J.Coyne miał widocznie podobny ubaw pisząc ten artykuł.

Ale jak nie dodać własnej uwagi;
Te pocieszne wygibasy i pląsy na brzytwie Ockhama teologów są wynikiem grzechu pierworodnego chrześcijaństwa.
Nie, nie tego z wężem i z jabłkiem, ale grzechu obcowania z hellenizmem.
W pismach apostołów postać Jezusa przeszła metamorfozę z normalnego reformatora żydowskiego, a takich było na pęczki w ostatnich wiekach obecności żydowskiej w Jerozolimie, do bohatera mitologii greckiej.
Półbóg, który wraca na Olimp po spełnieniu misji i zmartwychwstaniu, aby zasiąść przy boskich rodzicach i popijać ambrozję. Jak wielu bohaterów mitologii przed nim.

Ikony Kościoła Wschodniego z pierwszych wieków n.e. nawet nie ukrywają tego silnego związku chrześcijaństwa z mitologią grecką.