Bravissimo!

Szanowny Panie Lucjanie. cytat z Pańskiego artykułu - "tym bardziej teraz, kiedy najprawdopodobniej niebawem zakończę swoją działalność „pisarską"... Niech Pan nie żartuje. Ja kończę 80 lat, mieszkam w USA. Czytam wszystkie Pańskie artykuły. Mało powiedziane - już od czwartku czekam kiedy będzie niedziela i nowy Pański artykuł. Jak Pan może przestać pisać i tak mnie zostawić.
Dziękuję za każde słowo, które Pan pisze, życzę zdrowia i do następnego Pańskiego artykułu.

Miło Pana widzieć po tak długim czasie milczenia. Wielkie dzięki za te brawa! Od razu przypomniał mi się pański komentarz o takim samym tytule zamieszczony w Racjonaliście do "Listu otwartego do kreacjonistów" z 2004 r., w którym dał Pan mistrzowski pokaz sokratejskiej ironii, która musiała nieźle wkurzyć adresatów. Czego można było się domyśleć z późniejszych licznych komentarzy do tego tekstu. Dziękuję za odezwanie się i pozdrawiam.

Bardzo mnie cieszy, że "na drugim końcu świata" czytają moje teksty ludzie (i to z jakim zaangażowaniem!) w co aż mi trudno uwierzyć. A co do cytowanego przez Pana fragmentu. Gratulują Panu doskonałego zdrowia w tym wieku, ale nie każdy ma takie szczęście w tym względzie. Zebrało się parę ważnych powodów, by podjąć taką decyzję, ale główny jest taki, iż pamięć zaczyna mi coraz bardziej szwankować, przez co zaczynam "tonąć" w licznych zapiskach, których miejsce do niedawna było w mojej głowie. A poza tym i tak zamierzałam "dojść" do napisania 500 tekstów i brakuje mi do tej liczby jeszcze kilkunastu. O innych powodach nie będę wspominał. W tej kwestii kieruję się mądrą maksymą Charlesa Righeta: "Wiedzieć kiedy trwać, a kiedy ustąpić. Oto jest dar talentu, a może i geniuszu". Aż tak wysoko się nie cenię, tym nie mniej wolę sam zadecydować o tym, niż miałoby to zrobić za mnie życie. Bardzo dziękuję za Pański komentarz, budujące jest wiedzieć, iż ktoś tak myśli o człowieku. Również pozdrawiam i życzę dużo zdrowia i doskonałego samopoczucia oraz jasności umysłu.

Choć ostatnio nie komentuje to każdej niedzieli tu jetem by przeczytać pański nowy tekst. Zawsze z wielką przyjemnością. Dziękuję i pozdrawiam.

PS
Czekam na te kolejne kilkanaście tekstów. Gdyby kiedyś pan podpisywał swoją książkę w jakimś empiku, proszę dać znać (może redakcja), przyjdę uścisnąć dłoń niezwykłemu człowiekowi.

Choć z wielką przyjemnością uścisnąłbym dłoń niezwykłemu czytelnikowi, jest to raczej mało prawdopodobne. Z trudnością poruszam się po najbliższym otoczeniu (już 5 lat temu proponowano mi operację kolan), więc nie zanosi się na dalsze podróże. Co nie znaczy wcale, iż nie możemy sobie uścisnąć dłoni wirtualnie w wyobraźni. Dziękuję za miłe słowa i również pozdrawiam.