Wprawdzie polityka UE względem Iranu jest konsekwentna bardziej niż amerykańska, ale i w wypadku Unii jest miejsce na to samo pytanie "co oni w tym Iranie widzą czego nie widzą inni".

Parafrazując jeden z licznych dowcipów na temat swatów i swatania, można zapytać w imieniu absztyfikanta:

Bogata? Nie.
Ładna? Nie.
Młoda? Też nie.
No to co jest w niej dobrego?
Kocha Allaha i atakuje sąsiadów.