1. Walka ze zbrojną przestępczością. Na Galilu i na Negewie szerzy się terror uzbrojonych gangów, przeważnie arabskich, ale i mieszanych. Protection, przemoc i kradzież. Rządy poprzednie ( łącznie z rządami Netanyahu) zaniedbały tą groźbę i stała się problemem na skalę narodowa.
Wyborcy prawicy (a praktycznie i inni, także Arabowie), chcą wyeliminować broń z rąk gangów ale i zredukować do minimum broń w rękach pospolitych przestępców. Obecny rząd w drodze nie może już zignorować tego bolesnego problemu.
2. Doktryny izraelskie wymagają renowacji. Szczególnie te odnoszące się do konfliktu żydowskiego-palestyńskiego.
Umowy Oslo z lat 90 20 wieku są martwe i żyją tylko w protokole dyplomatycznym Zachodu. Erozja kontroli izraelskiej w strefie C i Doliny Jordanu jest sprzeczna z umowami Oslo, ale popierana przez wszystkie prawie państwa Zachodu.
Wyborca prawicy chce wzmocnienia kontroli nad strefą C i aneksji Doliny Jordanu. Niejasne ile procent wyborców popiera czynnie odmrożenie budowy osiedli. Nie ma sond na ten temat, a powinny być. Dla mnie jasne że budowa żydowska w strefie C jest strategicznym interesem izraelskim.
W 2022 Izrael zaabsorbował ponad 100 tysięcy imigrantów i w 2023 spodziewamy się nie mniej. Większość z nich to uciekinierzy z Ukrainy i Rosji, ale też rosnące odsetki imigrantów z krajów dobrobytu.
Miasta i osiedla w Judei i Samarii mogą dostarczyć im zatrudnienie i dach nad głową, z pomocą państwa, jak w poprzednich wielkich falach imigracji w latach 50-60 i w latach 90.
Odmrożenie budowy w Judei i Samarii wymaga pewności siebie i masywnego poparcia narodu. Tą pewność można uzyskać tylko przez referendum.
3. Stabilizacja gospodarki. Jak dotąd Izrael radzi sobie nieźle w walce z globalnym kryzysem energetycznym i gospodarczym. Rząd centrolewicy spisał się w tej dziedzinie dobrze. Rząd Netanyahu pójdzie tą samą drogą z pewnymi różnicami. Netanyahu jest doskonałym strategiem gospodarczym i poprawi i tak niezłą sytuację gospodarczą Izraela.
4. Redukcja wpływu sądu najwyższego na rutynę parlamentarną i na rutynę rządową.
Według istniejącej tradycji izraelskiej doradca prawny rządu jest także nadzorcą jego działalności z ramienia systemu prawnego. Taka funkcja jest sprzeczna z podziałem odpowiedzialności między systemem prawnym, systemem prawodawczym i systemem wykonawczym.
Trzeba zdefiniować ostrzej funkcję doradcy prawnego rządu i wyeliminować tą funkcję politruka, a przede wszystkim zdefiniować na nowo zasadę poufności i tajności informacji w rękach takiego doradcy.
Postawa doradcy prawnego musi być niezależna od opinii osobistych sędziów sądu najwyższego i nie może być od nich zależna w żaden sposób. Rząd powinien wybrać doradcę prawnego według własnych kryteriów politycznych, nie według nominacji sądu najwyższego. Jak normalnie wybrałby swojego doradcę prawnego obywatel, spółka, sieć supermarketów i agencja.
Wyborcy prawicy (a praktycznie i inni, także Arabowie), chcą wyeliminować broń z rąk gangów ale i zredukować do minimum broń w rękach pospolitych przestępców. Obecny rząd w drodze nie może już zignorować tego bolesnego problemu.
2. Doktryny izraelskie wymagają renowacji. Szczególnie te odnoszące się do konfliktu żydowskiego-palestyńskiego.
Umowy Oslo z lat 90 20 wieku są martwe i żyją tylko w protokole dyplomatycznym Zachodu. Erozja kontroli izraelskiej w strefie C i Doliny Jordanu jest sprzeczna z umowami Oslo, ale popierana przez wszystkie prawie państwa Zachodu.
Wyborca prawicy chce wzmocnienia kontroli nad strefą C i aneksji Doliny Jordanu. Niejasne ile procent wyborców popiera czynnie odmrożenie budowy osiedli. Nie ma sond na ten temat, a powinny być. Dla mnie jasne że budowa żydowska w strefie C jest strategicznym interesem izraelskim.
W 2022 Izrael zaabsorbował ponad 100 tysięcy imigrantów i w 2023 spodziewamy się nie mniej. Większość z nich to uciekinierzy z Ukrainy i Rosji, ale też rosnące odsetki imigrantów z krajów dobrobytu.
Miasta i osiedla w Judei i Samarii mogą dostarczyć im zatrudnienie i dach nad głową, z pomocą państwa, jak w poprzednich wielkich falach imigracji w latach 50-60 i w latach 90.
Odmrożenie budowy w Judei i Samarii wymaga pewności siebie i masywnego poparcia narodu. Tą pewność można uzyskać tylko przez referendum.
3. Stabilizacja gospodarki. Jak dotąd Izrael radzi sobie nieźle w walce z globalnym kryzysem energetycznym i gospodarczym. Rząd centrolewicy spisał się w tej dziedzinie dobrze. Rząd Netanyahu pójdzie tą samą drogą z pewnymi różnicami. Netanyahu jest doskonałym strategiem gospodarczym i poprawi i tak niezłą sytuację gospodarczą Izraela.
4. Redukcja wpływu sądu najwyższego na rutynę parlamentarną i na rutynę rządową.
Według istniejącej tradycji izraelskiej doradca prawny rządu jest także nadzorcą jego działalności z ramienia systemu prawnego. Taka funkcja jest sprzeczna z podziałem odpowiedzialności między systemem prawnym, systemem prawodawczym i systemem wykonawczym.
Trzeba zdefiniować ostrzej funkcję doradcy prawnego rządu i wyeliminować tą funkcję politruka, a przede wszystkim zdefiniować na nowo zasadę poufności i tajności informacji w rękach takiego doradcy.
Postawa doradcy prawnego musi być niezależna od opinii osobistych sędziów sądu najwyższego i nie może być od nich zależna w żaden sposób. Rząd powinien wybrać doradcę prawnego według własnych kryteriów politycznych, nie według nominacji sądu najwyższego. Jak normalnie wybrałby swojego doradcę prawnego obywatel, spółka, sieć supermarketów i agencja.