez deszcz papieru i popiołu pewnego września w Nowym Jorku, gwoździe wbite w twarze dzieci w Manchesterze i okaleczone nogi biegaczy w Bostonie, zakrwawione półnagie dzieci z Biesłanu i porwane dzieci z kibuców w Izraelu, dostrzegamy prawdę.

Trzymajmy się tej prawdy. Nie jesteśmy słabi, osłabiły nas kłamstwa. A największym z tych kłamstw jest to, że ten niekończący się katalog zbrodni, do którego co kilka tygodni dodawany jest nowy, nie dotyczy niczego innego, jak tylko islamu. Chodzi o islam. Chodzi o islam od ponad 1000 lat.

Zamiast „sporu regionalnego” powiedzmy islam. Zamiast „cyklu przemocy” powiedzmy islam. Zamiast bojowników powiedzmy islam. Zamiast terrorystów powiedzmy islam. Zamiast wojny powiedzmy islam.

Jedno małe słowo wyjaśnia wszystko. Jeden mały świat doprowadził do niekończącego się świata horroru.

Naszą jedyną nadzieją na zwycięstwo jest położenie kresu kłamstwom i powiedzenie prawdy.

Link do oryginału: https://www.frontpagemag.com/its-islam-stupid/?utm_source=FrontPage+Magazine&;utm_campaign=f2125248db-EMAIL_CAMPAIGN_2023_10_19_04_13&utm_medium=email&utm_term=0_57e32c1dad-f2125248db-%5BLIST_EMAIL_ID%5D&mc_cid=f2125248db&mc_eid=c49162a98e

Frontpage Mag., 19 października 2023

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Daniel Greenfield

Amerykański pisarz i publicysta, mieszka w Nowym Jorku. Prowadzi stronę internetową Sultan Knish.